Bracia polscy zwani arianami

W Dyrektorium o posłudze i życiu diakonów stałych czytamy, że: „Posługa diakońska została ujęta przez Sobór Watykański II w potrójnym wymiarze «diakonia liturgii, słowa i miłości». W ten sposób wyraża się udział diakona w jedynym i zarazem potrójnym munus Chrystusa w święceniu sakramentalnym”.

Odwołując się do powyższego zapisu, możemy stwierdzić, że diakonów stałych spotykamy coraz częściej w naszym kraju w posłudze: liturgii, słowa i miłości. Chociaż ich posługa będzie zapewne warunkowana różnymi potrzebami w konkretnych wspólnotach, to zawsze należy mieć na uwadze to, że z założenia może być ona bardzo rozległa.

(ze Wstępu)

Dk. prof. Waldemar Rozynkowski

Teresa Pawlak, albertynka, jeździ na Przystanek Jezus na Woodstocku i z więźniami śpiewa piosenki Dżemu. Iwona Szwajca, klaryska, najszczęśliwsza jest za klauzurą. Justyna Papież, służebniczka dębicka, towarzyszy alkoholikom i codziennie modli się za uzależnionych. Maksymiliana Kamińska, misjonarka Chrystusa Króla, jako dwunastolatka złożyła uroczyste przyrzeczenie, że nigdy nie pójdzie do zakonu. Tymoteusza Agnieszka Gil, dominikanka, w zakonie została specjalistką od PR, księgową i pedagogiem specjalnym.
Małgorzata Terlikowska – redaktorka, etyczka, żona, mama pięciorga dzieci – w szczerych rozmowach odkrywa, jak pełne pasji kobiety rozpoznały swoje powołanie do życia w habicie. Poznaj historie tych, z których każda może szczerze zawołać: dzięki Bogu jestem zakonnicą!
– Co siostrę uszczęśliwia?
– To zabrzmi jak slogan, bo wiadomo: co może zakonnica powiedzieć? Jest szczęśliwa, bo jest z Panem Jezusem. Ale to naprawdę tak jest.
(fragment)
Ta książka to najlepsze świadectwo kobiecej solidarności, siły i nieprzeciętnej umiejętności zamieniania zranień w perły. Gratulacje dla Małgorzaty Terlikowskiej za odwagę stworzenia takiej książki i dla wszystkich bohaterek za odwagę bycia pięknymi i odważnymi kobietami!
Judyta Syrek, dziennikarka, autorka książek
Jeśli myślicie, że życie sióstr zakonnych to odciski na kolanach i powolne przekładanie paciorków różańca, to ta książka wywróci wasz świat do góry nogami! Kobiety, które w zakonie odkryły nie tylko pełnię kobiecości, ale przede wszystkim pełnię miłości, pokazują, jak być prawdziwie szczęśliwą, czułą i bliską. Zachwycające i pociągające!
Anna Malec, dziennikarka Aleteia.pl, autorka audycji W ogrodzie Ewy (Radio Warszawa)

„Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”
Drogowskazy dla kapłanów w XXI wieku
Kościół można porównać do domu postawionego na skale, w którym duchowni mają szczególną, służebną rolę. Jej spełnianie staje się jednak coraz trudniejsze. W ostatnich latach Kościół przechodzi przez wyjątkowe kryzysy. Dlatego potrzeba dużej odwagi, by odpowiedzieć „tak” na Boże wołanie.

W tej niezwykle osobistej książce kardynał Müller, były prefekt Kongregacji Nauki Wiary, dzieli się swoimi refleksjami na temat misji i roli księży. Jego listy pomagają na nowo odkryć sens powołania tym, którzy wiele lat temu pozytywnie odpowiedzieli na powołanie do kapłaństwa. Są również nieocenionym wsparciem dla osób zastanawiających się nad przyjęciem święceń. Ta książka to także wspaniała publikacja dla świeckich zatroskanych o Kościół i wiarygodne głoszenie Ewangelii.

Kardynał Gerhard Ludwig Müller (ur. 31 grudnia 1947) – profesor teologii dogmatycznej, wykładowca na Uniwersytecie Monachijskim. W latach 2002–2012 był biskupem Ratyzbony, później do 2017 r. sprawował funkcję prefekta Kongregacji Nauki Wiary. W Wydawnictwie WAM ukazały się dwie jego książki: Dogmatyka katolicka (2015) oraz Papież. Posłannictwo i misja (2017).

