Bez znieczulenia

Praktyczny podręcznik omawiający zagadnienia związane z chirurgią wielonarządową w ginekologii. Opisuje nie tylko teoretyczne podstawy, warunkujące wybór konkretnej techniki operacyjnej, lecz także dokładne schematy i wskazówki postępowania. Szczegółowo wyjaśnione techniki przeprowadzania zabiegu operacyjnego zostały opatrzone licznymi fotografiami. Autorzy zwrócili również uwagę na tzw. pułapki anatomiczne. Zaletą książki jest usystematyzowanie nazewnictwa i opisów poszczególnych zabiegów. Publikacja zarówno dla doświadczonych praktyków, lekarzy specjalizujących się, jak i studentów medycyny.

Krwotok okołoporodowy jest w położnictwie stanem naglącym, więc bardzo ważne jest przygotowanie lekarzy położników i ginekologów do właściwego postępowania w przypadku wystąpienia tego powikłania. W publikacji znajdują się aktualne rekomendacje i algorytmy postępowania w krwotokach okołoporodowych opracowane przez towarzystwa naukowe.
Książka jest skierowana przede wszystkim do lekarzy położników i ginekologów, ale może także zainteresować położne, ratowników medycznych, transfuzjologów i anestezjologów.

Piąty numer pod redakcją naukową prof. Piotra Laudańskiego, skierowany do praktykujących ginekologów-położników oraz endokrynologów, poświęcony jest tematowi niepłodności w kontekście wykorzystania najnowszych rekomendacji dotyczących diagnostyki i leczenia niepłodności w codziennej praktyce.

W numerze omówiono m.in.:
Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Medycyny Rozrodu i Embriologii oraz Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników dotyczące diagnostyki i leczenia niepłodności w codziennej praktyce ginekologa-położnika.
Aktualne rekomendacje Europejskiego Towarzystwa Rozrodu Człowieka i Embriologii (European Society of Human Reproduction and Embryology – ESHRE) dotyczące diagnostyki i leczenia zespołu policystycznych jajników (PCOS). Zmieniły się podstawowe kryteria rozpoznania tej jednej z najczęstszych kobiecych chorób prowadzących do niepłodności. Obecnie, aby można mówić o rozpoznaniu PCOS konieczne jest występowanie w jednym jajniku przynajmniej 20 pęcherzyków.
Nowe i bardzo proste w codziennym stosowaniu w gabinecie protokoły indukcji monoowulacji w znacznym stopniu skracające czas leczenia.
Bogato ilustrowane najważniejsze jednostki chorobowe prowadzące do niepłodności lub z nią współistniejące, m.in. problem odpowiedniej diagnostyki isthmocele czy wodniaków jajowodów, które wciąż stanowią problem diagnostyczny, a mogą mieć istotne konsekwencje dla dalszego postępowania.
Diagnostykę różnicową pierwotnej niewydolności jajników (POI) i tzw. zmniejszonej rezerwy jajnikowej (DOR) oraz listę niezbędnych badań, jakie powinny być wykonane u każdej kobiety z podejrzeniem POI.
Najważniejsze prawne problemy interpretacyjne w diagnostyce i leczeniu niepłodności, zwłaszcza kwestie związane z możliwością wykonywania inseminacji, która pomimo łatwego sposobu jej przeprowadzenia, ma istotne obwarowania prawne ograniczające jej powszechne stosowanie w gabinetach lekarskich.

Aktywność ruchowa płodu odzwierciedla czynność jego ośrodkowego układu nerwowego. Ocena aktywności ruchowej jest więc bardzo istotna z punktu widzenia diagnostyki dobrostanu płodu i może być pomocna w stwierdzeniu pojawienia się zagrożenia zdrowia płodu.

