Brando Rozmowy

Niepublikowana dotąd historia dwóch sowieckich alpinistów, braci Abałakowów.

Witalij i Jewgienij Abałakowowie byli jednymi z najbardziej utalentowanych alpinistów swojego pokolenia. Czas ich aktywności przypadł jednak na ponury czas w historii Związku Radzieckiego – rewolucję październikową, a potem okres wielkiej czystki. Bracia podjęli udane pionierskie wyprawy w wysokie góry Pamiru ku chwale swojej proletariackiej ojczyzny, jednak ostatecznie ich losy potoczyły się zupełnie inaczej. Donos na Witalija sprawił, że alpinista trafił do więzienia, był torturowany przez NKWD i cudem uniknął łagrów. Jego brat przeciwnie – przed rewolucją ukończył Akademię Sztuk Pięknych i stał się pupilkiem władzy. Witalij nie zrezygnował jednak ze swoich marzeń i mimo utraty kilku palców na skutek burzy śnieżnej po latach wrócił do wspinaczki.

Korzystając z wielu źródeł, między innymi z zachowanych dzienników Jewgienija, Cédric Gras z reporterską pasją odkrywa białe plamy w historii światowego alpinizmu i wydobywa z zapomnienia niezwykłą historię braci Abałakowów.

---

„Alpiniści Stalina” autorstwa Cédrica Grasa to opowieść niezwykła. Bo kto dzisiaj pamięta, jak rodził się sowiecki alpinizm, kto i jak tworzył jego podwaliny, eksplorował bardzo dziś popularne siedmiotysięczniki Pamiru? A o tym właśnie jest ta książka. Historia życia braci Abałakowów (z lektury dowiedziałem się, że Witalij miał brata Jewgienija, przysięgam, że o tym nie wiedziałem) przeplata się z burzliwymi dziejami początków komunizmu – z tragicznym dla braci skutkiem. Z tej książki czytelnik dowie się, że „abałakow” to nie tylko sposób na punkt asekuracyjny w lodzie, ale także nazwisko wybitnych alpinistów z wielkim jak na ówczesne czasy dorobkiem. Autor, reporter śledczy, z pasją i skrupulatnością tropi losy braci w konwencji faktograficznej, konsekwentnie unikając jakiejkolwiek oceny ich postępowania. Tę, Czytelniku, pozostawia Tobie. Warto tę książkę przeczytać. Naprawdę. Polecam.

– Piotr Pustelnik

W tej książce hiszpański maestro obrazowo maluje portret samego siebie – własnymi słowami, ale także głosami trenerów, kolegów z boiska, rywali, przyjaciół i rodziny.

NIKOLA będzie dzieckiem burzy – skomentowała fakt narodzin Nikoli Tesli akuszerka.
– Nie burzy, ale światła – miała odpowiedzieć jego mama.

Nikola Tesla wedle różnych podań miał przyjść na świat
o północy, w trakcie letniej burzy z piorunami.
Miał 63 lata, kiedy tekst tej książki ukazał się po raz pierwszy w czasopiśmie „Electrical Experimenter” w 1919 roku. Moje wynalazki. Autobiografia Nikoli Tesli to pozycja, którą wybitny konstruktor i wynalazca poświęcił w szczególności młodym pasjonatom inżynierii elektrycznej, dzieląc się z nimi wspomnieniami pasjonującej i trudnej drogi życia wynalazcy.
Nie jest to klasyczna biografia, ale przepleciona wątkami biograficznymi, napisana w przystępny dla każdego sposób opowieść o wynalazkach i wydarzeniach, które poprzedziły ich powstanie.

Jest kilka powodów, dla których „Moje Wynalazki. Autobiografia Nikoli Tesli” jest książką niezwykle wartościową zarówno dla młodych osób poszukujących drogi działalności naukowej bądź twórczej, jak i tych, którzy już tę drogę wybrali. Pokazuje ona prometeizm naukowca wierzącego w siłę ludzkiego umysłu oraz przeplatanie się chwil triumfu z chwilami gorzkiego rozczarowania. W niniejszej pozycji Czytelnicy będą mogli odnaleźć wiadomości, które pozwolą im wniknąć nie tylko w dorobek wybitnego wynalazcy, ale także w pewnym sensie podążyć jego śladem, w czym pomocna okaże się m.in. proponowana przez Teslę literatura oraz liczne opisy.

Wartość tej książki kryje się w intencjach, które przyświecały genialnemu inżynierowi przy spisywaniu treści wywiadu adresowanego do młodych wynalazców. Może ona stać się źródłem inspiracji, motywacji i nośnikiem wiedzy, ale także być przestrogą przed dualizmem ludzkiej natury. Posiada potencjał dydaktyczny opatrzony dozą solidnej dawki informacji odnośnie tego, które ze swoich wynalazków dojrzały Nikola Tesla cenił najbardziej i dlaczego je wyróżnił.

