Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego – co warto wiedzieć?

Naproksen to niesteroidowy lek przeciwzapalny o szerokim zakresie stosowania, przeznaczony dla chorych z różnorodnymi zespołami bólowymi w układzie mięśniowo-szkieletowym. Działa przeciwzapalnie, przeciwbólowo, a także przeciwgorączkowo przez nieselektywne i odwracalne hamowanie izoform cyklooksygenazy COX-1 i COX-2. W Polsce jest zarejestrowany w leczeniu chorób reumatycznych i ostrych stanów zapalnych narządu ruchu. Niektóre preparaty naproksenu są także zarejestrowane w terapii migreny oraz gorączki. W pracy przedstawiono charakterystyczne cechy substancji.

Podwyższone stężenie cholesterolu jest jednym z głównych czynników ryzyka sercowo-naczyniowego. Jego obniżenie wpływa natomiast na poprawę w zakresie ryzyka sercowo-naczyniowego. Dlatego trzeba je skutecznie leczyć. Podstawowym lekiem w terapii dyslipidemii są statyny. U wielu pacjentów, szczególnie tych nieosiągających docelowego stężenia cholesterolu LDL na leczeniu tylko statyną, należy dołączyć do terapii ezetymib. To bardzo dobre rozwiązanie, gdyż ezetymib w połączeniu z silnie działającą statyną ma bardzo dużą skuteczność hipolipemizującą. Ponadto ezetymib jest też dobrym rozwiązaniem u osób nietolerujących statyn czy niezgadzających się na ich przyjmowanie.

Pacjenci z chorobą zwyrodnieniową stawów cierpią z powodu przewlekłego bólu, ograniczenia ruchomości stawów, pogorszenia jakości życia w sensie medycznym i społecznym. Celem różnych form spersonalizowanego leczenia jest poprawa tych aspektów. Siarczan chondroityny w postaci leku, zastosowany we wczesnym okresie choroby, hamuje jej postęp, a niekiedy nawet regeneruje uszkodzone tkanki.

Amputacje kończyn stanowią najcięższe i nieodwracalne uszkodzenia układu kostno-stawowego.

Prezentowana w monografii problematyka ma wielopłaszczyznowy i złożony charakter. Mieszczą się w niej zdarzenia wypadkowe skutkujące rozległymi obrażeniami narządu ruchu oraz schorzenia miejscowe i ogólnoustrojowe, w tym warunkowane genetycznie i rozwojowo. Ich skutkiem są nieodwracalne zmiany strukturalne i czynnościowe kończyn, uzasadniające wykonanie amputacji ze wskazań medyczno-biomechanicznych, a w sposób szczególny ze wskazań życiowych. Zakończeniem łańcucha przyczynowo-skutkowego omawianych zdarzeń jest konieczność zaprotezowania kikuta amputowanej kończyny, co pozwala na odtworzenie jej utraconych funkcji, przywraca mechanizmy stereotypu chodu i zdolność wykonywania ruchów precyzyjnych, a tym samym zwiększa szanse chorego na funkcjonalny i emocjonalny powrót do wcześniejszej aktywności zawodowej, sportowej, społecznej i rodzinnej. Bardzo ważnym wsparciem tego procesu jest szeroko pojmowana opieka fizjoterapeutyczna, zarówno we wczesnym, jak i odległym okresie obserwacji klinicznej.

Wydawnictwo i Autorzy mają nadzieję, że monografia znajdzie zastosowanie w codziennej praktyce specjalistów ortopedii i traumatologii narządu ruchu oraz fizjoterapii.

Dodruk (na podstawie wydania z 2004 r.) podręcznika, którego wielką zaletą jest przystępność wykładu - przedstawienie dość trudnych zagadnień związanych z budową i czynnością ośrodkowego układu nerwowego w sposób prosty, a jednocześnie obrazowy. Bogaty materiał ilustracyjny, w przejrzysty sposób uzupełnia prezentowane zagadnienia. W podręczniku szczegółowo omówiono budowę i funkcje poszczególnych struktur anatomicznych oraz wyższe czynności nerwowe, jak np. czucie, intelekt, pamięć i koordynacja. Publikacja może być również przydatna lekarzom klinicystom - neurologom i neurochirurgom.

Arypiprazol jest lekiem przeciwpsychotycznym II generacji, który ma podwójne działanie na receptory D2 – antagonistyczne i agonistyczne. Jest obecny na polskim rynku od kilkunastu lat, a od kilku – równieżw postaci iniekcji o przedłużonym uwalnianiu oraz iniekcji o szybkim uwalnianiu, stosowanych u pacjentów z ostrym pobudzeniem psychotycznym. Skutecznie działa w przypadku wystąpienia zaburzeń metabolicznych lub hiperprolaktynemii po innych lekach przeciwpsychotycznych, jak również w przypadku utrzymujących się objawów negatywnych. Charakteryzuje się dobrą tolerancją i korzystnym profilem bezpieczeństwa u pacjentów ze współistniejącymi chorobami somatycznymi.