Bardzo długi marzec

O książce:
Znany i doceniany w PRL reportażysta w 1989 roku przybywa na Madagaskar, by poznać jego historię i panoramę społeczną oraz zebrać materiały do nowej książki.
Wyspa jeszcze przed II wojną światową stała się polską kolonią i zachowała odrębność polityczną. Kiedy dziennikarz stawia pierwsze kroki w Nowej Warszawie na Madagaskarze, nic nie zapowiada, jak blisko znajduje się oko cyklonu, w którym ścierają się stary porządek z nowym.
Czy warto kłaść na szali życie w imię prawdy i rzetelności dziennikarskiej? Czy jest możliwe przeżyć wśród wygasłych wulkanów, wśród ludzi o sercach kipiących nienawiścią i żądzą władzy.

RECENZJE:
I
„Mocna, odważna, wielowymiarowa. Maciej Zajączkowski stworzył opowieść, w której precyzyjnie dopracowana fabuła staje się pretekstem do refleksji nad znaczeniem wolności, postępu i prawdy. "Czerwona ziemia" to historia pozostająca w pamięci na bardzo długo.”
Joanna Dulewicz, pisarka
II
„Mówi się, że nie ma nic bardziej przerażającego od rzeczywistości. Otóż jest... To alternatywna rzeczywistość „Czerwonej ziemi". Zajączkowski zabiera cię w podróż ku prawdzie, gdzie biletem wstępu jest odwaga. Jeśli kłamstwo to prawda w masce, determinacja będzie dłonią, która ją zedrze. Czy będzie to twoja dłoń?”
Bartosz Soczówka, Bliskie Spotkania
III
„Fascynująca fabuła i porywający, reporterski styl młodego pisarza. Książkę czyta się jednym tchem i czeka z niecierpliwością, co będzie dalej.”
Agata Misiurewicz-Gabi, dziennikarka

O autorze:
Maciej Zajączkowski
Urodzony w 1992 roku w Warszawie. Absolwent prawa i stosunków międzynarodowych, aktualnie doktorant na Uniwersytecie Warszawskim. Z zawodu – audytor. Z zamiłowania – podróżnik.

SPIS TREŚCI:
PROLOG

Bealanana, 6 grudnia 1989 r.



LIPIEC

Warszawa, 3 lipca 1989 r.



Rozdział 1.

NOWA WARSZAWA

Nowa Warszawa, 18 listopada 1989 r.



Rozdział 2.

GUBERNATOR

Nowa Warszawa, 20 listopada 1989 r.



Rozdział 3.

BAL W OPERZE

Nowa Warszawa, 22 listopada 1989 r.



WRZESIEŃ

Warszawa, 8 września 1989 r.



Rozdział 4.

DZIEŃ POROZUMIENIA

Assada, 23 listopada 1989 r.



Rozdział 5.

LATARNIK

Dolina Ankeziny, 25 listopada 1989 r.



Rozdział 6.

ANTANANARYWA

Lotsohina, 26 listopada 1989 r.



PAŹDZIERNIK

Warszawa, 28 października 1989 r.



Rozdział 7.

INTERIOR

Antananarywa, 27 listopada 1989 r.



Rozdział 8.

SIEDEMNASTY

Okolice Manakany, 29 listopada 1989 r.



Rozdział 9.

W STRONĘ DOMU

Nieznane, 30 listopada 1989 r.



EPILOG

Bealanana, 6 grudnia 1989 r.

Bohaterem powieści, której akcja toczy się w czasach panowania króla Stanisłwa Augusta, jest Michał Ordyński, młody magnat z Polesia, który po przyjeździe o Warszawy od razu zaczyna błyszczeć w świecie wyższych sfer. Warszawa niesie jednak ze sobą także i niebezpieczeństwa. Ordyński powoli moralnie się stacza. Wtedy na jego drodze staja dwie osoby – pewna młoda kobieta, usiłująca uratować go i pewna tajemnicza postać, markiz Fotofero, którego twarz młody Michał znał, bo widział ją wcześniej... na obrazie przedstawiającym diabła... Fotofero nie opuszcza młodzieńca, stale i wszędzie mu towarzysząc. Jak potoczą się dalsze losy bohatera? Czy ujdzie z matni? Czy ocali duszę? Tego dowiesz się czytelniku po przeczytaniu książki.

