Archiwum zagubionych dzieci

Sukces "Bajek terapeutycznych" utwierdził autorkę w przekonaniu, że preferowana przez nią metoda terapeutyczna znajduje coraz więcej zwolenników. W "Bajkoterapii" podbudowuje ją od strony naukowej i osadza w kontekście kulturowym, a także daje przykłady nowych bajek terapeutycznych, które uczą, jak radzić sobie z rozmaitymi problemami osaczającymi dziecko w dzisiejszym świecie.

W jakiego Boga wierzą naukowcy? Co wspólnego z modlitwą ma rozwiązywanie równań? Dlaczego nie należy zapychać Bogiem dziur w nauce? Co nauka może dać teologii? Czemu teoria ewolucji jest aż teorią, a koncepcja Inteligentnego Projektu zahacza o herezję?
Michał Heller w pasjonującej rozmowie z włoskim dziennikarzem Giulio Brottim opowiada o dwóch na pozór wykluczających się wartościach, które ukształtowały jego życie: religii i nauce. Wybitny uczony wspomina również wydarzenia ze swojego życia: trudy dzieciństwa na Syberii, studia, pracę duszpasterską i naukową w czasach komunizmu, a także dzieli się refleksją nad kondycją współczesnego chrześcijaństwa i powszechnej znajomości nauki.
Spośród moich licznych fascynacji dwie okazały się szczególnie uporczywe i odporne na upływanie czasu: nauka i religia. Moją wadą jest to, że jestem zbyt ambitny. Zawsze chciałem robić tylko rzeczy najważniejsze. A czy może być coś ważniejszego od nauki i religii? Nauka daje nam Wiedzę, a religia daje nam Sens. Zarówno Wiedza jak i Sens są niezbędnymi warunkami godnego życia. I jest paradoksem, że obie te wartości często pozostają w konflikcie. Nierzadko spotykam się z pytaniem: jak potrafię je godzić? Gdy takie pytanie bywa zadawane przez naukowca lub filozofa, nieodmiennie dziwię się, jak wykształceni ludzie mogą nie dostrzegać, iż nauka nie czyni nic innego, jak tylko eksploruje Dzieło Stworzenia. ks. prof. Michał Heller
„Często, mówiąc o nauce i wierze, formułuje się banalne i płytkie stwierdzenia (np. „cząsteczka Boga”) – ks. Heller przeciwstawia im poważne i odpowiedzialne zadanie formacji „ludzi-mostów” (on sam jest taką osobą”) L’Osservatore Romano
„Zazwyczaj dialog między nauką a wiarą przypomina rozmowę dwóch głuchych – rzadko spotyka się osoby, które łączą w swoim życiu naukę i wiarę: jedną z nich jest ks. Heller” Il Manifesto

Żyjemy w dynamicznie zmieniającym się świecie – przepełnionym informacją, która atakuje nas codziennie i ze wszystkich stron: z telewizji, radia, gazet, Internetu… Jak owa rzeczywistość wpływa na nasz mózg, umiejętność przyswajania nowej wiedzy, uczenia się, poszerzana horyzontów myślowych, a także rozumowania i wnioskowania, czyli – krótko mówiąc – na wzrastanie i rozwój świadomego, inteligentnego człowieka? Jaką
rolę w tym procesie odgrywa system edukacji?
W książce Choroba egzaminacyjna został nakreślony obraz współczesnego świata, w którym – według badań – człowiek stale podłączony do sieci nie czyta tekstu ze zrozumieniem, lecz skanuje go jak robot, a już wkrótce zdolność skutecznego przyjmowania skomplikowanych tekstów, czytania złożonej literatury […] stanie się elitarnym przywilejem, dostępnym tylko specjalnej kaście ludzi… Okazuje się bowiem, iż pomimo postępującego rozwoju technologicznego i cywilizacyjnego – niestety – nasza inteligencja spada…
Autor podejmuje wyzwanie i mierzy się z tematem. Wskazuje przyczyny takiego stanu rzeczy oraz przedstawia receptę na to, jak zahamować proces degradowania ludzkich umysłów, a także wzmocnić ich potencjał do przyswajania wiedzy oraz korzystania z niej. Ukazuje rolę poszczególnych elementów nauczania systemowego i dobrze zorganizowanej samodzielnej nauki w tym procesie. Komentuje także obowiązujący system oceniania,
jednocześnie podpowiadając, jak z łatwością wyeliminować stres towarzyszący egzaminom.
Podsumowując swoje przemyślenia, autor przedstawia propozycję organizacji nowego systemu kształcenia, który sprostałby wyzwaniu wspierania w rozwoju inteligentnego, świadomego obywatela. Czy, aby nie zatracić umysłowych zdolności właściwych Homo sapiens, potrzebna jest nam rewolucja, czy jedynie ewolucyjna zmiana w podejściu do edukacji? Odpowiedź na to pytanie została zapisana na kartach tej książki.

