Cesarzowa Pierwsze lata Sisi na wiedeńskim dworze

Sisi miała życie jak z bajki. Elżbieta Amelia Augusta Wittelsbach w wieku szesnastu lat została cesarzową Austrii i królową Węgier – żoną Franciszka Józefa I, władcy największego państwa w Europie. Swego męża i wszystkich dookoła potrafiła zauroczyć inteligencją, wiedzą i oczytaniem. Na dodatek przez całe życie olśniewała urodą i wdziękiem – nazywano ją „różą Bawarii”. Niepokorna, buntowała się przeciwko etykiecie dworskiej i rozwijała swoje pasje, nie zważając na krytykę otoczenia. Bywała kapryśna, egocentryczna i narcystyczna – jak nastoletnia księżniczka, którą nigdy nie przestała być. Blichtr cesarskiego dworu skrywał jednak też osamotnienie, niezrozumienie oraz szklany sufit konwenansów i pułapki dworskich intryg. Brigitte Hamann szczegółowo opisuje życie tej nietuzinkowej postaci, nie ulega jednak jej cukierkowej legendzie, twardo konfrontując ją z historycznymi faktami. Barwnie kreśli realia czasów, które stworzyły Sisi – paradoksalnie zdającą się do nich nie pasować. Biografia cesarzowej Elżbiety to wciągająca opowieść o tym, że nie każda bajka dobrze się kończy.

Królowe epoki przepychu i upadku – Kamil Janicki powraca do historii silnych kobiet! Kontynuacja bestsellerowych Dam złotego wieku, na jaką czekaliśmy! XVII wiek był stuleciem nieskrępowanej wolności, ale tylko dla tych, którzy nosili szlacheckie kontusze. Jednak być może było to przede wszystkim stulecie wyjątkowych kobiet? W dużej mierze dzięki nim trudny wiek XVII nie przeszedł do historii jako epoka ostatecznego upadku, ale srebrny okres dziejów Rzeczypospolitej… W swojej najnowszej książce Kamil Janicki z doskonałym wyczuciem napięć i dramatów snuje opowieść o potężnych i ambitnych Francuzkach na polskim tronie: Ludwice Marii Gonzadze – żonie Władysława IV i Jana Kazimierza, oraz wielkiej miłości Jana III Sobieskiego – Marii Kazimierze d’Arquien, zwanej Marysieńką. Ludwika Maria namawiała drugiego męża, by wytrwał w oporze przeciw Szwedom nawet w najczarniejszych chwilach niszczycielskiego potopu. To ona wizytowała polskie szańce pod Warszawą, a gdy starcia zbrojne dobiegły końca, podjęła konieczną – ale też skazaną na porażkę – walkę o reformę kraju. Maria Kazimiera jako siedemnastoletnia panna na wydaniu wyszła za Jana Zamoyskiego, gdy jednak mąż niespodziewanie umarł (mając zaledwie 37 lat), nie minęły dwa tygodnie, a Maria Kazimiera i pan Sobieski potajemnie stanęli na ślubnym kobiercu. Stało się to nie tylko za zgodą, ale wręcz pod naciskiem królowej, która – w myśl zachowanej relacji niemieckiego szpiega – przyłapała ich nocą „na uczynku”. Oto wciągająca biografia przedstawicielek najświetniejszych arystokratycznych rodów Francji, którym udało się trzeźwo, dalekosiężnie i wytrawnie zagrać bardzo trudną kartą.

Bezwzględna despotka i przyjaciółka filozofów, przebiegła w polityce i rozmiłowana w sztuce.
Zwycięska cesarzowa i nienasycona kochanka. Semiramida i Messalina Północy.

Caryca Rosji Katarzyna II zwana Wielką przez ponad 34 lata (1762-1796) rządzi twardą ręką, krwawo tłumi bunty, prowadzi zręczne gry polityczne i zwycięskie wojny. Unicestwienie potęgi tureckiej, przyłączenie Krymu, rozbiory Polski – zawsze w imię świętych interesów imperium. Mieni się liberalną, a postępuje jak autokratka: tortury i morderstwa są nieodłączną częścią jej polityki. Wzniosłe idee filozofów nie przeszkadzają jej umacniać poddaństwa, a mimo to dla swego ludu pozostaje ukochaną „mateczką”. Ostentacyjnie wspiera pisarzy i artystów, ale to tylko propaganda na użytek oświeconej Europy.
W miłości jest wstydliwa w słowach, rozwiązła w czynach. Obdarzona krwistym i porywczym temperamentem, mężczyzn ma za narzędzia rozkoszy.
Żelazną wolą, pracowitością i inteligencją osiąga wszystko, czego pragnęła. Poślubia nie tylko następcę rosyjskiego tronu, którego niebawem zamorduje – poślubia samą duszę rosyjskiego narodu. Niemka, w której żyłach nie płynie ani kropla krwi rosyjskiej, staje się ucieleśnieniem Rosji.

