Cyklop

Pierre Carlet de Chamblain de Marivaux (1688-1763), francuski pisarz i dramaturg urodzony w Paryżu. Uważany za najwybitniejszego dramaturga francuskiego XVIII wieku. Pisał komedie dla Comédie-Française i Comédie-Italienne w Paryżu. „Arlekin w szkółce miłości” to komedia romantyczna. Po raz pierwszy została wystawiona 17 października 1720 roku przez Comédie Italienne. W tej sztuce wróżka próbuje zmusić Arlekina do zakochania się w niej. Zamiast tego Arlekin zakochuje się w pasterce Sylwii. Z pomocą służącego wróżki Trywelina, tej dwójce udaje się oszukać wróżkę i żyć długo i szczęśliwie.

Czasem prawdziwa siła płynie z naszych słabości.

Życie Katie, młodej, utalentowanej tancerki, przypomina sielankę. Kochająca rodzina, dobre oceny w szkole, czas na realizowanie swoich pasji… A jednak los bywa okrutny i potrafi bezlitośnie zadrwić z naszych marzeń. Kiedy w wyniku tragicznego wypadku ginie najbliższa Katie osoba, dziewczyna traci z dnia na dzień grunt pod nogami i zaczyna pogrążać się w rozpaczy. Wkrótce zerwie z tańcem, odwróci się od kochającej matki, a na koniec popadnie w szemrane towarzystwo, które pociągnie ją na samo dno. Gdy dotrze do niej, ile straciła, raz jeszcze spróbuje zawalczyć o swoje szczęście. Czeka ją najtrudniejszy w życiu egzamin – z macierzyństwa. Aby go przejść, będzie musiała stanąć oko w oko ze wszystkimi swoimi lękami…

– Doktorze! Co z moją córką?!
– Początkowo nie wyglądało to dobrze, ale jej stan jest już stabilny. Operacja się udała, jednak Katie musi przejść rehabilitację, aby wrócić do pełnej sprawności. Ma lekki paraliż lewej nogi. Jeżeli wszystko potoczy się po naszej myśli, to za miesiąc, góra dwa odzyska całkowitą sprawność.
– Czy grozi jej wózek?
– Trudno powiedzieć. Proszę być dobrej myśli. Miała dużo szczęścia. Przy większej prędkości mogło się to skończyć znacznie gorzej.
– Dziękuję. Czy mogę teraz do niej pójść?
– Tak, ale tylko na chwilę. Katie musi odpoczywać, dostała silne leki. Aha, proszę jeszcze później do mnie zajrzeć. Moim zdaniem będzie potrzebna konsultacja psychologa.
– Jasne, jeszcze raz dziękuję.
Wchodząc do sali, Sara nie mogła powstrzymać łez, widząc swoje słoneczko.

Karolina Trochimiak - Stypendystka Prezesa Rady Ministrów, studentka Akademii Pedagogiki Specjalnej, wolontariuszka. Od wielu lat udziela się charytatywnie, lubi tańczyć, słuchać muzyki i oczywiście czytać. Jej ulubionym autorem jest Nicholas Sparks.

Akcja Niezwalczonych sztandarów toczy się na Syberii. Jej bohater, Wojciech Niwiński, którego należy utożsamiać z samym autorem, bierze udział w walkach dywizji czeskich z bolszewikami wzdłuż trasy Kolei Transsyberyjskiej od Samary do Władywostoku. Zostaje wiceprezesem Polskiego Komitetu Wojennego i organizuje wojsko polskie na Syberii. Autor realistycznie przedstawia okrucieństwo walk i zawiłe zabiegi dyplomatyczne mające na celu utworzenie polskich jednostek wojskowych
na Syberii. Polskiemu współczesnemu czytelnikowi ta tematyka jest prawie nieznana, więc książka Bandrowskiego wypełnia tę lukę.

Śluby panieńskie, czyli Magnetyzm serca – komediowy utwór dramatyczny Aleksandra Fredry z 1832 roku, napisany wierszem. Premiera miała miejsce we Lwowie w 1833 roku. Głównym tematem utworu podzielonego na V aktów jest miłość. Fabuła komedii opowiada historię dwóch panienek Anieli i Klary, które postanawiają nigdy nie wychodzić za mąż i dręczyć mężczyzn swą obojętnością. Zakochany Albin od razu zostaje odrzucony przez Klarę, Aniela również jest obojętna na zaloty Gustawa, który z początku nie mógł uwierzyć w owe przysięgi dziewcząt. W końcu wymyśla on intrygę w celu zdobycia ukochanej i pomocy płaczącemu z rozpaczy Albinowi. Komedia Fredry przedstawia miłość jako wielką, prawdziwą siłę, która pobudza ludzi do działania i przynosi radość życia. (Za Wikipedią).

Wesele to najsłynniejszy dramat Stanisława Wyspiańskiego, znanego polskiego pisarza, dramaturga i malarza tworzącego w czasach Modernizmu. Fabuła sztuki zasadza się na prawdziwym wydarzeniu, do którego doszło w 1900 roku. Wówczas to poeta Lucjan Rydel poślubił chłopkę, Jadwigę Mikołajczykówną. Oprócz tego jednak, dramat zawiera liczne wątki symboliczno-wizyjne oraz fantastyczne. Stanisław Wyspiański nazywany jest Czwartym Wieszczem Polski, zaś jego dzieło od wielu dziesięcioleci wychowuje kolejne pokolenia Polaków.

Książka o ludzkich losach, o wielkości i znikomości istnienia, o powtarzaniu się cyklu życia i śmierci, a także o miłości i niespełnieniu. Podlasie i Mazury zostały w niej ukazane jako miejsce magiczne, uwikłane w historię i porzucone. Bohaterami tej rozpisanej na wiele głosów opowieści są ludzie żyjący i umarli, prawdziwi i zmyśleni, wciąż upadający i podnoszący się, którzy wiodą przeznaczony sobie żywot zarówno w świecie rzeczywistym, jak i zmitologizowanym, w przeszłości, teraźniejszości i przyszłości.