Bujda na resorach

Do niedawna humanistyka była postrzegana jako dziedzina, w której technologie informacyjno-komunikacyjne nie odgrywają znaczącej roli, a komputer wykorzystywany jest głównie jako nowoczesna maszyna do pisania. Jednak w ostatnich latach ten obraz uległ zmianie.
Przedstawiciele nauk humanistycznych coraz częściej stosują technikę informatyczną do prowadzenia szerokich badań i analiz komputerowych czy realizacji wspólnych projektów. Tę nową, wzbogaconą formę działalności naukowej humanistów nazwano humanistyką cyfrową.
Książka stanowi przyjazny podręcznik dla studentów i doktorantów piszących prace dyplomowe i rozprawy doktorskie. Autorzy opisują najbardziej funkcjonalne, zwykle bezpłatne aplikacje i źródła informacji; pokazują krok po kroku, jak z nich korzystać, aby osiągnąć najlepsze rezultaty w procesie badawczym.
W poszczególnych rozdziałach, które odpowiadają etapom procesu badawczego, autorzy prezentują:
programy wspomagające pracę koncepcyjną (mapy myśli, hierarchiczne edytory tekstu), uniwersalne i specjalistyczne źródła wraz z najskuteczniejszymi metodami wyszukiwania informacji, programy do zarządzania bibliografią, umożliwiające tworzenie poprawnych przypisów bibliograficznych i automatyczne generowanie bibliografii załącznikowej, elektroniczne notatniki, dzięki którym zyskujemy niespotykane w świecie analogowym możliwości gromadzenia różnego typu informacji – tekstu, grafiki, dźwięku, animacji, stron internetowych, metodę pracy z procesorem tekstu, menedżerem bibliografii i elektronicznym notatnikiem – posługiwanie się tymi trzema aplikacjami w sposób systemowy znacząco usprawnia proces badawczy, skracając czas wyszukiwania i opracowania materiałów, a także ułatwia pisanie tekstów.

Z tej książki dowiesz się:
• Czego komputery mogłyby nauczyć się od ptaków?
• Czy świat, który widzimy, istnieje naprawdę?
• Dlaczego w ciągu milisekundy jesteśmy w stanie rozpoznać w tłumie znajomą twarz?
• Czy świat widzimy oczami, czy mózgiem?

Mózg wydaje się najbardziej skomplikowaną strukturą na świecie. Od stuleci ludzie próbują go poznać, zdefiniować, odkryć mechanizmy jego działania. Richard Masland postanowił przyjrzeć mu się pod kątem zmysłu wzroku. I już we wstępie pisze: „świat, który widzicie, wcale nie jest identyczny z tym, który nas otacza!”.
Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że proces widzenia nie jest niczym skomplikowanym. Bodziec wpada do oka, do siatkówki, i uruchamia mózg, a ten przetwarza to na obraz, który widzimy w głowie. Prawda wygląda jednak zupełnie inaczej. Percepcja, sieci neuronowe, przesyłanie informacji pomiędzy poszczególnymi neuronami, różnice między zmysłami wzroku, dotyku, słuchu – to wszystko składa się na fascynującą podróż w głąb ludzkiego umysłu. Przekonaj się, czego oczy nie widzą!

Książki dobre nie tylko w teorii!

W Geniuszu kobiet przedstawione zostały sylwetki dwudziestu czterech wybitnych przedstawicielek świata nauki. Pełen podziwu i uznania dla ich dokonań, Odifreddi odtwarza przebieg życia, napotkane trudności, genialne pomysły, absolutne poświęcenie i swobodę myśli takich postaci jak Rita Levi Montalcini, Marjam Mirzachani (pierwszy medal Fieldsa dla kobiety), Maria Skłodowska-Curie, astronautka Judith Resnik, niepokonana szachistka Judit Polgár i chińska farmaceutka Tu Youyou, laureatka nagrody Nobla w dziedzinie medycyny. A to tylko początek cudownego pokazu kobiecych możliwości, tak bardzo niedostrzeganych we współczesnych mediach tradycyjnych i społecznościowych. Lektura tej książki jest fascynującą podróżą po wszechstronności kobiecego umysłu, zdolnego osiągnąć najwyższe szczyty we wszystkich dyscyplinach i tym samym ułatwić postęp ludzkości. Jednocześnie może ona też posłużyć jako zachęta dla dzisiejszych kobiet, aby odważniej wkraczały do świata nauki. Piergiorgio Odifreddi – włoski matematyk, logik, filozof, eseista. Zajmuje się matematyką, popularyzacją nauki, historią nauki, filozofią, polityką, religią, egzegezą, filologią oraz tematami szeroko rozumianej kultury. Były profesor m.in. Columbia University, Uniwersytecie w Buenos Aires, czy w Chińskiej Akademii Nauk w Pekinie. Publikuje książki koncentrujące się na ukazaniu wpływu nauki, w szczególności matematyki, na kulturę humanistyczną.

Przed przystąpieniem do pisania pracy naukowej – pracy magisterskiej, pracy doktorskiej, artykułu naukowego czy też książki naukowej – konieczne jest zrozumienie sensu całokształtu i składników szeroko pojętej metody naukowej, uzyskanie odpowiednich umiejętności praktycznych, nawyków do pracy badawczej i pisarskiej, stwierdza Józef Pieter, prowadząc następnie w swym dziele "Ogólna metodologia pracy naukowej" szereg rozważań, pojęć i przykładów odnoszących się zarówno do publikacji wyników, jak i poprzedzających ich badań. Oto najważniejsze etapy tej drogi, poszerzone o rozważania innych uczonych o twórczości, publikacjach naukowych i naukowcach.

Książka powstała na podstawie wspomnień powojennej generacji studentów, a następnie nauczycieli akademickich Uniwersytetu Łódzkiego, reprezentujących różne dyscypliny: humanistykę, nauki społeczne, nauki przyrodnicze i nauki ścisłe. Przez pryzmat indywidualnych doświadczeń pokazane zostały istotne procesy społeczne, polityczne i uwarunkowania historyczne kształtujące na przestrzeni dekad ideę universitas (wspólnoty wartości).

Publikacja dowartościowuje i zwraca uwagę na znaczenie analiz biograficznych i historii mówionej dla badań nad nauką, a także pokazuje, jak prowadzić je w sposób rzetelny. Cieszyć się przy tym należy, że książka ta powstała w Łodzi, głównym centrum polskich badań biograficznych.
Z recenzji Joanny Wawrzyniak

Jest to książka o naukowcach i pasji uprawiania nauki – pasja postrzegana jest w kontekście pozytywnej motywacji, zaangażowania i satysfakcji naukowca; pasja jako integralna część rdzenia jego tożsamości. Zdaniem Autora nasze pasje naukowe, w powiązaniu z władzą i wolnością naszego umysłu, mogą być w praktyce urzeczywistniane, możemy kreować swój akademicki świat „w sobie i wokół”.