Bajka jako narzędzie w edukacji ekonomicznej w ujęciu interdyscyplinarnym (wyd. II)

The book offers a very clear introduction to a wide variety of important themes concerning the development of Europe over the past decade, with an excellent balance between general material and illustrative, detailed case studies. Dr John Greenaway, Senior Lecturer, University of East Anglia, UK. The second edition is even better than the first - a really comprehensive approach to the whole of Europe from social, political, economic and cultural perspectives, at an analytical level that postgraduate students will appreciate while being fully accessible to new undergraduates. June Burnham, Senior Lecturer in European Government, Middlesex University, UK

Opracowanie Dydaktyka języka polskiego jako nierodzimego: konteksty – dylematy – trendy jest bardzo cenną publikacją, odpowiadającą na palące potrzeby współczesnej glottodydaktyki polonistycznej. Celne sformułowanie zawarte w tytule – język nierodzimy – zawiera w sobie trzy typy polszczyzny postrzeganej jako język obcy, drugi i odziedziczony. Wchodzące w skład tomu artykuły stanowią cenny zbiór informacji zarówno dla czynnych lektorów, jak i osób stawiających pierwsze kroki w pracy pedagogicznej.
Z recenzji wydawniczej prof. dr hab. Anny Dąbrowskiej

Dydaktyka języka polskiego jako nierodzimego: konteksty – dylematy – trendy to trzeci z kolei tom opracowanego przez nas cyklu pozycji naukowo-dydaktycznych z zakresu glottodydaktyki. Proponujemy w nim dalszą analizę naszej dyscypliny u progu trzeciej dekady XXI wieku. Szeroko zakreślona perspektywa pozwoliła na uwzględnienie z jednej strony nowszych czy mniej typowych zjawisk charakterystycznych dla polszczyzny wpływających na jej nauczanie, a z drugiej – największych bolączek współczesnej glottodydaktyki polonistycznej. Autorzy tekstów pochodzą z różnych krajowych i zagranicznych ośrodków naukowych i dydaktycznych, co sprawia, że analizowane zagadnienia ujmują z odmiennych
perspektyw. Mamy nadzieję, że niniejsze opracowanie, stanowiące kolejne kompendium wiedzy glottodydaktycznej, będzie użyteczne dla wszystkich czytelników, którym ponownie życzymy, aby nauczanie języka polskiego jako obcego, drugiego lub odziedziczonego było dla nich PASJĄ, POWOŁANIEM i PRZYJEMNOŚCIĄ.
Ze wstępu redaktorek tomu Anny Seretny i Ewy Lipińskiej

Autorzy omawiają doświadczenia klasycznej edukacji obywatelskiej, partycypacji uczniowskiej w szkole i samorządzie lokalnym, doświadczenia w animowaniu społeczności lokalnych i partycypacyjne podejście do pracy z młodzieżą.
Adresatami publikacji są kręgi akademickie zajmujące się edukacją obywatelską i partycypacją, a także "refleksyjni praktycy" - organizacje pozarządowe i urzędnicy - pracujący z młodzieżą oraz tworzący dokumenty strategiczne i programy.

Gwałtowna zmiana społeczna jest jedną z najbardziej charakterystycznych cech naszych czasów. Jej zakres, zasięg i dynamika nie mają odpowiedników we wcześniejszych okresach historii ludzkości. W efekcie jednocześnie pojawiają się pozytywne przemiany warunków i jakości życia ludzi oraz różnorodne zagrożenia ich egzystencji. Wzrasta poczucie zwiększania się szans życiowych, co stymuluje aspiracje, któremu towarzyszą stałe lub okresowe stany napięcia, niepewności, poczucia zwiększonego ryzyka. Edukacja musi dostosować się do wielorakich wyzwań związanych ze zmianą społeczną, a jednocześnie sama powinna być ważnym promotorem zmiany. Prezentowana książka dostarcza wiedzę na temat wyzwań edukacyjnych w zmieniającym się społeczeństwie oraz konieczności szybkiego przygotowania szkół i innych instytucji oświatowych do realizacji zadań związanych z kształceniem i wychowaniem dla przyszłości.

Skąd się bierze niechęć do nauki i stres egzaminacyjny? Przede wszystkim ze sposobu „motywowania”, polegającego na obarczaniu młodzieży lękami rodziców i nauczycieli: „będziesz rowy kopać”, „przyniesiesz wstyd rodzinie”, „zniszczysz sobie przyszłość”. Drugim powodem jest brak wiary uczniów we własne możliwości. Prezentują oni zwykle typ inteligencji niedoceniany i niepotrzebny w szkole, za to niezbędny w późniejszym życiu zawodowym. Dlatego gwiazdy klasowe pracują często u trójkowiczów.

Książka pomaga uczniom rozpoznać własną indywidualność, znaleźć odpowiedni styl nauki, powody, by się zaangażować i buduje w młodym człowieku zaufanie do siebie. Zmienia nastawienie do powtórek, uczy odnajdować w nich przyjemność. Instruuje także, jak pod lękami wyrażanymi przez rodziców i nauczycieli rozpoznać prawdziwe, wspierające intencje. W rozdziale adresowanym do dorosłych zachęca, by przekazywali młodzieży to, w co wierzą i na co mają nadzieję, a nie to, czego się boją.

Książka jest rodzajem psychologicznego poradnika motywującego na całe życie.

Każde ludzkie działanie ma swoją metodykę mówiącą, jak je efektywnie, a zarazem skutecznie przeprowadzić, pozostając w zgodzie z jego powszechnie przyjętymi procedurami. Znajomość metodyki jest szczególnie ważna, gdy zmierza się do przygotowania dzieła podlegającego formalnej ocenie według ściśle ustalonych kryteriów i mającego świadczyć o określonych kompetencjach jego autora, jak to ma miejsce w przypadku rozpraw doktorskich traktowanych jako narzędzie intelektualnej formacji doktora nauk. Metodyka ma wiele różnych wątków, z których najważniejsze przedstawia ta książka. Omówiono w niej te, które:
– pomagają doktorantowi w określeniu jego tożsamości naukowej, co jest szczególnie ważne, a zarazem trudne, dla osób o wielorakiej proweniencji akademickiej, nie zawsze zgodnej ze specjalizacją nabywaną dzięki przygotowywanej pracy doktorskiej,
– są pomocne przy wyborze i werbalizacji rozwiązywanego w tej dysertacji problemu badawczego, formułowaniu tezy doktorskiej i służących jej udowodnieniu hipotez badawczych,
– pokazują, w jaki sposób podczas rozwiązywania podjętego problemu badawczego oraz dowodzenia słuszności postawionej tezy korzystać z istniejącej teorii, jak ją rozwijać bądź testować jej prawdziwość,
– pozwalają właściwie korzystać z rekomendacji metodologicznych uzyskiwanych od doświadczonych badaczy,
– uczulają na skutki indoktrynacji i archetypów oraz stereotypów myślowych, radząc, jak ich unikać,
– zapewniają obiektywizm i replikatywność prowadzonego badania,
– mówią, jak umiejętnie komunikować jego przebieg oraz wyniki w trakcie przygotowywania tekstu samej rozprawy i związanych z nią publikacji naukowych.