Barca vs. Real. Wrogowie, którzy nie mogą bez siebie żyć

44 Olimpiada Szachowa Chennai 2022, to szczególna pozycja – największa szachowa impreza została opisana drobiazgowo runda po rundzie tak, aby czytelnik mógł przeżyć ją tak jakby był naocznym świadkiem tego wydarzenia. Pomoże mu w tym ogromna ilość fotografii ułożona chronologicznie i w miejscach opisywanych często z dużym pierwiastkiem dramatyzmu sportowego epizodów walki ze szczególnym uwzględnieniem drużyny polskiej. Komplet rozegranych partii jest w większości skomentowanych na bazie bezpośredniej transmisji portalu chessbase.com. Książka jest unikatowa, bowiem kiedy na skutek zdarzających się na szczęście rzadko awarii w trakcie transmisji partii szachowych i ich zapisy stawały się nieosiągalne – autor uzyskiwał pomoc od samych zawodników dzięki czemu zostały ocalone od zapomnienia. Duża ilość diagramów, ogromna ilość raportów znakomitych arcymistrzów i dziennikarzy szachowych, a także galeria fotograficzna wszystkich uczestników Olimpiady dopełnia tę nietuzinkową kronikę ostatniej Olimpiady Szachowej.

Ta książka to głos oddany kobietom, które głosu nigdy nie miały.
Historie kobiet, które dotarły do własnych granic i z ofiar przeistoczyły się w katów.
Przez lata zamiast pocałunków od męża otrzymywały uderzenia w twarz, a zamiast czułych słów słyszały wyzwiska. Były bite, kopane, poniżane, zastraszane, okaleczane i zmuszane do prostytucji. Taki los zgotowali im ich mężowie i partnerzy, ci sami, którzy wielokrotnie wyznawali im miłość.
„Czułam ból, fizyczny i psychiczny, przeszywający. Potem pojawiła się złość i wstręt do człowieka, który mi to robi, i do samej siebie. Na koniec przyszła nienawiść i wstyd”.
Nie wszystkie pamiętają chwilę, w której coś w nich pękło i odpowiedziały przemocą na przemoc. Nie rozumieją, dlaczego akurat wtedy chwyciły za nóż.
„To chodziło o wszystko, o całe życie. W tym momencie każde doświadczenie ze mnie wypłynęło. Doszłam do swojej własnej granicy”.
Daria Górka, reporterka TVN24, przedstawia wnikliwą analizę życia ofiar przemocy domowej. Dziennikarka próbuje znaleźć odpowiedź na pytanie o to, dlaczego krzywdzone kobiety latami tkwią przy swoich oprawcach. Przygląda się narastającemu cierpieniu i bezradności, które w którymś momencie stają się nie do zniesienia i prowadzą do zbrodni.
„Ci, którzy wiedzieli, co dzieje się w naszych czterech ścianach, wiedzieli też, że do tej tragedii i tak by doszło. Tylko myśleli, że role kata i ofiary będą odwrócone”.

Bogna z Dziennika 1954 naprawdę miała na imię Krysia.
Oto prawdziwa historia romansu Leopolda Tyrmanda z nastolatką.
Początek lat 50. XX wieku. Tyrmand liże rany – jakiś czas temu wyrzucili go z „Przekroju”, a teraz z „Tygodnika Powszechnego”. Przychodzi co dzień do stołówki Związku Literatów, by zjeść cienką zupę, jedyny ciepły posiłek bezrobotnego. Pewnego dnia dosiada się do nastoletniej Krysi.
Przypadkowe spotkanie zmienia się wkrótce w improwizowany kurs literatury, potem we wspólne odrabianie lekcji, a na koniec w romans. Dziewczyna zostaje kochanką 33-letniego pisarza.
80-letnia dziś Krystyna Okólska – pierwowzór Bogny z Dziennika 1954 – postanowiła po latach opowiedzieć swoją historię. Dzięki temu powstał nie tylko detektywistyczny reportaż o związku pisarza i młodej dziewczyny, ale także znakomity portret Warszawy pierwszego powojennego dziesięciolecia.
Czerwone skarpetki bikiniarzy, jazz słuchany potajemnie, milicja na tropie bandy braci Wałachowskich, a nad wszystkim srogi wizerunek Stalina. I miłość dwojga ludzi.

