Biofizyka. 500 pytań testowych

Czasopismo naukowe „Electrical Engineering” zawiera konferencyjne materiały naukowe, w których opisano wyniki badań i analiz z zakresu szeroko rozumianej inżynierii elektronicznej.

Czasopismo naukowe „Electrical Engineering” zawiera konferencyjne materiały naukowe, w których opisano wyniki badań i analiz z zakresu szeroko rozumianej inżynierii elektronicznej.

Księżyc w nauce XVII wieku przedstawia historię badań, które doprowadziły do ukształtowania się współczesnego obrazu Srebrnego Globu — bryły obiegającej Ziemię po orbicie keplerowskiej i wirującej wokół własnej osi. Książka rozpoczyna się od przeglądu opinii o ruchu obrotowym Księżyca od starożytności po połowę siedemnastego stulecia; poznajemy poglądy takich myślicieli, jak Platon, Arystoteles, średniowieczni uczeni arabscy i łacińscy, Mikołaj Kopernik, William Gilbert, Johannes Kepler, Thomas Hobbes czy Kartezjusz.

Następnie autor rekonstruuje dzieje badań libracji Księżyca, zapoczątkowanych przez Galileusza i pierwszych selenografów, a rozwiniętych w pracach gdańskiego astronoma Jana Heweliusza; te ostatnie zaowocowały w 1654 r. pierwszą spójną teorią libracji. Wreszcie omówione zostaje rozwiązanie zagadki libracji Księżyca, podane około 1673 r. przez Izaaka Newtona. Autor prezentuje hipotezę Newtona na tle ówczesnych teorii ruchu Księżyca, argumentując, że to właśnie prace nad nią mogły uzmysłowić angielskiemu uczonemu znaczenie keplerowskiego prawa pól w mechanice nieba.

Tematem monografii są zagadnienia związane z odpornością radiacyjną kompozytów cementowych przeznaczonych do zastosowań w budownictwie, w szeroko pojętym przemyśle jądrowym, a szczególnie w energetyce jądrowej. W celu poprawienia wybranych właściwości betonu, w tym także odporności radiacyjnej, dokonuje się modyfikacji matrycy cementowej. Należy jednak przy tym pamiętać, że modyfikacja nastawiona jedynie na poprawienie właściwości tłumienia promieniowania nie jest równoznaczna ze zwiększeniem odporności zmodyfikowanego materiału na działanie promieniowania jonizującego. Zatem niewłaściwa (nieuwzględniająca wszystkich istotnych aspektów) modyfikacja może w efekcie końcowym doprowadzić do pogorszenia innych ważnych parametrów fizykochemicznych i mechanicznych finalnego materiału.
W związku z tendencją do wydłużenia czasu eksploatacji elektrowni jądrowych (EJ) od maksymalnie 60 do 80 lat konieczne jest opracowanie nowych typów materiałów budowlanych, zarówno o ulepszonych właściwościach ochronnych, jak i o odpowiednich parametrach fizykochemicznych i mechanicznych. W monografii przedstawiono wyniki badań ujmujących wspomniane wyżej zagadnienia w sposób kompleksowy na przykładzie kompozytów cementowych otrzymanych przez modyfikację matrycy cementowej proszkiem metalicznego renu. Są to pierwsze tego rodzaju badania w skali światowej. Wynikające z nich wnioski mają charakter uniwersalny i mogą być wykorzystane w pracach nad uzyskaniem nowych rozwiązań materiałowych
z przeznaczeniem do zastosowań w energetyce jądrowej oraz w poszukiwaniach innych, tańszych od renu dodatków zapewniających podobny jakościowo efekt końcowy.

