Cała prawda o…

Krystyna Mazurówna jest tak ekscentryczna, że aż archetypiczna. Jej konsekwentne poszukiwanie wolności i radości życia oraz brawurowa fantazja sprawiły, że blisko poznawała najciekawszych mężczyzn, jakich napotykała na swej drodze. A było ich naprawdę wielu – lgnęli do niej z całej Europy niczym opiłki do magnesu, przyciągani jej wrażliwością, odwagą i buntowniczym charakterem. Bo tylko tchórze i mięczaki boją się Krystyny Mazurówny! Dla tych, którzy mają charakter, jest jasne, że spotkanie z nią to wyzwanie i rozkosz dla inteligencji.
Gdy była awangardową tancerką w Polsce lat 60., kochali się w niej Krzysztof Teodor Toeplitz, Sławomir Mrożek i Wacek Kisielewski. Później, gdy występowała jako solistka w Casino de Paris oraz tańczyła dla Claude’a Leloucha i Josephiny Baker, rozpalała wyobraźnię Omara Sharifa i Jean-Paula Belmondo.
Lista facetów, którzy ją facynowali składa się z samych wybitnych osobowości: począwszy od ojca, Stanisława Mazura – profesora matematyki, poprzez partnerów, mężów i kochanków, aż do postaci takich jak Gérard Depardieu, Yves Montand, Janusz Głowacki, Jerzy Gruza, Leszek Kołakowski, Czesław Niemen, Rafał Olbiński, Roman Polański, Gerard Wilk, Leopold Tyrmand, czy święcący sukcesy awangardowy kompozytor operowy Kasper Toeplitz, czyli własny syn. O każdym z nich opowiedziała w tej książce – uczciwie, bezpardonowo, a niekiedy nawet wręcz szokująco szczerze...

Beata Izdebska-Zybała opowiada o tym, jak Anna i Jarosław Iwaszkiewiczowie podczas drugiej wojny światowej, z narażeniem własnego życia i życia rodziny, pomagali ukrywać się żydowskim sąsiadom z podwarszawskiego Brwinowa, Milanówka i Podkowy Leśnej, oraz o pomocy udzielanej żydowskim przyjaciołom i znajomym z kręgów artystycznych i naukowych.
Iwaszkiewiczowie zostali pośmiertnie (w 1991 roku) uhonorowani przez izraelski Instytut Yad Vashem medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”. Sami za życia nie zabiegali o to wyróżnienie. Robili to, co uważali za powinność i co było imperatywem etycznym, co wynikało z poczucia przyzwoitości i powinności wobec drugiego człowieka.
O pomocy udzielanej Żydom podczas okupacji hitlerowskiej piszą biografowie pisarza. Wątki te pojawiają się również w licznych korespondencjach iwaszkiewiczowskich – niemniej, są to teksty rozproszone i dalece niepełne. Obecnie odeszli już i pomagający, i ci, którym udzielano pomocy. Stąd Beata Izdebska-Zybała uznała, że należy podjąć wysiłek zebrania świadectw i relacji na ten temat i przedstawić je w jednym opracowaniu. W książce znajduje się również aneks, w którym autorka zebrała przedstawia fragmenty dzienników Anny i Jarosława oraz wspomnienia ich córki, Marii, poświęcone wydarzeniom związanym z ratowaniem Żydów. Autorka dokonała także wyboru zdjęć, które pokazują osoby ratowane przez Iwaszkiewiczów i związane z tymi działaniami dokumenty.
Beata Izdebska-Zybała pokazuje także miejsce Zagłady w poezji i prozie Jarosława Iwaszkiewicza, pisze o uwrażliwieniu pisarza na powojenne przejawy antysemityzmu w społeczeństwie polskim i w polityce władz PRL (marzec 1968). Jak pisze autorka, „pisarz głęboko ubolewał nad spodziewanymi moralnymi skutkami okupacji i niemieckiego bestialstwa wobec Żydów. Jego zdaniem najgłębszą raną [zadaną przez Niemców] było pogrzebanie ludzkiej wspólnoty i poczucia człowieczeństwa (…), głębokie upodlenie samej natury człowieka”.

Postawa Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów oraz wszystkich, którzy im pomagali w ratowaniu Żydów, jest ważnym obecnie przesłaniem dla wszystkich młodych ludzi. Może być wzorem i zachętą udzielania pomocy każdemu prześladowanemu i poszukującemu schronienia – aby nie „pogrzebać ludzkiej wspólnoty i poczucia człowieczeństwa”.

Historia człowieka, który wciąż, ponad pięćdziesiąt lat po swojej śmierci, dzieli dwa sąsiadujące narody. Dla części Ukraińców Stepan Bandera jest bohaterem narodowym, dla Polaków – mordercą.?

