Bruno Schulz, czyli strategie mesjańskie

Alchemia rękopisu składa się z trzech części. Filologiczny wstęp Marka Troszyńskiego, zatytułowany tak jak całe dzieło, ukazuje burzliwe edytorskie dzieje dramatu i sposób, w jaki podejmowane przez wydawców decyzje wpływały na podstawowe kategorie interpretacyjne. Część druga to faksymile zachowanego autografu dramatu Juliusza Słowackiego Samuel Zborowski; jego brakujące zakończenie uzupełniono trzema stronami kopii Januszewskiego. Korzystanie z rękopisu ułatwia transliteracja topograficzna. Ostatnim ogniwem książki jest transkrypcja diachroniczna, umożliwiająca czytanie integralnego tekstu zgodnie z dającym się odtworzyć porządkiem powstawania kolejnych wersji. Praca nad edycją pozwoliła na eliminację wielu błędnych odczytań, uzupełnienie opuszczeń. Zrezygnowano z selekcji materiału dokonywanej przez edytorów zgodnie z ich wizją sensu dramatu. Umożliwia to lekturę wszystkich zapisanych przez autora fragmentów, na przykład kilku zakończeń, bez sugestii jedynego słusznego rozwiązania w tak newralgicznym miejscu utworu.

W tej samej serii : Teresa Michałowska "Średniowiecze", Jerzy Ziomek "Renesans", Artur Hutnikiewicz "Młoda Polska", Mieczysław Klimowicz "Oświecenie", Alicja Witkowska, Ryszard Przybylski "Romantyzm", Henryk Markiewicz "Pozytywizm", Jerzy Kwiatkowski "Dwudziestolecie międzywojenne", Jerzy Święch "Literatura polska w latach II wojny światowej".

Święte szukanie i rekord wcielonej poezji czy traktaty pięknoducha i literatura maligny? Arcydzieło zbudowane z odpadków czy przereklamowana książka? Wirtuoz słowa i mitolog czy ferdydurkista i choromaniak? Pierwsi czytelnicy prozy Brunona Schulza nie byli gotowi na przyjęcie objawienia. Jego opowiadania wydawały się niezrozumiałe, chore, dziwaczne, napisane zdeformowaną polszczyzną, a na dodatek pozbawione jakichkolwiek użytecznych treści. Byli jednak i tacy, którzy w skromnym tomiku opowiadań drohobyckiego nauczyciela rysunków dostrzegli największą rewelację polskiej literatury ostatnich lat, a w nim samym – niezrównanego mistrza słowa i odkrywcę nowych literackich lądów. Książka Bruno Schulz i krytycy zbiera wszystkie znane świadectwa recepcji dzieł plastycznych i literackich Schulza z lat 1921–1939, by odpowiedzieć na pytanie, jak go czytano i co pisano o nim w latach jego aktywności twórczej, a także w jaki sposób wyobrażenia i oczekiwania czytelników wpłynęły na jego życie i sztukę.

Lektura wraz opracowaniem to znakomita pomoc i inspiracja dla uczniów oraz nauczycieli. Tekst opatrzono wskazówkami interpretacyjnymi i hasłami ułatwiającymi nawigację po książce – dzięki nim łatwo znaleźć potrzebny w trakcie omawiania lektury fragment, zgromadzić materiały do wypracowań i ustnych wypowiedzi, zapamiętać najważniejsze informacje i utrwalić znajomość lektury. Zamieszczone na końcu książki opracowanie podporządkowano podstawie programowej. Zawiera ono ciekawy biogram autora, streszczenie, mapę mentalną, najważniejsze zagadnienia omawiane na lekcjach, a także wiele inspirujących informacji, podpowiedzi i zadań, dzięki którym czytanie lektury staje się twórczą przygodą. Opracowanie powstało pod kierunkiem Katarzyny Zioły-Zemczak, nauczycielki języka polskiego z bogatym doświadczeniem w pracy z dziećmi i młodzieżą, wieloletniej doradczyni metodycznej, a obecnie konsultantki ds. języka polskiego pracującej na co dzień z nauczycielami.

Hermeneuta i historia to praca z pogranicza literaturoznawstwa, teorii historiografii i filozofii. Przedmiotem badania jest tu daleka od jednoznaczności eseistyka historyczna Jarosława Marka Rymkiewicza. Grzegorz Marzec w intrygujący i wnikliwy sposób podejmuje refleksję nad proponowaną przez autora z Milanówka problematyzacją samego sposobu i celu uprawiania historii.

Rymkiewicz to jedno z gorętszych nazwisk polskiej debaty publicznej ostatnich lat: często bywa opisywany jako antyliberał, anarchista, zwolennik radykalnych politycznych rozliczeń. Bliższy ogląd Rymkiewiczowskiej narracji, jego tekstowych i ironicznych strategii, rzuca na wszystkie te popularne opinie i etykietki zupełnie nowe światło.

Publikacja wieloautorska podejmująca próbę interpretacji wypowiedzi dotyczących historii literatury przełomu XIX i XX wieku, przebiegu procesu historycznoliterackiego, sposobu postrzegania literatur obcych z polskiej perspektywy oraz literatury polskiej z perspektywy europejskiej. Analizuje kierunki refleksji interpretacyjnej, sposoby ujmowania i oceniania procesu historycznoliterackiego oraz konstatacje współczesnych historyków literatury, a także krytyków i tłumaczy.
Książka zaopatrzona w bogatą bibliografię, angielskojęzyczne streszczenie oraz indeks osobowy.