Bóg nie jest wielki

Celem naszego życia jest przebywanie z Bogiem w niebie. A jeśli tak, to warto wpatrywać się w tych, którzy już tam są – w aniołów i świętych

„Mieszkańcy nieba (…) utwierdzają cały Kościół w świętości” i „nieustannie wstawiają się za nas u Ojca” (KKK 956). Sięgając do licznych tekstów biblijnych i proponując interesujące ich interpretacje, dr Scott Hahn – nawrócony na katolicyzm były pastor prezbiteriański – dochodzi do wniosku, że katolicka doktryna o obcowaniu świętych jest głęboko zakorzeniona w Piśmie Świętym. Co więcej, według autora przekazywana w Kościele przez wieki tradycja o aniołach pozwala nam zgłębić i zrozumieć prawdy wiary o świętych w nowy i fascynujący sposób.

Hahn pisze o świętych nie tylko jako duchowych gigantach, ale także jako ludziach z krwi i kości – osobach o silnych charakterach i wielkich ambicjach, którym niejednokrotnie przyszło się mierzyć z wielkimi pokusami i własnymi wadami. Ukazuje Kościół niebiański w całej jego różnorodności, uwzględniając aniołów i zwykłych ludzi, postacie ze Starego i Nowego Testamentu, osoby świeckie i duchowne, dawne i współczesne. Ta książka inspiruje i motywuje do piękniejszego życia.

„Scott Hahn – były pastor protestancki, a dziś wybitny teolog katolicki i osobowość amerykańskiej stacji telewizyjnej EWTN – w przystępny i zrozumiały sposób wprowadza czytelnika w tajemnicę obcowania świętych. Ukazuje aniołów i świętych jako naszych niezawodnych przyjaciół, którzy towarzyszą nam każdego dnia. To interesująca lektura dla wszystkich, którzy pragną odnowić swoją więź z mieszkańcami nieba. Gorąco polecam!”

– Ks. Piotr Prusakiewicz CSMA, red. naczelny dwumiesięcznika „Któż jak Bóg” i kwartalnika „The Angels. Messengers from a loving God”

Scott W. Hahn – doktor teologii, wykładowca na Uniwersytecie Franciszkańskim w Steubenville. Prezes Centrum Teologii Biblijnej im. św. Pawła (www.stpaulcenter.com). Autor wielu bestsellerowych książek, w tym wydanej w Wydawnictwie eSPe: Na początku jest miłość. Odnaleźć swoją rodzinę w Kościele i w Trójcy Świętej.

?Celem podejmowanych w książce rozważań jest próba oceny tradycyjnego roszczenia ateistów. Od okresu oświecenia głoszą oni bowiem, że ich argumenty za nieistnieniem Boga są bardziej racjonalne i przekonywujące niż przeciwne argumenty, podawane przez ludzi religijnych. Przeprowadzone w książce analizy prowadzą do wniosków, które podważają zasadność tego ateistycznego roszczenia. Chodzi przede wszystkim o to, że najbardziej podstawowe przeświadczenie ateistów o nieistnieniu Boga posiada – jak na to wygląda – charakter swoistej, antyreligijnej wiary, której zasadności nie da się racjonalnie wykazać w taki sposób, który byłby niemożliwy do zakwestionowania. Z tego kluczowego przeświadczenia wypływa zaś logicznie cała treść ich antyreligijnego światopoglądu, w tym zwłaszcza: (A) materializm wykluczający realność tego, co duchowe; (B) naturalizm wykluczający realność tego, co nadprzyrodzone; oraz (C) immanentyzm, czyli wyjaśnianie wszystkiego w świecie na podstawie jego samego.

Błędy ateistów to kontynuacja polemiki z książki Przeciw ateistom, napisanej przez tego samego autora. Tym razem na warsztat wzięto najczęściej spotykane zarzuty ateistów i antyklerykałów, które przeanalizowano z punktu widzenia zagadnienia błędów logicznych, zwanych niekiedy sofizmatami nieformalnymi, opisanymi również w słynnej Erystyce Artura Schopenhauera. Okazuje się, że ateiści i antyklerykałowie popełniają mnóstwo błędów logicznych w swej krytyce teizmu i chrześcijaństwa. Niniejszy poradnik apologetyczny nie tylko ujawnia owe błędy logiczne w tej krytyce ale jednocześnie doradza jak przy pomocy tej wiedzy skutecznie odpierać ataki ateistów i antyklerykałów.

