Chajjal Powieść wschodnia

Momo Kapor urodził się w 1937 r. w Sarajewie. Mieszka w Belgradzie, gdzie ukończył Akademię Sztuk Pięknych. Jest autorem ponad dwudziestu książek oraz znanym artystą plastykiem. Blokada Belgradu to piąta książka Momo Kapora przełożona na język polski. Każda z nich jest inna, ale wszystkie łączy oryginalny styl i ogromna erudycja autora, bogactwo zawartych w nich metafor i skojarzeń, znajomość ludzi, spraw i zjawisk nie tylko w obrębie Jugosławii, lecz także Europy i świata. Blokada Belgradu opisuje losy Belgradu - który zdaniem autora jest metaforą całego kraju i narodu - w ciągu dwudziestu tygodni. Autor czyni to lekko, dowcipnie, niekiedy z ironią i pogodą ducha, mimo wcale niewesołego tematu. Wszystko, co tworzy, zaprawia swoistym humorem, w którym tkwi urok jego stylu.

"Lipowy Dwór" to powieść przygodowa dla młodzieży z wątkiem kryminalnym. Perypetie młodego mężczyzny próbującego po pięćdziesięciu latach odzyskać i zagospodarować rodową siedzibę na pograniczu Warmii i Mazur splatają się z historią pruskiego junkra, którego siedziba przez graniczną rzekę stykała się z Lipowym Dworem.

„Poczuła się otępiała. Myśli płynęły wolno. Odległe i wyciszone, jakby otulone gęstymi obłokami. W jej krwiobieg przenikały składniki mikstury i narkotyki. Serce łomotało jak oszalałe. Zmieniały się nastroje. Raz opadały jej powieki, za chwilę czuła się podniecona. Ręce i nogi miała jak z ołowiu. Oddech – szybki i chrapliwy.
Zanurzyła się w cudownych doznaniach. Poczuła uczucie rozkoszy rozchodzące się od piersi ku podbrzuszu. Zadrżała i zaskomlała jak niemowlę”.
Fragment książki

Shirley – młoda, ambitna dziewczyna zakochuje się w nieodpowiednim kandydacie. Pewnego dnia wracając od ukochanego zostaje uśpiona i zgwałcona przez wynaturzonego mordercę. Po kilku miesiącach rodzi syna. W umyśle przestępcy rodzi się podejrzenie, że to jego dziecko.
Shirley spowijają niewidoczne cienie. Uczciwą kobietę oplatają niewidzialne macki. Morderca czai się mroku. Nadciąga lawina nieszczęść – żywioł, który niszczy wszystko na swej drodze. Akcja nabiera zawrotnego tempa, a monstrualny wir wciąga czytelnika w mroczne głębiny ludzkiej duszy.

Tom zatytułowany "Nogi Izoldy Morgan" zawiera trzy opowiadania oraz trzy manifesty Brunona Jasieńskiego. Tytułowy utwór jest przesyconą podtekstami groteską i powstał we Lwowie w 1923 roku. Autor dał w nim wyraz swoim awangardowym ambicjom, tym razem wyrażonym w formie utworu prozatorskiego. Inny charakter ma niesamowite opowiadanie "Klucze", opublikowane na łamach lwowskiego czasopisma "Torpeda" i pozostające przez wiele lat w zapomnieniu. Zamieszczenie go w niniejszym zbiorze jest jego pierwszą książkową publikacją. Z kolei utwór "Nos" powstał w Związku Radzieckim i jest zręczną groteską wymierzoną przeciwko hitlerowskiej ideologii rasowej. Czytelnik znajdzie także w książce trzy głośne swego czasu manifesty artystyczne pióra Jasieńskiego. Są to: "W sprawie krytyki artystycznej", "W sprawie poezji futurystycznej" oraz "Do narodu polskiego. W Sprawie natychmiastowej futuryzacji życia". Wszystkie trzy pochodzą z 1921 roku, najbardziej obrazoburczego okresu w literackim życiu Jasieńskiego.

Kiedy wakacje się kończą harcerze zaczynają się nudzić…
Bzdury! Dopiero wtedy zaczyna się prawdziwa przygoda!
Zastęp „Czarnych stóp” nie tylko musi stawić czoła dobremu wychowaniu pupila zastępu, czy też na nowo sprostać obowiązkom dobrego harcerza, ale przede wszystkim musi pomóc nowemu koledze…
Zabawne historie, tajemnicze zdarzenia, komiczne perypetie młodych chłopców bawią, wzruszają już kilka pokolenia czytelników. Nie czekaj, zacznij słuchać!

Błyskotliwa. To jedno słowo opisuje tę książkę idealnie. [Karolina, lubimyczytac.pl]

„Pamflet na siebie” to pożegnanie Konwickiego z pisaniem. W telewizyjnej wypowiedzi dla Stanisława Beresia Konwicki opowiadając o tej książce przedstawiał ją, jako zamknięcie swojej kariery pisarskiej. Od tamtej pory Konwicki nie opublikował żadnej nowej książki. [instytutksiazki.pl]

„Pamflet na siebie” jest swoistym podsumowaniem twórczości dokonanym przez pisarza i oceną samego siebie jako człowieka. To odważna próba, w której autor zdecydował się obnażyć swoje braki, niedoskonałości, celowo się ośmieszyć. Konwicki nazwał zresztą tę publikację „gęstym strumieniem świadomości, której kłania się zacny doktor Alzheimer”. Co więcej, tworzył ją podobno z ogromną uciechą dla przyjemności swoich czytelników. Ta dygresyjna opowieść pełna jest tego, co najbardziej cenimy w prozie pisarza: autoironii, kąśliwych uwag, błyskotliwych anegdot, barwnych relacji z podróży, które zlewają się w wartościową, niezmiernie interesującą całość. [Agora, 2010]

Nota: przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji.
Projekt okładki: Olga Bołdok na podstawie grafiki Tadeusza Konwickiego.