Bezpieczeństwo narodowe Rzeczypospolitej Polskiej. Wybrane problemy.

Niniejsza książka jest kontynuacją poprzedniego wydania o bliźniaczym tytule dotyczącym 105. Kresowego Szpitala Wojskowego. Opisany 4. Wojskowy Szpital Kliniczny we Wrocławiu jest kolejnym szpitalem, który postanowiono przedstawić w wybranych aspektach funkcjonowania na rzecz bezpieczeństwa zdrowotnego żołnierzy zawodowych w powszechnym systemie służby zdrowia.
4. Wojskowy Szpital Kliniczny realizuje między innymi przewidziane przepisami zadania na potrzeby obronne państwa i w czasie pokoju jest ściśle powiązany z cywilną służbą zdrowia, od której działania zależy dobry stan zdrowia żołnierzy. Dla żołnierzy Wojska Polskiego stacjonujących we Wrocławiu i w jego okolicach szpital wojskowy jest podstawowym miejscem do wykonywania wszelkich badań i usług medycznych na ich rzecz. To od pracy szpitala często zależy bezpieczeństwo zdrowotne żołnierzy w trakcie ich codziennej służby w jednostkach wojskowych, na placach ćwiczeń czy obiektach szkoleniowo-poligonowych.
Niniejsza publikacja to próba przedstawienia stanu bezpieczeństwa zdrowotnego, którego zapewnienie jest jednym z podstawowych celów systemu ochrony zdrowia w Polsce, wymagającym zarówno aktywności zbiorowej, jak i jednostkowej. Powyższy cel realizowany jest przede wszystkim za pośrednictwem systemu instytucji ochrony zdrowia – w analizowanym przypadku 4. Wojskowego Szpitala Klinicznego, który funkcjonuje na rzecz żołnierzy Wojska Polskiego i cywilnych obywateli województwa dolnośląskiego.

Niniejsza monografia to efekt inicjatywy, której ambicją jest wymiana naukowych i zawodowych doświadczeń, a przez to wzmacnianie kompetencji budujących bezpieczeństwo dokumentów publicznych. Przedmiot rozważań podjętych w opracowaniu to jeden z istotniejszych obszarów bezpieczeństwa państwa. Podnoszone na wstępie bezpieczeństwo dokumentów publicznych ma bezpośrednie przełożenie na sprawność instytucji publicznych, podmiotów gospodarczych oraz całego sektora finansowego, nie pozostając bez wpływu na bezpieczeństwo osobowe. Właściwe zabezpieczenie dokumentów publicznych, a także niezawodne metody weryfikacji ich autentyczności
mają znaczenie dla każdego obywatela, będąc gwarantem pewności i bezpieczeństwa obrotu prawnego oraz ekonomiczno-finansowego. Skala przestępczości przeciwko dokumentom nadal pozostaje wysoka. Do czynników sprzyjających rozwojowi zjawiska fałszerstw możemy zaliczyć m.in. rozproszoną produkcję dokumentów oraz stosunkowo niski poziom ich zabezpieczenia. Nie bez znaczenia jest też aktywność grup przestępczych, które
na podstawie sfałszowanych dokumentów zakładają i prowadzą działalność gospodarczą wyłudzając podatek VAT, legalizując niezgodnie z obowiązującym prawem wprowadzane do obrotu towary, czy też wyłudzając kredyty bankowe. Obecne regulacje dotyczące dokumentów publicznych rozproszone są w blisko 400 aktach prawnych. Wobec tego do szczególnie ważnych inicjatyw legislacyjnych należy zaliczyć przygotowywaną przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji ustawę o dokumentach publicznych, która ma doprowadzić do kompleksowego uregulowania podnoszonych kwestii. Ustawa w swoich założeniach przewiduje m.in. kategoryzację dokumentów publicznych w zależności od ich wpływu na bezpieczeństwo państwa, precyzuje wymogi dotyczące
poziomu zabezpieczeń, czy zasady opracowywania wzorów. Ponadto określa zasady i tryby emisji, wytwarzania, dystrybucji, przechowywania, kontroli autentyczności i wiarygodności dokumentów, na edukacji społecznej kończąc. W przekazanej Państwu monografii zostały zebrane opracowania ekspertów wywodzących się zarówno ze środowisk reprezentujących wytwórców, instytucje odpowiedzialne za emisję dokumentów, jak również funkcjonariuszy publicznych, którzy w ramach powierzonych obowiązków zajmują się weryfikacją autentyczności dokumentów publicznych. Bogate studia literatury wykorzystanej przez autorów poszczególnych rozdziałów świadczą o ich rozległej wiedzy w obszarze ujętym w temacie monografii, co tylko potwierdza zasadność podjęcia działań zmierzających do naukowej eksploracji tego obszaru. Rezultatem owych zmagań jest monografia pt. Bezpieczeństwo dokumentów publicznych.

