Chiny Wielki Skok w mgłę

Książka Dwór kalifów. Powstanie i upadek najpotężniejszej dynastii świata muzułmańskiego to przedstawiona w formie barwnej, dynamicznej opowieści, przetykana anegdotami, oparta na arabskich średniowiecznych kronikach, historia kalifów abbasydzkich i ich dworu w ciągu dwóch stuleci, które zostały uznane za złoty wiek dynastii abbasydzkiej. Ich usytuowana nad Tygrysem, założona w 762 roku stolica Bagdad była w tym okresie kwitnącym ośrodkiem muzułmańskiego życia. Na bagdadzkim dworze kalifa skupiało się życie polityczne, kulturalne, intelektualne i artystyczne rozległego imperium. Hugh Kennedy, znany brytyjski orientalista, przedstawia strukturę rządów kalifatu – urzędy, wezyrów, armię, oraz strukturę dworu władcy – harem, eunuchów, niewolnice-śpiewaczki i dworskie intrygi. Jednocześnie pokazuje, jak pod patronatem kalifa i możnych wpływowych osobistości: wodzów i urzędników, w atmosferze luksusu, zmysłowości i uczt, na których obficie lało się wino, kwitła wspaniała poezja i bogate życie intelektualne promieniujące na całe imperium od Półwyspu Iberyjskiego po Azję Środkową i Indie.

Jedynym państwem Azji Centralnej, które zagnieździło się w świadomości Europejczyków, pozostaje Afganistan. Dawne republiki radzieckie: Tadżykistan, Turkmenistan, Uzbekistan i Kirgistan, zlewają się w jakąś bezkształtną całość, ich istnienie umyka świadomości Europejczyków. I tylko dzięki temu, że stały się państwami końca, zachowały one stary, niekoniecznie dobry świat. Pozostały probierzem tego, czym było imperium radzieckie i co po sobie zostawiło – na każdej możliwej płaszczyźnie: politycznej, gospodarczej, religijnej, kulturowej, społecznej.
Frunze w meczecie jest kulturowym reportażem z Kirgistanu – niegdysiejszej Kirgizji, jednego z najbardziej tajemniczych państw Azji Centralnej. Autor pokazuje jego teraźniejszość, mocno – znacznie mocniej, niżbyśmy się spodziewali – naznaczoną sowiecką przeszłością. Pokazuje świat o historii długiej i krótkiej zarazem. Świat, który miał być monolitem, a jest pełen sprzeczności.

Ontologicznie końcem będzie to, co nieistotne i niewidoczne. Albo nieistniejące. Kirgizja jest na końcu. Na końcu świata. Niewielu ludzi wie, gdzie jest Kirgizja, a jeszcze mniej – czym ona jest. Można tam znaleźć Związek Radziecki, jaki przechowujemy we wspomnieniach. Dziadowski, a jednocześnie egzotyczny. Fascynujący i odpychający zarazem. Taka jest właśnie Kirgizja: azjatycka kultura zmieszana z islamem i sowiecką historią. Państwo zupełnie nieznane, w którym czas płynie wolniej. Kirgizja ostatnia, na samym końcu.

Cezary Kościelniak, filozof, pracownik Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, eseista i felietonista. Fascynuje go poznawanie ludzi i odkrywanie miejsc w kulturach bliskich i dalekich. Czujny nomad i obserwator świata.

Patronat medialny TVP1, KAI, Rzeczpospolita

Historia Japonii to obszerny i nowoczesny podręcznik akademicki cechujący się atrakcyjnością merytorycznego wykładu i przystępnością języka. Autor przedstawia dzieje Japonii od czasów najdawniejszych aż do dziś. Czytelnik znajdzie tu pełne i wszechstronne informacje zarówno z zakresu historii politycznej i gospodarczej, jak i historii kultury. W kolejnych rozdziałach Conrad Totman porusza m.in. zagadnienia dotyczące kształtowania się stosunków polityczno-społecznych, zmian w sferze produkcji i dystrybucji dóbr, rozwoju kultury wysokiej i kultury wojowników, skutków procesu jednoczenia państwa japońskiego w okresie wojen domowych oraz problemów wynikających z izolacji Japonii. Autor podejmuje też kwestie związane z wchodzeniem nowoczesnego państwa japońskiego na arenę międzynarodową, demokratyzacją, rozwojem gospodarczym i rodzącymi się w jego wyniku problemami społecznymi oraz kulturą współczesną.

Gruzini wierzą, że kraj podarował im Bóg. Gdy Stwórca dzielił ziemię między narody, oni przyszli ostatni.
— Spóźniliście się — rzekł do nich z wyrzutem Pan.
— Przepraszamy, ale piliśmy wino za Twoje zdrowie — tłumaczyli Gruzini.
— Cóż mam z wami począć, nie mam już ziemi, wszystko rozdałem — zatroskał się Pan Bóg. Gruzini pokornie pochylili głowy i trwali w milczeniu. Bóg pogładził swoją długą, siwą brodę, uśmiechnął się i rzekł: — Weźcie więc tę część, którą przygotowałem dla siebie.

