Balladyna

Dziady to cykl dramatów romantycznych autorstwa Adama Mickiewicza. Ze względu na swoją strukturę nazywane są dramatem amorficznym, który charakteryzuje się brakiem strukturalnej jedności, kolejne wydarzenia nie są ze sobą połączone.
II część jest dramatem społecznym, IV dramatem miłosnym, a III dramatem narodowo-rewolucyjnym. II i IV część Dziadów oraz wiersz Upiór, ze względu na miejsce powstania, nazywane są Dziadami wileńsko-kowieńskimi, natomiast III część drezdeńskimi według badaczy zaś miały one być zadośćuczynieniem dla rodaków, odkupieniem win za to, że poeta nie brał udziału w powstaniu listopadowym.

Adam Mickiewicz (1798-1855) urodził się 24 grudnia 1798 r. w Zaosiu koło Nowogródka. Wybitny poeta, romantyczny wieszcz, zwany często bardem słowiańskim lub poetą przeobrażeń. Obok Juliusza Słowackiego i Zygmunta Krasińskiego uważany za największego poetę doby polskiego romantyzmu. Znakomity twórca dramatu romantycznego. Autor ballad, powieści poetyckich, dramatu Dziady, a przede wszystkim epopei narodowej Pan Tadeusz. Zmarł 26 listopada 1855 r. w Konstantynopolu, a w 1890 r. jego prochy zostały złożone w krypcie na Wawelu.

Tryptyk, jaki tworzą dwa nowe dramaty Bronisława Wildsteina - "Adwent" i "Cyrograf" oraz znana już z wybitnej inscenizacji Andrzeja Mastalerza sztuka "Komedianci" dowodzi, że autor znalazł niezwykle oryginalną formę współczesnego spektaklu, który łączy elementy realistyczne i metafizyczne, buffo i tragedię, czyli świat w jakim przyszło nam żyć.
Gdybym miał odpowiedzieć na pytanie – o czym jest ta książka? – bez wahania powiedziałbym, że o ucieczce z utopii. Czasem uważa się, że mądry jest ten, kto potrafi pięknie przedstawić nowy, wspaniały świat, który obiecują nam współczesne ideologie. Bronisław Wildstein zdaje się sądzić, że mądrość polega na czymś zgoła przeciwnym: na niewierze w sztuczne raje, na umiejętności zadawania utopiom niewygodnych pytań, na zdolności do demaskowania ich zniewalającej retoryki, na odwadze w odsłanianiu fałszu i hipokryzji ich dyskursu. Nieważne, czy chodzi o bajeczne wizje nowej sztuki, multikulturowej Europy, czy też o projekcje transhumanistycznego edenu. Pisarz dobrze odrobił lekcję komunizmu. Pamięta, że przyszłość, zwłaszcza świetlana, zawsze jest raczej sprawą wiary niż wiedzy i właśnie dlatego bywa zawłaszczana przez rozmaite ideologie, które – choć obiecują rozwiązanie wszelkich problemów ludzkości – częściej przynoszą katastrofę niż pożytek. Dobrze wie, że potrzeba wiary w szczęście po zaniżonej cenie należy do ludzkiej natury i jest łatwo zagospodarowywana przez rozmaitych inżynierów zbiorowej świadomości. Właśnie dlatego jako pisarz uparcie powtarza swoje „nie wierzę”, nadając swym utworom kształt dystopii.

Blisko cztery i pół stulecia od pierwszego wystawienia i pierwszego wydania, „Odprawa posłów greckich” (1578) wciąż pobudza badaczy, by podejmowali próby rozwikłania jej tajemnic. Wciąż skupia uwagę reżyserów teatralnych, a jej inscenizacje, których w ostatnim półwieczu było ponad trzydzieści, wciąż przyciągają widzów. Wreszcie za sprawą obecności w kanonie lektur szkolnych wciąż jest czytana przez młodzież. Z każdym dziesięcioleciem oddala się od nas świat kultury, w jakiej narodziła się tragedia Kochanowskiego, narasta również obcość jej języka, stąd zamysł Antoniego Libery, by w obecnej edycji równolegle zestawić staropolską „Odprawę posłów greckich” z jej współczesną „transkrypcją”. Wysiłek Antoniego Libery otwiera nową drogę ułatwiającą dzisiejszemu czytelnikowi i widzowi teatralnemu przybliżenie się do dramatu Jana Kochanowskiego. Im głębiej poznamy zapisane tam widzenie świata, człowieka, wspólnoty ludzkiej i historii, tym wiarygodniej będziemy mogli określić swoje stanowisko wobec tego, co mówi do nas i czego nas uczy pierwsza polska tragedia.

Prezentujemy klasykę literatury polskiej i światowej w starannym wydaniu z przypisami i ilustracjami. To książka, którą warto mieć w swojej domowej biblioteczce i do której warto wracać.

Utrzymana w lekkim tonie, subtelna analiza uczuć budzących się w sercach dwóch młodych par. Lekkość intrygi, zabawne sytuacje, urzekający staroświeckim wdziękiem humor - wszystko to wciąż przyciąga do teatru wierną Fredrze od pokoleń publiczność.

Aleksander Fredro słusznie cieszy się opinią jednego z najlepszych polskich komediopisarzy, a jego Zemsta to utwór od lat wystawiany na scenach teatrów i cały czas przyciągający widzów. Jest tutaj wszystko, co powinno cechować dobrą komedię - ciekawie skontrastowani bohaterowie, żarty słowne i humor sytuacyjny, zabawne postaci, zaskakujące wydarzenia i niespodziewane zwroty akcji. Spór o zamek między dwoma zdeklarowanymi wrogami zmierza do rozwiązania, które zaskoczy wszystkich!

Przedstawiamy Zemstę w nowym wydaniu, w znanej i cenionej serii Kolorowa Klasyka - w kolorze, z pięknymi, malarskimi ilustracjami. Gorąco polecamy!