Autobiografia Alice B. Toklas

Antologia na 40 lecie RSTK w Rzeszowie – jubileuszowe zbiorowe wydanie twórczości autorów skupionych w szeregach RSTK w Rzeszowie. Wstęp do książki napisali: Barbara Śnieżek, Stefan Michał Żarów. Pośród 17 autorów są takie nazwiska jak: Jadwiga Buczak, Stanisława Bylica, Czyż-Wysokińska, Stanisław Dworak, Teresa Glazar, Anna Kocór, Ewelina Agnieszka Łopuszańska, Jerzy Stefan Nawrocki, Agnieszka Niemiec, Maria Rudnicka, Grażyna Sordyl, Zdzisław Stokłosa, Małgorzata Szepelak, Iwona Szetela, Barbara Śnieżek, Władysław Waltoś, Stefan Michał Żarów. Całość została podzielona na trzy rozdziały: Przegląd twórczości niektórych literatów RSTK, Biogramy literackie autorów RSTK, Galeria zdjęć z udziałem członków RSTK. D z i a ł a l n o ś ć Trwałe ślady (fragment) Rzeszowskie Regionalne Stowarzyszenie Twórców Kultury ma w swojej czterdziestoletniej historii długą i bogatą kartę działalności. Niniejsze opracowanie przedstawia ogólny zarys jego funkcjonowania aktualnego i z ostatnich kilkunastu lat, kiedy Stowarzyszenie zaznaczyło swoją obecność w nowej rzeczywistości na niwie kulturalnej województwa Podkarpackiego. Regionalne Stowarzyszenie Twórców Kultury w Rzeszowie (wcześniej, do 2008 roku, pod nazwą Robotniczego Stowarzyszenia Twórców Kultury) powstało w 1980 roku, w czasach podpisania porozumień sierpniowych w Stoczni Gdańskiej i tworzenia Niezależnych Samorządnych Związków Zawodowych „Solidarność”. Rzeszowskie RSTK jest jedną z pięciu organizacji, obok Warszawy, Gorzowa Wielkopolskiego, Bydgoszczy i Wodzisławia Śląskiego, które uzyskały osobowość prawną przed ogłoszeniem stanu wojennego. Wzorem funkcjonowania była formuła i statut Warszawskiego RSTK, pierwszego takiego stowarzyszenia, powstałego na podłożu działającego już od 1974 r. Warszawskiego Robotniczego Klubu Literackiego. Zdynamizowanie działalności robotniczego ruchu kulturalnego spowodowało zarejestrowanie w 1988 r. Rady Krajowej RSTK, do której również przynależy rzeszowskie Stowarzyszenie. Od czasu powołania do dzisiaj Radzie Krajowej przewodniczy dr hab. Paweł Soroka. Również delegaci z Rzeszowa, na Zjazdach Krajowych RSTK, są wybierani w skład Zarządu Rady Krajowej, gdzie w poprzedniej kadencji był Stefan M. Żarów, a w obecnej Stanisław Dworak. W okresie czterdziestolecia prezesami rzeszowskiego RSTK byli: Zbigniew Okoń (1980 – 2000) i wiceprezes Ludmiła Pietruszkowa, Zofia Antonina Migała (2000 – 2007) i wiceprezes Zbigniew Okoń, Józef Kawałek (2007 – 2016) i wiceprezes Stefan M. Żarów. Od 2016 roku Stowarzyszeniem kieruje Stanisław Dworak z wiceprezes Stanisławą Bylicą. Siedzibą Stowarzyszenia od początku działalności jest Wojewódzki Dom Kultury w Rzeszowie… Barbara Śnieżek i Stefan Michał Żarów

