Choroba Alzheimera 1906-2021

W pracy przedstawiono 3 profile pacjentów z różnymi chorobami przewodu pokarmowego, u których można uzyskać korzyści z zastosowania metronidazolu.

Leki mukolityczne i ich działanie są źródłem rozmaitych wątpliwości zarówno pacjentów, jak i lekarzy. Część z nas sądzi, że są one bardzo ważne w leczeniu wielu chorób, niektórzy zaś podchodzą sceptycznie do ich celowości i możliwości zastosowania. Według niektórych mogą one prowadzić do nadmiernej produkcji wydzieliny, a inni uważają taki mechanizm mukolityku za zasadny. W niektórych chorobach nie podaje się ich wcale, w innych zaś – stosowane są z pełnym przekonaniem przez wielu specjalistów. Mimo to nie zawsze są podawane zgodnie z wytycznymi lub badaniami klinicznymi. Niniejsza krótka praca przeglądowa jest próbą wyjścia naprzeciw tym wątpliwościom i omówieniem zastosowania leku o wielokierunkowym działaniu – ambroksolu.

Amputacje kończyn stanowią najcięższe i nieodwracalne uszkodzenia układu kostno-stawowego.

Prezentowana w monografii problematyka ma wielopłaszczyznowy i złożony charakter. Mieszczą się w niej zdarzenia wypadkowe skutkujące rozległymi obrażeniami narządu ruchu oraz schorzenia miejscowe i ogólnoustrojowe, w tym warunkowane genetycznie i rozwojowo. Ich skutkiem są nieodwracalne zmiany strukturalne i czynnościowe kończyn, uzasadniające wykonanie amputacji ze wskazań medyczno-biomechanicznych, a w sposób szczególny ze wskazań życiowych. Zakończeniem łańcucha przyczynowo-skutkowego omawianych zdarzeń jest konieczność zaprotezowania kikuta amputowanej kończyny, co pozwala na odtworzenie jej utraconych funkcji, przywraca mechanizmy stereotypu chodu i zdolność wykonywania ruchów precyzyjnych, a tym samym zwiększa szanse chorego na funkcjonalny i emocjonalny powrót do wcześniejszej aktywności zawodowej, sportowej, społecznej i rodzinnej. Bardzo ważnym wsparciem tego procesu jest szeroko pojmowana opieka fizjoterapeutyczna, zarówno we wczesnym, jak i odległym okresie obserwacji klinicznej.

Wydawnictwo i Autorzy mają nadzieję, że monografia znajdzie zastosowanie w codziennej praktyce specjalistów ortopedii i traumatologii narządu ruchu oraz fizjoterapii.

Książka stanowi pomoc dydaktyczną ułatwiającą przyswojenie wiadomości z zakresu motoryczności człowieka, jej struktury oraz procesu motorycznego uczenia się. Część pierwszą opracowania stanowią zagadnienia dotyczące motoryczności ludzkiej, jej struktury oraz procesu motorycznego uczenia się. W drugiej skupiono się nad praktycznym zastosowaniem wiedzy teoretycznej, metodami testowania kondycyjnych i koordynacyjnych zdolności motorycznych oraz formami opracowania rezultatów badań. W przewodniku zamieszczono także najczęściej stosowane testy pomiarowe, normy i układy odniesienia ułatwiające ocenę aktualnego potencjału motorycznego dzieci i młodzieży. Przewodnik ten powinien pełnić funkcję notatnika do zapisu wyników pomiarów lub testów sprawnościowych oraz rozwiązywania zadań. Publikacja przeznaczona jest głównie dla studentów akademii wychowania fizycznego oraz kierunków pokrewnych związanych z edukacją fizyczną i zdrowotną dzieci i młodzieży.

Arypiprazol jest jednym z leków przeciwpsychotycznych II generacji, inaczej – atypowych, znanym od kilkunastu lat. Ma unikalny profil receptorowy względem pozostałych leków przeciwpsychotycznych, co znajduje odzwierciedlenie w jego efekcie terapeutycznym i profilu tolerancji. Działa jak antagonista w sytuacji nadmiaru dopaminy, natomiast przy jej niskich stężeniach eksponuje właściwości agonistyczne. Jak pokazują liczne badania, w zależności od dawki arypiprazol jest skuteczny w leczeniu schizofrenii i choroby afektywnej dwubiegunowej zarówno w okresie zaostrzenia, jak i w terapii podtrzymującej. Jest też lekiem często stosowanym w politerapii. Niniejszy artykuł dostarcza przeglądu informacji na temat zastosowania arypiprazolu w monoterapii, która powinna stać się rutynową praktyką w leczeniu zaburzeń psychicznych.

Atlas stanowi przewodnik metodologiczny po technikach osteopatycznych. Poświęca dużą uwagę okolicom opisywanym dotychczas w innych książkach w niewielkim stopniu.
Dla każdego stawu (bark, łokieć, nadgarstek i ręka, biodro, kolano, staw skokowy i stopa) dysfunkcje stanowią obiekt diagnostyki, na którą składają się testy ruchomości (wraz z ilustrującymi je fotografiami), następujące po nich rozwinięcie traktuje o najważniejszych elementach obrazu klinicznego, a także podstawowych przyczynach zaburzeń równowagi stawowej.
Techniki, wybrane ze względu na swoją skuteczność, zostały zilustrowane przez około 400 fotografii, które dobrano według precyzyjnego , dydaktycznego klucza. Przedstawiają kolejno: pozycję terapeuty i pacjenta; ułożenie rąk terapeuty; dokładne rozmieszczenie punktów oddziaływania terapeutycznego; proces korekcji ograniczenia ruchomości.
W osiągnięciu optymalnej mobilizacji pomagają ponadto testy diagnostyczne, a także porady i podpowiedzi Autorów pozwalające na skuteczne opanowanie gestu korekcyjnego.