Cała siła jaką czerpię na życie

Życie człowieka jest kierowane kolejnymi celami, które wybiera sobie do realizowania. Można określić kierunek życia każdej jednostki jako ciąg realizacji kolejnych celów: od celu do celu. Ten porządek zachwiany jest wraz z przejściem na emeryturę.

Stan zamożności ludzi otrzymujących emeryturę jest bardzo zróżnicowany. Często jest on niezwykle niski. Tymczasem, prawidłowość ekonomiczna mówi: \"im więcej posiadasz, tym większe masz możliwości\". Te, w przypadku osób starszych, zaraz po przejściu na emeryturę, ulegają znacznemu ograniczeniu.

Badania przeprowadzone w Polsce w drugiej dekadzie XXI wieku, a dotyczące sytuacji materialnej starszych osób, pokazały, że pieniądze z emerytury nie wystarczają na cały miesiąc aż 44% osób powyżej 65. roku życia 30% ma taki problem od czasu do czasu a 14% - często. A jednak wiek emerytalny nie jest wyrokiem, ale także szansą na znalezienie dla siebie nowych kierunków działań i realizacji, a także daje czas na poważna refleksję nad własnym życiem.

W monografii został poruszony istotny problem z punktu widzenia socjologicznego, psychologicznego, kulturoznawczego, jak również pedagogicznego. O oryginalności przedłożonych badań świadczy właśnie próba podjęcia aspektu pedagogicznego poruszanego tematu. […] Problem zmian w systemach wartości i stylach życia Polaków na obczyźnie rzadko poddawano analizie pedagogicznej. Nie znajdujemy też w literaturze przedmiotu rekomendacji odnośnie do promowania aktywności na rzecz pozytywnego i zdrowego stylu życia oraz zapobiegania zjawisku anomii wśród polskich emigrantów. […] Opracowanie jest interesujące, a treści ważne, wnoszące nowe obszary poznawcze, co stanowić będzie istotną zachętę dla badaczy, studentów z dziedziny nauk społecznych (pedagogów, psychologów politologów itd.) do dalszych eksploracji tego problemu.

Z recenzji prof. dr hab. Barbary Kromolickiej

Przygotowanie materiału do analizy w formie dokumentów tekstowych to etap każdego badania jakościowego. Autor w praktyczny sposób omawia podstawowe strategie analityczne, skupiając się na 3 wątkach: kodowaniu i kategoryzowaniu danych, analizie narracji i biografii oraz wykorzystaniu dostępnych programów komuterowych do wspomagania analizy jakościowej. Jak w każdym tomie, sporo uwagi poświęcono kwestiom jakości oraz etyki badań.

Gdy wieczorami czytamy dzieciom bajki, z reguły nie zdajemy sobie sprawy, że tuż pod powierzchnią opowieści kryją się kryzysy ekonomiczne, drenaże mózgów, operacje plastyczne, fetysze kulturowe oraz wyzysk w kolonialnej Afryce.
Książka dokonuje błyskotliwej analizy dzisiejszych zjawisk społecznych przez pryzmat znanych baśni i bajek. To wyjątkowe podejście z jednej strony obnaża liczne utajone absurdy współczesności, a z drugiej pokazuje prawdziwą ponadczasowość klasycznych opowieści.
Kto i dlaczego staje się wilkiem w bajce o trzech świnkach? Czy na zmywaku w Londynie pracują potomkowie niegdysiejszych rewolucjonistów? Czy nieświadomie wskazujemy marketingowym wilkom drogę do domku własnej babci? Kto rzeszom współczesnych Kopciuszków jawi się jako dobra wróżka? I dlaczego Święty Mikołaj, skoro ponoć żył w ciepłej Turcji, przybywa z bieguna północnego?

