Ćwiczenia na pokonanie lęku

Czy dzieci potrzebują książek o emocjach? Przecież każdy okazuje je tak, jak potrafi. Nie trzeba nikogo uczyć śmiać się lub płakać. Nie ma dobrych i złych emocji. Wszystkie są częścią nas. A jednak emocje są czasami od nas silniejsze i tracimy nad nimi kontrolę. Jak to się dzieje, że czujemy się przeszczęśliwi, a jednak z oczu płyną nam łzy? Jak okazywać swoją złość, nie sprawiając przykrości innym? Czy strach może budzić śmiech? Książka ta powstała, by pomóc młodym czytelnikom nazywać i rozumieć różne emocje, zarówno własne, jak i innych. Zadanie to ułatwić mają przedstawione na kolejnych stronach realistyczne fotografie, krótkie teksty oraz opracowane do nich pytania i proste polecenia. Pracując z tą publikacją, dziecko odkrywa, że wszystkie jego emocje, nawet te trudne, są niezwykle ważne. Uczy się, jak można je przeżywać, nie krzywdząc innych. Być może silne uczucia doznawane w danej sytuacji, do tej pory nienazwane i przykre, staną się dla dziecka bardziej zrozumiałe i oswojone – takie, z którymi nie podejmuje się walki, ale które wita się jak bliskich: „Dobrze, że jesteście! Dzień dobry, moje emocje!”.

Feluś jest przedszkolakiem i każdego dnia doświadcza różnych emocji. Wizyta u lekarza okaże się próbą odwagi. Przygotowanie śniadania dla rodziców będzie powodem do dumy. A kiedy kolega przebiegnie po świeżo zbudowanym zamku z piasku, Felusia ogarnie złość. Czy te doświadczenia wydają się Wam znajome?

Jak zawsze Felusiowi towarzyszy ukochany miś Gucio, który tłumaczy zawiły język emocji na bliskie i zrozumiałe każdemu maluchowi doświadczenia zmysłów – dla Gucia radość ma słodki smak, spokój przypomina dźwięki harfy, a tęsknota jest jak deszczowy dzień.

Podczas lektury książki mały czytelnik znajdzie się w wielu dobrze znanych sobie sytuacjach. Razem z Felusiem i Guciem nauczy się rozpoznawać, nazywać i akceptować swoje emocje. Będzie też wiedział, skąd się biorą, w jaki sposób można je wyrażać i jak sobie z nimi radzić.

Katarzyna Kozłowska – absolwentka Pedagogiki Specjalnej Uniwersytetu Adama Mickiewicza oraz Edukacji Artystycznej Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Nauczycielka wychowania przedszkolnego. Stara się pomagać maluchom i ich rodzicom w radosnym i bezstresowym rozpoczęciu przygody z przedszkolem. Sama doświadczenie adaptacji synka w przedszkolu ma już za sobą.

Marianna Schoett – ilustratorka książek dla dzieci. Ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Bydgoszczy, a następnie kontynuowała naukę na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu. Rysowanie ilustracji dla dzieci to jej hobby, któremu całkowicie poświęca czas wolny.

Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

Inteligencja emocjonalna stała się w ostatnich latach bardzo popularnym pojęciem. Wiele mówi się o ogromnym znaczeniu tej grupy zdolności we wszystkich sferach życia człowieka.
Osoby inteligentne emocjonalnie miałyby nawiązywać bardziej satysfakcjonujące relacje z innymi ludźmi, lepiej spełniać się w pracy, być zdrowsze (a w każdym razie wykazywać niższy poziom stresu), a także charakteryzować się wyższym poczuciem szczęścia.

KAŻDY JEST INNY I TO JEST WSPANIAŁE! Na placu zabaw Karol spotyka Emmę, dziewczynkę, która różni się wyglądem od innych dzieci i porusza się wózkiem. Chłopiec jest zaskoczony i nie wie, jak się zachować. Gdy jednak zaczynają rozmawiać, Karol dostrzega, że różnice nie są wcale złe ani dziwne – każdy z nas jest inny, i to bardzo dobrze! Piękna książka, która wspiera myślenie o niepełnosprawności, uczy życzliwości i tłumaczy, jak reagować, gdy spotykamy kogoś, kto jest całkiem inny niż my.

Relacja rodzeństwa to prawdziwa huśtawka i mieszanka uczuć. Jest w niej miejsce na rywalizację, zazdrość i gniew, ale też podziw, troskę i miłość. Autorki tej książki z wielką czułością i wnikliwością kreślą sytuacje, z których składa się rodzinne, codzienne życie siostrzano-braterskie.

Wielkim atutem książki są ilustracje, dopełniające tekst i inspiruące do snucia własnych opowieści, do refleksji odnajdywanej w wieloznacznościach.
Obrazkowa książka duetu Małgorzata Swędrowska i Joanna Bartosik w kolejnej - po książce "Moja mama, mój tata" I “Moja babcia, mój dziadek” - familijnej odsłonie.

Żyjemy w czasie pandemii nudy. Nie sposób jej lekceważyć. Autor podejmuje ambitną próbę względnie kompletnego ujęcia tematyki nudy i podatności na nudę oraz nudzenia się. Pisze o nudzie w perspektywie psychologii i filozofii, ale także pedagogiki, socjologii, teologii i psychiatrii. Przedstawia definicje, teorie i typologie nudy, omawia sposoby pomiaru stanu nudy (nudzenia się) i nudy jako cechy (podatności na nudę) oraz opisuje częstość jej występowania. Rozważa negatywne konsekwencje przewlekłej (chronicznej) nudy, ale też pozytywne skutki nudy przelotnej (sytuacyjnej). Prezentuje także wyniki własnych badań nad nudą w ujęciu psychologicznym i socjodemograficznym oraz swoje refleksje teoretyczne dotyczące wewnętrznej struktury pojęcia nudy.