Brat Albert. Biografia (2022)

„1720 dni na Syberii” – to drugie, zmienione wydanie wcześniejszej publikacji, która w 2009 roku ukazała się pt. „Gorzki smak mleka, czyli nigdy więcej".
Strony książki odsłaniają przed czytelnikiem historię opartą na faktach. Historię, przedstawiającą losy młodziutkiej autorki, której dane było spędzić pięć długich lat w nieludzkich warunkach na Syberii. W słowie wstępnym autorka zdradza miedzy innymi jaka była etiologia powstania tej pozycji. Całość kończy się autorskim epilogiem, tworząc tak jakby klamrę zamykającą pewien fragment życia Danuty Sienkowskiej-Haffke. Na końcowych stronach prozy znajduje się także zarys biograficzny i zdjęcie autorki.

A tak w tekście zamieszczonym na drugiej stronie okładki wypowiada się o książce jedna z wnuczek pani Danuty – Magdalena Turowska:
Lata 40 XX wieku. Niekończąca się podróż w topornych wagonach. A potem Syberia, na której poddać się znaczy tyle, co umrzeć. Gdzie aby przetrwać, trzeba imać się każdej dostępnej pracy, czy będzie to taśma produkcyjna, czy wyrąb tajgi, czy chodzenie po zasypanych śniegiem chałupach z talią wróżebnych kart w dłoni. „1720 dni na Syberii” to prawdziwa historia nastoletniej dziewczyny, która wraz z matką i czwórką rodzeństwa trafia do Kraju Ałtajskiego. Anna, bo tak jej na imię, ogląda świat z wrażliwością dziecka. Ze szczegółami przedstawia surowość, ale i kulturę odległej krainy. Trudy życia na zesłaniu, ale także, zabawne niekiedy, perypetie swoich bliskich. Maluje portrety szeregu bohaterów drugoplanowych, przywołuje czastuszki śpiewane dla otuchy nad kubkiem kipiatoku. Bez silenia się na nadmierny dystans, ale i bez martyrologii, Anna zabiera nas w podróż, w wyniku której „ta straszna Syberia” staje się jeszcze straszniejsza, a zarazem dziwnie bliska.

Gdybym miał najbardziej osobiście scharakteryzować bohatera tej książki, powiedziałbym: niezawodny w przyjaźni, „całą rozległą stroną swego ducha” żyjący sprawami Polski i swego narodu, tak jak zachęcał do tego Roman Dmowski – jego polityczny Mistrz. Aleksander Hall …miałem okazję spotkać i dobrze poznać dwóch tak różnych, a tak mocno ze sobą zaprzyjaźnionych ludzi – śp. Wiesława Chrzanowskiego i Albina Tybulewicza. […] To było interesujące doświadczenie – zderzenie tak różnych charakterów: Pana Albina zawsze pełnego entuzjazmu, żywo i z optymizmem zainteresowanego każdą nową inicjatywą polityczną i Profesora pełnego dystansu i niekiedy mocno ironicznie komentującego te same pomysły i osoby. Piotr Mierecki

ANTY Autobiografia „Cichego" to szczera, czasem do bólu, opowieść żołnierza i policjanta o służbie w pododdziałach antyterrorystycznych. Czy mają licencję na zabijanie? Jak wygląda selekcja do tych oddziałów, z jakimi wyzwaniami mierzą się antyterroryści podczas akcji...? „ANTY Autobiografia" to lektura dla tych, których nie interesuje lukrowany obraz polskich antyterrorystów, a ich rzeczywisty świat: od codziennej walki o godną egzystencje ich rodzin, poprzez przebijanie się przez biurokratyczne bariery stawianych przez „regulaminowych" przełożonych, do stawiania czoła mafii, która policyjne procedury i ograniczenia wykorzystuje jako tarczę ochronną. Lektura ANTY Autobiografii nie pozostawia wątpliwości, że „Cichy" nie był regulaminowy, ale z pewnością był skuteczny. Dziękuję! Gen. ROMAN POLKO Dwukrotny dowódca GROM

The perfect companion to Baz Luhrmann's forthcoming biopic Elvis, a major motion picture starring Tom Hanks and Austin Butler. What was it like to be Elvis Presley? What did it feel like when impossible fame made him its prisoner? As the world's first rock star there was no one to tell him what to expect, no one with whom he could share the burden of being himself - of being Elvis. On the outside he was all charm, sex appeal, outrageously confident on stage and stunningly gifted in the recording studio.

To his fans he seemed to have it all. He was Elvis. With his voice and style influencing succeeding generations of musicians, he should have been free to sing any song he liked, to star in any film he was offered, and to tour in any country he chose.

But he wasn't free. The circumstances of his poor beginnings in the American South, which, as he blended gospel music with black rhythm and blues and white country songs, helped him create rock and roll, had left him with a lifelong vulnerability. Made rich and famous beyond his wildest imaginings when he mortgaged his talent to the machinations of his manager, 'Colonel' Tom Parker, there would be an inevitable price to pay.

Though he daydreamed of becoming a serious film actor, instead he grew to despise his own movies and many of the songs he had to sing in them. He could have rebelled. But he didn't.

Why? In the Seventies, as the hits rolled in again, and millions of fans saw him in a second career as he sang his way across America, he talked of wanting to tour the world. But he never did. What was stopping him?BEING ELVIS takes a clear-eyed look at the most-loved entertainer ever, and finds an unusual boy with a dazzling talent who grew up to change popular culture; a man who sold a billion records and had more hits than any other singer, but who became trapped by his own frailties in the loneliness of fame.

W styczniu 2011 roku miasto Katowice przystąpiło do starań o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2016, jednym z elementów programu miała być realizacja trzech albumów komiksowych o ludziach związanych z miastem. Tak się dziwnie złożyło, że niejaki Marceli Szpak miał sen, że w ramach tego projektu musi powstać komiks o Hansie Bellmerze, i że musi go zrealizować Marek Turek. Co ciekawe, od pewnego czasu Marek Turek zastanawiał się, dlaczego nikt jeszcze nie zrobił komiksu o Hansie Bellmerze. A potem przyszedł czerwiec i Europejską Stolicą Kultury 2016 został Wrocław, a plany wydawnicze Katowic rozpłynęły się jak śnieg w lipcu. Minęło kilka lat i komiks ten jednak powstał, wbrew przeciwnościom losu i na przekór wielu niechętnym samemu Bellmerowi, historia artysty wyklętego podana w wersji komiksu bez słów. Nie tyle wierna biografia, co mocno osadzona w realiach impresja o życiu i twórczości jednego z najbardziej kontrowersyjnych – ale i wpływowych – artystów XX wieku.

Książka Anny Grześkow "Byłam w Ameryce" jest napisana lekkim językiem, kobieta przed laty wyjechała za chlebem, jak to się kiedyś określało. Pani Ania opowiada swoje różne przygody i w pracy, i w domu rodziny, gdzie zamieszkała po przybyciu do Ameryki. To jest taka książka, przy której można przypalić nie tylko kotlety, ale też wodę w czajniku.