Bałuty Legenda I Rzeczywistość

Komiksy sprzedawane w kioskach, drukowane od końca lat 60. i wydawane w małym formacie zwano oficjalnie „kolorowymi zeszytami”. Były niezwykle popularne, łączny nakład około 12 milionów egzemplarzy, choć trudne do zdobycia. Podziemny front, na podstawie serialu telewizyjnego, Pilot śmigłowca, ale również opowieści historyczne i fantastyczne. Ile było w nich propagandy, a ile rozrywki? Na ile rysownicy komiksów ulegali wymaganiom wydawcy? Tworzyli je dzisiejsi mistrzowie i klasycy polskiego komiksu: Kasprzak, Polch, Rosiński, Szyszko, Wróblewski i inni. Jaką rolę, być może kluczową, odegrały „kolorowe zeszyty” w propagowaniu i przyzwyczajaniu czytelników do komiksów jako takich. O tym wszystkim, a także o licznych ciekawostkach, tropach, nawiązaniach i zagadkach opowiedzą Marcin Osuch i Konrad Wągrowski, na co dzień piszący do magazynu kultury popularnej Esensja.

W książce Autorka kompleksowo przedstawia tematykę kontroli i audytu wewnętrznego, w ujęciu teoretycznym, jak i praktycznym. Jest to kompendium wiedzy ukazujące proces prawno-metodologiczny stosowania procedur kontrolnych i audytowych, odnoszących się do sektora publicznego i prywatnego. W monografii opisane zostały obecnie najczęściej stosowane procesy kontroli wewnętrznej, kontroli zarządczej i audytu wewnętrznego, które pozwalają usprawnić funkcjonowanie każdej organizacji. Szczególnie interesujące mogą być treści dotyczące odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych oraz zastosowane praktyczne podejście do tematu będące źródłem wiedzy użytecznej dla podmiotów realizujących zadania finansowane ze środków publicznych. Książka adresowana jest do przedstawicieli organów kontroli, administracji państwowej i samorządowej zainteresowanych tematyką kontroli i audytu wewnętrznego, a także do środowiska naukowego i akademickiego.

