Atlas RTG zapalnych chorób reumatycznych

Lewofloksacyna to lek bakteriobójczy z grupy fluorochinolonów. Ma szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego obejmujące bakterie Gram(+), Gram(-), wybrane beztlenowce i drobnoustroje atypowe. Lewofloksacynę można stosować w formie dożylnej i doustnej zamiennie. Dawkowanie raz na dobę oraz możliwość przyjmowania niezależnie od posiłków wiążą się z większą wygodą stosowania. Lewofloksacyna osiąga wysokie stężenie w moczu i dobrze przenika do gruczołu krokowego. Znajduje zastosowanie w leczeniu niepowikłanego odmiedniczkowego zapalenia nerek u kobiet, zakażeń dróg moczowych u mężczyzn, powikłanych zakażeń dróg moczowych, zapalenia gruczołu krokowego ostrego i przewlekłego, zapalenia najądrza oraz w leczeniu infekcji dróg oddechowych, skóry i tkanek miękkich.

Przedstawione profile pacjentów wskazują na możliwość włączenia do leczenia famotydyny w celu optymalizacji terapii chorób kwasozależnych na podstawie dostępnych danych literaturowych i zaleceń praktycznych.

Terapia antagonistami receptorów mineralokortykoidowych: eplerenonem lub spironolaktonem, prowadzi do zmniejszenia ryzyka hospitalizacji i zgonów u chorych z niewydolnością serca z obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory. Eplerenon, selektywny antagonista receptorów mineralokortykoidowych, jest lepiej tolerowany, a terapia obarczona jest mniejszym ryzykiem działań niepożądanych niż w przypadku leczenia spironolaktonem. Eplerenon stanowi preferowaną opcję terapeutyczną zwłaszcza u chorych rozwijających efekty pobudzenia receptora androgenowego i progesteronowego przy stosowaniu spironolaktonu skutkującym częstym występowaniem działań niepożądanych, takich jak: ginekomastia, zaburzenia libido, spadek potencji u mężczyzn i zaburzenia cyklu miesiączkowego u kobiet. Wydaje się, że eplerenon cechują działania plejotropowe obejmujące nie tylko kardio-, ale również nefroprotekcję.

Publikacja Analiza przypadków klinicznych w alergologii (część III) została przygotowana pod redakcją prof. dr. hab. Jerzego Kruszewskiego i dr. hab. Andrzeja Chciałowskiego, prof. WIM.
Stanowi kolejną część cyklu z serii monograficznej, która służy nauczaniu praktycznej alergologii. Zaprezentowane w niej rozwiązania opisanych przypadków chorych pokazują, że czasem należy wyjść naprzeciw przyjętym obowiązującym wytycznym i zalecanym algorytmom. Świadomość możliwości zaistnienia takiego przypadku jest niezwykle ważna i wymaga indywidualnego podejścia do każdego pacjenta. Ważnym aspektem monografii są najnowsze metody diagnostyczne, które pozwalają precyzyjniej diagnozować chorego, a także skuteczniej poprawić jego komfort życia. Całość została dopełniona materiałem zdjęciowym odzwierciedlającym omawiany przypadek.
Publikacja adresowana jest do lekarzy specjalizujących się w dziedzinach alergologia, dermatologia i choroby wewnętrzne.

Nowoczesny, dwujęzyczny podręcznik z zakresu histopatologii został przygotowany zgodnie z najnowszymi osiągnięciami naukowymi w tej dziedzinie (m.in. z klasyfikacją WHO i Bethesda). Zawiera najwyższej jakości kolorowe mikrofotografie zmienionych chorobowo tkanek (ułożone w kolejności alfabetycznej łacińskich nazw zmian patologicznych), przejrzyste opisy preparatów tkankowych w języku polskim i angielskim, ze zwróceniem szczególnej uwagi na ich najistotniejsze cechy morfologiczne (oznaczone strzałkami i gwiazdkami) oraz skorowidz nazw preparatów oraz nazw zmian chorobowych wg lokalizacji narządowej w języku polskim i angielskim. Autorzy zastosowali wiele przydatnych zabiegów dydaktycznych, m.in. nazwy zmian chorobowych są podane w trzech kolorach. Szczegółowe wyjaśnienia (za pomocą mikrofotografii i opisu) mikroskopowej budowy tkanek i narządów umożliwiają zrozumienie podstaw patogenezy również na poziomie molekularnym, a także pozwalają na trafniejsze diagnozowanie i różnicowanie objawów chorób. Atlas jest przeznaczony dla studentów wydziałów medycyny i lekarsko-dentystycznych uczelni medycznych, a także lekarzy.

Atlas zawiera ponad 1000 fotografii prezentujących anatomiczne cechy diagnostyczne surowców roślinnych, znajdujących zastosowanie w lecznictwie, kosmetologii oraz jako przyprawy. To ważne, praktyczne narzędzie w identyfikacji sproszkowanych substancji roślinnych. Umożliwia porównywanie cech przedstawionych na fotografiach z obserwowanymi w obrazie mikroskopowym badanego surowca.

„Atlas” jest doskonałym uzupełnieniem podręczników farmakognozji oraz Farmakopei Polskiej, w których metoda mikroskopowa jest jedną z rekomendowanych do ustalania tożsamości surowców leczniczych.

Publikacja obejmuje surowce, przedstawione na 81 planszach z fotografiami, które są opatrzone numerami rzymskimi, zawierają etykietę i opis cech anatomicznych. Etykieta obejmuje: nazwę substancji roślinnej (surowca) w języku łacińskim i polskim (głównie wg FP X 2014), nazwę angielską surowca, łacińską i polską nazwę gatunku (lub gatunków) rośliny dostarczającego surowca oraz jego/ich przynależność do rodziny.

Podano ważniejsze synonimy ww. nazw. Dla cech anatomicznych zastosowano numerację arabską, co pozwala

odnaleźć dany element na fotografiach. Plansze ułożono alfabetycznie, według łacińskich nazw surowców.

Lektura obowiązkowa dla studentów farmacji i wszystkich osób zainteresowanych surowcami roślinnymi.