Bali. Opowieści z Wyspy Bogów

2. Dzielnica Paryża – to czwarta z dwudziestu części szczegółowych przewodników dotyczących poszczególnych dzielnic Paryża. Autor przedstawia krok po kroku, ulica po ulicy, zabytek po zabytku, wszystko, co możesz zobaczyć w każdej dzielnicy miasta świateł. Prezentowane są placówki kulturalne, parki i ogrody, skwery, place, budynki religijne, malownicze pasaże czy fontanny. Autor przedstawia światłe rezydencje (Hôtel des Dames de Saint-Chaumond, Hôtel de Nevers) na terenie 2. dzielnicy i opisuje wszystko, co buduje historię Paryża. Prezentuje pomniki, podaje kompletny spis ulic, bulwarów, ślepych zaułków i recenzuje najważniejsze z nich. Pozycja zawiera sporą ilość informacji na temat historii 2. dzielnicy, w tym historii Francji. Druga dzielnica obejmuje obszar Bourse. Nie zawiera tak wielu imponujących zabytków lub typowych urokliwych uliczek jak sąsiadujące z nią pierwsza, trzecia i czwarta dzielnica. Nie jest również tak żywa, jak dziewiąta czy dziesiąta dzielnica, które są w jej sąsiedztwie po stronie północnej. Jednak nie jest pozbawiona uroku.

Pekin to wciąż zagadka dla Zachodu. Niezwykła fascynująca historia i kultura, której po otwarciu się Chin na świat można się wreszcie z bliska przyjrzeć. Do odwiedzin Państwa Środka dodatkowo kuszą turystów i przedsiębiorców boom gospodarczy ostatnich lat i płynne przejście do gospodarki rynkowej. Co można i co warto zobaczyć w Pekinie? Jak się poruszać po mieście? Jak się porozumiewać? Autorzy informatora, polsko-chińskie małżeństwo, ze swobodą i znajomością tematu właściwą tylko tubylcom, opowiadają o mieście, w którym można znaleźć dużo więcej niż tylko eksportową wizytówkę Chin.

Jezioro Zegrzyńskie nazywanym popularnie Zalewem powstało w 1963 roku w wyniku budowy stopnia piętrzącego i elektrowni na rzece Narew w miejscowością Dębe.
Mieszkając w Warszawie miałem kilkakrotnie okazję wybrać się i obejrzeć je z kilku stron.
Ale najciekawszą podróżą był rejs statkiem z Warszawy do Serocka.
Malownicze miasteczko z uroczym rynkiem, gotyckim kościołem oraz plażą to w skrócie najważniejsze atrakcje, które nas tam czekają. Jeśli masz Czytelniku czas i akurat odwiedzasz w sezonie letnim naszą stolicę, rozważ dotarcie do Serocka szlakiem wodnym. Trzeba na to poświęcić cały dzień. Po krótkim spacerze w tym mieście statek zabierze nas z powrotem do Warszawy.
Nad Zegrze dotarłem też kilkakrotnie na rowerze a raz niewiele zabrakło (kilka kilometrów), aby dojechać do samego Serocka. Zachęcam do spróbowania jednego i drugiego.

Jak przetrwać w czasie kryzysu, pandemii, wojny?
Praktyczny przewodnik

Brak prądu, wody w kranach, rozmrażają się lodówki – nie działa telefon, internet, nieczynne bankomaty i stacje benzynowe – na ulicach mrok … Tak może się zaczynać kryzys, początek upadku cywilizacji … Na pytanie, czy człowiek XXI wieku, żyjący w takim oderwaniu od natury, uzależniony od zdobyczy cywilizacji i globalnych powiązań może przetrwać taki upadek, usiłuje odpowiedzieć Piero San Giorgio.

Otrzymujecie Państwo książkę, której tematyka stała się niezwykle aktualna w dzisiejszych czasach. Efekty pandemii, wojny, kryzysu wywołują spustoszenie w ekonomii krajów i społeczeństw. Nie pierwszy raz to się dzieje w historii. Przypomnijmy hiszpańską grypę, która spowodowała więcej ofiar i strat niż cała I wojna światowa czy kryzysy gospodarcze po I i II wojnie światowej. Wydarzenia te zmuszają nas do zastanowienia, się co robić dziś? Jak postępować? Na te pytania usiłuje odpowiedzieć autor publikacji.
Książka stanowi kompendium wiedzy o przetrwaniu w kryzysie i załamaniu gospodarczym, niezależnie od ich przyczyn. Gdy przestaje działać cała infrastruktura, wykupowanie są produkty żywnościowe, higieniczne i medyczne. Następuje zerwanie łańcuchów logistycznych i załamanie dostaw do większości aglomeracji miejskich; to tylko niektóre z wyzwań z którymi trzeba się zmierzyć.
Nie przypuszczaliśmy, gdy zaczynaliśmy pracę nad książką, że tak szybko stanie się ona tak niezwykle aktualna.

