Beyond Order

Dan Harris always believed the restless, relentless, impossible-to-satisfy voice in his head was one of his greatest assets.

How else can you climb the ladder in an ultra-competitive field like TV news except through nonstop hand-wringing and hyper vigilance? For a while, his strategy worked. Harris anchored national broadcasts and he covered wars.

Then he hit the brakes, and had a full-blown panic attack live on the air. What happened next was completely unforeseen. Through a bizarre series of events - involving a disgraced evangelical pastor, a mysterious self-help guru and a fateful gift from his wife - Harris stumbled upon something that helped him tame the voice in his head: meditation. At first, he was deeply suspicious.

He had long associated meditation with bearded swamis and unwashed hippies. But when confronted with mounting scientific evidence that just a few minutes a day can literally rewire the brain for focus,happiness, and reduced reactivity, Harris took a deep dive.

Cykl znakomitych prześmiewczych historyjek z życia obywatela ZSRR, potem wolnej Ukrainy - nawiązujących formą do tradycji wschodniej skazki, której mistrzem był, trochę dziś zapomniany, a szkoda, Michaił Zoszczenko. Bez wątpienia Bojczenko dorównuje mistrzowi. Odpowiednik czeskiej komedii w prozie - pozornie błahe powiastki skrywają głęboką mądrość życiową i wiedzę o czasach współczesnych (ostatni tekst w cyklu dotyczy 2015 roku). Autor wprost odkrywa karty: „No, w ogóle to dobrze, kiedy człowiek ma poczucie humoru. Gorzej – kiedy nikomu nie może wyjaśnić, że w żadnym z przywołanych przykładów nie miał zamiaru żartować". Bardzo osobiste felietony układają się w obraz realiów Czerniowiec, Lwowa, Krymu, również Warszawy czy Wrocławia.

Teksty napisane z pazurem, ale i nostalgią, z akapitami, których żaden filozof by się nie powstydził: „Kiedy słyszę, jak ktoś – obojętne z której strony – zaczyna bić się w piersi i dowodzić, że »to nasza ziemia», od razu wyobrażam sobie jednodniowego motyla na gałęzi tysiącletniej kalifornijskiej sekwoi. Przysiadł na niej, pełen planów na przyszłość i mówi: »Moja sekwoja«”.

The phenomenal New York Times Number One bestseller about the unbreakable bond between a dog and their human. Now a major film starring Dennis Quaid.

This is the remarkable story of one endearing dog's search for his purpose over the course of several lives. More than just another charming dog story, A Dog's Purpose touches on the universal quest for an answer to life's most basic question: Why are we here?

Surprised to find himself reborn as a rambunctious golden-haired puppy after a tragically short life as a stray mutt, Bailey's search for his new life's meaning leads him into the loving arms of eight-year-old Ethan. During their countless adventures, Bailey joyously discovers how to be a good dog.

But this life as a family pet is not the end of Bailey's journey. Reborn as a puppy yet again, Bailey wonders - will he ever find his purpose?

Heartwarming, insightful, and often laugh-out-loud funny, A Dog's Purpose is not only the emotional and hilarious story of a dog's many lives, but also a dog's-eye commentary on human relationships and the unbreakable bonds between man and man's best friend. This moving and beautifully crafted story teaches us that love never dies, and that every creature on earth is born with a purpose.

How will artificial intelligence change our world within twenty years?

AI will be the defining development of the twenty-first century. Within two decades, aspects of daily human life will be unrecognizable. AI will generate unprecedented wealth, revolutionize medicine and education through human-machine symbiosis, and create brand new forms of communication and entertainment. However, AI will also challenge the organizing principles of our economic and social order and bring new risks in the form of autonomous weapons and smart technology that inherits human bias. AI is at a tipping point, and people need to wake up-both to AI's radiant pathways and its existential perils for life as we know it.

In this provocative, utterly original work of "scientific fiction," Kai-Fu Lee, the former president of Google China and bestselling author of AI Superpowers, joins forces with celebrated novelist Chen Qiufan to imagine our AI world in 2041 in ten gripping short stories.

Gazing toward a not-so-distant horizon, AI 2041 offers urgent insights into our collective future and reminds us that we are the authors of our own destiny.

Pasjonujący thriller polityczny australijskiego pisarza, dwukrotnego laureata Nagrody Bookera.

Jak młoda kobieta z australijskiej prowincji stała się wrogiem publicznym numer 1 w Ameryce?

Gdy Gaby wpuszcza wirusa do australijskiego systemu zarządzania więzieniami, setki przestępców wychodzą na wolność. Wirus rozprzestrzenia się i przenika do amerykańskiego systemu zabezpieczeń.

Dziennikarskie śledztwo podejmuje Felix Moor, znajdujący się chwilowo na życiowym i zawodowym zakręcie, niedawno skazany za zniesławienie.

Czy był to zwykły błąd, czy może młoda kobieta celowo wytoczyła cyberwojnę potężnym Stanom Zjednoczonym?