We wrześniu 2007 w waszyngtońskim mieszkaniu Christophera Hitchensa odbyła się dwugodzinna rozmowa, w której udział obok gospodarza wzięli Richard Dawkins, Sam Harris i Daniel Dennett. Ta dyskusja „Czterech Jeźdźców Apokalipsy”, jak już wówczas nazywali ich dziennikarze, została nagrana i sfilmowana. Było to pierwsze i jedyne w tym gronie spotkanie czterech autorów, których przetłumaczone na dziesiątki języków i wydawane w milionowych nakładach książki stały się zarzewiem NOWEGO ATEIZMU. Nagranie trafiło do Internetu – między innymi na YouTube oraz na witrynę fundacji Richarda Dawkinsa, która je realizowała – i miało miliony odsłon. Dziś po raz pierwszy ta dyskusja, która w niczym nie straciła na aktualności, ukazuje się w druku. Publikacji towarzyszą specjalnie na tę okoliczność przygotowane teksty jej uczestników. Niestety tylko trzech, bo gospodarz spotkania, Christopher Hitchens, umarł na raka w grudniu 2011 roku. Książka poprzedzona jest wstępem pióra Stephena Fry, znanego brytyjskiego aktora, komika, pisarza i reżysera, a także – o czym już nie wszyscy wiedzą – ateisty.

Czy Jezus Chrystus jest współistotny Ojcu, światłością ze światłości, Bogiem prawdziwym z Boga prawdziwego - jak wyznają chrześcijanie od 1700 lat? Czy też przekonanie to jest późniejszym dodatkiem, kulturowym zniekształceniem, pogańskim wypaczeniem pierwotnie czystej, żydowskiej wiary w Jezusa jako proroka, nauczyciela, nawet Mesjasza - jak utrzymuje wielu współczesnych badaczy? Lisicki przeprowadza rzetelne śledztwo, które ma odpowiedzieć na ten dylemat. Przedstawia prace najbardziej popularnych i wpływowych biblistów - ateistów, Żydów, katolików i protestantów - i konfrontuje je z tekstami starożytnymi. Wczesne świadectwa nie pozostawiają watpliwości: pierwsi żydowscy uczniowie od początku widzieli w Jezusie z Nazaretu Boga, który zstąpił na ziemię.

Paweł Lisicki z chirurgiczną precyzją wykazuje tendencyjność, uproszczenia, podstawowe błędy tych profesorów, którzy uwierzyli, że ich krytyczna misja polega na „uwolnieniu Jezusa od chrześcijaństwa“. Chrystus jako E.T., żydowski buntownik - tyle może zaakceptować zaślepiony własną pychą dzisiejszy „rozum historyczny“. Lisicki odsłania, jak rodziła się wiara w boskość Chrystusa. To zasadniczy temat książki. Nie znam ważniejszego.
Prof. Andrzej Nowak, historyk

Książka Lisickiego jest odtrutką na zalew pseudonaukowej literatury, która usiłuje zredukować Jezusa do roli jednego z wielu żydowskich nauczycieli. Autor z benedyktyńską pracowitością odsłania pozory racjonalności, za którymi ukrywa się niechęć do chrześcijaństwa.
Bronisław Wildstein

Przypomniane przez Papieża Franciszka w liście apostolskim Scripturae Sacrae Affecuts wydarzenie z życia św. Hieronima stanowi dla nas podwójną inspirację. Po pierwsze, każdy z nas- chrześcijan powinien zastanowić się jakie znaczenie ma dla niego słowo Boże. Św. Hieronim podkreśla, że nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością samego Chrystusa. Być może zatem trzeba nam - wzorem owego wielkiego męża ze Strydonu - zdobyć się na dystans do mądrości oferowanej przez świat, a zbliżyć się do mądrości słowa Bożego. Czy można bowiem bez tego osiągnąć zbawienie? Po drugie, należy zwrócić uwagę, że św. Hieronim nie tylko sam przylgnął do Biblii, ale także przyciągał do niej innych. Również i naszym zdaniem jest poznawanie "tajemnicy mądrości Bożej" (1 Kor 2,7) i jednocześnie jej głoszenie. Każdy bowiem, kto zobaczył i umiłował Jezusa Chrystusa jako Drogę, Prawdę i Życie (J 14,6), jest zobowiązany do wystąpienia w roli jego świadka!(1J1,3). Trzeba, abyśmy naszym bliźnim podsuwali Biblię wraz z pomocnymi w jej pełniejszym zrozumieniu komentarzami - choćby ze sprawdzonymi pod tym względem zeszytami "Kręgu".