Bóg bez znaczenia

Czy wiara i nauka stoją do siebie w opozycji, czy też może wzajemnie się uzupełniają? Czy w świetle najnowszych odkryć naukowych opis stworzenia świata przestawiony w Księdze Rodzaju ma sens? O co naprawdę chodziło w sporze Kościoła z Galileuszem? Czym była Gwiazda Betlejemska? Dlaczego Pluton przestał być planetą? W jaki sposób rozumieć początek i koniec wszechświata? A także – jak wiara katolicka traktuje kwestię chrztu istot pozaziemskich?
Na te i inne pytania starają się udzielić odpowiedzi dwaj jezuici, brat Guy Consolmagno, astrofizyk i dyrektor Watykańskiego Obserwatorium Astronomicznego, oraz jego zastępca, ojciec Paul Mueller, historyk i filozof nauki. W książce Czy ochrzciłbyś kosmitę, napisanej w formie pasjonującego dialogu zabarwionego sporą dawką niebanalnego humoru, autorzy podejmują interesujące i ważne zagadnienia, analizując je zarówno z religijnego, jak i naukowego punktu widzenia. Pozycja ta z pewnością okaże się niezwykle interesującym i cennym przewodnikiem dla wszystkich, którzy poszukują odpowiedzi na pytania pojawiające się na styku nauki i religii.
Brat Guy Consolmagno SJ - posiadacz dwóch dyplomów z MIT oraz doktoratu Uniwersytetu Arizony z planetologii. Od 1993 r. pracuje w Obserwatorium Watykańskim, gdzie jego badania koncentrują się wokół meteorytów, planetoid oraz ewolucji małych ciał w Układzie Słonecznym.
Ojciec Paul R. Mueller SJ - posiada stopień magistra filozofii, teologii i fizyki, a także doktorat Uniwersytetu Chicago z historii i filozofii nauki. Przed dołączeniem w 2000 r. do personelu badawczego Obserwatorium Watykańskiego był członkiem wydziału filozoficznego Uniwersytetu Loyola w Chicago.

Dzisiaj do Waszych rąk, drogie Czytelniczki i drodzy Czytelnicy, trafiają historie czterech kobiet. To kobiety pochodzące z różnych stron kraju, wywodzące się z różnych środowisk, będące także w różnym wieku. Dzielą je setki kilometrów i pokolenia, łączy m.in. To, że w pewnym momencie odrzuciły toksyczny wpływ kości9oła na swoje życie. Wybrały własną drogę światopoglądową, mimo rozmaitych przeciwności. I nie żałują tego, bo zdobyły to, co najważniejsze: odzyskały własne życie, które kościół przywłaszczył sobie już w ich niemowlęctwie. Wyszły na wolność.

Rozważania drogi krzyżowej inspirowane życiem i myślami
św. Ojca Pio.

Ojciec Pio był włoskim zakonnikiem, mistykiem obdarzonym przez Boga stygmatami i wieloma innymi niezwykłymi darami. Z powodu tych łask spotykał się z niezrozumieniem i rozmaitymi oskarżeniami, z drugiej zaś strony wierni otaczali go czcią, której sam święty nigdy nie pragnął. Ojciec Pio często mówił o sobie: „Pragnę być jedynie ubogim bratem, który się modli”. Jego niezwykła pokora, posłuszeństwo, a przede wszystkim intymna i stała więź z Bogiem sprawiają, że ten święty może być dla nas znakomitym towarzyszem w rozważaniu ostatniej drogi Jezusa. Wskazywał na to sam św. Jan Paweł II, który wzywał nas, byśmy szukali na wzór tego zakonnika coraz większego podobieństwa do Ukrzyżowanego.

Chrześcijanie, muzułmanie, hindusi stanowią dwie trzecie wszystkich wierzących. Pozostałe 1,4 miliarda to wyznawcy buddyzmu, shinto, sikhizmu, judaizmu, bahaizmu i rozmaitych religii ludowych. Łącznie 87% ludzkości wierzy w jakąś siłę nadprzyrodzoną. Ta liczba robi wrażenie.

Rozmaite grupy ludzi nadają suwerennemu bóstwu imiona i przypisują mu najróżniejsze atrybuty. Niektóre bóstwa są antropomorficzne, inne bardziej abstrakcyjne. W tradycjach mistycznych głównych światowych religii – systemów wierzeń, które uznajemy za duchowe – pojawia się wspólny wątek obecny w odmiennych i zdecydowanie odległych kulturach: to idea, że niepoznawalny Bóg jest wszędzie i jest wszystkim, również nami.

Które sieci neuronowe w mózgu są najaktywniejsze, gdy żarliwie się modlimy, błagamy Boga, śpiewamy w świątyni, zachwycamy się biblijną historią, bronimy naszych religijnych przekonań lub robimy inne rzeczy związane z naszą wiarą? A które nie wykazują aktywności? Co robi nasz mózg, kiedy doświadczamy mistycznych lub transcendentnych przeżyć? Które układy mózgowe uczestniczą w naszej religijności i duchowości? W jaki sposób odczuwamy i przeżywamy to, co zdaje się wykraczać poza nas samych? Co jest wspólne w doświadczeniu religijnym osób różnych wyznań?

Ta książka jest właśnie o tym, jak to wszystko się dzieje – jak mózg umożliwia ludziom bycie istotami religijnymi i duchowymi.

Medytacje nad obrazem „Ecce Homo” Brata Alberta.

Medytacje ks. Grzegorza Rysia nad obrazem „Ecce Homo”, który znajduje się w Sanktuarium Ecce Homo Świętego Brata Alberta w Krakowie. To nie jest zwykły obraz, bo też nie malował go zwykły artysta. „Ecce Homo” został namalowany nie po to, żeby cieszyć oczy. Z medytacji nad nim rodzą się pytania: Co wiem o Bogu? Ile wart jest człowiek? Patrząc na ten obraz znajdujemy też odpowiedzi na te pytania.

Ks. Grzegorz Ryś, dr habilitowany Historii Kościoła, wykładowca PAT, rektor Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej.

Zapis rekolekcji dla małżonków wygłoszonych w sanktuarium w Leśniowie przez o. Stanisława Jarosza (paulina, znanego duszpasterza małżeństw i rodzin). Autor stara się podpowiedzieć małżonkom, jak pogłębiać życie małżeńskie unikając niebezpiecznych pokus, codziennych pułapek, bolesnych nieporozumień oraz rutyny, która zabija miłość. Jak nie pogubić się w dzisiejszym świecie i jak pogłębić relacje małżeńskie. Ojciec Jarosz znany jest ze swego niezwykle prostego, a jednocześnie sugestywnego języka. Mamy nadzieję, że treści przekazane na żywo, po dostosowaniu ich do wymogów języka pisanego, pomogą wielu małżonkom. Na końcu książki zamieściliśmy podstawowe informacje o Leśniowie.