Bękarty pańszczyzny

Sensacyjna historia amerykańskiego pilota, który jako operator predatorów znalazł się na pierwszej linii wojny z terroryzmem.
Od bohaterów książek Snajper czy Niełatwy dzień różni go tylko jedno: od pola walki oddalony
był o tysiące kilometrów. Co jednak nie przeszkadzało mu odgrywać kluczowej roli w tajnych misjach na terytorium wroga.
T. Mark McCurley, weteran Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, przedstawia ekscytującą opowieść o tropieniu przywódców organizacji terrorystycznych z użyciem bezzałogowych maszyn, które są przyszłością lotnictwa wojskowego. To również opowieść o dylematach żołnierza, którego zadaniem jest zabijanie na odległość. Drapieżca to wciągająca opowieść o tym, jak bezzałogowe samoloty, kiedyś narzędzia inwigilacji,
zmieniły się w jedną z najgroźniejszych i najbardziej kontrowersyjnych broni współczesnej wojny.
Autor był świadkiem tej przemiany, opisuje ją ze znawstwem i zaangażowaniem.
Dzięki niemu – skuteczniej niż dzięki najlepszym sensacyjnym filmom – stajemy się uczestnikami polowań
prowadzonych z pomocą współczesnych drapieżców.
Piotr Głuchowski współautor książki Karbala

Obok książek Marka Bowdena trudno przejść obojętnie. Jest on autorem tak znanych tytułów, jak: Helikopter w ogniu, Zabić bin Ladena, Polowanie na Escobara, według których nakręcono głośne filmy i seriale. Na podstawie Hue 1968 zapowiedziany jest serial, a udział reżysera Michaela Manna gwarantuje produkcję najwyższej jakości.

Hue 1968 to niezwykle plastyczny opis zmagań bojowych w największej z bitew stoczonej przez Amerykanów od czasów zakończenia II wojny światowej. Dzięki bezprecedensowemu dostępowi do archiwów wojennych w USA i Wietnamie oraz wywiadów z uczestnikami obu stron, Bowden opowiada o każdym etapie bitwy z różnych punktów widzenia. Taka wizja amerykańskiego “zwycięstwa” pokazuje nam obraz wojny znanej z wstrząsających obrazów Czasu apokalipsy Coppoli czy Full Metal Jacket Kubricka. Rozgrywana przez miesiąc i kosztująca 10 000 zabitych, bitwa o Hue była zdecydowanie najkrwawsza w całej wojnie. Kiedy się skończyła, amerykańska debata już nigdy nie podjęła tematu wygrania wojny, tylko sposobów wycofania się z niej.

Pamiętniki Juliusza Cezara, jednej z najwiekszych postaci w dziejach starożytnego Rzymu, wybitnego wodza i polityka, poświęcone wojnom galijskim z lat 58-50 p.n.e..Cezar napisał siedem ksiąg, ósmą dodał Aulus Hircjusz. Każda z ksiąg obejmuje wydarzenia jednego roku. Co ciekawe, autor pisał o sobie w trzeciej osobie, prostym i zwięzłym językiem, w sposób wyważony, pozbawiony emocji i wysławiania swych sukcesów, przypominający język raportów wojskowych i dyplomatycznych. Dzieło Cezara docenili nawet jego przeciwnicy, np. Marek Tuliusz Cycero. Oprócz opisu działań wojennych, Cezar zawarł wiele informacji o ludach zamieszkujących Galię, ich zwyczajach, kulturze i wierzeniach.

„Strach” jest wyjątkowym i przerażająco szczerym zapisem doświadczeń młodego człowieka zaplatanego w wojnę, która – jak większość wojen – jest konfliktem możnych i potężnych, pokarmem dla przemysłowców i narkotykiem dla ogarniętych patriotycznym (szowinistycznym?) obłędem mas. Wojna Chevalliera jest inna; mroczna, niechciana, bezsensowna. Wojna, na której nie ma bohaterów – jest tylko... strach. Jak pięknie powiedział John Berger, to książka, w której nie ma kartek, jest w niej tylko krzyk. Chyba nawet głośniejszy, niż w „Na zachodzie bez zmian” Remarque'a, czy w „Dymach wojny” Aramiljewa. I tym straszniejszy, że absolutnie nic, co napisał autor, nie przestało być aktualne dzisiaj.

Gabriel Chevallier (1895–1969). Francuski pisarz, weteran I wojny światowej. Walczył pod Artois, Aisne, Chemin des Dames, w Szampanii i w Wogezach. Odznaczony Krzyżem Wojennym i Legią Honorową. „Strach” jest autobiograficzną powieścią, której autor przez lata nie publikował. Wraz z wybuchem kolejnego światowego konfliktu książkę wycofano z dystrybucji – obawiano się, iż nie wpłynie dobrze na morale Francuzów, którzy właśnie maszerowali na kolejną wojnę. Międzynarodową sławę przyniosła autorowi komedia „Clochemerle”, sprzedana w wielu milionach egzemplarzy, ukazująca w krzywym zwierciadle obyczaje francuskiej prowincji.

Celem niniejszego opracowania źródłowego jest zaprezentowanie obrazu I wojny światowej widzianego oczami kobiet oraz pokazanie, jak mocno i wielopłaszczyznowo ingerowała ona w różne dziedziny życia. Sugestywny jest tytuł opracowania, dla którego inspiracją stał się Dziennik Janiny Gajewskiej z lat 1914–1919. Zarówno Gajewska, jak i pozostałe pamiętnikarki, które zdecydowały się spisać swoje wspomnienia z czasów Wielkiej Wojny, dostarczają nam wielu cennych informacji, zwłaszcza dotyczących wojennej codzienności. […] Należy podkreślić, że kobiety z dużą wnikliwością rejestrowały i opisywały problemy wynikające z tej niecodziennej, gdyż silnie naznaczonej wojną, rzeczywistości. O pamiętnikarkach, których relacje zostały wykorzystane w niniejszym opracowaniu, można powiedzieć, że były nieprzeciętnymi indywidualnościami (każda na swój sposób), zasługującymi na pamięć, a przede wszystkim na docenienie wartości źródłowej pozostawionych przekazów.

Fragment ze Słowa wstępnego

Autor, uczestnik tzw. wyprawy Żeligowskiego, wspomina o rajdach polskiej kawalerii na tyły wojsk litewskich jesienią 1920 r.