Ciepłe bułeczki, czyli silva rerum

Monaten to książka zawierająca krótkie teksty publikowane w latach 2011-2015 na łamach wrocławskiego pisma Odra. Są to fragmenty pod względem formalnym i tematycznym mocno zróżnicowane – od kilkuzdaniowych impresji i aforyzmów po kilkustronicowe passusy krytyczne, topograficzne i autobiograficzne. W książce można wyróżnić kilka dominujących tematów: kwestie pamięci i przeszłości, namysł nad rolą i funkcją poezji we współczesnym świecie, próba oceny kondycji krytyki literackiej na początku XXI wieku, wysiłek opisania zjawisk kulturowych w trybie osobistym i krytycznym. Przede wszystkim jednak jest ona zbiorem oderwanych refleksji i impresji, które nie składają się w żadną spójną całość, pozostawiając czytelnikowi szeroki margines na własne interpretacje, dopowiedzenia, a nawet konstrukcje narracyjne.

Słowo "nieoczywistość" wraz z synonimami wielokrotnie przejawia się w tej książce. Literatura, a szczególnie poezja, przekracza strefy pewników poznawczych, językowego schematu, społecznego konwenansu, utrwala świadectwa niepowtarzalnej wrażliwości, eksponuje radykalną przygodę z istnieniem, w której omija się szerokie i wygodne traktaty, a odziedziczona mądrość okazuje się daremna. Małe niespodzianki codzienne i wielkie tajemnice związane z naszym istnieniem - w skali światowej i ponadrzeczywistej - przenikają się nawzajem. (...) To, co przeczuwane, nienazwane, nieodkryte, staje się przedmiotem szczególnego namysłu, a także poszukiwań języka, który sekrety metafizyczne nie tyle wyjaśnia, co przybliża - za pośrednictwem metafor i obrazów. (...) Określenie "nieoczywistość" odnosi się również do światów niewidzialnych, zakrytych, alternatywnych, kreowanych, do wielkich przestrzeni, w których myśl czuje się obco, a zarazem do kameralnego, lecz niezmierzonego ludzkiego wnętrza. Niepewność, niejasność, obawa i ufne oddanie naznaczają dążenie ku sacrum, kontemplacja zmierza w zwyż - ku regionom boskim, ale też skupia się na niewidzialnych, dotykalnych okruchach bytu. (...) - Wojciech Ligęza "Widzialne - niewidzialne" (fragmenty).

Od wydawcy:"Zofia Paśniewska-Kuć sięga do tych źródeł prawdy o człowieku, które - z racji swej złożoności i głębi - są niedostępne konwencjonalnym metodom psychologicznego poznania. Dzięki oryginalnej literackiej formie, ukazuje nie tylko subtelne odcienie przeżyć ale w lapidarny sposób przedstawia również własne dojrzałe przemyślenia dotyczące zagadnień ważnych z punktu widzenia rozwoju człowieka, psychologii klinicznej czy psychoterapii. Zwraca także uwagę na potrzebę kształtowania "prawdziwie humanistycznego" etosu zawodu psychologa"

Edycja dwujezyczna polsko-angielska / Polish-English bilingual edition
"Skrzydła Romantyzmu" to swoisty pamiętnik erudyty. Posłużenie się esejem zwolniło autora od przedstawiania treści w sposób encyklopedyczny. Dzięki temu natomiast mógł sobie pozwolić na efektowne lawirowanie, posługując się plastycznym językiem i często sięgając po anegdoty. Wszyscy, którzy wolą zamiast faktów przyjrzeć się konkretnym przypadkom ułatwiającym zrozumienie pewnych idei, będą lekturą "Skrzydeł Romantyzmu" zachwyceni.
"The Wings of Romanticism" can be described as an erudite diary. The use of essayistic writing freed the author from presenting the contents in an encyclopedic manner. This way, he could afford to do some eye-catching maneuvering, use artistic language and anecdotes. All those who prefer learning about specific well-illustrated cases to examining facts will be delighted to read "The Wings of Romanticism".

Intrygująca, przewrotna ,poszukująca. Ujawnia mechanizmy jakim podlegamy jako społeczeństwo. Poszerza wiedzę o naszej obecnej sytuacji. Wskazuje przyczyny upadku naszej cywilizacji.

Książka Lecha Giemzy nie jest monumentalną, wielotomową monografią wyposażoną w rozbudowany aparat edytorsko-filozoficzny. Ale właśnie dzięki temu stanowi tak rzadki dzisiaj przykład wypowiedzi literaturoznawcy, który buduje mosty między nauką i tymi, którym ma ona służyć, czyli osobami posługującymi się umiejętnością czytania (ze zrozumieniem) i myślenia o tym, co zostało przeczytane, a w konsekwencji i o rzeczywistości namiętnie przez poezję, przez literaturę ściganej, co Giemza za Miłoszem przypomina. Z recenzji prof. dr hab. Dariusza Kuleszy