Droga do siebie nie jest prosta, ale masz w sobie wystarczająco siły, by ją przejść

Kim jest kobieta, którą jesteś? Jaka jest? Czego pragnie? Czy jest szczęśliwa i czuje się spełniona, przyjęta przez świat? A może jest pełna bólu, którego nie umie wypowiedzieć? Lęku przed tym, kim być powinna, a kim nie chce?

Czy wiesz, kim jesteś?

Marta Żmuda Trzebiatowska opowiada o drodze do samej siebie, którą musiała przejść, by stać się szczęśliwą i spełnioną kobietą. Drodze zawiłej, pełnej potknięć, upadków i błędów. W tej intymnej i osobistej podróży towarzyszą jej niezwykłe kobiety, dzięki którym zaakceptowała siebie, odkryła swoje pasje i ukryte pragnienia. Autorka zaprasza do poznania tej historii i odnalezienia w niej siebie, bo to opowieść o nadziei, potrzebach i sile kobiecości.

To książka o tobie.

Jeśli jesteś właśnie jedną z tych, które czekają, aż ktoś wyśle wiadomość, zadzwoni lub zapuka do drzwi; która zasypia ze łzami pod powieką, czując wewnętrzną pustkę i zimno, śniąc, że coś w końcu po prostu się wydarzy; wiedz, że właśnie chwytam cię za rękę i chcę ci powiedzieć, że warto mieć nadzieję, bo życie lubi zaskakiwać.

Marta Żmuda Trzebiatowska – jest absolwentką warszawskiej Akademii Teatralnej, aktorką teatralną, filmową, dubbingową i telewizyjną, chętnie występuje też w Teatrze Polskiego Radia i czyta audiobooki. Jej najbliższe sercu role to Ania w filmie „Nie kłam, kochanie”, Klara w „Ślubach panieńskich”, Jakubcowa w „Mowie ptaków” i Ada w „Bejbis”. Praca jest jej pasją. Laureatka Telekamery, Nagrody Arete, nominowana do Orłów. Prywatnie szczęśliwa i spełniona żona, mama dwójki dzieci.

Rozprawa Magdaleny Machowskiej jest z pewnością kompetentnym i erudycyjnym, dobrze napisanym studium życia i twórczości Papuszy, jakiego dotąd u nas nie było. Na podstawie źródeł bezpośrednich, tj. pochodzących od samej Papuszy i jej najbliższych znajomych, głównie jednak dzięki wielu źródłom pośrednim – wykorzystywanych łącznie, konfrontowanych ze sobą – otrzymujemy portret, a właściwie kilka portretów biografii i twórczości poetyckiej Papuszy. Ten zabieg wyodrębnienia faktycznego portretu, zestawienia go z portretem literackim (legendowym), następnie autobiograficznym, pamiętnikarskim, poetyckim, ikonograficznym uważam za szczególnie udany.

Z recenzji prof. dra hab. Zbigniewa Libery

AUTORYZOWANA BIOGRAFIA CHARLIEGO WATTSA
ZE SŁOWEM WSTĘPNYM MICKA JAGGERA I KEITHA RICHARDSA

Połowa 1962 roku. Niedawno powstały zespół Rolling Stones poszukuje stałego perkusisty. Mają na oku Charliego Wattsa, muzyka jazzowego dobrze już znanego w londyńskich klubach rhythm and bluesowych. Na szczęście dla przyszłych fanów Stonesów na całym świecie, udaje się go namówić do współpracy.
Po zajęciu miejsca przy perkusji, Charlie pozostał na nim już do końca życia – przez cały okres swingujących lat sześćdziesiątych, kiedy Stonesi osiągali szczyty sławy, i w dobrze udokumentowanym okresie rozpustnych lat siedemdziesiątych, którego symbolem stał się ich kultowy album Exile On Main St. Z walki z własnymi demonami w latach osiemdziesiątych Charlie wyszedł bez szwanku, umacniając swoją reputację rozważnego, kulturalnego, lecz nie mniej przekonującego kontrapunktu dla bardziej ekspansywnych kolegów z zespołu.
Przez niemal sześćdziesiąt lat, w trakcie których miały miejsce liczne kłótnie, bolesne straty oraz zmiany personalne w zespole, zarówno na estradzie, jak i poza nią, Charlie trwał jak skała w sercu Rolling Stonesów. Jednocześnie stanowił przeciwieństwo gwiazdora rocka – pilnie strzegł swojej prywatności i ponad wszystko cenił rodzinę.
Oparta na nowych wywiadach z przyjaciółmi, członkami rodziny i byłymi kompanami z zespołu, w tym Mickiem Jaggerem i Keithem Richardsem, biografia "Charlie gra dziś dobrze" przedstawia fascynującą historię życia Charliego Wattsa – oficjalną, autoryzowaną i nigdy wcześniej nie opowiedzianą.