W europejskim krajobrazie niczym nadzwyczajnym nie było wiązanie, przez część elity, osobistego sukcesu z obcymi dworami. Natomiast ambiwalencja szlacheckiego narodu politycznego wobec obrony swej złotej wolności była już sprawą nadzwyczajną. Stając w obronie jej zasad, szukano gwarancji w obcych stolicach zamiast we własnej formacji ducha przodków oraz tradycji władzy miecza. Zaiste fenomen, jaki innym nacjom się nie przydarzył to ironia a zarazem rozpacz. Rozpacz i świadomość tego co się wydarzyło nadeszła dopiero po latach w epoce napoleońskiej, która przyniosła wyczekiwaną iskrę nadziei na odwrócenie wyroków historii. Na zmycie własną krwią hańby i zdrady, ale znów przez nielicznych. Odtąd, szukając rozpaczliwie drogi ucieczki z otchłani, sprawa polska przebiera się w cudze szaty, niejednokrotnie przekonana, że o Polskę idzie. Dziś, w III Rzeczpospolitej wydaje się, że demony Targowicy wracają, bo abdykacja w imię wolności „aby każdy żył po swojemu” zyskuje połowę głosów elektorskich. Polska znów przestaje być ważna w polskim sercu, a dusza narodu coraz bardziej zanika w nowej rzeczywistości. Dlatego, aby zaprosić czytelnika do polskiej polityki wielkich obszarów, należy uczynić kilka istotnych obserwacji natury ogólnej, ukrytych w historiozofii oraz w geopolityce. Indie różne pod każdym względem od Chin i krajów atlantyckich, pomimo przyjętego od dekad kursu na nowoczesność, wciąż zachowują swą unikatową strukturę społeczną, etniczną i kulturową. W radykalnie przyrastającej klasie średniej Indii obyczaje przodków mają się dobrze i wciąż stanowią ważki komponent hinduskiego biznesu i polityki. Należy więc zadać pytanie o prawdziwość stwierdzenia, że Zachód jest wciąż kluczem do zrozumienia świata. Czy Zachód wciąż wyznacza logikę przyszłości? Dlaczego cywilizacje, istniejące od tysięcy lat poza wielkim obszarem Atlantyku, nie wytworzyły rodzimych idei postępu społecznego? Czy wszystko, co możemy tam odnaleźć jako społecznie postępowe, to import z Europy i USA rodem z XX wieku, a idąc dalej tym tropem, dlaczego nie rozwinęły ich pomimo gwałtownego postępu technicznego? Piotr Zych (rocznik 1964). Publicysta, eseista i felietonista. Autor m.in. esejów: „Druga reaktywacja Młodzieży Wszechpolskiej po 1945 roku”, „Powrót prawicy narodowej – wycinki z historii”, „Wojna polsko - izraelska Anno Domini 2018 wobec rewindykacji historycznej państwa polskiego”, „Wojny klonów Angeli Merkel”, „Czy nastąpi trzecia globalizacja?”, „Od rewolucji nihilizmu do rewolucji nihilizmu”, „Święta Wojna Muzułmanów”, „Kontra Chrzanowskiego”, „Polskie świnie na wolnym rynku”. W kręgu jego zainteresowań znajdują się obszary filozofii politycznej, teologii politycznej, geopolityki, ekonomii i historii. Współtwórca wydawnictw drugiego obiegu: Filareta (1981), Młodzież Wszechpolska i Gimnazjalista (1985-1989). Współpracował z kwartalnikiem „Mysl.pl”, miesięcznikiem „Polityka Polska”, rocznikiem naukowym „Glaukopis” oraz z „Prosto z mostu". Jego Eseje i inne publikacje można odnaleźć w zbiorze wydanym w 2019 roku pod wspólnym tytułem Z narodowodemokratycznej perspektywy. Autor Powrotu Templariuszy - alegorii średniowiecza w kontekście krytyki oświecenia i liberalizmu.

Przedmiotem zainteresowania autorki są chorwackie podróże z lat 1839–1860. Data początkowa to rok publikacji pierwszych chorwackich podróży czasu romantyzmu (iliryzmu), których autorem był Ivan Trnski, a równocześnie początki chorwackiego romantyzmu. Data zamykająca łączona jest – w dużym uproszczeniu – z końcem romantyzmu (także z końcem absolutyzmu przypadającego na lata 1851–1860). Do najbardziej znanych autorów podróży z lat 1839–1860 należą Ivan Trnski, Matija Mažuranić, Stanko Vraz, Antun Nemčić Gostovinski, Ivan Kukuljević Sakcinski, Adolfo Veber Tkalčević oraz bośniaccy franciszkanie Grgo Martić i Ivan Frano Jukić (funkcjonujący w ramach obu literatur – bośniackiej i chorwackiej). To właśnie ich podróżom autorka poświęca uwagę, przedmiotem zainteresowania czyni wszystkie relacje z podróży, które ukazały się w tym okresie w formie książkowej, oraz relacje Trnskiego publikowane w prasie (z uwagi na prekursorski charakter) i podróże franciszkanów ważne dla kompleksowego obrazu Bośni. Koncentruje się więc na analizie chorwackich dziewiętnastowiecznych podróży, które są reprezentatywne dla tego czasu, i dominujących ideologii, najpierw iliryjsko-odrodzeniowej, a następnie jugoslawizmu, a równocześnie ilustrują geograficzną wielokierunkowość romantycznych peregrynacji.

