Avicii Biografia Tima Berglinga

Opowieść o Andrzeju Dąbrowskim (ur. 1938 r.) – wspaniałym jazzmanie, popularnym piosenkarzu, kierowcy rajdowym, fotografiku i dziennikarzu. Relację o jego niezwykle bujnym życiu, o domu rodzinnym – najpierw Wilnie, potem w Krakowie, o rozlicznych pasjach, o przyjaźniach, koncertach i podróżach po świecie, a także o jego zaletach i wadach zanotowała, spisała i uzupełniła komentarzami Agnieszka Matynia-Dąbrowska, dziennikarka radiowa i telewizyjna, żona bohatera książki.

Swoimi zainteresowaniami i zajęciami Andrzej Dąbrowski mógłby obdarzyć kilka osób, a każda z nich zyskałaby ciekawy i bogaty w osiągnięcia życiorys. Najpierw pojawiła się fascynacja motoryzacją, chwilę później – jazzem i fotografią. Zupełnie niespodziewanie przyszedł pierwszy sukces, gdy w 1957 r. dziewiętnastolatek, student krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej, zdobył wicemistrzostwo Polski w… rajdach samochodowych.

A wkrótce stał się jedną z ważnych postaci polskiego ruchu jazzowego – najpierw jako perkusista, później także wokalista jazzowy. Na scenie debiutował w trio Andrzeja Kurylewicza. Potem przez ponad pół wieku grał i nagrywał m.in. z Wandą Warską, Wojciechem Karolakiem, Janem „Ptaszynem” Wróblewskim, Krzysztofem Komedą, Urszulą Dudziak, Michałem Urbaniakiem… Miał też okazję występować ze Stanem Getzem i Artem Farmerem, fotografować za kulisami Duke’a Ellingtona, a na scenie Sarah Vaughan czy Counta Basiego.

W latach 70. zasłynął jako piosenkarz, wykonawca superprzebojów. Zielono mi – ze słowami Agnieszki Osieckiej i muzyką „Ptaszyna” – oraz Do zakochania jeden krok (słowa Andrzej Bianusz, muzyka Antoni Kopff) znał i nucił wtedy każdy. A były jeszcze: Przygoda z Marią, A ty się, bracie, nie denerwuj, Zapomnij mnie i wiele, wiele innych.

Żadnej spośród swoich pasji Andrzej Dąbrowski nigdy nie porzucił: nadal śpiewa, nagrywa jazz, fotografuje oraz startuje w wyścigach samochodowych.

Tekst książki uzupełnia niezwykle bogaty wybór zdjęć pochodzących z archiwum rodzinnego i spośród artystycznych fotografii autorstwa samego bohatera książki.

Bestseller „New York Timesa”. Kontynuacja bestsellerowej serii, obejmująca lata 1981-1983, kiedy to hip hop przeniósł się z parków i mieszkań do śródmiejskich klubów i wytwórni płytowych. Wykonawcy starają się odróżnić od odbiorców, przywdziewając królewskie szaty, aż nadchodzi młoda załoga z Hollis zwana Run-DMC, która przywraca scenie uliczny klimat. W tym tomie znajdziecie takie przeboje jak „Planet rock” Afriki Bambaaty, „The message” Grandmastera Flasha & the Furious Five, kultowy film „Wild Style” oraz pierwsze kroki takich gwiazd jak Niva, Beastie Boys, Doug E. Fresh, KRS-One, Ice-T i Public Enemy. Wypatrujcie też Dolemite’a, ll Cool J, Notoriousa B.I.G. i New Kids on the Block (!). Jedna z 10 najlepszych powieści graficznych 2013 roku według „Washington Post”.

Kontynuacja cenionej przez krytykę serii Eda Piskora! W tomie 3 zobaczycie jak Run-DMC znalazło się na drodze do sławy i poznacie takich niezapomnianych artystów jak Whodini, The Fat Boys, Slick Rick czy Doug E. Fresh. Beastie Boys stają się składem hip hopowym. Rick Rubin wreszcie spotyka Russella Simmonsa i razem otwierają wytwórnię Def Jam Records, a ich pierwszym artystą zostaje LL Cool J.W tym tomie, obejmującym lata 1983-1984, przeczytacie również o pilotowym odcinku „Graffiti Rock” oraz filmach dokumentalnych „Style Wars” oraz „Breakin’ and Enterin’”. Ed Piskor nadal dostarcza fascynujące historie.

W kilku pięknych Zeszytach, które Kora starannie wybierała w księgarniach lub dostawała w prezencie, przez wiele lat prowadziła notatki. Zeszyty to był jej warsztat literacki. Alembik, w którym wrzały i dojrzewały pomysły na piosenki. Ponad rok po śmierci Kory zdecydowałem się pokazać światu jej intymną pracę nad tekstem. Prezentujemy ją czytelnikowi razem z oryginalnymi skreśleniami. Pokazujemy jej pracę nad słowem, jej wahania oraz różne wersje często tego samego utworu. Mamy zatem teksty Kory głównie z lat 2003–2018, ale także kilka z roku 1983. Czytając uważnie Zeszyty, możemy prześledzić, jak Kora pracowała nad piosenkami, jak tworzyła nowe wersje, jak skreślała, uzupełniała, walczyła o frazę i rytm. Śledzimy, jak powstały utwory zaśpiewane przez nią na płytach Znaki szczególne i Ping pong oraz kilka utworów wydanych jako single: Tu jest mój dom oraz wstrząsający tekst o księżej pedofilii Zabawa w chowanego (2010). Te Zeszyty to czarowna pamiątka jej pięknego wewnętrznego świata.
Kamil Sipowicz

Klub Pieśniarze,którego genezę powstania oraz strukturę działania przedstawiam w pierwszym rozdziale pracy,funkcjonuje od przełomu sierpnia i wrzesnia 2013 roku.W gruncie rzeczy jest to rodzaj oddolnie powstałej tzw.instytucji kulturalnej,która może poszczycić się konsekwentnym działaniem przez okres więcej niż sześciu lat w chwili pisania tych słów.
Fragment z Wprowadzenia autora.

C'est la vie. Takie jest życie.
Trudno chyba znaleźć lepsze słowa niż fragment tej piosenki na opisanie życia Andrzeja Zauchy. Żył pełną piersią, ciesząc się każdym dniem. Muzyczny samouk, z zawodu zecer. W młodości kajakarz, trzykrotny mistrz Polski. Ze sportu zrezygnował dla… muzyki. Podczas swojej kariery współpracował z największymi twórcami jazzowymi, choćby Tomaszem Stańką i Janem „Ptaszynem” Wróblewskim, oraz popularnymi piosenkarzami, m.in. Andrzejem Sikorowskim i Ryszardem Rynkowskim. Kabareciarz i aktor. W roku 1991 jego tragiczna śmierć poruszyła całą Polskę.
Kim był Andrzej Zaucha? W czym tkwi jego fenomen? Jak wspominają go najbliżsi przyjaciele?