Córka fałszerza. Tom 2

Wojna niszczy wszystko, co piękne… Czy miłość może uratować zagubione dusze?
Pierwsza wojna światowa. Trwa bitwa o Łódź. Do dworku, którego właścicielką jest Emilia Ragniewicz, trafiają po nieudanym ataku niemieccy oficerowie – Hauptmann Witold Sydow i Leutnant Wilhelm Lange. Schronienie znajdują tu również uciekinierzy z Kalisza, doktor Nawrocki i nastoletni Maksymilian. Ranny Sydow pod opieką doktora zaczyna odzyskiwać siły, jednak skrywane przez mieszkających w dworku tajemnice powoli wychodzą na jaw i stają się zarzewiem konfliktu.
Do majątku przyjeżdża także oddział Rosjan z pułkownikiem Baskakowem na czele. Witold podejmuje z rosyjskim oficerem niebezpieczną grę, w której stawką jest życie mieszkańców dworku.
Splątane losy Polaków, Niemców i Rosjan, cywilów i wojskowych, mężczyzn i kobiet w poruszającej opowieści wojennej Małgorzaty Kochanowicz.

Twórcza relacja z pechowego rejsu holenderskiego statku „Batavia” z początku XVII wieku, uznawanego przez historyków za pierwszą stałą obecność Europejczyków u wybrzeży Australii.
Statek wyruszył z Amsterdamu na Jawę, by po pełnej przygód podróży zawinąć dla uzupełnienia prowiantu do afrykańskich wybrzeży. Gdy koniec rejsu zdawał się na wyciągnięcie ręki, „Batavia” osiadła na rafach w pobliżu niemal bezludnej wówczas Australii. Rozbitkowie płci obojga na wiele miesięcy zamieszkali na bezwodnych rafowych wyspach, tworząc dwie zwaśnione i zwalczające się frakcje.
Ta wielomiesięczna gehenna pełna była mordów, zdrad, gwałtów, ale i bezprzykładnego bohaterstwa oraz heroicznych aktów odwagi. Buntownikom przewodził szaleniec i hedonista – Jeronimus Cornelisz.
Ta osnuta na faktach powieść jest studium siedemnastowiecznej Europy w ogniu wojny trzydziestoletniej i siermiężnej rzeczywistości morskich wypraw pełnych podstępów, szaleńczej odwagi, gwałtów, honoru i miłości. Wszystko w otoczeniu wielkiej nieskrępowanej przygody: lądowych i morskich bitew, wypraw w głąb „Czarnego lądu” czy wreszcie katastrofy u wybrzeży Australii.
To nie koniec, a zaledwie początek cierpień rozbitków płci obojga.

Pierwszy tom cyklu powieści historycznych o początkach polskiej państwowości.

Człowiek zrodził się w puszczy. I tam też zrodziło się państwo polskie, którego wzrastającej potęgi dopatrywać należy się przede wszystkim w ludziach śmiałych, silnych i odpornych na niebezpieczeństwa. Taki jest książę Mieszko, i takim ma się stać jego pierworodny syn, Bolesław.

To opowieść o młodym człowieku, który po powrocie do kraju przodków, musi udowodnić swoją wartość. Ale to także opowieść o codziennym życiu wielu ludzi od prostego raba i odważnego rycerza do bywałego w świecie kapłana nowej wiary. Do tej pory mogli liczyć tylko na siebie, a dzięki zaczątkom państwowości otrzymali niespodziewane wsparcie i ochronę przed zaborczymi sąsiadami i bezwzględnymi Wikingami.

Burzliwe losy rodu Śliźniów, postawionych przed koniecznością walki z najazdem obcego im ludu, polityczne kulisy rodu Piastów, konflikt pomiędzy starym i nowym porządkiem świata – wszystko to składa się na bogatą i pełną życia lekcję historii.