I tak Gruzini dostali we władanie maleńki kawałeczek ziemi, wciśnięty między brzeg Morza Czarnego a góry Kaukazu.

Gruzja — mały, piękny kraj leżący u stóp Kaukazu. Niemal azjatycki, a jednak bardzo europejski. Kraj ludzi i wilków, któremu przed wiekami powierzono rolę obrońcy chrześcijaństwa przed zagrożeniem ze strony Persów, Arabów i Turków. Nie bez racji: Gruzini, jako drugi naród po Ormianach, już w VI wieku przyjęli chrześcijaństwo jako religię państwową. Ich średniowieczny król, Dawid Budowniczy tytułował się „Mieczem Mesjasza”. Dzieje tego dzielnego i niezależnego kraju to historia wojen z sąsiadami oraz najeźdźcami ze wschodu i zachodu, walki o niepodległość i własną tożsamość. Może pewne podobieństwo losów jest jednym z powodów, dla których Gruzini mają tak wiele sympatii dla Polaków? Jednak my sami niewiele wiemy o Gruzji i Gruzinach. Warto to zmienić, zwłaszcza, że ten kaukaski kraj staje się coraz popularniejszym celem wakacyjnych wyjazdów. A przecież wstyd nie znać zwyczajów, jakie panują w domu gospodarza…

"Zawsze wierna, lojalna, pełna czystej, bezinteresownej odwagi".
Jego Świątobliwość Dalajlama

"Konfrontacja między tybetańską pisarką Oser a starym chińskim reżimem to przede wszystkim zderzenie wolności sumienia z nakładanym jej kagańcem, godności z upokorzeniem, otwartości wiary z bezmyślnością przemocy".
Liu Xiaobo, więzień polityczny, laureat Pokojowej Nagrody Nobla w 2010 roku.

Tybet, którego świat nie widzi i nie zna, ponieważ nie życzy sobie tego chińskie państwo – które stać na egzekwowanie narzuconych przez siebie reguł bezwzględnie i z całą surowością – widziany oczami Oser, tybetańskiej intelektualistki, pisarki, dziennikarki społecznej i jednoosobowej agencji informacyjnej: „poetki, która zapomniała się bać”.

Sto jedenaście tekstów Oser z ostatnich siedmiu lat oraz esej Wang Lixionga – chińskiego intelektualisty, pisarza, historyka i ekologa.

PARAG KHANNA urodził się w Indiach, wychował w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, USA i Niemczech, kształcił zaś w USA i Wielkiej Brytanii. Jest specjalistą w zakresie stosunków międzynarodowych i polityki zagranicznej. Obecnie jest partnerem zarządzającym FutureMap, firmy zajmującej się planowaniem scenariuszy i doradztwem strategicznym, współpracującej z najbardziej innowacyjnymi rządami, miastami i firmami na świecie. Współpracował ze Światowym Forum Ekonomicznym, był członkiem Rady Stosunków Międzynarodowych, Międzynarodowego Instytutu Studiów Strategicznych, doradcą programu Global Trends 2030 National Intelligence Council, a także amerykańskich sił specjalnych w Iraku i Afganistanie. Opublikował książki: The Second World, How to Run the World, Connectography, Hybrid Reality oraz Technocracy in America. Magazyn „Esquire” uznał go za jednego z „75 najbardziej wpływowych ludzi XXI wieku”.

Tłumaczony na wiele języków bestseller PRZYSZŁOŚĆ NALEŻY DO AZJI to książka napisana dla ludzi Zachodu przez człowieka Wschodu, który doskonale zna i rozumie Azję oraz panujące tam stosunki społeczne, polityczne i gospodarcze. Parag Khanna ukazuje specyfikę Azji, zakorzenioną w jej historii i kulturze, której nie da się zrozumieć patrząc wyłącznie z zachodniej perspektywy. Siła Azji i jej przyszłość tkwią w tym, co pozytywnie odróżnia ją od pogrążonej w kryzysie cywilizacji zachodniej: wyższości merytokracji nad demokracją, pragmatyzmu nad ideologią oraz dobra wspólnego nad zaspokajaniem egoistycznych roszczeń jednostek i mniejszościowych grup. Warto przyjrzeć się dziś Azji i temu, co ma do zaoferowania, gdyż, zdaniem autora, o ile XIX wiek był stuleciem Europy, XX – Ameryki, o tyle XXI wiek będzie stuleciem Azji.

Poważna i dobrze udokumentowana próba wykazania, że stulecie amerykańskie ustępuje miej­sca stuleciu, w którym siła gospodarcza i polityczna jest coraz bardziej skoncentrowana w Azji.
„Financial Times”

Azja w coraz większym stopniu scala się w osobną jednostkę polityczną, kulturalną i gospodarczą, która jest gotowa wyprzedzić słabnący Zachód... Przyszłość należy do Azji.
„Wall Street Journal”

Dzięki dogłębnym badaniom Khanna ukazuje przyszłość Azji w XXI wieku... Erudycyjny opis oszałamiającej dominacji gospodarczej.
„Japan Times