Apolonia Dobkowska miała odziedziczyć wielki majątek ziemski, wyjść za mąż za swojego ukochanego Jerzego i wieść szczęśliwe życie. Niespodziewanie 10 lutego 1940 roku została wraz z całą rodziną wsadzona do towarowego pociągu i wywieziona pięć tysięcy kilometrów od domu. Młoda dziewczyna zmieniła komnaty swojego dworu w Szczepankowie na zmarzniętą ziemię Syberii. Apolonia podejmie nieludzki wysiłek, aby zapewnić przetrwanie swojej rodzinie, a zwłaszcza młodszemu bratu. Gdy pozostawiony w Polsce ukochany nie daje znaku życia, a wizja powrotu do kraju coraz bardziej się oddala, Apolonia zaczyna szukać szczęścia tam, gdzie pozornie nie powinna go odnaleźć – w ramionach zakochanego w niej Andrieja. Po zakończeniu wojny nadchodzi długo wyczekiwany moment powrotu do kraju. Jednak życie nie napisało dla tej historii szczęśliwego zakończenia. Apolonia zmuszona będzie dokonać wyboru, za który przyjdzie jej odpokutować… To poruszająca opowieść o bólu, cierpieniu i strachu, ale także o wielkiej miłości, poświęceniu i niegasnącej nadziei.

III wiek. Brytania. Rubieże Cesarstwa Rzymskiego.
Intrygi. Spiski. Zdrady. Wojny. Morze krwi.
Córka króla okupowanego kraju.
Zamężna z rzymskim dowódcą wojskowym.
W sercu walki o ogromną władzę.
Doświadcza niesprawiedliwości.
Widzi prześladowanie niewinnych.
Nie poddaje się. Triumfuje.
Porzucając wszystko... zyskuje wszystko
i zmienia oblicze świata.
To cesarzowa Flavia Iulia Helena Augusta...
święta.

Trzeci tom poruszającej opowieści o miłości i tęsknocie, smutku i nadziei, rozstaniach i powrotach, rozgrywającej się na tle dramatycznych wydarzeń historycznych dwudziestego wieku.
Nadchodzi druga wojna światowa. Życie w dolinie tylko z pozoru toczy się zwyczajnym, wyznaczonym przez pory roku rytmem; w rzeczywistości każdy dzień upływa w atmosferze przygnębienia, niepewności jutra, lęku o rodziny i przyjaciół. Odolańscy i Bohdanowiczowie równie boleśnie jak wszyscy dookoła odczuwają skutki niemieckiej okupacji.
Kobiety z folwarku i młyna wciąż czekają na powrót swoich mężczyzn: z obozów, z przymusowych robót, z wojny. To na żonach i matkach spoczywa teraz cały trud związany z utrzymaniem najbliższych, a co najważniejsze, z wywiązaniem się z obowiązkowych świadczeń na rzecz okupanta.
Mimo rozgrywających się wokół dramatów, młode pokolenie – Adela, Georgina i Aldona – świadome, że w tak trudnym czasie nie da się czerpać z życia pełnymi garściami, cieszy się nim ostrożnie, po trochu, uparcie, po swojemu.
Wszyscy bez wyjątku, młodzi i starzy, z rozrzewnieniem wspominają wspaniałe lata przedwojenne, choć i wtedy – jak teraz – działy się rzeczy, o których najlepiej byłoby zapomnieć.

Książka jest pierwszym i jak dotąd najpełniejszym opracowaniem humanitarnej działalności polskich zakonnic podczas hitlerowskiej okupacji. Spontanicznie dawały schronienie żydowskim dzieciom w klasztorach, a także prowadzonych przez siebie szkołach i ochronkach. Jest to esencja doktoratu Ewy Kurek, która w swej pracy badawczej zajmuje się historią drugiej wojny światowej, w tym w znacznej części problematyką stosunków polsko-żydowskich. Pozycja opatrzona jest wstępem który do jej amerykańskiego wydania napisał prof. Jan Karski.