Chłopiec i pingwin

Jak to jest, że opowieści Jolki można słuchać godzinami? Dlaczego tylko Bartek potrafi z nauczycielami załatwić każdą sprawę? I co sprawia, że czasem nawet rodzice dają się do czegoś przekonać? To magia! Ty też możesz nauczyć się, jak przekonać innych do swojej racji, jak pokonać stres przed występem, jak zabawić kogoś rozmową, a nie zgadać na śmierć! Taką magię znali już ludzie w starożytności, a dzisiaj – studiują ją menadżerowie, twórcy reklam, politycy. Ta magia – to magia retoryki! A ta książka – to twój do niej klucz!

Porozmawiajmy o porozumiewaniu się
Ta książka nie jest poradnikiem psychologicznym, choć została napisana przez psycholożkę. Nie jest także instruktażem, z którego dowiecie się, jak żyć. Stanowi za to swoiste źródło inspiracji. Autorka, zainspirowana wyborem cytatów, od których gęsto w internecie, postawiła sobie za cel stworzyć połączenie między sobą i czytelnikiem, a potem dalej - między czytelnikiem i drugim człowiekiem. Każdy cytat otwiera konkretny temat, ważny w tej sferze naszego funkcjonowania, którą nazywa się społeczną. Inicjowane cytatami teksty są filozoficzno-psychologicznymi traktatami skoncentrowanymi na porozumiewaniu się.

Ta książka jest moim subiektywnym komentarzem do codzienności. Ten komentarz ma datę ważności, a zatem pewien limit słuszności. Być może stawiając w niej ostatnią kropkę, inaczej zobaczę, usłyszę i zrozumiem to, o czym tu do was napisałam. Jeśli tak właśnie się stanie, to napiszę do was jeszcze raz.

A wy tymczasem sobie dopowiadajcie swoje własne słowa do moich słów i do słów autorów tych mądrych cytatów. Przystawiajcie swoje myśli do moich; mierzcie, krójcie, przycinajcie na swoją miarę.
Autorka

Magdalena Trus-Urbańska - psycholożka, wykładowczyni i trenerka biznesu z 20-letnim doświadczeniem. Specjalistka w dziedzinie komunikacji i zarządzania sytuacjami kryzysowymi. Ukończyła uniwersytety w Gdańsku i Warszawie. Pracowała między innymi jako psychoterapeutka, PR-owiec, negocjatorka.

Książka Mam dość; to inspirująca i dowcipna propozycja dla dorosłych, którzy chcą się odstresować, wyżyć artystycznie, zemścić się na szefie, odreagować kłótnię z partnerem, ponarzekać na dzieci, pośmiać się z ludzkich przywar i przypomnieć sobie, na czym polegają głupie kawały i dobrze się bawić. Pomogą w tym dowcipne rysunki i podpowiedzi znanego z satyrycznego zacięcia ilustratora Dariusza Wanata. Ta książka pozwala na absolutną swobodę twórczą. Można w niej rysować, bazgrać, malować, wklejać, wyszarpywać, wypisywać głupie teksty itp., przetwarzając twórczo negatywne emocje, rozwijając wyobraźnię i poczucie humoru, stając się jedynym w swoim rodzaju autorem.

Słowo „manipulacja” wywodzi się z łaciny: „mani” to „ręka”, „pulus” to „pełny”, „kontrolowany”. W efekcie „manipulacja” to działanie, w którym świadomie „trzymamy w ręce” jakiś proces. Wpływamy na kogoś lub na sytuację w sposób świadomy, a nie przypadkiem. Przygotowujemy się do tego wpływania. I nie ma w tym nic złego. I nie dajmy się oszukać, że techniki wywierania wpływu są dobre, a techniki manipulacji złe. To dokładnie te same narzędzia. Rok 2020 to czas pandemii, która zatrzymała świat. Od marca 2020 r. żyjemy w innym świecie. Od pierwszego wydania Manipulacji odczarowanej pojawiły się też trzy poważne zjawiska społeczne. Jedno to #BLM; drugie to #MeToo. I świadomość zmian klimatycznych. W rozszerzeniu, w kontekście „manipulacji odczarowanej” o tym właśnie piszę.

