Córka króla moczarów

Jack, zwabiony delikatnym światłem sączącym się zza zasłon w oknie na piętrze, zakrada się do tajemniczego opuszczonego domu. Kiedyś słyszał o tym domu dziwne rzeczy, zupełnie niestworzone, a jednak… Jack nie mógł przestać myśleć o tym, co usłyszał i oto teraz stoi przed drzwiami, zza których dobiegają przyciszone głosy, i próbuje się zdecydować, czy nacisnąć klamkę, czy uciec. W końcu ciekawość zwycięża – Jack jest ciekawskim chłopcem… Otwiera drzwi i odkrywa, że w jednym z pokoi przy dużym owalnym stole siedzi dwanaścioro osób różnej płci, w różnym wieku i, jak się wkrótce okaże, różnych profesji. Przed każdym stoi płonąca świeca. Chłopiec zostaje zaproszony do kręgu i nie bez wahania siada na u trzynastym krześle. Postanawia zobaczyć, co będzie działo się dalej. Rozgląda się uważnie w półmroku, upewniając się, że wie, gdzie znajdują się drzwi, w razie gdyby przyszło mu nagle uciekać. Grupie zebranych w pokoju osób przewodzi niewysoki blady mężczyzna. Wywołuje on, niejako do odpowiedzi, każdą z zebranych osób, a ta opowiada historię. Jedne historie przypominają ludowe podania, drugie stare legendy miejskie, a jeszcze inne są całkiem współczesne. Wszystkie jednak są opowieściami o duchach – opowieściami mrocznymi, niepokojącymi, złowrogimi, wywołującymi dreszcz przerażenia na plecach. Książka o wielostopniowym układzie fabularnym – jest opowieścią o opowieściach, z których część również ma budowę szkatułkową. To buduje mroczny nastrój i sprawia, ze czytelnik zanurza się w kolejne warstwy historii, nie będąc pewnym, co one przyniosą. Wszystkie zawarte w książce utwory to tzw. scarry stories i campfire stories, czyli straszne historie do opowiadania sobie po zmierzchu odwołujące się do powszechnych lęków oraz do dobrze znanych dzieciom motywów, występujących w baśniach i innych utworach literackich: nawiedzony dom, zwierzęta-upiory, zmarły mszczący się za grobu, duch szukający swej własności, nadprzyrodzona pomoc słabszym i potępienie złych uczynków, kara za lekceważone przepowiednie, niemożność odwrócenia kolei losu, który jest nam pisany itp. Czytelnikowi towarzyszy podczas lektury uczucie niepokoju, niepewności, trudnego do określenia lęku, które jednak bardziej fascynuje niż przeraża.

Edgar Poe was born the son of itinerant actors on January 19th, 1809 in Boston, Massachusetts. Abandoned by his father and the later death of his mother, he was taken into the foster care of John Allan, a Virginia tobacco farmer. Now styled as Edgar Allan Poe, he distinguished himself at the University of Virginia, bu was equally adept at collecting debts from his assiduous gambling. His stepfather's disapproval shattered their fragile relationship and Poe left home to seek his fortune. In 1836, he married his cousin, Virginia, but despite his prolific activities - journalism, poetry, lecturing, short stories, publishing, criticism and experimentatio with fictional genres, including the detective novel which he virtually invented with the publication of "The Murders in the Rue Morgue" (1841) - he received scant recognition for his efforts, until the publication of "The Raven" in 1845. The poem's instant popularity gave him a new visibility in literary circles, but his persona situation remained desperate: poverty, illness, drink, and the physical decline and ultimate death of Virginia in 1847 led to his untimely and premature decline. In 1849, he was found sick, injured and semi-conscious in a Baltimore tavern. Taken to hospital, he lingered on for four days, but never recovered and on October 7th Edgar Allan Poe died at the age of 40. He was one of the most original writers in the history of American letters - a genius who, thanks to his dire reputation, was tragically misunderstood during his lifetime. It was not until Baudelaire enthusiastically translated his work that he found a wider audience in Europe, and became not onl an enormous influence on modern French literature but also on the acclaimed work of writers such as Dostoevsky, Conan Doyle and Jules Verne.

A czego Ty pragniesz? I czego się boisz?

Maren Yearly nie tylko łamie serca, ona je pożera. Do ostatniej kości jest horrorem, który prowokuje, wstrząsa, pochłania. To przede wszystkim jednak historia o głodzie miłości i akceptacji.
Love story na miarę XXI wieku.

