Awantura w Niekłaju

Nie tak dawno temu mieszkało w Londynie młode małżeństwo dalmatyńczyków. On nazywał się Pongo, a ona Mimi Pongo (…). Szczęśliwym trafem stali się właścicielami młodego małżeństwa — państwa Poczciwińskich. Byli to ludzie łagodni, posłuszni, a nade wszystko inteligentni… czasami prawie tak inteligentni jak psy! W całej Anglii zaczynają ginąć małe dalmatyńczyki. Dzieci traci też urocza psia para żyjąca spokojnie w Londynie. Kto stoi za porwaniami i jaki ma niecny plan?
Pongo i Mimi wyruszą w pełną niebezpieczeństw podróż, by się tego dowiedzieć i ocalić szczenięta. Na szczęście w drodze będą mogli liczyć na pomoc wielu sprzymierzeńców – zarówno ludzi, jak i zwierząt. Zilustrowana przez Magdalenę Kozieł-Nowak pełna wersja klasycznej powieści dla dzieci rozsławionej przez film animowany. Dodie Smith (1896–1990) – brytyjska pisarka i dramaturżka. Ukończyła Królewską Akademię Sztuki Dramatycznej. Bez większych sukcesów próbowała sił w aktorstwie; uznanie przyniosły jej sztuki teatralne, a później powieści. Smith i jej mąż uwielbiali zwierzęta i mieli wiele dalmatyńczyków. Ukochany pies Dodie nazywał się Pongo – bohater 101 dalmatyńczyków nosi więc jego imię. Pomysł na swoją najsłynniejszą książkę dla dzieci autorka zaczerpnęła z rozmowy ze znajomą aktorką, która zobaczywszy Pongo jako szczenię, niefortunnie palnęła: „Ależ by z niego było ładne futro!”.

Trzeci tom najśmieszniejszej serii od czasów „Dziennika cwaniaczka”! Andy i Terry mieszkają w trzydziestodziewięciopiętrowym domku na drzewie (mieli dwudziestosześciopiętrowy, ale się rozbudowali). A ten domek jest najfajniejszy na świecie! Znajdziecie tu między innymi: najstraszniejszą kolejkę górską świata, operę, ring bokserski z boksującym słoniem o imieniu Wtrąbęmuzator oraz supernowoczesne biuro z korektorami laserowymi, półautomatycznymi samoładującymi się pistoletami na zszywki i odrzutowymi krzesłami obrotowymi. No, na co czekacie? Właźcie!

Terry Denton urodził się w Melbourne jako jeden z pięciu braci. Zaczął studiować architekturę, ale zorientował się, że go to unieszczęśliwia, więc rzucił uniwersytet i zajął się innymi sprawami. Próbował prawie wszystkiego – parał się teatrem, malarstwem, rzeźbą, zaklinaniem koni, budowaniem gór lodowych i doradzaniem pterodaktylom, aż odkrył, że chce ilustrować książki dla dzieci.Dziś ma ich na koncie ponad czterdzieści, z których wiele stworzył wraz z Andym Griffithsem.
Andy Griffiths też pochodzi z Melbourne. Jego ulubione kolory to niebieski, fioletowy, żółty, zielony, pomarańczowy, czerwony oraz czarny. Uwielbia zwierzęta, toteż jego kot został sportretowany w serii „Domek na drzewie”. Pracował przez jakiś czas jako taksówkarz i nauczyciel angielskiego, ale zawsze chciał zostać gwiazdą rocka (nawet mu się nie śniło, że będzie znanym pisarzem). Zaczął pisać na poważnie, kiedy jego uczniowie powiedzieli mu, że książki są okropnie nudne.

Piąty tom uwielbianej przez dzieci serii o przygodach najliczniejszej i najsympatyczniejszej książkowej rodziny. Wiosna przynosi mamie, tacie, babci i ośmiorgu dzieciom wiele zmian. W lesie pojawiają się tajemniczy mężczyźni z trójnogami i celownikami. Wkrótce potem rusza budowa drogi, a las, który dzieci znały jak własną kieszeń, nagle zaczyna je zaskakiwać. Kiedy po raz pierwszy wyprowadzają krowę na polanę, zwierzę znika. Zostają po nim tylko wiszący na gałęzi dzwonek oraz ślady kopyt i butów… Wcześniejsze przygody bohaterów tej książki znajdziecie w tomach: 8 + 2 i ciężarówka, 8 + 2 i domek w lesie, 8 + 2 i pierwsze święta, 8 + 2 i Anton z Ameryki.

