Co Się Za Chwilę Może Stać? Ćwiczenia Rozwijające Myślenie Przyczynowo - Skutkowe

Diagnostyka edukacyjna obejmuje arkusze obserwacji dziecka trzy- ,cztero- , pięcio- i sześcioletniego.
Karta obserwacji opracowana jest zgodnie z możliwościami rozwojowymi dziecka i oparta jest na kartach zawartych w pakiecie dziecka.
  - Nauczyciel otrzymuje materiał, który może wykorzystać do planowania pracy
- Materiał zawarty w opracowaniu nauczycielskim zawiera tabele podsumowujące wyniki całej grupy.
- Dokumentowanie pracy i diagnozowanie to zadania, które są podstawą ewaluacji wewnętrznej i zewnętrznej.
- Materiał na bazie którego nauczyciel opracuje program korygowania i wspierania rozwoju dziecka.
- Przeprowadzenie diagnozy na bazie kart pracy, to materiał wykorzystywany do dokumentowania obserwacji pedagogicznych ( zadanie zapisane w zalecanych warunkach i sposobie realizacji w podstawie programowej wychowania przedszkolnego).
- Karty pracy dziecka to obiektywny materiał.
- Zawiera arkusz obserwacji dziecka dla rodziców
Diagnoza przeprowadzona jest w sposób rzetelny i obiektywny.

Monografia Edukacja wczoraj, dziś, jutro jest wspólnym przedsięwzięciem pedagogów skupionych wokół środowiska naukowego Uniwersytetu Zielonogórskiego i ma charakter pracy zbiorowej. Jej konstrukcja z podziałem na część poświęconą wspomnieniom i część prezentującą bieżącą refleksję teoretyczną oraz jej praktyczne zastosowanie jest następstwem przemyślanej strategii wpisanej w tytuł publikacji. [...] dzięki zastosowanemu podziałowi praca nabiera wyjątkowego waloru, opartego na zróżnicowaniu zawartych w książce narracji. Mocną stroną jest właśnie jej różnorodność, dostrzegalna już od pierwszych stron, które wprowadzają Czytelnika we wspomnienia o profesorach, doktorach i wykładowcach (dawnego) Zakładu Pedagogiki Ogólnej i Pedeutologii zatrudnionych na Uniwersytecie Zielonogórskim, a następnie towarzysząca w dalszej części książki w bogactwie zagadnień, analiz, interpretacji i poglądów reprezentowanych przez autorki i autorów poszczególnych rozdziałów. Fragment recenzji dr. hab. Łukasza Albańskiego, prof. UP

Prezentowana publikacja skupia się na zagadnieniu ewaluacji (w szczególności ewaluacji edukacyjnej), które na świecie systematycznie zyskuje na znaczeniu, zwiększając wpływ na działania podejmowane w polityce publicznej. Bezpośrednio wynika to ze wzrastającego nacisku na efektywność, trafność alokowania środków i odpowiedzialność działań instytucji publicznych, także w systemie oświaty. Rola ewaluacji łączy się z potrzebą budowania strategii rozwoju w różnych dziedzinach życia społecznego i zabezpieczaniem interesu publicznego.
Przedmiotami badania są ewaluacja wewnętrzna (zbudowana na fundamencie teoretycznym autoewaluacji) i prowadzący ją w polskich szkołach nauczyciele, odgrywający rolę ewaluatorów. Głównymi celami uczyniono opis ich społecznych światów i próbę rekonstrukcji przebiegu procesu stawania się ewaluatorem.
Książka ma strukturę typową dla pracy empirycznej. W pierwszej części podjęto próbę przebycia wraz z Czytelnikiem wyboistej drogi prowadzącej od próby uchwycenia istoty ewaluacji do momentu wprowadzenia ewaluacji wewnętrznej do polskich szkół i opisu zawiłości instytucjonalnej praktyki ewaluacyjnej w rodzimym systemie oświaty, z wyeksponowaniem roli ewaluatora.
Część druga prezentuje zamysł badawczy w typowy sposób. Wieńczy ją wskazanie „rusztowania” kategorialnego dla całego zamysłu badawczego i jednocześnie dla rozkładu treści w części trzeciej, w której zamieszczono wyniki badań własnych. Zakończeniem jest próba opisu procesu stawania się ewaluatorem przez nauczyciela.
Adresatami książki są wszyscy zainteresowani ewaluacją edukacyjną – zarówno ci, którzy oprócz ustaleń teoretycznych poszukują także kolejnych empirycznych odsłon tego zagadnienia, jak i ci, dla których jest to początek podróży do „stacji ewaluacja”. Inspirację odnajdą w niej również nauczyciele wszystkich etapów edukacyjnych, którzy podejmują działania analityczno-badawcze w ramach swojej praktyki zawodowej.