Zbiór świetnie napisanych, opartych na faktach opowiadań, których akcja rozgrywa się w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku, czyli w okresie późnego PRL-u i w początkowym okresie transformacji. Lektura nostalgiczna, a zarazem pełna emocji i poczucia humoru. Wciągająca od pierwszej strony.
Książka ta zajęła pierwsze miejsce w X edycji Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego „Tutaj jestem” (Białystok 2020). Jej pierwsze wydanie miało tytuł „Było. Dwanaście miniatur nostalgicznych”. Niniejsze, drugie, elektroniczne wydanie tym różni się od pierwszego, że zawiera dwa, niepublikowane wcześniej opowiadania „Kanikuła” i „Bracia mniejsi”.
KATARZYNA KOŚCIEWICZ [jurorka Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego „Tutaj jestem”]:
Każdy, kto sięga pamięcią do czasów PRL-u, wie, że były one wyjątkowe, zanurzone w alkoholu i oparach tytoniowego dymu, przepełnione absurdami życia codziennego, ale w wymiarze międzyludzkim dalekie od powierzchowności i sztuczności, być może dlatego, że w ogromnej większości pozbawione telefonów i nieznające jeszcze internetu. „Mieliśmy mniej, ale byliśmy bardziej” – pisze autor.
Markiewicz opisuje warszawskie blokowisko w sposób mistrzowski. Nie ma w nich fałszu, niepotrzebnego naddatku, egzaltacji czy łatwego sentymentalizmu. Uczuciowość tych opowiadań jest świetnie wyważona pomiędzy wzruszeniem i śmiechem.
Książka pełna jest postaci, zdarzeń, emocji. Gęstość tej prozy, jej sensualność powoduje, że świat przywołany przez autora staje się wręcz namacalny, z łatwością go sobie wyobrażamy i stajemy się jego częścią. Z pewnością pomaga w tym także doskonały słuch językowy autora. Proza Markiewicza to nie tylko forma, sięgająca po najlepsze realistyczne wzorce. Opowiedziane historie są także bardzo emocjonalne, a więc mają tę cechę, która jest niezbędna, by mówić o dobrej literaturze: nie pozostawiają czytelnika obojętnym. Zostają z nim także na dłużej, wywołując lawinę własnych wspomnień.
DOMINIK SOŁOWIEJ [juror Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego „Tutaj jestem”]:
Autor zabiera nas w podróż do nieodległej przeszłości, do czasów PRL-u, przeklinanego i uwielbianego jednocześnie, obwinianego za wszelkie możliwe zło i gloryfikowanego jako epoka, w której życie było prostsze i ciekawsze.
Za sprawą Sebastiana Markiewicza przenosimy się do krainy dzieciństwa, w którym dzieci – mimo troskliwej opieki rodziców – musiały radzić sobie same: w szkole, w domu, na podwórku, bez telefonów komórkowych, internetu i telewizji. Są tu wspomnienia zimowych zabaw na szkolnym lodowisku oraz wspomnienia słynnych Wyścigów Pokoju, kiedy chłopcy, grając w kapsle w piaskownicach, rywalizowali o miano lidera peletonu. Pierwsze wypalone papierosy, wypite piwa, przyjaźnie do grobowej deski, pierwsze miłości. Wszystko w tej książce jest wyraziste, naturalne, szczere, napisane ze smakiem.
Opowiadania Markiewicza zawsze kończą się we właściwym momencie, pozostawiając w czytelniku niedosyt, potrzebę dalszego czytania i… wspominania. Bo książka ta adresowana jest do czytelników pamiętających PRL. To oni odnajdą w niej swój świat, swoje dzieciństwo, życiowe doświadczenia i inicjacje w dorosłe życie. Oto prawdziwa literatura: literatura zatrzymująca czas, przywracająca smaki, dźwięki, zapachy i obrazy, których już nie ma, które odeszły w przeszłość, a które za sprawą słów znów są z nami. I pozwalają nam raz jeszcze przeżyć to, co było najpiękniejsze – nasze dzieciństwo.
SYLWIA GIL (ypsilon.org.pl):
Czytając tę książkę wzruszamy się i parskamy śmiechem na przemian. Historie wzruszające przeplatają się z tymi, które powodują nie tylko uśmiech, ale i szczery, głośny śmiech – przy czym jest to spowodowane nie tylko opisywanymi sytuacjami, lecz także celnymi sformułowaniami, używanymi przez autora.
Jest to proza, którą odczuwać można kilkoma zmysłami – przywołuje zapomniane już dźwięki, zapachy i smaki. W zamiłowaniu do szczegółu i realizmu widać fascynacje autora twórczością Marka Nowakowskiego.
Mówi się, że dobre dzieło literackie poznać można po pierwszym zdaniu. Otwierający tomik tekst „Dzieciństwo. Szkic” urzekł mnie pierwszym zdaniem, a nawet całym pierwszym akapitem. Autorowi udało się połączyć w nim kilka dobrych wartości – czyta się wartko, choć tekst to refleksyjny i w istocie smutny, czyta się go na wesoło. Wprowadza nas w klimat, w którym dziać się będą następne opowiadania.
Przytoczone powyżej opinie są cytowane we fragmentach i zostały poddane redakcji.
NOTA O AUTORZE: Sebastian Markiewicz, ur. w 1978 r. w Warszawie. Absolwent filologii rosyjskiej ze specjalizacją translatorską na Uniwersytecie Warszawskim za czasów świetności tego kierunku, oraz studia podyplomowe z zakresu tłumaczeń prawniczych i sądowych na tejże uczelni. Przez wiele lat pracował w administracji publicznej. W ramach tej pracy mieszkał w Taszkencie, Kijowie, Moskwie, a nawet w Lublinie. Tłumacz przysięgły języka rosyjskiego. Laureat wielu konkursów literackich. Obecnie (styczeń 2023) pracuje w redakcji zagranicznej Polskiej Agencji Prasowej. Ma żonę i dwoje dzieci.
Projekt okładki: Karolina Lubaszko. Foto na okładce: Grażyna Rutkowska (NAC).
SPIS TREŚCI
Dzieciństwo. Szkic
Przydział
Autobus do nieba
Obym cudzych dzieci nie uczył
A imię jego
Z gier i zabaw
Gramy na wyjeździe
Podzwonne dla Ikarusa
Dicere quae puduit scribere iussit Amor
Ciotka Mariolka
Dziś prawdziwych przyjaźni już nie ma
Kanikuła
Bracia mniejsi
Wolę Wolę