Porzucona przez rodzinę nastoletnia kanibalka Maren wyrusza w podróż po Ameryce. Zabiera ze sobą trochę pieniędzy i kilka książek, ale też dręczące wspomnienia i swój nienasycony głód.
W drodze poznaje chłopaka. Pociągający i tajemniczy Lee widzi Maren taką, jaka jest. Bo i on jest kimś takim jak ona. Przy nim Maren nie czuje się już tak bardzo samotna i przerażona.

Dalej jadą razem, para wyrzutków skazanych na ukrywanie się przed ludźmi i… ich zjadanie. We dwójkę Maren i Lee są silni i nietykalni. Ale czy ta więź i bezwarunkowa miłość ocali ich przed samymi sobą i światem, do którego nie należą?

Do ostatniej kości to oryginalny horror i inteligentnie poprowadzona powieść grozy, która jest jednocześnie przejmującą opowieścią o dojrzewaniu, poszukiwaniu miłości i akceptacji.
Książka wytrąca ze strefy komfortu. Autorka stawia w nim ciekawe pytania na temat tabu, przymusu i pożądania

Nic dziwnego, że historią młodych kanibali szybko zainteresowało się kino.

Adaptacja filmowa książki Camille DeAngelis w reżyserii Luki Guadagnina była sensacją Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Wenecji i otrzymała nagrody za reżyserię i debiut aktorski. W głównych bohaterów wcielili się Taylor Russell i Timothée Chalamet, z którym reżyser spotkał się wcześniej na planie filmu Tamte dni, tamte noce (nakręconego na podstawie powieści André Acimana).

Weekendowa rodzinna wyprawa, która zamienia się w samotną wędrówkę przez pełen zagrożeń las.

Dziewięcioletnia Trisha podczas wycieczki z mamą i bratem zbacza z trasy i gubi się w lesie. Stara się nie wpadać w panikę i myśleć racjonalnie. Niestety, każdy kolejny krok oddala ją od cywilizacji, a wszędzie wokół czają się niebezpieczeństwa. Głodna i spragniona dziewczynka zaczyna mieć halucynacje; stopniowo traci zdolność oceny, czy to, co widzi, jest rzeczywistością, czy jedynie urojeniami rodzącymi się w jej głowie.
Tylko dzięki walkmanowi i słuchaniu transmisji z rozgrywek baseballowych zachowuje jakikolwiek kontakt ze światem. A drużyna Red Soxów właśnie rozgrywa ważny mecz, którego losy zależą od ulubionego zawodnika Trishy, Toma Gordona.
W głowie dziewczynki rodzi się pewna myśl: „Jeśli wygramy, jeśli Tom uratuje grę, ja też zostanę uratowana“.
I mimo głodu, pragnienia i strachu Trisha rozpaczliwie się jej trzyma.

Jedenastoletnia Lena znajduje na strychu ekscentrycznej babci tajemniczą pozytywkę. To wydarzenie zmienia jej życie. Magiczna zabawka odkrywa przed nią tragedię Eleny.

Od tego momentu Lenę nawiedzają demony przeszłości. Mroczne siły próbują przejąć nad nią kontrolę. Aby uwolnić się od Eleny, dziewczynka musi zmierzyć się z własnymi lękami i nawiązać sojusz z nieoczekiwanymi sprzymierzeńcami. Czy uda jej się pokonać mroczną przeszłość i ocalić swoje życie?

Elena. Niechciane dziecię to wciągająca i przerażająca opowieść o sekretach, które mogą zniszczyć całe życie.

OTO GRATKA DLA FANÓW GRY FIVE NIGHTS AT FREDDY’S - – GRAFICZNA WERSJA KULTOWEJ POWIEŚCI SREBRNE OCZY! MROŻĄCY KREW W ŻYŁACH KOMIKS WBIJE W FOTEL NAWET NAJODWAŻNIEJSZEGO CZYTELNIKA…

Dziesięć lat temu w pizzerii Freddy’ego Fazbeara w miastecz¬ku Hurricane dokonano okrutnych zabójstw. Siedemnastoletnia dziś Charlie od tamtego czasu usiłowała zapomnieć o tym, co się wydarzyło. Bezskutecznie, bo to jej ojciec był właścicielem lokalu i twórcą czterech animatroników – olbrzymich pluszowych ma¬skotek, ulubieńców dzieci. W dziesiątą rocznicę tragedii Charlie spotyka się z przyjaciółmi, pragnąc uczcić pamięć zamordowa¬nego wtedy kolegi. Razem udają się do zamkniętej pizzerii, gdzie wszystko wygląda zupełnie inaczej niż kiedyś, a pozostawione w niej maskotki okazują się krwiożerczymi bestiami…





Powyższy opis pochodzi od wydawcy.