Jerzy Pilch (1952–2020) w swojej autobiografii – uzupełnionej archiwalnymi zdjęciami z Wisły i z rodzinnego albumu – zmienia czas utracony w czas odzyskany dzięki ocalającemu darowi opowiadania, bo „to, czego nie pamiętamy albo czego nie umiemy opisać – nie istnieje”.
„Autobiografia w sensie ścisłym, a nawet umownym to taka opowieść o sobie, którą sam pisarz uznał za kanoniczną, a więc jedyną, jaka (jego zdaniem) nadaje się do przekazania innym. Pisząc ją, Jerzy Pilch dokonał ostentacyjnej redukcji zdarzeń należących do powierzchniowej warstwy własnego życia. Uczynił tak, by tym mocniej wyeksponować drugą, głęboką warstwę tegoż życia, stanowiącą klucz do jego tożsamości i sposobu widzenia świata. Umieścił w niej mityczną przestrzeń dzieciństwa spędzonego w Wiśle i wyjazd do Krakowa, lokujący go w istnieniu realnym, historycznym”. Marian Stala „Wydaje się to mało prawdopodobne, ale sceptyczny byłem od dziecka. Skąd się to wzięło, nie miałem zielonego pojęcia. Nic nie było takie, jak powinno. Żadna ziemia obiecana, żadna kraina mlekiem i miodem płynąca. Nie szukałem drogi, bo wiedziałem: nie ma takiej drogi. Nie ma drogi prowadzącej do wyśnionych krajów, bo nie ma takich krajów”. Jerzy Pilch

Niniejszy tom to zbiór tekstów dotychczas rozproszonych w międzywojennej i emigracyjnej prasie albo nigdy nie publikowanych. Tytuł pochodzi od żartobliwego życiorysu Sergiusza Piaseckiego, w którym autor tak siebie przedstawiał: "Umiem wiele pożytecznych rzeczy: żonglować, chodzić na rękach, ruszać uszami, językiem do nosa dostawać – z czego jestem strasznie dumny. Z mniej interesujących: szpiegować, uprawiać przemytnictwo i wiele innych, o których nie chcę z wrodzonej skromności wspominać. Nie robię teraz tego, bo władze sądowe w stosunku do mnie wykazały brak poczucia humoru. Za karę pozbawiłem je dobrego klienta. Dawniej interesowali się moją osobą: policja, wywiadowcy, sędziowie, prokuratorzy, strażnicy graniczni. A teraz tylko wydawcy i reportery..."

Przygotowana przez Joannę Grądziel-Wójcik i Piotra Łuszczykiewicza książka Bogusława Latawiec. Portret podwojony stanowi wielostronne i przeglądowe kompendium, zarysowujące w pełnym wymiarze horyzonty biograficzne i twórcze poznańskiej pisarki, cieszącej się poczytnością, gronem wiernych czytelników, oddanych krytyków i badaczy literatury, wreszcie także autorki wielokrotnie nagradzanej i tłumaczonej na wiele języków. To pierwsza, obok rozproszonych dotąd w prasie literackiej recenzji i szkiców krytycznych, publikacja książkowa poświęcona twórczości Bogusławy Latawiec. Jestem przekonana, że stanowić będzie niezbędne wręcz źródło wiedzy zarówno dla czytelników, jak i studentów oraz badaczy literatury.

dr hab. prof. UŚ Joanna Dembińska-Pawelec

Kontrowersyjna zbeletryzowana biografia prezydenta Bronisława Komorowskiego. Pełna soczystych opisów z życia jego rodziny. Zobacz też kontrowersyjną książkę \"Anna Komorowska. Kobieta pełna tajemnic\".

Książka Mariusza Urbanka, dziennikarza i biografisty, przedstawia postać i dorobek wydawałoby się doskonale znanego i czytanego od wczesnego dzieciństwa autora zabawnych wierszyków, bajek i pełnych humoru rymowanek. Mało kto wie, że był on także wybitnym prawnikiem walczącym o prawa autorskie twórców literackich, jednym z założycieli ZAiKS-u i jego długoletnim prezesem, namiętnym karciarzem, a o jego przygodach miłosnych można by napisać barwną powieść... Bogate tło historyczne - świat kabaretów i teatrzyków rewiowych dwudziestolecia, literaci i ich dzieła w trybach socrealizmu, nierozwiązany problem, czy autor wierszy o Stalinie może być obecnie patronem instytucji kultury - dopełnia opis losów i rozwoju osobowości twórczej pisarza doskonale rozpoznawanego przez pokolenia dziadków, rodziców i najmłodszych czytelników książek.