Publikacja jest rezultatem współpracy osób o niekwestionowanym doświadczeniu dydaktycznym, zaangażowanych w działania na rzecz doskonalenia jakości kształcenia na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Można w niej znaleźć wiele praktycznych rekomendacji wynikających przede wszystkim z doświadczeń dydaktycznych, organizacyjnych i naukowych autorek.
Książka nie dostarcza prostych rozwiązań ani jednoznacznych odpowiedzi na pytania dotyczące jakości kształcenia. Liczymy jednak, że przedstawione dobre praktyki osadzone w odmiennych kontekstach dziedzinowych mogą być z powodzeniem stosowane w różnych uczelniach i stanowić inspirację do dalszych poszukiwań dla teoretyków i badaczy edukacyjnych oraz praktyków zarządzania w szkolnictwie wyższym.
Monografia jest unikatową pozycją na rynku wydawniczym poświęconą jakości kształcenia akademickiego akademickiego. To publikacja o bardzo wysokim poziomie merytorycznym, prezentująca omawiane zagadnienia z punktu widzenia różnorodnych kierunków kształcenia i dyscyplin naukowych. Niewątpliwie jednak wiodącą dyscypliną, w którą wpisują się poruszane tematy i stosowane metody opisu rzeczywistości, są nauki o zarządzaniu i jakości, odniesione do praktyki zarządzania szkołami wyższymi.
Walorem monografii jest różnorodność przedstawionych przypadków i wiele perspektyw wykorzystanych w ich opisie. Jej zawartość ma nowatorski charakter, a niekwestionowane doświadczenie dydaktyczne i dorobek naukowy autorek gwarantują wysoki poziom merytoryczny tekstu, zarówno w warstwie opisu kwestii formalnych i proceduralnych, jak i prezentowanych studiów przypadku oraz krótszych przykładów.
Z recenzji dra hab. Radosława Mącika, prof. UMCS
Książka jest potrzebną pozycją literaturową. Podejmuje ona problematykę różnych aspektów jakości kształcenia w szerszym znaczeniu oraz na przykładzie Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, który jest wiodącą wyższą uczelnią w Polsce.
Treści zawarte w monografii są przydatne w dyskusjach o rozwoju jakości kształcenia, a przytoczone przykłady z różnych dziedzin i dyscyplin naukowych mogą być inspiracją do wprowadzenia podobnych rozwiązań w innych szkołach wyższych. Publikacja jest skierowana do różnych grup interesariuszy uczelni na czele z pracodawcami, a także do ekspertów z zakresu szkolnictwa wyższego oraz instytucji publicznych zajmujących się procesem doskonalenia jakości kształcenia.
Z recenzji dra hab. Tomasza Papaja, prof. UE w Katowicach

Komiks społeczny 3 to zestaw historyjek, które tym razem skupiają się na tym, jak należy zachować się w różnych miejscach, takich jak:

teatr,
restauracja,
muzeum,
poczta,
biblioteka.

Na końcu każdej historyjki znajdują się ciekawe ćwiczenia mające na celu rozszerzenie omawianego tematu oraz sprowokowanie do dyskusji.

Komiks społeczny 3 to książka skierowana do dzieci i młodzieży w wieku 7–13 lat, ich terapeutów, nauczycieli oraz rodziców. Forma publikacji sprawdzi się podczas indywidualnej pracy z dzieckiem, a także w trakcie zajęć grupowych czy lekcji profilaktyczno-wychowawczych.

W związku z kolejną reformą systemu szkolnictwa w Polsce problemy kształcenia literackiego, kulturowego i językowego ciągle stanowią przedmiot dyskusji nie tylko w środowisku akademickim, ale przede wszystkim w środowisku praktyków. Czy kształcenie polonistyczne będzie oparte na schematach? A może będzie to uczenie kreatywne? Z jednej strony spotkamy się bowiem z koniecznością zmierzenia się z dość sztywną podstawą programową, z drugiej – z potrzebą rozbudzania indywidualnych zainteresowań uczniów. Autorzy publikacji ukazują szkołę i nauczyciela w obliczu nowych zjawisk społecznych, wychowawczych, kulturowych i edukacyjnych oraz tradycyjnych modeli edukacji. W tomie poruszane są również zagadnienia związane z rolą przedmiotu język polski w reformowanej szkole, starymi i nowymi mediami w edukacji polonistycznej, możliwościami i sposobami kształcenia oraz samokształcenia nauczycieli.