Korzystając z ponadczasowych nauk Louise, Ty również przekonasz się, że to, co dajesz, wraca do Ciebie. Uświadomisz sobie przy tym, że nie tylko masz wpływ na wszystkie wydarzenia w swoim życiu, ale i jesteś za nie odpowiedzialny. I chodzi tu zarówno o to, co dobre, jak i to, co Cię nie satysfakcjonuje. Tworzysz doświadczenia każdą swoją myślą i każdym wypowiedzianym słowem. Kiedy tworzymy pokój i harmonię w naszych umysłach, kreujemy pozytywne myśli, przyciągamy do siebie pozytywne doświadczenia i ludzi myślących tak, jak my. Wystarczy bowiem uwierzyć w siebie, by stworzyć życie jak ze snu.

Rozwój duchowy to po prostu zmiana punktu widzenia
Hazrat Inayat Khan

Skoro zastanawiasz się nad zagłębieniem się w treść tej książki, być może nie odnalazłeś spełnienia w sukcesie zawodowym, uznaniu innych, a nawet życiu rodzinnym. Doświadczasz pewnej tęsknoty, która popycha Cię do przewartościowania swoich priorytetów i poszukiwania swojej życiowej ścieżki.
Drogi rozwoju duchowego. Ścieżka duchowa, mistyczna opiera się na pewnym paradoksie: choć nie ma konkretnej drogi do przejścia, musimy rozpocząć swoją ścieżkę, wykonać pewne kroki, gdyż to co doświadczymy na drodze pozwoli nam zacząć proces oduczania się, dzięki któremu możemy powrócić do samego siebie.

Książka Macieja Wieloboba jest swoistym przewodnikiem w tej wewnętrznej podróży. Pokazuje nam gdzie i jak powinniśmy zacząć, jak również przeprowadza poprzez najważniejsze zagadnienia na ścieżce, zapoznaje z kontekstem i praktyką sufickich mantr oraz umożliwia nam rozpoczęcie samodzielnego treniningu etyczno-psychologicznego, który jest podstawą duchowej ścieżki.

Książka dla rodziców, lekarzy, pielęgniarek, specjalistów wczesnego wspomagania rozwoju, nauczycieli. Pomaga zrozumieć różnice między dziećmi i procesem ich rozwoju. Uczy, jak je wychowywać – zwłaszcza te, które stanowią największe wyzwanie dla konwencjonalnego podejścia do opieki i nauczania. Doktor Boyle wyodrębnia grupę dzieci – "orchidei" – odstających od bardziej typowo rozwijających się rówieśników, czyli "mleczy". Dzieci orchidee są niezwykle zdolne i delikatne, potrzebują jednak szczególnej troski, żeby w pełni rozwinąć swoje możliwości. "Mlecze" są bardziej odporne i lepiej radzą sobie z problemami, ale często okazują się zwyczajne, przeciętne. Imponująca i ważna książka – zbór teorii i wyników badań; mówi o głębokich prenatalnych i perinatalnych czynnikach, które wpływają na późniejszy rozwój dziecka.