Wstęp do wydania polskiego napisał ks. dr hab. Robert J. Woźniak.

Nasi okupanci to zbiór felietonów Tadeusza Boya-Żeleńskiego wydany w 1932 roku. Autor porusza w nich problematykę związaną z aspektami seksualności, małżeństwa i macierzyństwa, konfrontując realia społeczne z nakazami wywodzącymi się z nauki Kościoła katolickiego. Przez tego typu publikacje Boy narażał się duchownym oraz ortodoksyjnemu społeczeństwu, zyskał jednak rozgłos wśród środowisk świeckich zajmujących się świadomym macierzyństwem i ułatwianiem rozwodów. W swoich artykułach atakuje zapatrzony w dogmaty kler i dewocyjne otoczenie, mimo to głosi, że istnieje duże zapotrzebowanie na rozsądnych i zważających na ludzkie potrzeby księży. Tadeusz Boy-Żeleński to jeden z najsłynniejszych polskich krytyków literackich, eseistów i tłumaczy, którego twórczość przypada głównie na pierwszą połowę XX wieku. W swoich esejach komentował zarówno życie literackie, jak i angażował się społecznie — propagował edukację seksualną i świadome macierzyństwo, występował jako obrońca praw kobiet.

Porażająco szczere i głębokie wyznania kobiety skrzywdzonej przez księdza.
Potężna jest ta opowieść! Wiele musiało kosztować jej powstanie. Autorka jest większa niż złość, smutek i rezygnacja, które czuje. Z delikatnością prowadzi nas przez swoje cierpienie i walkę o siebie, o Kościół i wiarę. Jest tu pragnienie podmiotowości, poczucie odrzucenia i nadzieja mimo wszystko. Zadając trudne pytania Kościołowi, a nawet Bogu, pisze wstrząsającą katechezę dla Kościoła w kryzysie, czyli dla nas wszystkich.
Zuzanna Radzik

Są książki, które ściskają gardło, wyciskają łzy, niemal tak jak spotkania. Ta jest właśnie taka. Jeśli nie spotkaliście nigdy osoby skrzywdzonej w Kościele, nie zetknęliście się z ranami wykorzystania seksualnego i wtórnej stygmatyzacji, koniecznie przeczytajcie te strony. Autorka w niezwykły sposób prowadzi przez doświadczenie skrzywdzenia, wściekłości i bezsilności, pozwala doznać swojego losu. Ostrzegam jednak, że po tej lekturze trudno będzie patrzeć na świat i Kościół tak samo jak wcześniej. I tylko wielkie pragnienie zmiany, nawrócenia, nowego Kościoła przywraca nadzieję.
Tomasz Terlikowski

Co łączy cmentarny drewniak z kolumną Zygmunta? Dlaczego Francuzi wygnali z Warszawy Świętego Klemensa? Kto w czerniakowskim klasztorze pamięta Jackie Kennedy? Który kościół zbudowano za wygraną na loterii, a w którego murach produkowano... krajalnice do buraków?

Autor, sięgając do archiwów, tekstów historycznych i dawnej prasy, przeprowadzając wywiady i wizje lokalne, udowadnia, że sacrum nie musi być nudne. Kościoły Warszawy – te ubogie i te pełne cennych artefaktów – przez wieki kształtowały oblicze miasta, oddziaływały na jego tożsamość, wiążąc się z losem miasta i jego mieszkańców. Piotr Otrębski wybrał obiekty spoza głównego kanonu, w większości świątynie mniej rozpoznawalne lub już nieistniejące. Ta książka jest próbą ocalenia pamięci o nich i ich jakże zmiennym otoczeniu.

Piotr Otrębski – dziennikarz, varsavianista, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego, autor książki Echa dawnej Warszawy. Kościoły i kaplice oraz publikacji naukowych o Warszawie, współtwórca klubokawiarni Retrospekcja, laureat Nagrody Miasta Stołecznego Warszawy. Współpracuje ze „Skarpą Warszawską". Prowadzi audycje varsavianistyczne (Tu była Warszawa) i publicystyczne w Radiu Warszawa, program „Angelus" (wspólnie z Polsat News). Specjalizuje się w tematyce samorządowej i kościelnej. Pracował m.in. w „Fakcie", TVP Warszawa. W latach 2010–2014 organizował Varsavianistyczne Mistrzostwa Amatorów Retroring (sędzia). Jest zapalonym turystą tatrzańskim i fanem zespołu Queen. Lubi kapary i bitą śmietanę (osobno).