Brutal Poland

„Ale jeszcze inaczej można patrzeć na fotografie Nahorskiego: jeśli tylko powiązać je z „retoryką wędrowania”, wówczas możemy skonstatować, że budynki, które oglądamy na pożółkłych slajdach albo już nie istnieją, albo uległy dewastacji w świadomym lub bezmyślnym wandalizmie. Dlatego pokazują się nam już tylko jako obrazy-widma, które w swej widmowości operują typowym schematem utopijnym: konwencją podróży i odwołaniem do pamięci - jako ślad, odcisk czasów nieodległych przecież, ale możliwych dzisiaj do percypowania jako przede wszystkim obraz fotograficzny.” fragment tekstu prof. PAN dr hab. Marta Leśniakowska Instytut Sztuki PAN, Warszawa Henryk Nahorski (1939-2012) urodził w Ozieryszczach koło Wilna. W listopadzie 1945 roku rodzina Nahorskich w ramach repatriacji osiedliła się w Małej Kloni w gminie Gostycyn. W latach 1960-1969 studiował na UMK w Toruniu, gdzie uzyskał tytuł magistra geografii w zakresie hydrografii. W tym czasie samodzielnie zdobywał wiedzę z zakresu fotografii. Po ukończeniu studiów współpracował z „Gazetą Toruńską” jako fotoreporter. Relacjonował m.in. etapy budowy kampusu Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Pomimo sukcesów w fotografice potwierdzonych przyjęciem do Bydgoskiego Towarzystwa Fotograficznego, nie poświęcił jej całego życia. W 1973 roku zamieszkał w Bydgoszczy i podjął pracę w Wydziale Kultury Fizycznej i Turystyki Urzędu Wojewódzkiego. W kolejnych latach, aż do 2002 roku pracował, w instytucjach związanych z informacją turystyczną i promocją regionu kujawsko-pomorskiego, gdzie zaangażował się z oddaniem w wydawnictwa turystyczne. Był redaktorem, a często również inicjatorem licznych folderów turystycznych, dziesiątek map i planów miast. Stał się niekwestionowanym specjalistą i autorytetem w tym zakresie. Bydgoszcz zawdzięcza mu aż 11 wydań planów miasta. Odznaczony srebrną odznaką „Zasłużony Działacz Turystyki”.

Following the success of Archidoodle, this new title focuses on the city. Filled with an array of beautiful and fun drawings, it poses 75 architectural challenges for the user: from building an underground community or designing your own imaginary city to creating a new park for New York, plus many more. Aimed at anyone who loves drawing buildings and cities, it encourages users to imagine their own creative solutions by sketching, drawing and painting in the pages of the book. In so doing, they will learn about a whole range of significant issues, such as the importance of transport, lighting and green spaces, the history of urban design and planning, and the use of monuments and symbols. The book also includes numerous examples of works and ideas by major architects to draw inspiration from and will appeal to everyone from children to students and professional architects.

Monumentalne ‘sypialnie’ Moskwy, Plattenbauten Berlina wschodniego, warszawskie modernistyczne osiedla, kijowskie Brezhnevki; większości mieszkańców miast nazywa je domem, mimo to, powojenne przedmieścia Europy centralnej i wschodniej z biegiem lat stały się dla nas niewidzialne.
„Eastern Blocks” to fotograficzna podróż przez betonowe przedmieścia byłego bloku wschodniego, podczas której odkryjesz dzielnice, które po drugiej wojnie światowej stały się placem budowy pod ogromne osiedla mieszkaniowe, oraz prawdziwe architektoniczne unikaty, takie jak: latające spodki z betonu, domy na kurzych łapkach, czy monolity w kształcie młotka.
W środku ponad 100 fotografii autorstwa Zupagrafika, oraz owoce ich współpracy z lokalnymi fotografami. Książka podzielona jest na sześć rozdziałów, opowiadających o modernistycznej i brutalistycznej architekturze europejskich miast: Moskwy, Berlina Wschodniego, Warszawy, Budapesztu, Kijowa oraz Sankt Petersburga; zawiera prolog autorstwa dziennikarza Christopher’a Beanlanda, mapki oraz krótkie eseje opisujące historie dzielnic mieszkaniowych powyższych miast.
Zupagrafika to autor, niezależne wydawnictwo oraz pracownia grafiki, założona w 2012 w Poznaniu, przez hiszpańsko-polski duet - David’a Navarro i Martynę Sobecką. Tytuły wydawane przez Zupagrafika celebrują modernistyczną i brutalistyczną architekturę byłego bloku wschodniego i nie tylko. Nakładem wydawnictwa ukazały się do tej pory: „Blok Wschodni”, „Brutal London”, „Blokowice”, „Blokoshka”, „Paris Brut”, „Brutal East”, „The Constructivist”, „Modern East”, „Hidden Cities”, „Brutal Britain”.
Autor książek: Brutal London: Construct Your Own Concrete Capital (2016, wyd. Prestel Publishing), Brutal Britain (2018), Eastern Blocks (2019).

