Atlas Krwi Obwodowej. Podstawowe Narzędzie Diagnostyczne

W pierwotnym założeniu Pułapki EKG miały być jedną książką, w której wskażę Wam, w jakich momentach oceny krzywej elektrokardiograficznej najłatwiej popełnić błąd – niosący negatywne konsekwencje dla opisującego, ale przede wszystkim dla pacjenta. Jednak gdy zabrałem się do pisania, ze strony na stronę do głowy przychodziły mi co-raz to nowe pułapki, w które wpędzić nas może EKG. Najpierw było ich 10, potem 15, ostatecznie zatrzymałem się na liczbie 22, choć pewnie i tak daleko jestem od wyczerpania tematu. Muszę przy-znać, że pisaniu sprzyjał też czas pandemii, kiedy możliwych było niewiele innych aktywności. Stąd wraz z wydawcą zdecydowaliśmy o podzieleniu publikacji na dwie części. W pierwszej pisałem o za-burzeniach przewodnictwa i rytmu. W drugiej, którą trzymacie w rękach, znajdziecie pułapki związane z niedokrwieniem mięśnia sercowego, urządzenia-mi wszczepialnymi (CIED) i chorobami rzadszymi, genetycznie uwarunkowanymi. Części książki są niezależne – lekturę można zacząć równie dobrze od pierwszej, jak i od drugiej, można też czytać po-szczególne rozdziały na wyrywki. Książka przeznaczona jest dla osób o niezbyt wysokim i średnim stopniu zaawansowania w opisywaniu EKG, które muszą i chcą doskonalić swoje umiejętności. Także fragmenty poświęcone stymulatorom i kardiowerterom starałem się napisać tak, by przekonać odbiorców mniej doświadczonych, że nie taki diabeł straszny, jak go malują. Publikacja nie jest podręcznikiem akademickim, znajdziecie tu nie-wiele definicji, ale za to bardzo dużo prawdziwych zapisów, wziętych z codziennej praktyki, na których potknęliśmy się ja i moi koledzy. Tak jak w części pierwszej, prezentacja każdej pułapki skonstruowana jest podobnie: po krótkim wstępie teoretycznym omawiam kilka typowych, ale niełatwych zapisów EKG. Nie znajdziecie przy nich szczegółowych opisów, zamieściłem je na końcu, w osobnym rozdziale. Chciałbym Was zachęcić do próby samodzielnego opisu EKG, a dopiero potem – do przeczytania tekstu i stworzenia ostatecznego opisu. Wszystkie zapisy zawarte w książce zarejestrowano przy przesuwie 25 mm/s, a 1 mV = 10 mm. Znajdziecie tu nie tylko standardowe zapisy 12-odprowadzeniowe, ale również liczne fragmenty rejestracji metodą Holtera i telemedyczne. Do pracy z książką potrzebne są podstawowe narzędzia pracy elektrokardiografisty: cyrkiel, linijka, koncentracja i pozytywne nastawienie.
Bartosz Szafran

Dzięki tej książce czytelnik może się dowiedzieć jak:
- Rozmawiać z pacjentem
- Zebrać wywiad od pacjenta
- Prawidłowo przeprowadzić badanie kliniczne
- Sformułować wnioski z uwzględnieniem rozpoznania różnicowego
- Uszeregować rozpoznań zgodnie ze stopniem prawdopodobieństwa występowań schorzeń w danym przypadku
- Wykorzystać wyniki badania w celu potwierdzenia lub odrzucenia rozpoznania

Innowacyjny podręcznik ułatwiający studentom i młodym lekarzom wykorzystanie podstawowych umiejętności klinicznych w procesie diagnostycznym.

Publikacja dotycząca diagnostyki różnicowej i komplementarności USG w stosunku do innych metod. To podręcznik ograniczony nie tylko do ultrasonografii lecz omawiający obrazowanie w okulistyce ze szczególnym naciskiem na echografię.