Pierwsza antologia świadectw Polaków, którzy do sowieckich łagrów trafili po 1944 roku z powodu przynależności do podziemia niepodległościowego i zbuntowali się tam w warunkach – wydawałoby się – uniemożliwiających jakikolwiek opór. O łagrowym życiu i buncie opowiadają współorganizatorzy, uczestnicy i świadkowie powstań w łagrach Workuty, Norylska i Kingiru w 1953 i 1954 roku. Dzięki relacjom więźniów, nagrywanych jeszcze w latach 90., możemy poznać „z pierwszej ręki” historię dotąd prawie nieznaną.



„Ciążyło, że mam wyrok 20 lat. Po tym, co się zobaczyło po paru miesią­cach, te 20 lat nabierało strasznego wymiaru. Pół roku – myślałem – rany boskie, dopiero pół roku, co dalej?”

Józef Halski (więzień łagru w Norylsku)



„W życiu udało mi się dwa razy przeżyć chwilę szczęścia. Pierwszą, kiedy

udało mi się zostać żołnierzem Armii Krajowej, a drugi moment szczęścia

– kiedy wyszedłem z sowieckiego obozu zagłady na wolność.”

Janusz Guttry (więzień łagru w Workucie)

Te wspomnienia przeczą wielu stereotypom na temat postawy Żydów podczas II wojny światowej. Mówią również niewygodną prawdę o polskim antysemityzmie, odsłaniają napięcia polsko--ukraińskie, ale przede wszystkim pokazują okrucieństwo Sowietów wobec podbitych narodów: Polaków, Ukraińców, Żydów. Po wejściu wojsk sowieckich na Kresy Wschodnie, jak pisze Salomon Leder: „całe życie stało się w treści i formie wulgarne, nieznośne”. A wszelki opór skutkował utratą życia lub co najmniej wolności. Barbarzyński najazd Rosji na Ukrainę rozpoczęty 24 lutego 2022 potwierdził niestety tragiczną aktualność przesłania Autora tu i teraz. Przeprowadzone niedawno „referenda” w Chersoniu, Zaporożu i innych miastach Ukrainy mające sankcjonować aneksję tych terytoriów przez Rosję jako żywo przypominają opisy działań władz sowieckich we Lwowie w 1939 roku. Apologetyka stalinizmu doprowadziła we współczesnej Rosji do analogicznej pogardy dla praw człowieka jako
jednostki i instrumentalnego stosowania prawa do sankcjonowania bezprawia jak te, o których pisał dr Leder w odniesieniu do lat 40. XX wieku. Rzeczywistość, jaką widzimy 80 lat później w Europie, niestety potwierdza, że świadectwa takie jak niniejsza relacja są potrzebne dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek.

Nie prześpij czasu, który został Ci dany.

Odkryj przenikliwe teksty legendarnego dominikanina.

Ojciec Ludwik Wiśniewski OP pokazuje, nieraz w mocnych słowach, jak kierować się na co dzień sumieniem i świadomie żyć Ewangelią. Zapiski niepokornego opozycjonisty i głosiciela Ewangelii wolności to budzik dla Polski. Niezwykle przenikliwe i, mimo upływu czasu, wciąż aktualne. Ostrzegają przed pokusą religii, która zamiast głosić Chrystusa staje się obrońcą określonej wizji politycznej i przed państwem, które w imię partykularnych interesów zawłaszcza religię.

Ludzie śpią, nie żyją rzeczywistością, żyją majakami. Po prostu śpią i nie chcą się obudzić. Podstawowe nasze zadanie to obudzić się do życia prawdziwego.
„Nadeszła godzina powstania ze snu” (Rz 13,11).