Dramatyczna historia Elżbiety Piotrownej, naznaczona miłością, niebezpieczeństwem, namiętnością i stratą

Rola urodzonej w domu Romanowów Elżbiety, córki cara Piotra Wielkiego i carycy Katarzyny I, jest pieczołowicie zaplanowana – dziewczyna ma poślubić króla Francji Ludwika XV i umocnić wpływy rosyjskiego imperium w Wersalu. Mimo swojej dzikiej natury carówna jest gotowa, by wypełnić zobowiązania wobec mateczki Rosji. Ale kiedy leśny potwór Leszy przepowiada jej przyszłość, życie Elżbiety wywraca się do góry nogami. Ojciec nagle umiera, a matka obejmuje tron.

Za wspaniałą fasadą rosyjskiego dworu kryje się kłębowisko intryg i ambicji. Przyjaciele zmieniają się we wrogów i nastają na wolność i życie carówny. Los zadaje kolejne ciosy – żeby przetrwać, Elżbieta musi zrzucić płaszcz ofiary i wykazać się przebiegłością. Ale dopiero prawdziwa miłość pomoże jej dojrzeć do tego, do czego została przeznaczona.

W niebezpiecznej atmosferze dworu tylko kobieta obdarzona bezgraniczną odwagą, mądrością i szlachetnością może okazać się godna, by zasiąść na tronie Piotra Wielkiego.

Córka carycy to kolejna po Carycy wnikliwa i fascynująca powieść o dynastii Romanowów.