Skrypt Mechanika ogólna składa się z trzech części. Część pierwsza obejmuje Statykę, druga Kinematykę, trzecia zaś Dynamikę.
Skrypt powstał na podstawie wieloletnich wykładów, które autorzy prowadzili na Wydziale Budowy Maszyn i Lotnictwa Politechniki Rzeszowskiej. Materiał zawarty w skrypcie odpowiada programowi zajęć dydaktycznych z przedmiotu mechanika ogólna prowadzonego dla studentów wydziałów mechanicznych wyższych uczelni technicznych. W skrypcie podano podstawowe wiadomości teoretyczne, ilustrując je rozwiązaniem odpowiednio dobranych przykładów. Zamieszczono również wiele zadań do samodzielnego rozwiązywania przez studentów.

Dynamika to część mechaniki, która zajmuje się ruchem ciał i przyczynami powodującymi ten ruch. Tradycyjnie dynamikę dzielimy na następujące części: dynamikę punktu materialnego (punkt materialny – najprostszy model ciała stałego) oraz dynamikę układu punktów materialnych.
W rozważaniach przyjmujemy za podstawę zasady mechaniki klasycznej sformułowane przez Newtona. Zasady te zostały określone przy następujących założeniach: ruch punktu, którego masa jest stała, odbywa się względem nieruchomego układu odniesienia, a pomiar czasu ruchu jest pomiarem czasu absolutnego (bezwzględnego).
Pierwsza zasada Newtona. Jeżeli na swobodny punkt materialny nie działają żadne siły lub układ działających sił pozostaje w równowadze, to punkt materialny porusza się ruchem jednostajnym lub pozostaje w spoczynku.
Druga zasada Newtona. Jeżeli na swobodny punkt materialny działa siła, to nadaje mu przyspieszenie proporcjonalne do wartości tej siły, o tym samym kierunku i zwrocie (rys. 2). Możemy to zapisać w postaci równania wektorowego:
Trzecia zasada Newtona. Jest to zasada wzajemnego oddziaływania punktów materialnych. Siły, z jakimi oddziałują na siebie dwa punkty materialne, są skierowane wzdłuż prostej łączącej te punkty, mają zwroty przeciwne, a ich wartości są takie same. Ta zasada znana jest jako prawo akcji i reakcji.
Podane zasady Newtona są podstawą dynamiki klasycznej. Na podstawie doświadczeń stwierdzono, że założenia dotyczące zasad Newtona będą spełnione, jeżeli układ odniesienia xyz nieruchomo zwiążemy z Ziemią, a czas będziemy mierzyć tak jak w warunkach ziemskich.

Podręcznik powstał na podstawie wykładów fizyki ogólnej prowadzonych przez autorów dla studentów różnych wydziałów Politechniki Warszawskiej, a przede wszystkim studentów Wydziału Fizyki, dlatego treść dostosowana jest głównie do wymagań programowych tego właśnie wydziału. Podręcznik może być również przydatny dla studentów innych wydziałów (także innych szkół technicznych), a także wydziałów uniwersyteckich. Zrozumienie przedstawionego w podręczniku materiału wymaga znajomości (początkowo w niewielkim stopniu) analizy matematycznej i algebry. Ponieważ zazwyczaj przedmioty te są wykładane na pierwszych semestrach studiów (równolegle z fizyką) starano się, aby bardziej zaawansowany aparat matematyczny wprowadzany był stopniowo i aby nowym pojęciom matematycznym nadawać interpretację fizyczną. Większość materiału wyłożono w sposób tradycyjny, bowiem ograniczona objętość podręcznika nie pozwalała na eksperymentowanie w tym zakresie. W obecnym wydaniu dokonano wielu zmian. Przede wszystkim wprowadzono nowe definicje i siedem podstawowych jednostek miar, które obowiązują od 20 maja 2019 roku. Do treści poszczególnych rozdziałów (zwłaszcza 11–14) wprowadzono szereg zmian merytorycznych. Dla wygody Czytelnika poszerzono indeks przedmiotowy, dodano tablicę stałych fizycznych, tablicę pochodnych podstawowych funkcji oraz kilka ważniejszych wzorów trygonometrycznych.