1. WYDZIAŁ ZABEZPIECZENIA KOMENDY STOŁECZNEJ MILICJI OBYWATELSKIEJ
1.1. Przesłanki utworzenia Wydziału Zabezpieczenia KS MO
1.2. Wydział Zabezpieczenia KS MO w latach 1976–1989
1.2.1. Uzbrojenie i wyposażenie Wydziału Zabezpieczenia KS MO
1.2.2. Wybrane realizacje Wydziału Zabezpieczenia KS MO
1.3. Wydział Zabezpieczenia KS MO — album fotograficzny




2. WYDZIAŁ ANTYTERRORYSTYCZNY KOMENDY STOŁECZNEJ POLICJI
2.1. Utworzenie Wydziału Antyterrorystycznego KSP
2.2. Wydział Antyterrorystyczny KSP — Samodzielny Pododdział Antyterrorystyczny Policji w Warszawie w latach 1990–2003
2.2.1. Uzbrojenie i wyposażenie Wydziału Antyterrorystycznego KSP/SPAP-u w Warszawie
2.2.2. Wybrane realizacje Wydziału Antyterrorystycznego KSP/SPAP-u w Warszawie
2.3. Wydział Antyterrorystyczny KSP/SPAP w Warszawie — album fotograficzny




3. BIURO OPERACJI ANTYTERRORYSTYCZNYCH KOMENDY GŁÓWNEJ POLICJI
3.1. Przesłanki utworzenia centralnej jednostki kontrterrorystycznej Policji
3.2. Rok 2002 — okres tworzenia podstaw formalno-organizacyjnych centralnej jednostki kontrterrorystycznej Policji
3.3. Zarząd Bojowy i Zarząd Wsparcia Bojowego Centralnego Biura Śledczego KGP
3.3.1. Akcja w Magdalence — 5–6 marca 2003 r.
3.4. Biuro Operacji Antyterrorystycznych w latach 2003–2004
3.4.1. Realizacja w siedzibie TVP w Warszawie — 21 września 2003 r.
3.5. Zarząd Operacji Antyterrorystycznych Biura Główny Sztab Policji KGP w latach 2004–2008
3.5.1. Realizacja w siedzibie banku przy Rondzie ONZ w Warszawie — 14 stycznia 2005 r.
3.6. Biuro Operacji Antyterrorystycznych KGP po 2008 r.
3.6.1. Uzbrojenie i wyposażenie Biura Operacji Antyterrorystycznych KGP
3.6.2. Operacja policyjna w Sanoku — 10–14 stycznia 2013 r.
3.7. Biuro Operacji Antyterrorystycznych KGP — album fotograficzny




4. PRZEKSZTAŁCENIE BIURA OPERACJI ANTYTERRORYSTYCZNYCH KGP
W CENTRALNY PODODDZIAŁ KONTRTERRORYSTYCZNY POLICJI „BOA”
4.1. Działania antyterrorystyczne i kontrterrorystyczne
4.2. Proces reformowania pododdziałów kontrterrorystycznych Policji w latach 2002–2015
4.3. Ustawa o działaniach antyterrorystycznych — początek procesu zmian
4.3.1. Rok 2017 — zmiany organizacyjno-strukturalne w pododdziałach antyterrorystycznych Policji
4.4. Inicjatywa ustawodawcza z roku 2018 — nowelizacja ustawy o Policji
— wyodrębnienie służby kontrterrorystycznej w Policji
4.5. Centralny Pododdział Kontrterrorystyczny Policji „BOA” w latach 2019–2020 r.
4.6. Centralny Pododdział Kontrterrorystyczny Policji „BOA” — album fotograficzny