Pierwsze spotkanie lekarza z chorym psychicznie pacjentem może nastąpić podczas krótkiego badania przesiewowego, ambulatoryjnego badania diagnostycznego, pobytu na oddziale ratunkowym lub konsultacji w sprawie farmakoterapii czy psychoterapii. Ten rzetelny podręcznik wszechstronnie, z odwołaniem do rozmaitych kontekstów, opisuje proces skutecznego prowadzenia wywiadu z dorosłym pacjentem w celu postawienia diagnozy.

Korzystając ze swoich doświadczeń w pracy z ponad 15 tysiącami pacjentów psychiatrycznych, James Morrison krok po kroku wyjaśnia, jak zbierać informacje na temat objawów pacjenta, jego życia osobistego i chorób w rodzinie, jak oceniać jego stan psychiczny, czynniki ryzyka oraz inne istotne kwestie. Uczy, jak budować zaufanie i relację terapeutyczną, oraz przedstawia najlepsze metody formułowania pytań diagnostycznych. Książka napisana przystępnym, gawędziarskim stylem zawiera wiele przydatnych przykładów i opisów przypadków.

Autor podaje najważniejsze zasady diagnozy różnicowej i tworzenia planu leczenia. Pisze o tym, jak informować o wynikach wywiadu pacjenta i jego rodzinę oraz jak ująć te wyniki w formie raportu. Aneksy obejmują szczegółowy, częściowo ustrukturalizowany wywiad, narzędzia pozwalające na dokonanie jego oceny, transkrypcję przykładowego wywiadu, raport pisemny oraz opracowanie przypadku.

Lektura obowiązkowa dla każdego specjalisty bez względu na długość stażu pracy. Nie znam żadnej innej publikacji, która mogłaby się równać z tym dziełem.
dr Robert L. Leahy, American Institute for Cognitive Therapy; Department of Psychiatry, Weill Cornell Medical College

Dzięki licznym refleksjom zawartym w tej książce moi obecni oraz przyszli pacjenci będą otoczeni lepszą, troskliwszą opieką.
dr Alana Iglewicz, Department of Psychiatry, University of California, San Diego

Każdemu, nawet lekarzowi, zdarza się być pacjentem. Ale czy każdy potrafi opowiedzieć o swoim problemie ze zdrowiem tak, aby lekarz dobrze go zrozumiał i dzięki temu postawił właściwą diagnozę, a potem dokonał wyboru właściwej terapii? Czy każdy lekarz potrafi dowiedzieć się od swojego pacjenta tego, co ważne dla jego zdrowia? Co służy prawdziwemu porozumieniu między pacjentem a lekarzem? Kluczowy jest język, którego używamy. Słowo ma bowiem wielką siłę, a sama rozmowa może mieć działanie terapeutyczne. Zdrowie jest obecne w wielu powiedzeniach, przysłowiach, życzeniach i codziennych zwrotach i jest jedną z najwyżej cenionych wartości. Ale czy dobrze je rozumiemy i potrafimy o nim rozmawiać? – Warto to sobie uświadomić. O języku medycyny, jakim posługują się lekarze i pacjenci, rozmawiają językoznawca – prof. Jerzy Bralczyk oraz lekarz – prof. Artur Mamcarz. Mówią oni o pochodzeniu słów związanych ze zdrowiem, o tym, jak zmieniał się ich wydźwięk oraz jakie jest ich obecne znaczenie. Zastanawiają się wspólnie, jaki powinien być język środowiska medycznego, aby porozumienie z pacjentem było rzeczywiste, a nie pozorne i aby jego efektem było bezpieczne i skuteczne leczenie. Prof. J. Bralczyk występuje tu w podwójnej roli: jako znawca języka, ale i jako pacjent. Opowiada o zawiłościach związanych z językiem medycyny i zdrowia ze zwykłą sobie erudycją, swadą i poczuciem humoru. To jedyna na rynku książka o komunikacji w obszarze służby zdrowia w ujęciu językoznawczym i zainteresuje nie tylko lekarzy i osoby zainteresowane językiem, ale także pacjentów. To prawdziwa uczta intelektualna dla tych, którym bliskie są sprawy zdrowia i języka!