HENRI TROYAT, wybitny pisarz francuski, historyk i biograf pochodzenia rosyjskiego, laureat Nagrody Goncourtów, członek Akademii Francuskiej, znawca dziejów Rosji, autor wielu powieści oraz biografii, m.in. „Piotr Wielki” i „Iwan Groźny”. W porywającej książce kreśli barwny, wielowymiarowy portret Katarzyny Wielkiej: wybitnej i przerażającej władczyni rozkazującej królom i kobiety z krwi i kości, ulegającej skrajnym namiętnościom.

Książka zawiera sylwetki wszystkich władców epok pryncypatu i dominatu, począwszy od Juliusza Cezara, a skończywszy na Romulusie Augustulusie. Kalendarium, obejmujące najważniejsze wydarzenia polityczne i militarne tego okresu, jest doskonałym uzupełnieniem pocztu cesarzy. Pomaga czytelnikowi umiejscowić w czasie fakty przedstawione w poczcie, zorientować się w przebiegu walk o władzę w państwie, prześledzić rozwój terytorialny imperium i wreszcie jego upadek.

Ta książka to dziewięć krwistych portretów wszystkich prezydentów Czechosłowacji plus jako bonus portret księdza Tiso – głowy marionetkowego państwa słowackiego z czasów drugiej wojny światowej. Jest w tych opowieściach nie tylko wiedza i rzetelny warsztat historyczny autora, ale także wiele pysznych anegdotek. Jest dramat trudnych wyborów Edvarda Beneša i Emila Háchy, są gangsterskie porachunki komunistycznych prezydentów – niczym z dobrego kryminału i jest też niezamierzona groteska ich politycznych poczynań, a na koniec barwny portret zmarłego przed dziesięciu laty Václava Havla, ostatniego prezydenta Czechosłowacji i pierwszego – Republiki Czeskiej. Lektura tej książki to wielka i pożyteczna przyjemność, polecam!
Andrzej S. Jagodziński

Książka Andrzeja Krawczyka o prezydentach Czechosłowacji oferuje atrakcyjne spojrzenie, bo polega na rzadkiej kombinacji: z jednej strony erudycji zawodowego historyka, specjalisty od historii Czech i Słowacji, oraz osobistym, głębokim doświadczeniu czeskiego środowiska, w którym Autor spędził wiele lat jako ambasador Polski. Akapit o ostatnim z bohaterów jest napisany też na podstawie autopsji i jest niezwykle ciekawym spojrzeniem w kontekście zbliżającej się dziesiątej rocznicy śmierci Václava Havla. Książka przekonująco pokazuje, że mając odpowiednią i przemyślaną koncepcję, można jednak pisać historię całych krajów i narodów w zwięzłej formie biografii czołowych polityków. Andrzejowi Krawczykowi udało się to dzięki wrażliwemu połączeniu fragmentów poświęconych osobowościom prezydentów oraz fragmentów wyjaśniających kontekst ich życia i działalności. Jako czeskiemu historykowi czytanie o prezydentach Czechosłowacji nigdy nie wydawało mi się tak interesujące.
Miloš Řezník

To jest poczet królów Czechosłowacji, czyli prezydentów tego państwa w dwudziestym wieku. Zarazem to ciekawa opowieść o losach naszych południowych sąsiadów; opowieść kompetentna i zajmująca. Autor stara się być obiektywny i sprawiedliwy, gdy kreśli tę panoramę dziejową od Masaryka, mędrca i skandalisty, do Havla mędrca i ironisty. A przecież to oni stanowią najlepszą tradycję Czechosłowacji. Łatwo dostrzec stanowisko ideowe Krawczyka, który jest zafascynowany Czechosłowacją, całym swym sercem liberalnego konserwatysty. Bardzo zajmująca lektura.
Adam Michnik


Andrzej Krawczyk – specjalista w dziedzinie historii Europy Środkowej i Bałkanów XIX/XX wieku. Wykładowca historii Europy Środkowej i Historii Prasy Polskiej na UW i KUL oraz historii Polski na Uniwersytecie Karola w Pradze i Komenskiego w Bratysławie. Autor ośmiu książek i ponad 150 artykułów, w tym przetłumaczonej na język czeski biografii Jozefa Tiso.

