Bo to złe kobiety były Intrygantki i diablice

"„Jadę na Kołymę, żeby zobaczyć, jak się żyje w takim miejscu, na takim cmentarzu. Najdłuższym. Można się tu kochać, śmiać, krzyczeć z radości? A jak tu się płacze, płodzi i wychowuje dzieci, zarabia, pije wódkę, umiera? O tym chcę pisać. I o tym, co tu jedzą, jak płuczą złoto, pieką chleb, modlą się, leczą, marzą, walczą, tłuką po mordach… Gdy ląduję, w aeroporcie pod Magadanem czytam wielki napis: WITAJCIE NA KOŁYMIE – W ZŁOTYM SERCU ROSJI”.

Jacek Hugo-Bader"

\"Czyta Krzysztof Wakuliński
Wybór znakomitych reportaży poświęconych Czechom, uwikłanym w czasy, w jakich przyszło im żyć. Czechosłowacja i Czechy - Gottland - to kraj horroru, smutku i groteski. Gottland Mariusza Szczygła nie ma nic wspólnego ze stereoptypową opowieścią o kraju wesołków, zabijających czas przy piwie.
Aktorka Lida Baarova - kobieta, przez którą płakał Goebbels rzeźbiarz Otakar Szvec – twórca największego pomnika Stalina na kuli ziemskiej, który nim skończył dzieło, postanowił się zabić, autentyczna siostrzenica Franza Kafki, która do dziś żyje w Pradze piosenkarka Marta Kubiszova, której komunistyczny reżim na 20 lat zabronił śpiewać i skasował nagrania z radiowych archiwów legendarny producent obuwia Tomáš Bata, który stworzył kontrolowane przez siebie miasto na 10 lat przed pomysłami Orwella pisarz Eduard Kirchberger, który stworzył siebie na nowo i został Karelem Fabianem oraz wielu innych – to bohaterowie tej książki. Poprzez ich barwne życiorysy Mariusz Szczygieł opowiada o czasach, w jakich przyszło im (i nam) żyć. Opowiada o wygórowanej cenie, jaką musieli zapłacić za pozornie nieważne decyzje, o tragicznym splocie przypadku i przeznaczenia, kształtującym życie całych pokoleń.
\"Mądra, ciekawa i potrzebna książka. Poprzez opowieść o losach ludzkich, Szczygieł opowiada skomplikowane dzieje naszych południowych sąsiadów. Zafascynowany niepowtarzalną czeską kulturą i obyczajowością, zmysłem ironii, humorem i sarkazmem, przypomina czeskie spotkania z 'historią spuszczoną z łańcucha'. Czytamy te opowieści przez pryzmat własnych losów, co czyni lekturę jeszcze bardziej zajmującą. Losy mieliśmy podobne, a jak bardzo odmienne. Pasjonująca książka\".
Adam Michnik

Temat sycylijskiej mafii od dawna wzbudza gorące emocje i stanowi inspirację dla wielu twórców zainteresowanych tą tajemniczą organizacją silnie związaną ze strukturami władzy i biznesu. Jednych z nas już samo słowo „mafia” napawa strachem, drugich fascynuje i pozwala puścić wodze fantazji na temat mafijnego honoru i postępowania według ściśle określonego kodeksu. Jak jednak wygląda to w rzeczywistości?
Niniejszy audiobook przedstawia historię i proces rozwoju sycylijskiej mafii, jednocześnie odsłaniając przed słuchaczem prawdziwy obraz włoskiej Cosa Nostry. Przybliża przyczyny powstania tej potężnej organizacji przestępczej, omawia ukształtowaną przez dekady strukturę i zasady funkcjonowania. Wskazuje, jakimi metodami mafia z biegiem lat poszerzała swoje wpływy i eliminowała przeciwników.
Jeśli zastanawiasz się, skąd sycylijska Cosa Nostra czerpie swoje dochody, jak przebiega rytuał przyjęcia nowych członków albo jak wygląda siedem reguł udanego biznesu według bossów mafii, jest to publikacja dla Ciebie. Dowiesz się z niej także, w jaki sposób mafia sabotuje państwo, jakie działa przeciw niej wytaczają politycy, a także który z tzw. „capo dei capi” był najbrutalniejszym z sycylijskich bossów.