Publikacja dotyczy wybranych zagrożeń istotnych dla europejskiego jak i globalnego bezpieczeństwa. W pracy podjęto także próbę znalezienia sposobów przeciwdziałania zagrożeniom oraz rozwiązywania sytuacji konfliktowych. Każdy z rozdziałów prezentuje unikalną perspektywę badawczą i niezależną refleksję. Wyjątkowość tej publikacji polega na tym, że zebrano w niej rozdziały badaczy będących na początku swojej drogi naukowej, reprezentujących kraje z północnej i południowej części Europy. Autorzy, student ERSAMUS+, prezentują nową perspektywę badawczą, niespotykaną w innych publikacjach z tej dziedziny, co szczególnie wpływa na świeżość podejścia do tematu i wniosków.
Publikacja składa się z dwóch części charakterystycznych, z których każda posiada cztery rozdziały merytoryczne. Monografia zachęca do samodzielnego studiowania tematu militarnego i pozamilitarnego bezpieczeństwa międzynarodowego, a tematyka poruszana w niniejszej publikacji nie zamyka problemu naukowego w tym zakresie. Pojawiają się nowe zagrożenia, które obecnie nie są dokładnie zbadane, pozostają otwarte i zgodnie z intencją autorów należy kontynuować dalsze analizy i badania

Monografia przedstawia kluczowe zagadnienia zarządzania bezpieczeństwem narodowym w kontekście wyznaczników jego efektywności. Podkreśla wagę ujmowania bezpieczeństwa narodowego wielowymiarowo i w perspektywie podmiotowo-przedmiotowej z wyraźnym upodmiotowieniem jednostki-obywatela. W książce uzasadnia się tezę, że tylko efektywne zarządzanie bezpieczeństwem narodowym jest racjonalną opcją wyboru strategicznego, dającą szansę na przetrwanie i rozwój państwa w trudno przewidywalnej przyszłości.

Bezpieczeństwo od zarania ludzkości było przedmiotem zainteresowania człowieka, społeczeństwa i organizacji państwowych, głównie
w wymiarze doktrynalnym i praktycznym. Zapewnienie bezpieczeństwa wymagało od państwa powołania i utrzymania wielu instytucji wykonawczych
z odpowiednimi kompetencjami. Ponieważ zagrożenia bezpieczeństwa, niezależnie od ich źródeł, mogą wystąpić obecnie w każdej sytuacji, miejscu i czasie, koniecznością jest utrzymywanie części tych wyspecjalizowanych instytucji w ciągłej zdolności do reagowania. Instytucje te w swoich ramach do bezpośrednich działań powołują grupy dyspozycyjne, które są różnie ujmowane i interpretowane w literaturze, ale ich wspólnym
celem jest bezpośrednia, bezzwłoczna ochrona i obrona społeczeństwa przed wszelkimi zagrożeniami, niezależnie czy są to grupy militarne,
paramilitarne, cywilne czy ochotnicze. Specyfiką tych grup jest to, że ich członkami są zazwyczaj osoby wyróżniające się poświęceniem i zaangażowaniem w realizację zadań w sytuacjach trudnych, wymagających odwagi, poświęcenia i dyspozycyjności. Ze względu na trudne warunki działania wymagają one specyficznych procedur, doboru personelu i sposobów przygotowania.
Jednym z bardzo istotnych aspektów tego bezpieczeństwa jest odpowiednie przygotowanie wszystkich podmiotów do efektywnej realizacji
przypisanych im zadań.
Bezpieczeństwo było również od wieków przedmiotem poznania naukowego, ale dopiero kilka lat temu doczekało się w Polsce wyodrębnienia jako samodzielna dyscyplina naukowa. Wydarzenie to zintensyfikowało badania naukowe związane z wszelkimi aspektami poznania naukowego
bezpieczeństwa, w tym zapoczątkowało porządkowanie języka jego opisu, tworzenie specyficznych metodyk poznania, usprawnianie funkcjonowania wszelkich podmiotów bezpieczeństwa i kierowanie nimi. Owocem tego jest liczący się dorobek naukowy związany zarówno z aspektami teoretycznymi, jak i praktycznymi grup dyspozycyjnych.
Niniejsza trzytomowa publikacja jest zarówno wyrazem samodzielnej aktywności przedstawicieli polskich środowisk naukowych, jak i tej pod
auspicjami Wyższej Szkoły Policji w Szczytnie posiadającej znaczący dorobek badawczy, szczególnie w obszarze bezpieczeństwa i porządku publicznego. Od wielu lat prowadzone są tu badania związane z wieloma aspektami bezpieczeństwa wewnętrznego państwa oraz publikuje się ich wyniki.
Właśnie przygotowaniu służb dyspozycyjnych do działań w sytuacjach kryzysowych poświęcony jest niniejszy zbiór opracowań, artykułów i referatów
konferencyjnych, zawierający wyniki badań znaczących ośrodków naukowych w Polsce. Stanowi on ważny głos naukowców w rozwoju nauk o bezpieczeństwie.
W niniejszym tomie przedstawione zostały prawne aspekty przygotowania grup dyspozycyjnych państwa.