Arystokracja

Drugi tom cyklu powieści historycznych o początkach Polski.

Puszcza, choć piękna i potężna, wycofuje się – nadchodzi nowy świat z nowymi prawami i nową wiarą. Polany i lasy zmieniają się w pola uprawne, osady i miasta, a zasady obowiązujące od wieków uginają się pod nakazami księcia. Bolesław Chrobry – dobry wódz i organizator, sprawiedliwy władca – snuje dalekosiężne plany i odnosi kolejne sukcesy. Puszczańskie plemiona, pod jego twardymi rządami, przeradzają się w Państwo, z którym muszą liczyć się potężni sąsiedzi.

Wszystko rozgrywa się na tle, najważniejszych dla powstania polskiej państwowości, średniowiecznych wydarzeń. Poganie, siłą nawracani na chrześcijaństwo, mordują biskupa Wojciecha, a w czasie pielgrzymki króla Niemiec i cesarza rzymskiego Ottona III do grobu słynnego męczennika, ma miejsce Zjazd Gnieźnieński.

Na jak długo wydarzenia te umocnią pozycję polskiego księcia w oczach Europy?

Gołubiew kreśli panoramę dziejów przyszłego królestwa począwszy od pierwszych lat rządów Chrobrego, stara się w jak najbardziej obiektywny sposób ukazać historię wprowadzania chrześcijaństwa na ziemiach polskich. Szczegóły z codziennego życia licznych bohaterów, a także doskonale splatające się wątki, opisuje stylizowanym językiem pozwalającym zapomnieć o współczesności i przenoszącym słuchaczy w nieznane, odległe czasy.