Niektóre fragmenty książki są nie tylko ostrzeżeniem, ale brzmią jak prognoza, która się urzeczywistnia: „

„ … W czerwcu 2001 roku rząd USA przeprowadził symulację wybuchu epidemii. Celem operacji pod kryptonimem „ Dark Winter” było zbadanie zdolności amerykańskiego systemu opieki zdrowotnej i szpitalnej do reagowania na wypadek wybuchu epidemii ogólnonarodowej. Według wyników eksperymentu, cały system bezpieczeństwa medycznego bardzo szybko by się zawalił. Symulowanego wirusa nie udało się opanować i w ciągu zaledwie czterech dni rozprzestrzenił się poza granice państwa, powodując panikę na całym świecie. Opracowanie szczepionki lub lekarstwa wymaga czasu. Szpitale szybko byłyby przepełnione, dotknięte brakiem łóżek i personelu pielęgniarskiego, a lekarze byliby jednymi z pierwszych, którzy zachorowali. …”

Gdy patrzymy dzisiaj na bieg wydarzeń w USA, wnioski nasuwają się same!

Na pytanie, czy człowiek XXI wieku, żyjący w oderwaniu od natury, uzależniony od zdobyczy cywilizacji i globalnych powiązań, może przeżyć i przetrwać taki upadek, usiłuje odpowiedzieć Piero San Giorgio.
Zanim rozpocznie się walka o dostęp do bardzo ograniczonych zasobów naturalnych, zanim biedny z widłami wyruszy przeciwko bogatemu, a imperia będą się szykować do decydującej bitwy o to, co jeszcze na Ziemi pozostało, warto się czegoś zawczasu nauczyć, przekonuje autor. To książka o tym, jak zabezpieczyć siebie i swoją rodzinę, jak znaleźć i obronić swoją przystań i kryjówkę TBA - trwałą bazę autonomiczną - oraz zabezpieczyć ją we wszystko, co niezbędne do przeżycia: wodę, energię, żywność czy choćby ujście ścieków. Piero San Giorgio wskazuje na przedmioty, które warto zgromadzić oraz te, które zawsze warto nosić przy sobie. Pokazuje, jak poradzić sobie w sytuacjach kryzysowych, jak przygotować psychologicznie siebie i swoją rodzinę, a przebywanie w kryjówce uczynić znośnym, nawet komfortowym. Jednym słowem - jak przetrwać.

Ta książka to nie poradnik, to niezbędnik na nadchodzące czasy, który być może okaże się ratunkiem również dla Ciebie.

Piero San Giorgio – pisarz szwajcarski urodzony w Mediolanie (1971), znany z książki Survivre à l'effondrement économique, wydanej w 2011 roku, a dotyczącej zagrożeń cywilizacyjnych i widma globalnej katastrofy lub wojny. Otrzymał wykształcenie w zakresie nowoczesnych technologii, globalnego marketingu i informatyki. Ponad 20 lat zajmował się projektami dotyczącymi Europy Wschodniej, Bliskiego Wschodu i Afryki jako biznesmen, ekspert ds. marketingu i konsultant IT(m.in. dyrektor wykonawczy w Oracle, założyciel firmy Andiamo, dyrektor Salesforce.com oraz członek zarządu Business Investigation). Jest oficerem milicji w armii szwajcarskiej. Od 2005 roku podejmuje temat przyszłych katastrof, przewiduje upadek światowej gospodarki i bada sposoby na przetrwanie. Radykalizm uczynił autora wybitnym orędownikiem ruchu przetrwania w świecie frankofonii.
Jego książka została opublikowana w Stanach Zjednoczonych w 2013 roku pod tytułem „Survive The economic collapse"" (Editions Washington Summit), następnie w Rosji w 2014 roku i wreszcie po włosku i arabsku w 2015 roku.

Kiedyś mówiono: „obyś żył w ciekawych czasach”, dziś wiemy, że one nastały.

W części drugiej zawarto wyniki badań: geometrii toru w płaszczyźnie poziomej i pionowej,
monitoringu miejsc podatnych na pełzanie toków szynowych w torze bezstykowym, integracji
techniki GPS i metody georadarowej, urządzeń techniczno-eksploatacyjnych i wstawek międzyrozjazdowych z użyciem klasycznych i zautomatyzowanych systemów pomiarowych, sposobu
identyfikacji elementów infrastruktury transportu szynowego. Monografia została wzbogacona załącznikami w postaci informatycznego nośnika danych. Aktywność badań w obszarze geodezyjnego oraz diagnostycznego monitorowania stanu infrastruktury transportu szynowego stanowipracę interdyscyplinarną i innowacyjną. Przeprowadzone wyniki badań pozwoliły opracować system MSITS a tym samym aktywnie kształtować jego przyszłość. Rezultat zróżnicowanych
prac na stałe kształtuje oblicze stanu infrastruktury transportu szynowego. Rozwaga i rozsądek jest szczególnie ekscytującym zadaniem dla prawidłowego przeprowadzania prac geodezyjnych i diagnostycznych monitorowania stanu infrastruktury transportu szynowego. Treść monografii naukowej stanowiła rozprawę doktorską autora, która została nagrodzona i wyróżniona przez:
Ministra Gospodarki, Prezesa Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej, Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej, Prezesa PKP S.A., Federację Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych Naczelnej Organizacji Technicznej, Uchwałę Rady Wydziału Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska AGH Akademii Górniczo – Hutniczej im. Stanisława Staszica w Krakowie.