Droga do siebie nie jest prosta, ale masz w sobie wystarczająco siły, by ją przejść

Kim jest kobieta, którą jesteś? Jaka jest? Czego pragnie? Czy jest szczęśliwa i czuje się spełniona, przyjęta przez świat? A może jest pełna bólu, którego nie umie wypowiedzieć? Lęku przed tym, kim być powinna, a kim nie chce?

Czy wiesz, kim jesteś?

Marta Żmuda Trzebiatowska opowiada o drodze do samej siebie, którą musiała przejść, by stać się szczęśliwą i spełnioną kobietą. Drodze zawiłej, pełnej potknięć, upadków i błędów. W tej intymnej i osobistej podróży towarzyszą jej niezwykłe kobiety, dzięki którym zaakceptowała siebie, odkryła swoje pasje i ukryte pragnienia. Autorka zaprasza do poznania tej historii i odnalezienia w niej siebie, bo to opowieść o nadziei, potrzebach i sile kobiecości.

To książka o tobie.

Jeśli jesteś właśnie jedną z tych, które czekają, aż ktoś wyśle wiadomość, zadzwoni lub zapuka do drzwi; która zasypia ze łzami pod powieką, czując wewnętrzną pustkę i zimno, śniąc, że coś w końcu po prostu się wydarzy; wiedz, że właśnie chwytam cię za rękę i chcę ci powiedzieć, że warto mieć nadzieję, bo życie lubi zaskakiwać.

Marta Żmuda Trzebiatowska – jest absolwentką warszawskiej Akademii Teatralnej, aktorką teatralną, filmową, dubbingową i telewizyjną, chętnie występuje też w Teatrze Polskiego Radia i czyta audiobooki. Jej najbliższe sercu role to Ania w filmie „Nie kłam, kochanie”, Klara w „Ślubach panieńskich”, Jakubcowa w „Mowie ptaków” i Ada w „Bejbis”. Praca jest jej pasją. Laureatka Telekamery, Nagrody Arete, nominowana do Orłów. Prywatnie szczęśliwa i spełniona żona, mama dwójki dzieci.

Mówi się, że Bogowie nie umierają nigdy. Oznacza to, że ich dzieło zawsze pozostaje w umysłach ludzi.
Profesora Zbigniew Religa i jego dzieło, a szczególnie jego pierwsza w Polsce udana operacja przeszczepu serca u człowieka, to dokonanie, które nadal wzbudza podziw i szacunek.
Szczególnie w kontekście tego, ile musiał przejść ten bohater w siermiężnych czasach PRL-u, aby do tej operacji w zaściankowej Polsce mogło dojść. Ile nerwów, stresu, bezsilności, walki z władzą i głupotą „małych ludzi” musiał pokonać młody lekarz – Zbigniew Religa – wiedział tylko on.
I o tych czasach, zmaganiach, frustracjach, walce ze swoimi słabościami jest ta książka.
Autorka książki CZŁOWIEK Z SERCEM NA DŁONI wydanej w serii Bogowie nie umierają nie była pacjentką Profesora Zbigniewa Religi, ale wśród pacjentów była i jej matka, i jej przyjaciele. Książka ta powstała jako podziękowanie wielkiemu Polakowi - Zbigniewowi Relidze - za jego serce dla chorych. A jednocześnie to fascynująca i odważna powieść o poświęceniu jednego człowieka dla ratowania życia wielu ludzi. Zapraszam do lektury.

Pierwsza autobiografia największego polskiego rapera

O.S.T.R., czyli Adam Ostrowski, ikona polskiego rapu. Od początku lat dziewięćdziesiątych konsekwentnie utrzymuje, że nie wyobraża sobie, by mógł robić coś innego i nadal „robi to z serca”. Liczba zagranych koncertów i sprzedanych płyt jest tego niezbitym dowodem.

Wszystko zaczęło się w mieszkaniu na trzecim piętrze bałuckiego wieżowca, w którym nocami montowała pierwsze hip-hopowe kawałki. Cała rodzina mocno wierzyła, że zostanę skrzypkiem. Został jednym z najlepszych polskich raperów, a rymowane opowieści do zapętlonych bitów uczynił sposobem na życie.

Brzydki, zły i szczery to napisana przejrzystym językiem opowieść o bohaterach z dzieciństwa, przyjaźniach, rodzinie, dniach spędzanych na boisku do kosza, kłopotach w szkole, muzycznych idolach i długich rozmowach o życiu. Jednak przede wszystkim to historia wielkiego idealisty, niezwykle zdeterminowanego i wytrwałego człowieka, który miał cel i konsekwentnie dążył do jego realizacji. Rapera, dla którego muzyka i trwające okrągły rok trasy koncertowe były całym światem. Aż do dramatycznego koncertu w Bielsku-Białej, kiedy ten świat się zatrzymał.

Na szczęście zaczęło się „Życie po śmierci”.