Azyle, Nisze I Enklawy Czyli Katalog Małych Utopii

The venerable brick is one of the oldest and most sustainable building materials in the world. It is simple yet versatile, modest yet resilient, global in usage yet local in appearance.

Recently, young architects have been rediscovering the circular use of brick and embraced its warm, aesthetic appeal to design some of the most exciting buildings of the day.

Brick by Brick showcases the best examples of modern brick applications, with a focus on residential buildings and interiors. These forward-looking projects from around the globe push the boundaries of brick architecture and design. Brick by Brick reveals how traditional forms are revitalized and made contemporary, and how this LEGO block of human civilization can help build our future

Modern by Tradition
A survey of Japan’s contemporary architecture scene
The contemporary architecture of Japan has long been among the most inventive in the world, recognized for sustainability and infinite creativity. No fewer than seven Japanese architects have won the Pritzker Prize.

Since Osaka World Expo ’70 brought contemporary forms center stage, Japan has been a key player in global architecture. With his intentionally limited vocabulary of geometric forms, Tadao Ando has since then put Japanese building on the world’s cultural map, establishing a bridge between East and West. In the wake of Ando’s mostly concrete buildings, figures like Kengo Kuma (Japan National Stadium intended for the Olympic Games, originally planned for 2020), Shigeru Ban (Mount Fuji World Heritage Center), and Kazuyo Sejima (Kanazawa Museum of 21st Century Art of Contemporary Art) pioneered a more sustainable approach. Younger generations have successfully developed new directions in Japanese architecture that are in harmony with nature and connected to traditional building. Rather than planning on the drawing board, the architects presented in this collection stand out for their endless search for forms, truly reacting on their environment.

Presenting the latest in Japanese building, this book reveals how this unique creativity is a fruit of Japan’s very particular situation that includes high population density, a modern, efficient economy, a long history, and the continual presence of disasters in the form of earthquakes. Accepting ambiguity, as seen in the evanescent reflections of Sejima’s Kanazawa Museum, or constant change and the threat of catastrophe is a key to understanding what makes Japanese architecture different from that of Europe or America.

This XL-sized book highlights 39 architects and 55 exceptional projects by Japanese masters—from Tadao Ando’s Shanghai Poly Theater, Shigeru Ban’s concert hall La Seine Musical, SANAA’S Grace Farms, Fumihiko Maki’s 4 World Trade Center, to Takashi Suo’s much smaller sustainable dental clinic. Each project is introduced with photos, original floor plans and technical drawings, as well as insightful descriptions and brief biographies. An elaborate essay traces the country’s building scene from the Metabolists to today and shows how the interaction of past, present, and future has earned contemporary Japanese architecture worldwide recognition.

Cuda architektury to piękny album, który jest przewodnikiem po najwspanialszych zabytkach na świecie. Na kartach tej książki znajdują się m.in. zamki i pałace, np. Zamek Królewski w Warszawie, Zamek Białej Czapli, katedry, kościoły i bazyliki, np. Bazylika w Gdańsku, Kościół Sagrada Família w Barcelonie, a także najciekawsze muzea z całego świata, takie jak Luwr, Metropolitan Museum of Art czy Muzeum Narodowe Prado. Całość wzbogacona materiałem zdjęciowym.

Fascynująca podróż w czasie, podczas której razem z Piotrem Wierzbickim czytelnik zatrzymuje się w niemal każdym zajeździe lub hotelu, który kiedykolwiek pojawił się na planie Warszawy czy w przewodnikach dla podróżnych. Autor – varsavianista od lat publikujący w „Skarpie Warszawskiej” i oprowadzający wycieczki po stolicy – drobiazgowo analizuje każdą wzmiankę o obiektach bazy noclegowej, a przy tym barwnie opowiada o atmosferze dawnych czasów. Część I to solidne kompendium na temat warszawskiego hotelarstwa w zamierzchłych czasach.