Zamek Chojnik w Sobieszowie (dzielnica Jeleniej Góry) jest obecnie jednym z trzech najchętniej odwiedzanych przez turystów zamków na Dolnym Śląsku. To górska warownia wzniesiona przez książąt piastowskich dla obrony Śląska przed najazdem wrogów. Dziwnym i tragicznym zbiegiem okoliczności przetrwała dokładnie tak długo, jak żywot tego rodu! Ostatni z dynastii Piastów Śląskich zmarł w 1675 roku. W tym samym roku w zamek uderzył piorun, powodując wielki pożar. Warownia nigdy nie została odbudowana przez Schaffgotschów, jeden z najzamożniejszych rodów na Śląsku, i na zawsze pozostała malowniczą ruiną. Nie zapomniano jednak o tym miejscu; przeciwnie - Chojnik stał się jednym z najpopularniejszych i najatrakcyjniejszych obiektów turystycznych w Sudetach. Po II wojnie światowej władze tzw. Polski Ludowej postanowiły wykorzystać zamek Chojnik w celach propagandowych, chcąc udowodnić, że Śląsk to prastare ziemie piastowskie. Wraz z upływem lat pojawiało się coraz więcej problemów i skarg, zwłaszcza w kwestii konserwacji i utrzymania kosztownego zamczyska. Były też wspaniałe chwile - zwłaszcza dla uczestników rajdów, wycieczek, koncertów, biesiad czy przedstawień teatralnych (m.in. o złej Kunegundzie i odważnym polskim rycerzu). Niewiele osób wie, że krótko po wojnie w pałacu w Sobieszowie odkryto skrytkę Günthera Grundmanna, w latach 60. w murach zamku nakręcono film wojenny, a dwie dekady później na dziedzińcu warowni znaleziono tajemnicze zwłoki! Dziś ruiny zamku warto odwiedzić nie tylko po to, by obejrzeć malownicze ruiny, posilić się w karczmie, ale również w celu podziwiania z zamkowej baszty pięknego krajobrazu, zachwycającego turystów odwiedzających to miejsce już od XVIII stulecia! Tekst wzbogaca ponad 130 zdjęć, rycin i szkiców ukazujących ten wspaniały zabytek na przestrzeni wieków.

W książce Żydzi i Polacy 1918-1955 Współistnienie – Zagłada – Komunizm profesor Marek Chodakiewicz ukazuje Czytelnikowi relacje żydowsko-polskie na przestrzeni prawie czterdziestu lat. Jest to kronika wydarzeń, poddawanych przez Autora szczegółowej, naukowej analizie. Chodakiewicz nie zgadza się na spotykane wśród Polaków utożsamianie wszystkich Żydów z tzw. żydokomuną. Jednocześnie skutecznie podważa tezę niektórych żydowskich środowisk o polskiej współodpowiedzialności za eksterminację ich narodu w czasie ostatniej wojny. Widzi obie nacje: polską i żydowską, jako dwa zbiory konkretnych osób, które są krzywdzone przez każdą próbę formułowania na ich temat negatywnych uogólnień. Powinniśmy odróżniać społeczeństwo żydowskie od wszystkich komunistów w ogóle, a szczególnie od komunistów żydowskiego pochodzenia. Z drugiej zaś strony, powinniśmy przestać porównywać „polski antysemityzm” do „hitleryzmu”. Marek Chodakiewicz - ze wstępu Książka Żydzi i Polacy 1918-1955 Współistnienie – Zagłada – Komunizm jest pionierska. Do momentu jej pierwszej publikacji w świecie naukowym nie funkcjonowała rzetelna analiza relacji żydowsko-polskich przed wojną, w czasie wojny i po niej. Z samych przypisów wynika, jak gigantycznego wysiłku intelektualnego Autor dokonał, prowadząc kwerendę w kilkunastu archiwach w USA i w Polsce - oraz zapoznając się z setkami pozycji literatury przedmiotu. Naturalizm książki jest wstrząsający dla czytelnika. Dzieło Chodakiewicza z naukową uczciwością odkrywa przed Czytelnikiem te karty z historii wspólnej Żydów i Polaków, o których jedni i drudzy chcieliby zapomnieć i usunąć z przestrzeni publicznej. Książka stanowi z tego powodu wyjątkowo rzetelny przyczynek do wolnego od pojednawczej hipokryzji, autentycznego porozumienia między naszymi narodami.