Barok

Lektura wraz opracowaniem to znakomita pomoc i inspiracja dla uczniów oraz nauczycieli. Tekst opatrzono wskazówkami interpretacyjnymi i hasłami ułatwiającymi nawigację po książce – dzięki nim łatwo znaleźć potrzebny w trakcie omawiania lektury fragment, zgromadzić materiały do wypracowań i ustnych wypowiedzi, zapamiętać najważniejsze informacje i utrwalić znajomość lektury. Zamieszczone na końcu książki opracowanie podporządkowano podstawie programowej. Zawiera ono ciekawy biogram autora, streszczenie, mapę mentalną, najważniejsze zagadnienia omawiane na lekcjach, a także wiele inspirujących informacji, podpowiedzi i zadań, dzięki którym czytanie lektury staje się twórczą przygodą. Opracowanie powstało pod kierunkiem Katarzyny Zioły-Zemczak, nauczycielki języka polskiego z bogatym doświadczeniem w pracy z dziećmi i młodzieżą, wieloletniej doradczyni metodycznej, a obecnie konsultantki ds. języka polskiego pracującej na co dzień z nauczycielami.

Wydanie Balladyny Juliusza Słowackiego z opracowaniem: notatki na marginesie, cytaty, które warto znać, streszczenie lektury.

Książka ta to efekt przyjrzenia się trzem kategoriom z pola znaczeniowego egzystencjalnego konkretu oraz roli, jaką odgrywają one w dwudziestowiecznych zastosowaniach literackich. To również wstęp do rozpoznania kierunków zmian, które zaszły zarówno w rozumieniu historii, wnikającej obecnie z większą intensywnością w "istnienie poszczególne", określającej je, opisującej i ujawniającej się poprzez jego świadomość, a nie w planie wielkich abstrakcji determinujących ludzkie działania. To także próba sprawdzenia, czy utwór literacki, któremu zadano pytanie, udzieli odpowiedzi rzucających nowe światło na problematykę związku obiektów kulturowych z procesami społeczno - historycznymi.

Mieczysław Inglot jest autorem kilkunastu książek poświęconych pisarzom XIX i XX wieku. Od prawie trzydziestu lat centralne miejsce w jego zainteresowaniach badawczych zajmuje Cyprian Norwid. Zadebiutował w tej dziedzinie artykułem zamieszczonym w zbiorze pt. Modemites. Melanges franco-polonais (1979), inaugurującym współpracę naukową Wrocławia i Lilie. Opublikował trzy pozycje książkowe o poecie. Drogami pielgrzyma to wybór studiów i artykułów M. Inglota z lat 1981-2003 na temat Norwida. Są wśród nich prace dotyczące m.in. pojęć ogólnych i szczegółowych w utworach poety, używanych przez niego struktur gatunkowych. W innych autor dokonuje analizy konkretnych wierszy, a także analiz porównawczych zarówno z tekstami z epoki, jak i nam współczesnymi. Podejmuje refleksję nad recepcją „czwartego wieszcza" na przełomie XX i XXI stulecia, głównie w rocznicowym Roku Norwidowskim 2001.

Marian Bielecki doskonale realizuje formułowany przez Gombrowicza postulat krytycznej narracji niekryjącej się ze swoim subiektywizmem, w której osoba komentatora, wraz z jego preferencjami, zostaje nie tyle zamaskowana, co właśnie wyeksponowana. (...). Takie postawienie sprawy przynosi szereg korzyści. W pierwszej kolejności, jest w moim przekonaniu po prostu szczere czy też trafne w odniesieniu do zadań krytyka i komentatora tekstu literackiego. Jednocześnie, rozmach proponowanych interpretacji (bardzo szeroki wachlarz tekstów, na podstawie których formułowane są lekturowe ustalenia, obejmujący nierzadko po prostu całość dzieła danego pisarza, oraz przyjęta dzięki temu perspektywa diachroniczna, unaoczniająca ewolucję, jaką mniej lub bardziej „toksyczna” relacja z Gombrowiczem nieuchronnie przechodziła) sprawia, że czytelnik monografii bezboleśnie ulega tym osobistym intuicjom i fascynacjom Autora; innymi słowy, subiektywne i stronnicze komentarze z powodzeniem zostają przełożone na przekonujący język intersubiektywnej argumentacji. Kolejną korzyścią tej ekspozycji głosu krytyka jest - jakże pożądana! - swoboda i potoczystość opowieści o kolejnych, rzec by można, niebezpiecznych związkach. Sygnatura determinuje tekst krytyczny w równym stopniu co literacki.
z recenzji Ewy Kobyłeckiej-Piwońskiej (UL)

Marian Bielecki jest niewątpliwie najwybitniejszym i najpłodniejszym komentatorem dzieła Witolda Gombrowicza w swoim pokoleniu. Trudno byłoby dziś sobie wyobrazić gombrowiczologię bez Bieleckiego. Zarazem Bielecki interesuje się, jako jeden z nielicznych dzisiaj, metodologią historii literatury. Jest autorem interakcyjnej (agonicznej) teorii procesu historycznoliterackiego. Koncepcji tej dał wyraz w nagradzanej i szeroko komentowanej rozprawie Historia - Dialog - Literatura. Interakcyjna teoria procesu historycznoliterackiego z 2010 roku. Książka Gombrowicziady. Reaktywacja stanowi bezpośrednie nawiązanie do tej, niewątpliwie najważniejszej, książki teoretycznoliterackiej Bieleckiego i jest cennym, a może i bezcennym, zbiorem szczegółowych studiów wydobywających „zasięgi” Gombrowicza w polskiej tradycji literackiej drugiej połowy wieku XX i początku kolejnego stulecia. Bielecki odnajduje je w miejscach względnie oczywistych (np. u Mrożka czy Dygata), mocno kontrowersyjnych (Rymkiewicz), kanonicznych (Miłosz, Andrzejewski), intuicyjnie przeczuwanych (Pilch), zapomnianych (Kijowski, Pankowski) i współczesnych (Witkowski). Obcujemy z duchem (a może krążącym nad nami widmem?) Gombrowicza.
z recenzji Wojciecha Śmiei (UŚ)

Po debiutanckiej książce krytycznoliterackiej Pawła Kaczmarskiego „Wysoka łączliwość”, prezentujemy drugą publikację wydaną nakładem Fundacji im. Tymoteusza Karpowicza, która ukazuje młode środowisko wrocławskich krytyczek i krytyków. Po debiutanckiej książce krytycznoliterackiej Pawła Kaczmarskiego „Wysoka łączliwość”, prezentujemy drugą publikację wydaną nakładem Fundacji im. Tymoteusza Karpowicza, która ukazuje młode środowisko wrocławskich krytyczek i krytyków.