Przestroga:Słowo „manipulacja” nie nadaje się na termin. Nie może być precyzyjne. Manipulacja to taka perswazja, co nam się nie podoba, co jest według nas nieuczciwa. Kiedy oceniamy, powinniśmy wiedzieć, że oceniamy, a nie stosujemy termin. I powinniśmy to pokazywać. Inaczej manipulujemy. Tak to oceniam.
prof. Jerzy Bralczyk

To praktyczny podręcznik dla tych, którzy chcą mocno trzymać ster swojego życia, a tym samym żyć mądrze, świadomie i godnie. Szczerze polecam każdemu, kto chce osiągnąć wyższe poziomy skuteczności i radości życia.
Ewa Foley, autorka Zakochaj się w życiu, nauczycielka sensownego życia

O Marku Skale z Krakowa słyszałem ciągle od 1994 roku, gdy przyjechałem do Polski. Dobrze, że 8 lat później go poznałem osobiście. Od tej pory wiem, że zapraszanie guru mówiących na głos po angielsku straciło sens. Sens ma zaproszenie Marka. Z tą książką szczególnie!
Robert Krool, mentor, diagnostyk rozwojowy, autor

Nic tak nie odczarowuje złego PR-u manipulacji jak rozłożone na czynniki pierwsze mechanizmy, techniki i przykłady. I dobrze, że Odczarowana!
Anna Łowińska, konsultant HR i Personal Branding

Tęsknota za młodością i ówczesnymi marzeniami, nieporozumienia małżeńskie, błędy życiowe… w swoim literackim debiucie, dziewięciu krótkich, ale treściwych opowiadaniach, Marie Aubert tworzy małe światy, w których możemy przeglądać się jak w lustrze.

Autorka świetnie przyjętej w Polsce powieści Dorośli doskonale radzi sobie z krótkimi formami. Zbiór opowiadań Zabierz mnie do domu, podobnie jak powieść, pokazuje, jak dużo się dzieje pod powierzchnią zwykłej codzienności, jak bardzo buzują emocje i ile pozornie bliskie sobie osoby mają do ukrycia.

Książka Marie Aubert to migawki z życia zwykłych ludzi, którzy gubią się w swoich oczekiwaniach, nie umieją odczytywać własnych i cudzych pragnień. Jest to proza gorzka i dotkliwa, bo autorka operuje w dobrze znanych nam wszystkim rejestrach – ciągłego rozczarowania i wielkich nadziei. Na przemian. Jak to w życiu.
Anna Dziewit-Meller, „BUKBUK”

Bohaterowie Marie Aubert szukają stabilności, spokoju, chcą spełniać swoje ukryte, niewypowiedziane pragnienia i są gotowi na… wiele podłości, by zyskać to, na czym im zależy. Ta autorka ubiera w słowa uczucia, których się wstydzimy, dlatego raczej nie mówimy o nich publicznie. Robi to doskonale.
Agnieszka Kalus, „Czytam, bo lubię”

Każda choroba nosi znamiona sytuacji trudnej. Pozbawia osobę możliwości naturalnego zaspokajania swoich potrzeb. Niejednokrotnie zmusza do reorganizacji dotychczasowego sposobu postrzegania siebie, życia, planów, celów, jakie sobie stawia. Stwardnienie rozsiane jest jednak chorobą szczególną. Jej specyfika wiąże się przede wszystkim z postępującym, nieodwracalnym charakterem, nieprzewidywalnym dla dotkniętej nią osoby przebiegiem oraz często nieswoistymi objawami. Rozpowszechnione są przekonania, że diagnoza stwardnienia rozsianego brzmi jak wyrok skazujący na niepełnosprawność, całkowitą zależność od innych osób, uwięzienie we własnym mieszkaniu (często na górnych piętrach bloków bez windy). Te i inne czynniki kreują trudną sytuację osób chorych na stwardnienie rozsiane. Jak sobie z nią radzą? Czy potrafią przystosować się do życia ze stwardnieniem rozsianym? Jak funkcjonują w małżeństwie, rodzinie, życiu towarzyskim i zawodowym? Celem niniejszej publikacji jest udzielenie odpowiedzi na te pytania.