Benzema Napastnik idealny

"...współczesne szachy, których początkiem była epoka Botwinnika, uformowały się pod silnym wpływem partii Rubinsteina, który w istocie zasługuje na miano jednego z nowatorów”.
Garri Kasparow, Moi wielcy poprzednicy, t. 1, Warszawa 2006.

Akiba Rubinstein, najwybitniejszy do dziś polski szachista, uważany jest za klasyka szachów. Jego kariera przypadła na pierwsze trzydzieści lat XX wieku. Chociaż nie pozostawił po sobie wielu prac teoretycznych ani zapisków, to o jego dokonaniach świadczą nazwy wielu wariantów szachowych otwarć.
W książce, składającej się z części biograficznej oraz części poświęconej twórczości szachowej Rubinsteina, przedstawiono koleje losu, przebieg kariery oraz 70 partii najlepiej ilustrujących dokonania wielkiego Akiby w rozwoju królewskiej gry.

Nadaj swoim bicepsom i tricepsom kształt, o jakim marzysz. Pomogą Ci przedstawione w tym praktycznym poradniku ćwiczenia, wskazówki dietetyczne i rady doświadczonego trenera.

Czy wiesz, że ruch to zdrowie? Oczywiście, że wiesz. Ale nie ćwiczysz regularnie, bo programy treningowe wyglądają na ekstremalne. I zajmują mnóstwo czasu. Do tego trzeba iść na siłownię pełną napakowanych mięśniaków, a pogoda nie zawsze pozwala na codzienny trening na świeżym powietrzu. Z kolei mieszkanie jest za małe, aby znaleźć miejsce do ćwiczeń. Poza tym po treningu wszystko boli. Wreszcie - kiedy ćwiczyć? Nie sposób wstać godzinę wcześniej, po pracy zaś człowiek pada ze zmęczenia. A jeszcze trzeba ogarnąć dom...



Jeśli brzmi znajomo, to ta książka jest dla Ciebie! Ludzie chcą ćwiczyć, ale nie umieją pozbyć się przeszkód na drodze do codziennych treningów. W tym poradniku opisano wszystkie typowe bariery i zaprezentowano 32 skuteczne strategie ich przezwyciężania. Przekonasz się, że każdą z przeszkód możesz pokonać! Nie musisz kombinować: jeśli zechcesz, możesz dobrze zadbać o swoje zdrowie i kondycję fizyczną bez poświęcania temu całego wolnego czasu. Szybko zauważysz, że rutyna codziennych treningów przynosi wymierne (i spektakularne!) korzyści. Co więcej, dzięki tej książce dowiesz się, dlaczego dana strategia działa, jakie bariery eliminuje i jak od razu ją zrealizować.



Dowiedz się, jak:


wybrać odpowiedni program treningowy
pracować z mikrozobowiązaniami
wykorzystać technologię do śledzenia własnych postępów
sprawić, aby trening stał się przyjemnością
identyfikować i pokonywać przeszkody


Codzienna dawka ruchu: ćwicz i ciesz się zdrowiem!