Książka po raz pierwszy została wydana w Anglii w 1937 roku i niemal z dnia na dzień stała się bestsellerem. To jeden z najlepszych i najbardziej wnikliwych zbeletryzowanych reportaży. Orwell jak wiemy doświadczył na własnej skórze, jak żyli wyzyskiwani, upośledzeni przez los i gospodarkę rynkową nędzarze. Efektem prowadzonego przez niego „eksperymentu" jest Droga na molo w Wigan. Pierwsza część książki zawiera napisaną w pierwszej osobie reportażową relację o pracy, życiu, warunkach mieszkaniowych, zwyczajach i swoistej subkulturze robotników z Wigan, a także z okolic Barnsley i Sheffield. Były to wówczas najbardziej uprzemysłowione okręgi Wielkiej Brytanii, gdzie wydobywano węgiel i gdzie znajdowały się huty oraz wielkie zakłady produkcyjne. Opis pracy w kopalni węgla do dziś uchodzi za majstersztyk światowego reportażu. Znakomity jest również niezwykle wprost szczegółowy opis codziennej egzystencji ludzi wyzyskiwanych, biednych, bezrobotnych. Orwell wyraźnie poszukuje tu odpowiedzi na pytanie, dlaczego ci, którym kraj zawdzięcza bogactwo i funkcjonowanie – przede wszystkim górnicy – są tak nieludzko traktowani i żyją w tak nieopisanej nędzy. Druga część książki w bardzo niekorzystnym świetle ukazuje realia ówczesnego socjalizmu, stanowiącego właściwie domeną middle class i lekceważącego tych, dla których wspomniany socjalizm mógłby być dobrodziejstwem. Tę część powszechnie uznaje się za jeden z najznakomitszych w światowej literaturze politycznej traktatów o socjalizmie, jego twórcach, błędach i zaletach. George Orwell (właśc. Eric Arthur Blair, 1903 –1950), angielski powieściopisarz, eseista, krytyk literacki i publicysta. Badacz kultury popularnej i masowej, sympatyk i działacz niekomunistycznej lewicy. Przyjaciel Polski i Polaków; przedwczesna śmierć spowodowała, że nie napisał planowanej powieści o zbrodni katyńskiej. Największy rozgłos przyniosły mu utwory Folwark zwierzęcy i Rok 1984, ogólnie uznane za dzieła literackie oddające najpełniej oblicze i sens XX wieku. Warto jednak poznać także inne jego powieści: Wiwat aspidistra!, Brak tchu, Na dnie w Paryżu i w Londynie.

Harmonia społeczna jest dziełem będącym kontynuacją myśli zawartej w Traktacie polityczno-filozoficznym. Korab-Karpowicz dowodzi, że nasze idee i sposób widzenia świata odkrywają, a zarazem kształtują naszą rzeczywistość. Dążeniu do dominacji przeciwstawia dążenie do doskonałości, a konfliktowi współdziałanie. Pokazuje, że jeżeli właściwie rozpoznamy naszą ludzką naturę i zorganizujemy życie społeczne zgodnie z zasadą współdziałania możemy osiągnąć harmonię społeczną. Jest ona nieodzowna dla szczęścia, czyli naszego spełnionego życia albo samorealizacji.
Wyrażone w Harmonii społecznej stanowisko nacechowane jest rzadkim współcześnie epistemologicznym i antropologicznym optymizmem, pozwalającym wierzyć w pozytywne przekształcenie moralne i intelektualne oraz postęp ludzkości. Drogę postępu Korab-Karpowicz widzi w syntezie „złotego środka”, prowadzącej do połączenia zalet i odrzucenia wad przeciwieństw. Wskazuje na wzniosłe zadanie człowieka, jakim jest świadoma ludzka ewolucja. Wchodząc na drogę ewolucyjną, ludzkość otwiera przed sobą nową epokę – ewolucyjność. Część pierwsza książki poświęcona jest rozważaniom na temat natury ludzkiej, szczęścia, kultury i cywilizacji. Część druga przedstawia siedem zasad szczęśliwego społeczeństwa. Wśród nich można wymienić dobre prawa, mądrość przywódców, wychowane dla cnoty i ciągłość pokoleń. W części trzeciej rozważana jest koncepcja dobrego państwa, które określone jest jako obrońca i organizator społeczeństwa. Część czwarta dedykowana jest ludzkiej ewolucji. Wypływa z niej wizja nowej polityki. Składa się na nią m.in. umiejętność realizowania w społeczeństwie życia dobrego, które jest dobrem wspólnym.