Podstawowy element oceny biofizycznej stanu płodu stanowią wskaźniki jego aktywności ruchowej, tj. występowanie ruchów globalnych ciała i ruchów pseudooddechowych. Te dwa elementy aktywności ruchowej można wykrywać analizując ultradźwiękowe sygnały dopplerowskie rejestrowane na powierzchni brzucha kobiety ciężarnej. Zmieniający się w wyniku postępującej hipoksji stan napięcia mięśni płodu (tonus) może wpływać na właściwości ruchów, np. na prędkości i przyspieszenia. Wskazane jest więc podjęcie prac nad analizą parametrów ruchów ciała w celu znalezienia ewentualnych związków tych parametrów z tonusem płodu. Metoda dopplerowska, po odpowiednim skonfigurowaniu aparatury, może pozwolić na uzyskanie w tym samym badaniu, obok danych o aktywności ruchowej płodu sensu stricto, także informacji niezbędnych do estymacji rytmu serca płodu FHR, powszechnie wykorzystywanego w praktyce klinicznej źródła informacji o stanie płodu. W ten sposób powstać może nowe narzędzie/system/metoda oceny stanu płodu wykorzystująca zarówno bardzo istotne elementy aktywności ruchowej, jak i rytm serca płodu FHR.

Ginekologiczne stany nagłe są dość powszechne i obejmują m.in. ciąże ektopowe, skręt przydatków, ropień jajowodowo-jajnikowy, torbiel krwotoczną jajnika, krwotok z dróg rodnych oraz uraz sromu i pochwy. Błędna ocena ginekologiczna, zwłaszcza u kobiet w wieku reprodukcyjnym, skutkująca opóźnieniem prawidłowego rozpoznania lub niewłaściwym postępowaniem, może zagrażać przyszłemu potencjałowi rozrodczemu, zwiększać ryzyko rozwoju sepsy u pacjentki i/lub narażać ją na ciężki krwotok i wiążące się z nim następstwa. Dlatego tak ważne jest, aby klinicysta posiadał zdolność rozróżniania stanów nagłych i pilnych, umiał rozpoznać, ocenić i leczyć stany medyczne, wykorzystując do tego usystematyzowane podejście.

Publikacja przeznaczona jest przede wszystkim dla rezydentów i specjalistów z położnictwa i ginekologii, a także lekarzy medycyny ratunkowej, którzy otrzymują nieocenione źródło informacji o tym, co robić w sytuacji kryzysowej.



W publikacji m.in.:

ciąża ektopowa i ciąża o nieznanej lokalizacji
ciąża szyjkowa, jajnikowa, brzuszna
ciąża w bliźnie po cieciu cesarskim i ciąża heterotopowa
zapalenie narządów miednicy mniejszej
poronienie septyczne
zespół wstrząsu toksycznego
endometrioza
skręt jajnika/przydatków
krwotoczne i pęknięte torbiele jajników oraz ostre powikłania mięśniaków macicy
krwiak zastoinowy pochwy w pediatrii
uraz sromu i pochwy oraz choroby gruczołu Bartholina

W Polsce co dziesiąty noworodek przychodzi na świat przedwcześnie. Dzięki postępowi neonatologii przeżywają dzieci, których jeszcze dekadę temu nie można było uratować – urodzone w dwudziestym drugim czy dwudziestym czwartym tygodniu ciąży (próg przeżycia). Jeśli – dzięki rehabilitacji – rozwijają się prawidłowo, mówi się o cudzie. Jeśli ciężko chorują, ich życie zamienia się w uporczywą terapię. Nikt w chwili narodzin nie wie, jak będzie. To, czego doświadczają matki wcześniaków, można porównać ze stresem bojowym. Są słabe, bezsilne, pełne poczucia winy, dręczone wątpliwościami. Muszą szybko zapomnieć o sobie, by pomóc dziecku, które zaczyna najcięższą walkę – o życie. Na Oddziale Intensywnej Terapii Noworodka wcześniaki spędzają nieraz wiele tygodni, a nawet miesięcy. Najgorsze są poranki i wieczory. Poranki – bo trzeba wejść na oddział i dowiedzieć się, czy przez noc nie stało się nic złego. Wieczory – bo zostawia się dziecko. Rodzicom każdego dnia towarzyszą niepewność i poczucie zagrożenia. Jedno i drugie może już nigdy ich nie opuścić.