Sport nie generuje w sposób automatyczny edukacyjnych korzyści dla zawodników. Są one uzależnione od pod-miotów, które powinny świadomie budować wysokiej jakości interakcje w środowisku sportowym. W literaturze pedagogicznej dotyczącej sportu dzieci i młodzieży dokonano już wieloaspektowej analizy roli trenera i rodziców. Nie dostrzega się jednak faktu, że na boisku sportowym obecny jest również sędzia, którego rzadko nazywa się wychowawcą. Można zadać pytanie: gdzie zagubił się sędzia w myśleniu o edukacji sportowej? Warto zaangażować go w ten proces, a przynajmniej uświadomić, że prezentowane przez niego postawy i zachowania na boisku nie pozostają bez znaczenia dla intelektualnego, moralnego, emocjonalnego i społecznego rozwoju młodych zawodników. Celem badań o charakterze eksploracyjnym była ocena jakości interakcji sędziego z zawodnikami podczas rozgrywek piłki ręcznej i piłki nożnej dzieci w wieku 9–12 lat. Przyjęto następujące założenia: wszystkie podmioty zaangażowane w organizację sportu dzieci i młodzieży powinny świadomie wykorzystywać jego edukacyjny potencjał; sędzia jest ważnym ogniwem w edukacji sportowej; interakcje sędzia–zawodnik stanowią podstawowy mechanizm oddziaływań edukacyjnych sędziego. W badaniach wyróżniono trzy domeny interakcji: (1) wsparcie emocjonalne; (2) organizacja gry; (3) wsparcie instruktażowe. Celem badań było również porównanie jakości interakcji sędzia–zawodnik w piłce noż-nej i piłce ręcznej oraz sprawdzenie, czy poziom jakości tych interakcji różnicowały doświadczenie sędziowskie i wynik. Badaniami objęto łącznie 50 osób: 25 sędziów piłki nożnej i 25 sędziów piłki ręcznej. Sędziowie piłki nożnej po-siadali licencje Mazowieckiego Związku Piłki Nożnej, a sędziowie piłki ręcznej Warszawsko-Mazowieckiego Związku Piłki Ręcznej. Wśród badanych było 43 mężczyzn i 7 kobiet. Do oceny jakości interakcji sędzia–zawodnik wykorzystano autorskie narzędzie bezpośredniej obserwacji Referee-Players’ Interaction Assessment Scoring System (R-PIASS). Interakcje sędzia–zawodnik obserwowano w trzech wyżej wymienionych domenach, na które składa się sześć wymiarów: pozytywny klimat, wrażliwość, kierowanie zachowaniem, biegłość, instruowanie, komunikowanie decyzji. Do opisu danych posłużono się podstawowymi metodami statystycznymi, takimi jak: średnia arytmetyczna, mediana, odchylenie standardowe, wartości procentowe itp. Normalność rozkładu zmiennych sprawdzono testem Shapiro-Wilka. W celu zbadania różnic w ocenach grup sędziów wyróżnionych ze względu na staż sędziowski i wynik meczu posłużono się nieparametrycznym testem U Manna-Whitneya oraz testem Chi-kwadrat Pearsona. Istotność po-między ocenianymi trzema domenami badano testem ANOVA Friedmana i w konsekwencji również testem Wil-coxona dla par obserwacji. Wewnętrzną spójność narzędzia zbadano przy pomocy współczynnika alpha Cronbacha. Strukturę związków między zmiennymi badano przy pomocy eksploracyjnej analizy czynnikowej (EFA). Czynniki główne wyodrębniono metodą składowych głównych (PCA) z rotacją Oblimin. Porównanie ocen jakości interakcji sędzia–zawodnik pomiędzy grupami sędziów wyróżnionymi ze względu na doświadczenie zawodowe nie wykazało istotnych statystycznie różnic zarówno wśród sędziów piłki nożnej, sędziów piłki ręcznej, jak i ogółu badanych w żadnym z sześciu wymiarów. Wyniki analiz wykazały również, że wynik meczu nie wpłynął istotnie na oceny sędziów piłki nożnej w żadnym wymiarze. Natomiast różnice te były istotne wśród sędziów piłki ręcznej w następujących wymiarach: kierowanie za-chowaniem (Z = -2,653; p < 0,05); biegłość (Z = -2,854; p < 0,05) oraz instruowanie (Z = -3,102; p < 0,05). Różnice te polegały na tym, że sędziowie sędziujący mecze z wyraźną przewagą jednej z drużyn zostali istotnie wyżej ocenieni w zakresie wyżej wymienionych wymiarów, niż sędziowie prowadzący mecze „na styku”. Z kolei, biorąc pod uwagę ogół badanych sędziów, wyniki przeprowadzonych analiz wykazały brak istotnych różnic we wszystkich wymiarach. Uzyskane w poszczególnych wymiarach oceny jakości interakcji sędzia–zawodnik przełożyły się na oceny wyszczególnionych domen. W siedmiostopniowej skali, niezależnie od badanej grupy, najwyżej została oceniona organizacja gry (piłka nożna 5,6±1,1; Mdn = 5,5; piłka ręczna 4,9±1,5; Mdn = 5,0). W grupie sędziów piłkarskich obserwowano natomiast istotnie wyższe wartości w zakresie wsparcia emocjonalnego (4,6±1,5; Me = 4,5 vs. 3,1±0,9; Me = 3,0) oraz wsparcia instruktażowego (5,2±1,8; Me = 6,0 vs. 4,2±1,4; Me = 4,0). Jeśli przyjmiemy, że sędzia powinien wspierać trenerów i rodziców w realizacji edukacyjnej funkcji sportu dzieci i młodzieży, to wyniki badań wskazują obszary jego działań, które można poprawić. Przeprowadzone badania do-starczyły empirycznych dowodów, mogących stać się pod-stawą do modyfikacji dotychczasowych programów szkoleniowych dla sędziów, prowadzonych przez lokalne i krajowe związki sportowe. Sędziów należy przeszkolić w budowaniu pozytywnego klimatu, polegającego na tworzeniu emocjonalnych więzi z zawodnikami (bliskość fizyczna, rozmowa towarzyska), wyrażających się entuzjastyczną postawą i radością z kontaktów (uśmiech, zaangażowanie, pozytywne reakcje, pozytywne komentarze, pełen szacunku i włączający język, używanie imion graczy, słuchanie graczy). Ponad-to, należy nauczyć ich aktywnego monitorowania emocjonalnych, poznawczych, społecznych i zdrowotnych potrzeb zawodników, a także reagowania na potrzeby graczy oraz rozwiązywania powstałych w związku z tym problemów.