Zaprojektował Najlepszy Dom Świata i Najlepszą Przestrzeń Publiczną Europy. Zgarnął główną nagrodę na Światowym Festiwalu Architektury w Berlinie. Ale uważa, że najlepsze budynki jeszcze przed nim.

Robert Konieczny. Najbardziej znany polski architekt.

Studenci walą drzwiami i oknami na jego wykłady. Za granicą od lat zbiera laury, w kraju wielu kolegów po fachu uważa, że ma wielkie ego. Na architekturę poszedł, bo na studia nie miał lepszego pomysłu. Szybko okazało się, że z braku pomysłu na studia wyszedł pomysł na życie.

Nigdy nie chciał projektować tego, co Polacy lubią najbardziej, czyli domów z kolumienkami i czerwoną dachówką. Kiedy jego budynkami zachwycało się międzynarodowe jury, on siedział w nielegalnie zajmowanym nieogrzewanym biurze. Latami nie mógł finansowo stanąć na nogi, choć nieraz pracował z milionerami.

Konieczny architekturą oddycha i o architekturę walczy. Ta walka doprowadza go nieraz na skraj wytrzymałości. Fizycznej i psychicznej. Aby dopilnować jednego detalu potrafi przejechać pół Polski. Gdy odbiera telefon, najczęściej mówi: „Sorry, ale mamy ostatnio niezły hardkor”. Kariera szefa KWK Promes to prawdziwa jazda bez trzymanki, która nie pasuje do nudnego stereotypu pracy architekta. Szaleństwo i chaos krętą drogą prowadzą jednak do wybitnych realizacji, których precyzja zdumiewa nie tylko ekspertów.

Jednakże za ścianami szkicowanymi przez Koniecznego stoją ludzie i ich prawdziwe historie. A bohater tej książki nie tylko potrafi genialnie projektować, ale również angażująco opowiadać o swojej pracy.

Jednak opowieści Koniecznego autorom nie wystarczyły. Ruszyli w Polskę – na Śląsk, pod Warszawę, do Szczecina, a także do Ostrawy – żeby spotkać się z jego klientami. Z ludźmi, którzy żyją lub pracują w zaprojektowanych przez niego budynkach. Z jego pracownikami i z urzędnikami, dla których jego pomysły są często początkiem prawnej ekwilibrystyki. – Niektóre z tych historii są śmieszne. Niektóre bolesne. Za niektóre wstydzę się do dziś. Ale gdy godziłem się na swój udział w tej książce, wiedziałem, że albo robię to na całego, albo wcale. I że to będzie jazda po bandzie – mówi Konieczny.

KONIECZNY. NA STYK to zbiór reportaży o ludziach, relacjach, miejscach i budynkach. O potrzebie bezpieczeństwa,

o ambicjach, potknięciach, mierzeniu się z systemem, o zawiści i środowiskowych niesnaskach. O tworzeniu czegoś, czego nikt jeszcze nigdy nie stworzył. O pasji i o posuniętym czasami do ekstremum dążeniu do doskonałości.

Takiej książki o architekturze jeszcze w Polsce nie było.