Architektura - to ona jest w książce Janusza Targowskiego główną bohaterkę. Jest wartością, której powierzają swoje losy, wpływy, majątki i talenty nieprzeciętni ludzie różnych czasów. Bo jak wieże pięknych katedr - monumentalnie i statycznie tkwią szczytami w płynących chmurach, tak ich genialnie harmonijne bryły opierają się największym dziejowym burzom wywoływanym przez ludzkie namiętności. Ale i proces powstawania tych cudów budownictwa sakralnego potrafił być wielce burzliwy i długotrwały. Tak przecież było z tytułową „Katedrą świata" - słynną Bazyliką św. Piotra w Rzymie, o czym autor opowiada raz z perspektywy współczesnego turysty i znawcy zarazem, to znów z dystansu kilku wieków, przenosząc nas co drugi mniej więcej rozdział w czasy Bramantego i Michała Anioła. Architekt Janusz Targowski już po raz drugi zabiera swoich czytelników na wędrówkę szlakiem pereł włoskiej sztuki.

„Toskańska przygoda” też ukazała się w WFW, a ci, którzy mieli okazję ją przeczytać, a teraz sięgną po „Katedrę świata", z pewnością będę się u autora dopominać o ciąg dalszy.

Janusz Targowski - architekt, absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Przez 50 lat był projektantem, z czego przez 29 lat, wraz z żoną Barbarą, prowadził własną
pracownię architektoniczną ABA. Oboje są współautorami planów generalnych lotnisk im. F. Chopina w Warszawie i Mazowieckiego w Modlinie, rozbudowy Narodowej Galerii Sztuki „Zachęta" oraz wielu obiektów użyteczności publicznej: mieszkalnictwa i edukacji, budynków biurowych i hoteli w Warszawie oraz w Polsce. Autor współpracował także latach 90. XX w. z Ministerstwem Gospodarki przy renowacji placówek dyplomatycznych: w Kolonii, Sztokholmie, Kopenhadze oraz w Lubljanie. W 1979 r. otrzymał nagrodę Prezydenta Warszawy, tzw. „Syrenkę Warszawską”, za projekt hotelu na Pradze. Od wielu lat działa w Stowarzyszeniu Architektów Polskich.

Kiedy katedry były białe” to efekt pierwszej podróży legendarnego architekta do Ameryki. W 1935 roku papież modernizmu przeżywał kryzys. Sfrustrowany oporem na który trafiła awangarda i w ZSRR, i w III Rzeszy, i w demokratycznej Francji, przyjął zaproszenie Fundacji Rockefellera i wybrał się z wykładami do USA. Liczył na to, że jego radykalne idee miasta przyszłości (tzw. Miasto promienne) i nowej organizacji społeczeństwa znajdą podatny grunt w nowym, nieobciążonym tradycją świecie.
Inspiracją i bohaterem książki jest Nowy Jork. Dla Europejczyków był on w latach 30. tym, czym dziś Szanghaj czy Dubaj – miastem nowych możliwości, fascynującą i jednocześnie obcą metropolią, w której możliwe było to, co nie do pomyślenia na Starym Kontynencie. W wieżowcach Manhattanu Le Corbusier zobaczył „białe katedry nowoczesności” – symbol możliwości i aspiracji swojej epoki.
„Katedry” nie są książką tylko o architekturze. Autor równie błyskotliwie pisze o podróżach koleją, o seksualności Amerykanów, ich manierach i etyce pracy, o świecie wielkiego biznesu i sztuki. Wieżowce i kluby jazzowe Manhattanu, fabryki Forda i uniwersytety, niedostępne w Europie wygody i cuda techniki, spotkania z wpływowymi ludźmi i rozmowy podsłuchane w restauracjach, Louis Armstrong i Caravaggio, Rockefeller i Freud zainspirowali niezwykłą książkę – połączenie architektonicznego i politycznego manifestu z dziennikiem podróży Europejczyka patrzącego na młodą amerykańską cywilizację z mieszaniną podziwu i wyższości.Podróż, a później książka, miały kolosalne znaczenie dla promocji idei modernizmu na świecie. Jerzy Sołtan – jeden z największych polskich modernistów – „Katedry” wskazywał jako książkę, która ukształtowała go na całe życie i doprowadziła pod drzwi paryskiej pracowni Le Corbusiera. „Katedry” stały się również inspiracją do wydanej właśnie po polsku książki Rema Koolhaasa „Deliryczny Nowy Jork”.