Pierwszy w polszczyźnie wybór z całości dzieła tego potwora słów, giganta barokowej prozy, mistrza paradoksów, jednego z największych ironistów w historii literatury, modelowego melancholika oraz pozbawionego złudzeń utopisty.
Anatomia melancholii to książka legenda, księga wszystkich ksiąg, tekst wzorcowo bezkompromisowy, który chciał zmieścić w sobie całą dostępną wówczas bibliotekę, opisać melancholijną przypadłość, ale i zdiagnozować depresyjną cywilizację. Co najciekawsze (i zarazem niezwykle bolesne) ta diagnoza ze zdumiewającą aktualnością przystaje wciąż do naszego świata. „Wszyscy jesteśmy pomyleni” – mówi Burton i z całą bezwzględnością wylicza za pomocą tych swoich gargantuicznych, meandrujących zdań wszystkie powody ludzkiego szaleństwa: opresję polityki, religię, miłość, nadmiar wiedzy i niedostatek uczciwości, biedę, głód, zarazy, gnuśność i tyranię konwenansu, głupotę władców i społeczną agresję.

Robert Burton (1577–1640), angielski pisarz, duchowny i bibliotekarz, autor właściwie tylko jednej książki. Pierwsze wydanie Anatomii melancholii ukazało się w roku 1621, ale autor nieustannie rozszerzał i poprawiał jej tekst. Powszechnie uznawana za jedno z najważniejszych dzieł w historii literatury oraz arcydzieło prozy eseistycznej, weszła ona również i do historii nauk medycznych, i do popkultury. BLURB „Dostojność i żałosność świata: wesołość, duma, konsternacja i uważność, prostota i łajdactwo, delikatność, niegodziwość, szczerość i prawość – poświęcają się we wzajemnym pomieszaniu”, a oprócz tego docierające zewsząd „bałamuctwa”, których „nie da się już odkręcić”, i których widok „wątrobę zalewa żółcią”. Tak, to Anatomia nas samych i naszego świata, a uwspółcześniający tekst Burtona przekład Michała Tabaczyńskiego czyni aktualność lektury jeszcze bardziej palącą.
prof. Tadeusz Sławek

FRAGMENT
Na co to wszystko? Ufam, że nie znajdzie tu nikt powodu do obrazy a jeśli nawet, to Nemo aliquid recognoscat, nos mentimur omnia [niech nikt nie bierze tego do siebie, bo wszystko to fikcja]. Wszystkiemu przeczę (oto moja ostatnia już obrona), wszystkiego się wypieram, odwołuję to, co tu powiedziałem, jeżeli ktoś mi chce coś wytknąć a przepraszam z równą łatwością, jak ten czy ów rzucał oskarżenie liczę jednak (wyrozumiały czytelniku) na twoją łaskawość i pobłażliwość.

NA SKRZYDEŁKO
Kiedy w 1621 roku Robert Burton, szkolarz z Oxfordu, wydawał swe wielkie rozmiarami dzieło (ponad 1200 stron w trzytomowym wydaniu oficyny Dent & Sons z 1948 roku plus około 300 stron przypisów), obdarzając go niezwykłym tytułem, o którym po stuleciach Borges miał powiedzieć, że to najbardziej godny zazdrości tytuł w historii literatury, nie przypuszczał, że wypuszcza w świat księgę, która stanie się swoistym kompendium wiedzy o człowieku. Terapeutyczna w zamiarze Anatomia melancholii miała złagodzić nieuleczalny smutek będący nieusuwalną dyspozycją egzystencjalną człowieka. Zaczytywał się Anatomią Lawrence Sterne kreując swego Tristrama Shandy i próbując leczyć go ze śledziennictwa (kto jeszcze pamięta o tym słowie nawiązującym wprost do źródła melancholii, jakim wedle starożytnej i renesansowej medycyny była śledziona) John Keats zostawił ponoć w swej bibliotece egzemplarz Anatomii opatrzony ręcznymi zapiskami na marginesach. Dr Samuel Johnson, książę angielskiego Oświecenia, wyznał swemu biografowi Jamesowi Boswellowi, że Anatomia melancholii jest jedyną książką, dla której mógł wcześniej niż zwykle zerwać się z łóżka. Wybitny lekarz sir William Osler, wykładający medycynę w Oxfordzie w początku XX wieku, uważał Burtona za ojca nowoczesnej psychiatrii i szczycił się posiadaniem wszystkich 5 edycji Anatomii wydanych za życia autora. Antoni Kępiński pisze, iż Burton jest „jedną z najciekawszych i zasłużonych dla historii melancholii postaci”, a jego dzieło dotyczące „zaburzeń psychicznych” jest „jednym z najczęściej wznawianych do obecnych czasów”. Późny modernizm odkrył z kolei w Burtonie, niestrudzonym czytelniku tkającym swój tekst z cytatów z około tysiąca autorów, swego antenata – wirtuoza lektury nasłuchującego głosów z różnych epok i układających z nich nowe kompozycje. Wydajmy więc przynajmniej fragmenty tego dzieła, nie tylko dlatego, że zajmuje tak poczesne miejsce w historii kultury, ale również dlatego, że należąc do tej samej epoki, co Novum Organum (1620) Francisa Bacona i Rozprawa o metodzie Kartezjusza (1637), uzupełnia te dzieła tworzące podstawy nowoczesnej obserwacji naukowej niezwykłą medytacją nad kondycją człowieka.