Najnowsza książka laureata NIKE
Znakomity reporter tym razem postanowił przyjrzeć się historii Janusza Walusia, który w 1993 roku zamordował Chrisa Haniego, charyzmatycznego działacza Południowoafrykańskiej Partii Komunistycznej. Jak to się stało, że zwykły, interesujący się sportami motorowymi chłopak z Podhala, który wyjechał do RPA i pracował jako kierowca TIR-a, dał się wplątać w politykę, stając po złej stronie – białych Afrykanerów, którzy za wszelką cenę chcieli utrzymać rasistowski apartheid. Waluś od 26 lat przebywa w afrykańskim zakładzie karnym, będąc tym samym najdłużej więzionym skazańcem w Republice Południowej Afryki. Autor dociera nie tylko do samego Walusia, do jego najbliższych przyjaciół, znajomych, akt sprawy, wspomnień, świadków oraz nigdzie wcześniej niepublikowanych dokumentów, ale również do córki Haniego, z którą odbył wzruszającą rozmowę. Łazarewicz opisuje tragiczne wydarzenie z 1993 roku, przygotowania do zabójstwa Haniego i to, co działo się po morderstwie.

„Oddział chorych na raka” jest nie tylko historią cierpienia i zmagania się  z okrutną chorobą, jest też alegorią państwa totalitarnego, a dwaj główni bohaterowie są uosobieniem różnych postaw obywateli, którym przyszło żyć w sowieckiej rzeczywistości.  Oleg Kostogłotow - pacjent z wyrokiem dożywotniego zesłania do obozu pracy i Paweł Rusanow - wysoko postawiony prominent trafiają na ten sam oddział w szpitalu. Ich skrajnie rożne podejście do życia i odmienny
sposób radzenia sobie z  chorobą stanowią trzon powieści.
„Oddział chorych na raka” to opowieść o nadziei, historia strachu, kronika życia, studium choroby, celna diagnoza państwa totalitarnego, to po prostu książka, którą warto i trzeba poznać.
Książka długo zakazana w ZSRR została oparta na osobistych przeżyciach autora, który w roku 1953 po pobycie w łagrze trafił do szpitala z wyrokiem śmierci, i który po operacji, nawrocie choroby, w końcu ją pokonał.

Aleksander Sołżenicyn był jawnym krytykiem ustroju radzieckiego co znalazło odzwierciedlenie w jego twórczości. Został za to pozbawiony obywatelstwa i wydalony na długie lata z ojczyzny. W 1970 roku otrzymał literacką Nagrodę Nobla za całokształt twórczości.

Jeśli nie potrafisz wykorzystać minuty, to zmarnujesz i godzinę, i cały dzień, i całe życie!
 

To nie dobrobyt czyni nas szczęśliwymi, lecz dobroć i sposób widzenia własnego życia. I jedno, i drugie zawsze zależy od nas samych: człowiek zawsze może być szczęśliwy, jeśli tylko tego zechce, i nikt nie jest w stanie mu przeszkodzić.

PRZEJMUJĄCY PORTRET POLSKIEJ ODSIADKI
W Polsce jest sto dwadzieścia jednostek penitencjarnych – zakładów karnych i aresztów śledczych. Statystyczny osadzony w polskim więzieniu jest mężczyzną. Wyrok – od trzech do pięciu lat.
„Najpierw przechodzi się przez bramę, która strasznie trzeszczy. To trzeszczenie zapamiętuje się do końca życia” – mówi Robert. Edward ubolewa, że prawdziwych gitów już nie ma. Tomasz w tym samym roku został ojcem i zabił człowieka. Wszyscy musieli nauczyć się żyć w pudle. A to inne życie niż tamto na zewnątrz.
Nina Olszewska rozmawia z ludźmi, dla których świat zatrzymał się na krócej lub dłużej. Statystyki mówią, że mniej więcej połowa tu wróci. Trudno uwierzyć, że tak im nie po drodze z wolnością, że dobrze im za tym murem. A jeśli nie dobrze, to jak?
***
„Bez straszenia i bez demonizowania, koncentrując się na człowieku, a nie na przestępstwie, dokumentując codzienność, a nie szukając patologii w sensacyjnych »spowiedziach« – dobrze, że w końcu ktoś tak napisał o polskich więzieniach” – Paweł Moczydłowski.