Zbiór świetnie napisanych, opartych na faktach opowiadań, których akcja rozgrywa się w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku, czyli w okresie późnego PRL-u i w początkowym okresie transformacji. Lektura nostalgiczna, a zarazem pełna emocji i poczucia humoru. Wciągająca od pierwszej strony.
Książka ta zajęła pierwsze miejsce w X edycji Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego „Tutaj jestem” (Białystok 2020). Jej pierwsze wydanie miało tytuł „Było. Dwanaście miniatur nostalgicznych”. Niniejsze, drugie, elektroniczne wydanie tym różni się od pierwszego, że zawiera dwa, niepublikowane wcześniej opowiadania „Kanikuła” i „Bracia mniejsi”.
KATARZYNA KOŚCIEWICZ [jurorka Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego „Tutaj jestem”]:
Każdy, kto sięga pamięcią do czasów PRL-u, wie, że były one wyjątkowe, zanurzone w alkoholu i oparach tytoniowego dymu, przepełnione absurdami życia codziennego, ale w wymiarze międzyludzkim dalekie od powierzchowności i sztuczności, być może dlatego, że w ogromnej większości pozbawione telefonów i nieznające jeszcze internetu. „Mieliśmy mniej, ale byliśmy bardziej” – pisze autor.
Markiewicz opisuje warszawskie blokowisko w sposób mistrzowski. Nie ma w nich fałszu, niepotrzebnego naddatku, egzaltacji czy łatwego sentymentalizmu. Uczuciowość tych opowiadań jest świetnie wyważona pomiędzy wzruszeniem i śmiechem.
Książka pełna jest postaci, zdarzeń, emocji. Gęstość tej prozy, jej sensualność powoduje, że świat przywołany przez autora staje się wręcz namacalny, z łatwością go sobie wyobrażamy i stajemy się jego częścią. Z pewnością pomaga w tym także doskonały słuch językowy autora. Proza Markiewicza to nie tylko forma, sięgająca po najlepsze realistyczne wzorce. Opowiedziane historie są także bardzo emocjonalne, a więc mają tę cechę, która jest niezbędna, by mówić o dobrej literaturze: nie pozostawiają czytelnika obojętnym. Zostają z nim także na dłużej, wywołując lawinę własnych wspomnień.
DOMINIK SOŁOWIEJ [juror Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego „Tutaj jestem”]:
Autor zabiera nas w podróż do nieodległej przeszłości, do czasów PRL-u, przeklinanego i uwielbianego jednocześnie, obwinianego za wszelkie możliwe zło i gloryfikowanego jako epoka, w której życie było prostsze i ciekawsze.
Za sprawą Sebastiana Markiewicza przenosimy się do krainy dzieciństwa, w którym dzieci – mimo troskliwej opieki rodziców – musiały radzić sobie same: w szkole, w domu, na podwórku, bez telefonów komórkowych, internetu i telewizji. Są tu wspomnienia zimowych zabaw na szkolnym lodowisku oraz wspomnienia słynnych Wyścigów Pokoju, kiedy chłopcy, grając w kapsle w piaskownicach, rywalizowali o miano lidera peletonu. Pierwsze wypalone papierosy, wypite piwa, przyjaźnie do grobowej deski, pierwsze miłości. Wszystko w tej książce jest wyraziste, naturalne, szczere, napisane ze smakiem.
Opowiadania Markiewicza zawsze kończą się we właściwym momencie, pozostawiając w czytelniku niedosyt, potrzebę dalszego czytania i… wspominania. Bo książka ta adresowana jest do czytelników pamiętających PRL. To oni odnajdą w niej swój świat, swoje dzieciństwo, życiowe doświadczenia i inicjacje w dorosłe życie. Oto prawdziwa literatura: literatura zatrzymująca czas, przywracająca smaki, dźwięki, zapachy i obrazy, których już nie ma, które odeszły w przeszłość, a które za sprawą słów znów są z nami. I pozwalają nam raz jeszcze przeżyć to, co było najpiękniejsze – nasze dzieciństwo.
SYLWIA GIL (ypsilon.org.pl):
Czytając tę książkę wzruszamy się i parskamy śmiechem na przemian. Historie wzruszające przeplatają się z tymi, które powodują nie tylko uśmiech, ale i szczery, głośny śmiech – przy czym jest to spowodowane nie tylko opisywanymi sytuacjami, lecz także celnymi sformułowaniami, używanymi przez autora.
Jest to proza, którą odczuwać można kilkoma zmysłami – przywołuje zapomniane już dźwięki, zapachy i smaki. W zamiłowaniu do szczegółu i realizmu widać fascynacje autora twórczością Marka Nowakowskiego.
Mówi się, że dobre dzieło literackie poznać można po pierwszym zdaniu. Otwierający tomik tekst „Dzieciństwo. Szkic” urzekł mnie pierwszym zdaniem, a nawet całym pierwszym akapitem. Autorowi udało się połączyć w nim kilka dobrych wartości – czyta się wartko, choć tekst to refleksyjny i w istocie smutny, czyta się go na wesoło. Wprowadza nas w klimat, w którym dziać się będą następne opowiadania.
Przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji.
NOTA O AUTORZE: Sebastian Markiewicz, ur. w 1978 r. w Warszawie. Absolwent filologii rosyjskiej ze specjalizacją translatorską na Uniwersytecie Warszawskim za czasów świetności tego kierunku, oraz studia podyplomowe z zakresu tłumaczeń prawniczych i sądowych na tejże uczelni. Przez wiele lat pracował w administracji publicznej. W ramach tej pracy mieszkał w Taszkencie, Kijowie, Moskwie, a nawet w Lublinie. Tłumacz przysięgły języka rosyjskiego. Laureat wielu konkursów literackich. Obecnie (styczeń 2023) pracuje w redakcji zagranicznej Polskiej Agencji Prasowej. Ma żonę i dwoje dzieci.
Projekt okładki: Karolina Lubaszko. Foto na okładce: Grażyna Rutkowska (NAC).
SPIS TREŚCI
Dzieciństwo. Szkic
Przydział
Autobus do nieba
Obym cudzych dzieci nie uczył
A imię jego
Z gier i zabaw
Gramy na wyjeździe
Podzwonne dla Ikarusa
Dicere quae puduit scribere iussit Amor
Ciotka Mariolka
Dziś prawdziwych przyjaźni już nie ma
Kanikuła
Bracia mniejsi
Wolę Wolę

Czerwone tarcze to powieść Jarosława Iwaszkiewicza osnuta wokół osoby i osobowości księcia Henryka Sandomierskiego. Powieść opisuje poznamy długą i ciekawą wędrówkę księcia przemierzającego średniowieczną Europę.