Książka jest popularnonaukowym zarysem dziejów piłki nożnej w Warszawie w okresie od początku XX wieku do roku 1950. Autor omawia m.in. takie zagadnienia, jak: futbol w czasie I wojny światowej, rozgrywki ligowe w Warszawie, polityczne i narodowościowe zróżnicowanie klubów w okresie II Rzeczypospolitej, infrastruktura sportowa, kibice, futbol podziemny w czasie II wojny światowej. Praca jest bardzo bogato ilustrowana. Zamieszczono w niej m.in. kolorowe godła i stroje piłkarzy poszczególnych drużyn, które zostały zrekonstruowane na podstawie zapisów statutowych, klubowych druków, pieczątek, plakatów, pamiątkowych znaczków i historycznych zdjęć.

Jak nazywał się statek, którym drużyna Peru podróżowała na pierwszy mundial? Czy szef FIFA Jules Rimet rzeczywiście robił wszystko, by turniej w Urugwaju wystartował? Ile pucharów wręczano w 1950 roku? Jak witano w Budapeszcie Węgrów po ich porażce cztery lata później? I czy Polska pod naciskiem ZSRR mogła zbojkotować mistrzostwa świata w 1974 roku?
Leszek Jarosz stworzył prawdziwą historię mundiali, najbardziej popularnej imprezy sportowej na świecie. Przedzierał się przez zakurzone archiwa, nagrania radiowe i telewizyjne, gazety i wszelkie inne dostępne źródła, by zajrzeć tam, gdzie oko zwykłego kibica nie sięga, i podważyć mity, którymi przez dziesięciolecia żył piłkarski świat. W efekcie powstało monumentalne dzieło: kompletne, erudycyjne, szczegółowe, a jednocześnie pełne anegdot, ciekawostek i nieznanych opowieści. Pod piórem tego wytrawnego badacza dziejów mistrzostw świata futbolowa historia wciąż tętni życiem: Leônidas w zapadających ciemnościach strzela gole Polakom podczas dramatycznego meczu w 1938 roku, a Grzegorz Lato ściga się z brazylijskimi obrońcami, by zdobyć bramkę, która da Biało-Czerwonym sensacyjne trzecie miejsce na świecie.
Są tu podejrzane werdykty sędziowskie, wielka polityka i jeszcze większe skandale – wszystko to składa się na zapierającą dech w piersiach opowieść o turnieju, który na samym początku, w 1930 roku, był zaledwie ubogim kuzynem igrzysk olimpijskich, by w niedługim czasie stać się imprezą, która rozpalała serca nie tylko zagorzałych fanów futbolu, ale i całych narodów.
*** Pasjonat i znawca, a także mój redakcyjny kolega i współpracownik – Leszka Jarosza znam od lat, a efektem jego mrówczej pracy jest ta książka. Sam po nią sięgnę przed finałami piłkarskich mistrzostw świata w Katarze. Polecam! Dariusz Szpakowski, TVP Sport
Czy wiedzieliście, że niewiele brakowało, by reprezentacja Polski zbojkotowała legendarne dziś dla nas mistrzostwa świata w 1974 roku? Zapewne nie mieliście o tym pojęcia, bo jeszcze nie czytaliście Historii mundiali. Leszek Jarosz to prawdziwa kopalnia wiedzy, a w temacie mistrzostw świata mało kto może się z nim równać. W tej książce znajdziecie mnóstwo faktów i ustaleń, o których nikt wcześniej nie pisał. Piotr Żelazny, „Kopalnia. Sztuka futbolu", Viaplay
Tę książkę po prostu wypada mieć na półce nie tylko w roku mundialowym. Liczba podanych informacji i ciekawostek, skrupulatność w sięganiu do nie tylko piłkarskiej przeszłości oraz rzetelność pracy Leszka Jarosza każą postawić pytanie, czy kiedykolwiek lepiej opisano historię mundiali. Wątpię. Ta książka zasługuje na złoty medal. Maciej Iwański, TVP Sport
Świetnie udokumentowana, imponująca erudycją i bardzo dobrze napisana Historia mundiali Leszka Jarosza jest jak sam mundial: zapomina się przy niej o całym świecie i nie chce się uronić najdrobniejszego szczegółu. Jeżeli w dzieciństwie zakładaliście sobie w czasie mistrzostw specjalne zeszyty, żeby zatrzymać tamto doświadczenie, przypomnicie sobie jego smak. Jeżeli nie zakładaliście, autor zrobił to za Was. Przy okazji zaś opowiedział na nowo dzieje Waszego ulubionego sportu, a w tle – świata, w którym żyjecie. Michał Okoński, „Tygodnik Powszechny”
BIOGRAM Leszek Jarosz – pochodzi z Puław, od 2006 roku jest dziennikarzem TVP Sport; wiele lat kierował m.in. newsami sportowymi Telewizji Publicznej (Sport w TVP 1, twórca Sportowego Wieczoru). Wcześniej w BBC (Sekcja Polska/World Service), gdzie w latach 1994–2006 przeszedł ścieżkę od reportera politycznego do dyrektora biura warszawskiego. Stały współpracownik pisma „Kopalnia. Sztuka futbolu”, w 2020 r. nominowany do nagrody Grand Press w kategorii Dziennikarstwo specjalistyczne za tekst o meczu Polski z Brazylią na MŚ w 1938. Na Facebooku prowadzi stronę Historia Mundiali.