Ach, jak cudowna jest Panama Skrzynka przypłynęła rzeką prosto z pachnącej bananami Panamy. A Panama to kraj marzeń. Kraj marzeń wart jest zaś tego, by go odszukać. Szczególnie, gdy razem jest się silnym jak niedźwiedź i odważnym jak tygrys. Misiowi i Tygryskowi nie przeszkodzą brak drogowskazów, głód, deszcz ani kiepskie rady Wrony. Bo gdy ma się przyjaciela, można się niczego nie bać! Czy warto wędrować tyle dni w poszukiwaniu Panamy? Czego można się dowiedzieć o szczęściu, moknąc w czasie ulewy i głodując, gdy w pobliżu nie ma żadnej rzeki pełnej ryb? Ach, jak cudowna jest ta historia!

Czwarta część przygód rusowłosej Anne Shirley w nowym – najbliższym oryginałowi – tłumaczeniu Anny Bańkowskiej
Po ukończeniu studiów w Redmond College Anne otrzymuje stanowisko dyrektorki liceum w Summerside. Ma jednak problem ze znalezieniem w miasteczku lokum. Pani Tomowa Pringle, która od piętnastu lat wynajmowała pokój kolejnym dyrektorom szkoły, z nieznanych powodów zdecydowała, że jej nie przyjmie. Anne udaje się w końcu wynająć pokój na wieży w domu o nazwie Szumiące Wierzby, gdzie mieszkają dwie wdowy oraz Rebecca Dew, i zakochuje się w nim od pierwszego wejrzenia. Anne nawiązuje nowe przyjaźnie, lecz musi się też mierzyć z wrogością wpływowego w Summerside klanu Pringle’ów. To horror dla osoby, która nie znosi być nielubiana! Co więcej, wielu jej uczniów to potomkowie tej rodziny – oni także sprawiają jej problemy. Czy Anne uda się przedrzeć przez mur niechęci i zdyscyplinować podopiecznych? Całe szczęście, że może wyżalić się w listach swojemu narzeczonemu Gilbertowi!
Lucy Maud Montgomery (1874–1942) – kanadyjska pisarka, która zasłynęła dzięki cyklowi powieści o przygodach rudowłosej Anne. Dzieciństwo spędziła w rybackiej wiosce Cavendish na Wyspie Księcia Edwarda. Jej matka zmarła, gdy Montgomery miała niecałe dwa lata. Wychowywali ją dziadkowie, którzy byli zwolennikami surowych zasad i nie okazywali jej zbyt wiele troski, dlatego najchętniej spędzała czas z ciotką Annie. Ukończyła w ciągu roku dwuletni kurs nauczycielski w Prince of Wales College w Charlottetown, po czym przez pewien czas pracowała jako nauczycielka i korektorka w gazecie. Wyszła za mąż za pastora Ewana Macdonalda, mieli trzech synów (średni zmarł zaraz po urodzeniu). Pierwszy tom przygód Anne ukazał się w 1908 roku. Książki z serii były wielokrotnie ekranizowane, po raz pierwszy już w 1919 roku, a najnowsza wersja to serial Ania, nie Anna w latach 2017–2019 realizowany przez Netflix. Do wielbicieli powieści zaliczają się między innymi Mark Twain, Alice Munro i Margaret Atwood.
Anna Bańkowska (ur. 1940) – polonistka ze specjalnością językoznawczą, redaktorka i tłumaczka literatury anglojęzycznej. Autorka antologii My mamy kota na punkcie kota (2006) oraz Wierszy cytowanych (2020). Współpracuje z różnymi wydawnictwami, ma na koncie ponad sto przekładów prozy, poezji i dramatów. Najchętniej tłumaczy ambitną beletrystykę, nie stroni od dobrego kryminału, chętnie podejmuje się powtórnych przekładów klasyki. W wolnych chwilach czyta książki, rozmawia o książkach, pisze o książkach oraz uprawia wierszykarstwo stosowane. Należy do Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury, którego jest współzałożycielką, a od 2019 roku członkinią honorową. W 2013 roku została odznaczona brązowym medalem Gloria Artis. Mieszka w Warszawie.

Zupełnie nowe przygody dżentelmena-włamywacza, wymyślonego ponad sto lat temu przez Maurice'a Leblanca, czyli adaptacje klasycznych kryminałów w wersji dla dzieci. Tom 3. „Ucieczka z więzienia”. Podkop? Przebranie? Przeskoczenie muru lub przekupienie strażników? Zbyt banalne jak na Mistrza Kradzieży i Włamań. Chcąc pozyskać dodatkowe dowody obciążające skazanego, nie trzeba ułatwiać mu ucieczki z więzienia. On i tak dokona tego wtedy, kiedy uzna to za stosowne. A w międzyczasie – obrabuje właściciela restauracji, ukradnie dorożkę i obieca prokuratorowi, że nie weźmie udziału w swoim procesie. Jak to możliwe? Zajrzyjcie między okładki i nie traćcie nadziei. Arsene Lupin zawsze dotrzymuje słowa!