„Talent Alpsten do ukazywania sugestywnych szczegółów z epoki i wzbudzania empatii dla książkowych postaci sprawia, że strony same się przewracają”. „Publishers Weekly”

„Po mistrzowsku zweryfikowana i pięknie napisana opowieść”. Nancy Goldstone, autorka Rival Queens

„Gra o tron bez smoków”. Natasha Pulley, autorka międzynarodowego bestsellera The Watchmaker of Filigree Street

Po euforii związanej z podpisaniem porozumień sierpniowych i powstaniem Solidarności nadchodzi ponura i trudna rzeczywistość. Polski rząd wprowadza reglamentację towarów, sklepy świecą pustkami, a premierem zostaje generał Wojciech Jaruzelski. Atmosfera roku 1981 sprawia, że niektórzy poważnie rozważają ucieczkę z Polski, zanim dojdzie do najgorszego. W grudniu zostaje ogłoszony stan wojenny, który wiele zmienia w życiu bohaterów. Dochodzi do aresztowań, a kraj pogrąża się w coraz większym chaosie, zaś marzenia o wolnej Polsce pękają jak bańka mydlana. Bez względu na poglądy i orientację polityczną wszyscy żyją w niepewności i strachu. Bohaterowie zmagają się także z dramatami i problemami osobistymi, których rozwiązanie muszą odłożyć na później, a jedyne, czego pragną, to spokój, stabilizacja i względna normalność. Do tej ostatniej jest jednak jeszcze bardzo daleko.
***
„Znakomita panorama polskich zjawisk i dylematów w przełomowym momencie naszej historii najnowszej. Uważna, pełna emocji i świetnie napisana. Nie prześpijcie »Zimowego snu«”.
Maciej Siembieda
***
„Umęczeni wiecznym niedostatkiem Polacy podejmą decyzję o przeciwstawieniu się komunizmowi. Jednak po obu stronach barykady będą ludzie, których łączy wspólna krew i przeszłość niedająca się tak po prostu wymazać. W koszmarze stanu wojennego Polacy doświadczają paraliżującego strachu, trafiają do więzień, są bici i zastraszani. Autorka w wielkim stylu opisuje ten jeden z najtrudniejszych momentów z historii Polski. Z dużym wyczuciem waży racje każdej ze stron, nie pozostawiając wątpliwości co do słuszności walki Polaków o niezależność. Nie waha się poruszać drażliwych tematów, o których jeszcze niedawno mówiono w zupełnie innym tonie. »Duchy minionych lat« to najpiękniejsza historia o Polakach, jaka mogła się nam przytrafić. To idealne połączenie wielkich uczuć i dramatu narodu, który przeszedł piekło, aby sięgnąć po wolność. Joanna Jax po raz kolejny opowiedziała nam historię, która dodała nam sił”.
Adrianna Michalewska, redaktorka portalu kulturalnego Granice.pl, autorka
***
„»Zimowy sen« jest nie tylko doskonałą kontynuacją losów wcześniej poznanych bohaterów cyklu »Duchy minionych lat«. To przede wszystkim wysokiej jakości świadectwo tego, co wydarzyło się w Polsce w 1981 roku. Jestem pod wrażeniem niezwykle merytorycznej oprawy historycznej zbudowanej dookoła losów Łyszkinów, Dargiewiczów i Lewinów. Joanna Jax, kreśląc swoją opowieść, odnosi się do szerokiego kontekstu społecznego i politycznego nie tylko Polski, ale i całego świata. Jeśli nie pamiętacie tych czasów, macie szansę na wyjątkową i mądrą lekcję historii, od której trudno będzie się oderwać. Jeśli tak jak ja należycie do starszego pokolenia, poczujecie, że czas cofnął się w mgnieniu oka. Wystarczy tylko przeczytać kilka zdań, a znajdziecie się w latach osiemdziesiątych poprzedniego stulecia. Emocjonująca, bolesna przeszłość nas wszystkich zamknięta w doskonałej powieści. Ten cykl z przyjemnością podaruję w prezencie bliskim!”
Katarzyna Łukaszczyk, Blog pod Małym Aniołem
***
„Joanna Jax ma wyjątkową zdolność wyłuskiwania najbardziej znaczących wydarzeń dziejowych, wplatania ich w fabułę powieści, następnie podawania czytelnikowi w niezwykle zajmującej formie. Cyklem »Duchy minionych lat« autorka po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzynią tkania wielowątkowych sag rodzinnych z historią Polski w tle. Polecam gorąco!”
Sandra Jędrowiak, Miłość do czytania