Podróżując w granicach historycznej Warmii, spotykamy mnóstwo pięknych zakątków zarówno przyrodniczych, jak i historycznych. Do wielu z nich możemy zaliczyć dolinę rzeki Wałszy w okolicach Pieniężna czy ukształtowanie terenu wraz z przyrodą w okolicach Nowego i Starego Kawkowa. Na szlaku pielgrzymkowym, jaki będziemy pokonywać, znajdują się dwa sanktuaria, w których miały miejsce cuda eucharystyczne, są to Głotowo i Bisztynek. Głotowo od drugiej połowy XIX w. jest także miejscem rozpamiętywania Męki Pańskiej na dróżkach Kalwarii Warmińskiej. Bisztynek, miejsce cudu eucharystycznego, który się wydarzył w roku 1400, w dniu konsekracji nowej świątyni. Wówczas w obecności rządcy diecezji warmińskiej ks. bpa Henryka Sorboma spadły na ołtarz krople Krwi Przenajświętszej.
W pozostałych świątyniach na naszym szlaku pielgrzymkowym nawiedzać będziemy miejsca związane z relikwiami Krzyża świętego. Na Warmii wierni w sposób szczególny oddawali cześć Krzyżowi w Międzylesiu k. Dobrego Miasta, Chwalęcinie k. Ornety, w Braniewie, a z początkiem XXI w. w Klebarku Wielkim k. Olsztyna. Wszystkie te miejsca były i są celem wielu pielgrzymek z różnych stron diecezji warmińskiej, Polski i wielu krajów Europy. Sanktuarium Męki Pańskiej w Międzylesiu koło Dobrego Miasta jest celem pielgrzymów od XVIII w. Pątnicy przybywający do sanktuarium trwali na modlitwie wiele godzin przed głównymi uroczystościami odpustowymi, korzystając z sakramentów świętych, uzyskując odpusty i oddając cześć Krzyżowi świętemu. Sanktuarium Podwyższenia Krzyża Świętego w Chwalęcinie k. Ornety, nazywane często perłą Warmii, przez całe stulecia gromadziło rzesze pątników z całej Warmii. Okres po II wojnie światowej przerwał świetność świątyni, kościół przestał być miejscem wielu pielgrzymek. Mimo zapomnienia i opuszczenia, warto odwiedzić to miejsce, gdzie Krzyż święty przez stulecia był wielbiony i czczony.
Kolejnym sanktuarium Krzyża św. jest Braniewo. Świątynię usytuowano poza miastem w kierunku północnym. W niewielkim kościółku znajduje się Krzyż święty, który w 1626 r. zbezcześcili żołnierze szwedzcy. Wtedy to z Krzyża postrzelonego przez oprawców popłynęły krople krwi. Od tego czasu miejsce to stało się celem wielu pielgrzymek. Od roku 2008 rządca diecezji warmińskiej ks. abp dr Wojciech Ziemba ustanowił Archidiecezjalne Sanktuarium Krzyża Świętego.
Najmłodszym sanktuarium Krzyża świętego na Warmii jest Klebark Wielki koło Olsztyna, gdzie relikwie z drzewa Krzyża świętego czczone są od 2002 r. W dzisiejszych czasach należy ze szczególną troską oddawać cześć Krzyżowi świętemu, który próbuje się wyrugować z życia społecznego współczesnej Europy.
Podróżując po Warmii i nawiedzając sanktuaria cudu eucharystycznego i Krzyża świętego nie można pominąć sanktuarium Opatrzności Bożej w Bartągu nieopodal Olsztyna. Istniejące tam Bractwo ściągało rzesze pielgrzymów nie tylko na uroczystości odpustowe, ale także w ciągu całego roku.
Każde z tych miejsc ma swój niepowtarzalny klimat, swą przebogatą historię, czym zasługuje na zainteresowanie. Warto odbyć pielgrzymkę szlakiem sanktuariów cudu eucharystycznego i Krzyża świętego w granicach historycznej Warmii, zawsze wiernej Kościołowi rzymskokatolickiemu. Warmia zasłużyła na miano świętej, poprzez fakt wierności Kościołowi rzymskiemu i papieżom przez prawie osiem stuleci.