Kontynuacja książek "Miłość przychodzi łagodnie" i "Obietnica trwałej miłości". Nareszcie wielkie marzenia i wspólne plany Missie i jej ukochanego Williego zostają uwieńczone wspólną wyprawą na Zachód oraz rozstaniem z równie ukochaną rodziną. Jej wspomnienia są słodko-gorzkie w obliczu trudów długiej i nużącej podróży, kiedy muszą jechać w skwarze słońca, w deszcz, w błocie, czy przeprawiać się przez wysokie wody rzeki lub nawet zmierzyć się twarzą w twarz ze śmiercią.

Czy ich wzajemna miłość i wiara w Boga zniosą próbę szokującego odkrycia na końcu ich drogi?



Janette Oke


Kanadyjska autorka ponad 70 książek, nagradzana między innymi odznaczeniami Christy Award i Gold Medallion. W Polsce znana już od dawna, z poprzednich wydań bestsellerowej serii Miłość przychodzi łagodnie. Ostatnio popularnością cieszy się trylogia z czasów biblijnych Śledztwo setnika, Ukryty płomień i Droga do Damaszku oraz seria czterech pogodnych, rodzinnych powieści rozpoczęta przez tytuł Pewnego razu latem. Bestsellerem stała się także powieść Głos serca, która była inspiracją znanego serialu.

Fascynująca opowieść osadzona w dramatycznych wydarzeniach u zarania chrześcijaństwa.


Pierwsi chrześcijanie uciekają przed prześladowaniami. Ich głównym ciemiężycielem jest fanatyczny młody faryzeusz, który nie zdaje sobie sprawy, że nieświadomie wspiera Boży nakaz szerzenia prawdy „aż po krańce ziemi”.

Julia ma wszystko, co można kupić za pieniądze, mimo to ona i jej matka są traktowane gorzej niż obywatele drugiej kategorii. Gdy dziewczyna odkrywa tajemnicę, jaką przez lata skrywał jej grecki ojciec, jest załamana. Jej przyszłość stoi pod znakiem zapytania.

Brat Abigail, Jakub, próbuje odkryć swoje własne miejsce jako chrześcijanin. Czy to oznacza zrezygnowanie z euforii i przygód związanych z jego dotychczasowym zajęciem jako strażnika karawan? Zatrudniony do ochrony karawan bogatego kupca na tajemniczym Szlaku Kadzidłowym, Jakub przekazuje również listy i wiadomości między społecznościami wierzących rozrzuconymi po całym kraju. Jest zaniepokojony, gdy dowiaduje się, że Julia również jest kurierem. Czy będą umieli odłożyć na bok wzajemny brak zaufania dla dobra wspólnej misji?

Niewiarygodne spotkanie na drodze do Damaszku niesie za sobą konsekwencje mające wpływ na znacznie więcej niż tylko życie Jakuba i Julii.

Książka jest pierwszym i jak dotąd najpełniejszym opracowaniem humanitarnej działalności polskich zakonnic podczas hitlerowskiej okupacji. Spontanicznie dawały schronienie żydowskim dzieciom w klasztorach, a także prowadzonych przez siebie szkołach i ochronkach. Jest to esencja doktoratu Ewy Kurek, która w swej pracy badawczej zajmuje się historią drugiej wojny światowej, w tym w znacznej części problematyką stosunków polsko-żydowskich. Pozycja opatrzona jest wstępem który do jej amerykańskiego wydania napisał prof. Jan Karski.