Cena Naszych Pragnień

Pisząc „63 noce” oparłem się na faktach i autentycznych postaciach. Mój Orzeł to Agaton, czyli Stanisław Michał Jankowski, Legenda Powstania Warszawskiego. Większość opisów walki ulicznej wymyśliłem, ale gdy doszło do wędrówki kanałami, sięgnąłem po oryginalne relacje i na takiej podstawie napisałem swoje partie. Przejścia kanałowe są więc zainspirowane głównie fragmentem autobiograficznej książki Agatona „Z fałszywym ausweisem w prawdziwej Warszawie: wspomnienia 1939-1946.” Co do reszty zacytowanych faktów, to pilnowałem się, żeby pisać skąd mój bohater zdobywa kolejną wiedzę na temat Powstania. W „63 nocach” drugim (ale nie mniej ważnym) planem akcji jest współczesna Warszawa. Pojawiają się ludzie z krwi i kości, bo to plan mocno autobiograficzny. W kilku epizodach obsadziłem znajomych. Wystąpili z pełną tego świadomością, autoryzując nasze fikcyjne rozmowy, a napisanie książki o moim życiu zasugerował mi kolega Bartek Sosnowski, za co mu dziękuję!

Warszawa, demony i carscy oficerowie.
Stolica Polski po okupacją rosyjską, początek XX wieku.
W środku miasta pojawia się enklawa, otoczona murem nabitym srebrnymi prętami.
Nikt nie wie skąd się wzięła, dlaczego zmienia się tam układ ulic i wygląd kamienic.
Identyczne strefy goszczą w Moskwie i Petersburgu.
Pozornie normalne życie tuż obok emanacji wynaturzonego świata pełnego potworów.
Do strefy zapuszczają się jedynie carskie patrole i alchemicy w poszukiwaniu składników do swoich eksperymentalnych leków.
Polski alchemik Olaf Rudnicki oraz oficer elitarnej carskiej gwardii, muszą zmierzyć się z zagrożeniem, stawiając na szali nie tylko życie.
Pojedynki, zakazane eksperymenty i narastające wrzenie w mieście, prowadzą do finału, którego nikt się nie spodziewa.

W kryminale pt. `Akcja Rudolf` Krystyna odkrywa w mieszkaniu zwłoki swego męża, inżyniera Nechaya. Przyczyną zgonu okazał się zastrzyk z dużą dawką strychniny. Krystyna mogłaby się dzięki temu uwolnić od męża tyrana, zakończyć nieudane małżeństwo i rozpocząć nowe życie u boku ukochanego mężczyzny, gdyby nie to, że wszystkie dowody wskazują właśnie na jej kochanka jako sprawcę zbrodni. Czy Łukasz faktycznie zabił Teodora Nechaya? A może to sama Krystyna - z zawodu farmaceutka - podała mężowi truciznę? Jaką rolę w tej sprawę odegrała młoda pielęgniarka, która przyszła zrobić ten tragiczny w skutkach zastrzyk? Cóż, jedna mała ampułka, a tyle zamieszania. No właśnie - czy na pewno tylko jedna...

Amelia, dwudziestosześcioletnia kobieta jest pewna, że choroba nie pozwoli jej na normalne pełne emocji i przygód życie. Nawet nie wie jak się myli. Słońce Grecji i Włoch. Ekscytująca praca. Miłość, rozstanie, wiele złych i dobrych chwil przed nią. Historia Amelii jest zagmatwana, jak to w życiu. Wszystko co spotkało główną bohaterkę, mogło się zdarzyć każdemu z nas w prawdziwym życiu.

Henia (Henryka) Karmel-Wolfe urodziła się w 1921 roku w Krakowie. Mieszkała z rodzicami i młodszą siostrą Iloną przy ul. Józefa 1 na Kazimierzu, w kamienicy będącej własnością rodziny od początku XIX wieku. Henia i Ilona uczęszczały do polskich szkół publicznych oraz do Gimnazjum Hebrajskiego. Były to Żydówki nowoczesne, aktywne w młodzieżowym ruchu syjonistycznym Akiwa, a jednocześnie wychowane w duchu polskości i kulcie polskiej literatury. W 1942 roku znalazły się w krakowskim getcie, a następnie w obozie w Płaszowie. W 1943 roku zostały wywiezione do obozu pracy przymusowej w Skarżysku-Kamiennej, rok później zaś przeniesione do Lipska, do jednego z dwóch podobozów KZ Buchenwald. Ciężko ranne w kwietniu 1945 roku podczas marszu śmierci więźniów z ewaluowanego obozu, po zakończeniu wojny spędziły dwa lata w Sztokholmie na leczeniu i rehabilitacji zapewnionej przez Szwedzki Czerwony Krzyż. W 1947 roku zadebiutowały wspólnie tomem poetyckim Śpiew za drutami, złożonym z wierszy pisanych w niewoli (II wydanie: Austeria 2015). W 1948 roku Henryka wraz z mężem Leszkiem i urodzonym w 1946 roku synkiem Janem wyjechała do Stanów Zjednoczonych (siostra poszła w jej ślady rok później). W 1951 roku urodziła córkę Joy. W 1971 roku wydała autobiograficzną powieść The Baders of Jacob Street, a drugą, pod tytułem Marek and Lisa: A Love Story, tuż przed śmiercią. Zmarła nagle w 1984 roku.

Całokształt to opowieść o niemożliwości początku i końca, o paradoksach istnienia i o istnieniu paradoksów, o silnym podmiocie i o jego braku, o tym, że słowo i obraz mogą być postrzegane w jednej chwili jako dopełnienie i przeciwieństwo. Dla Kazimierza Fajfera nie ma łatwych odpowiedzi, bo nie ma łatwych pytań. Idąc ścieżkami wydeptanymi przez Stanisława Dróżdża i innych (neo)awangardzistów, prowadzi czytelnika poza oczywiste. Ważna podróż, ważny tom.
Jakub Kornhauser