Po 1989 r. urzędnik państwowy – dyrektor gabinetu ministra Aleksandra Halla w rządzie Tadeusza Mazowieckiego, dyrektor generalny w Kancelarii Sejmu, doradca premier Hanny Suchockiej, minister w Kancelarii Prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Dyplomata – Ambasador w Czechach, na Słowacji oraz w Bośni i Hercegowinie. Przed 1989 rokiem wspólnie z Bronisławem Komorowskim wydawał podziemne pismo „ABC”.

On oddał dla niej tron Ona oddała dla niego wszystko

Miłość do tej kobiety była tak wielka, że król oddał za nią koronę. A może monarcha szukał również ucieczki od ciężaru panowania? Zadania, któremu – jak mniemał – nie zdoła sprostać? Wendy Holden, autorka licznych bestsellerów, powraca w tej powieści do jednego z najgłośniejszych skandali XX wieku.

Rok 1928. Do Londynu przybywa z mężem Amerykanka w średnim wieku i przeciętnej urody. Nie ma pieniędzy ani znajomości, pierwsze miesiące w tym mieście przynoszą jej jedynie zawód i rozgoryczenie. Chcąc wypełnić pustkę samotnych dni, namiętnie czytuje modne pisma i chłonie wiadomości z życia towarzyskich elit Londynu. Jej los ulega nagłej odmianie, gdy dzięki pewnemu zaproszeniu uzyskuje dostęp do kręgów towarzyskich księcia Walii, następcy tronu. Od pierwszego spotkania książę jest zauroczony jej amerykańskim akcentem i prostolinijnym sposobem bycia. Wallis Simpson wnosi powiew świeżego powietrza w duszną dworską atmosferę jego codziennej egzystencji. W miarę upływu czasu coraz mocniej łącząca ich przyjaźń przeradza się w miłość. Wallis zdaje sobie sprawę, że jej szczęście nie może trwać wiecznie. Książe w końcu poślubi odpowiednią kandydatkę na królową, a ona wróci do męża. Nagła śmierć Jerzego V ostatecznie przesądza o dalszym biegu wydarzeń. Książę Walii zostaje królem Edwardem VIII. Wtedy jednak, ku zdumieniu i przerażeniu Wallis, oznajmia, że nigdy nie dopuści do ich rozstania. Bajkowy romans zmienia się w koszmar. Cała rodzina królewska zwraca się przeciw niej, a król Edward VIII, nie uzyskawszy zgody na ich małżeństwo, postanawia zrzec się tronu. Wallis Simpson staje się przedmiotem kampanii oszczerstw i powszechnej nienawiści, kobietą oskarżaną o upadek monarchii, symbolem wszelkiego zła i bohaterką królewskiego skandalu stulecia. [cytat na lewe skrzydełko] „Niewielu osobom dane było spędzić lockdown w towarzystwie legendy. Ja miałam szczęście przetrwać ten trudny czas z Wallis Simpson. Jej postać zawsze mnie fascynowała i po ukończeniu Guwernantki – powieści o inspirującej młodej kobiecie, która była nauczycielką księżniczek Małgorzaty i Elżbiety Windsor, zdecydowałam, że tematem mojej kolejnej książki będzie właśnie Wallis. Podobnie jak Marion Crawford, bohaterka Guwernantki, także Wallis wstrząsnęła Domem Windsorów. Jednak przed rozpoczęciem prac dokumentacyjnych nie zdawałam sobie sprawy, jak wiele łączy te dwie historie. Tymczasem w obu przypadkach z chwilą wejścia w królewską rodzinę reputacja obu kobiet została zniszczona. Im więcej czytam o Wallis, tym bardziej wątpliwa wydaje mi się utrwalona tradycją opinia, że była to zimna łowczyni fortun, która chciała zostać królową Anglii”. [bio autorki na skrzydełko] WENDY HOLDEN pracowała jako dziennikarka „The Sunday Times”, „Tatlera” i „The Mail on Suday”, zanim zdecydowała się poświęcić karierze literackiej. Trzynaście jej powieści znalazło się w pierwszej dziesiątce brytyjskiej listy bestsellerów. Jej prozę charakteryzuje szybkie tempo, humor i błyskotliwy styl. Wendy jest mężatką i ma dwoje dzieci, mieszka w Derbyshire.