Cyrograf na własnej skórze i inne opowiadania

Zaletą niniejszego tomu jest różnorodność, każdy czytelnik znajdzie w nim coś dla siebie i przy okazji zobaczy, jakimi tematami żyje współczesna proza polska. Są tu: samotność człowieka, ból egzystencjalny, skomplikowane relacje damsko-męskie i sfera seksualna, oniryczność, wielkomiejskie lęki, historia, krytyka kapitalizmu, przerażenie śmiercią oraz niełatwe koligacje rodzinne z nieśmiertelnym wątkiem surowego ojca. Teksty były pisane specjalnie do tej antologii, warto więc spojrzeć na zawarte w tomie opowiadania jako na jedną całość, a być może wtedy w umyśle czytelnika powstanie obszerna powieść zatytułowana "2017".
Damian Romaniak

„Białe, czerwone i zielone — historie zmyślone" to zbiór ośmiu historii opowiadających o losach Polaków, którzy z rozmaitych przyczyn zdecydowali się na rozpoczęcie nowego życia w Stanach Zjednoczonych. Andrzej Moniuszko, lekarz, przedstawia Czytelnikowi ich życiorysy w pigułce czasami gorzkiej, nierzadko rozweselającej i nieraz trudnej do przełknięcia. Z humorem i nieco ironiczne przybliża Polskę, którą zapomnieliśmy, i Amerykę, jakiej jeszcze nie poznaliśmy. Polskę, jaką jeszcze pamiętamy, i Amerykę, którą już spotkaliśmy. I wszystko, co pomiędzy nimi jest. Książka jest bardzo szczera i osobista, bo rzeczy i zdarzenia widziane oczami jej bohaterów mają swoiste wymiary, które tylko oni rozumieją, ale mają odwagę, żeby się do tego przyznać. I przypomnieć, żebyśmy nie brali siebie zbyt serio, aby się inni z nas nie śmiali.

Zbiór opowiadań o wyobrażeniach demonologicznych z czasów Polski szlacheckiej. Zawarte tu historie nie są ścisłą rekonstrukcją staropolskich podań, lecz autorską wizją tego, jak przed wiekami imaginowano sobie świat nadprzyrodzony.
Zasiądźcie zatem z siedemnastowiecznymi bohaterami książki do stołu podczas szlacheckiej gościny, aby posłuchać mrożących krew w żyłach opowieści o latawcu, skarbniku, zmorze, morowicy i innych istotach nadprzyrodzonych grasujących niegdyś po polskich ziemiach. Dowiedzcie się, jak rozpoznawano i przeganiano upiory, których słów nie wymawiano i dlaczego tak trudno było nieraz się odkochać.

Świetna literatura i zarazem dokument epoki.
Publikacja ta jest zbiorem dziewięciu opowiadań. Część z nich dzieje się w okresie hitlerowskiej okupacji Polski, pozostałe w pierwszych latach po niej.
Jest to książka o uczuciach, lękach, nadziejach, miłości, litości, zemście. Naturalizm – tak, brutalność – często też, ale również poczucie humoru, lekkość i niezwykłe studium natury ludzkiej. Klimat trochę jak u Hrabala.
Jej autor, to Jeremi Bożkowski – autor kultowych kryminałów, który jednak w tych opowiadaniach nie stosuje kryminalnej konwencji.
Jeremi Bożkowski, to pseudonim literacki Bożeny Ciecierskiej-Więcko.
Projekt okładki: Olga Bołdok

Ile tak naprawdę o sobie wiemy?

Po śmierci ojca Paul Waltz – niemiecki pisarz i dziennikarz – odkrywa niewygodną prawdę o swojej rodzinie. Przypadkiem dowiaduje się, że jego dziadek był lotnikiem Luftwaffe. Dziennikarz, jako zadeklarowany pacyfista, postanawia poznać losy majora lotnictwa III Rzeszy i dowiedzieć się, dlaczego jego rodzina w dawnych czasach wspierała brutalny terror.

Waltz wyrusza śladami dziadka aż do dalekiej Ameryki Południowej. Niespodziewany splot wydarzeń rzuca go w sam środek amazońskiej dżungli, gdzie musi podejmować decyzje sprzeczne z jego sumieniem i wartościami. To jednak dopiero początek zaskakujących odkryć. W trakcie wędrówki Paul zmierzy się bowiem nie tylko z prawdą o swoim traumatycznym dziedzictwie, ale także o sobie samym…

Kiedy masz rodzinę, dom, pracę, samochód i pełną lodówkę, nie szukasz doznań z innego wymiaru. Siedzisz sobie w wygodnym fotelu, patrzysz w telewizor i widząc w nim narkomanów szprycujących się dragami, tłum podpalający sklepy, bijący się z policją albo plądrujący miasto, kręcisz z niedowierzaniem głową. Zastanawiasz się, jak to jest możliwe i dlaczego to robią. Prawda o człowieku okazuje się niezwykle banalna. Instynkt przetrwania to nie wszystko.

Hector Kung
Autor publikujący pod pseudonimem, mający kilka literackich wcieleń. W centrum jego zainteresowań znajdują się stosunki międzyludzkie i wynikające z nich sprzeczności. Współczesne tematy ujmuje poprzez krytyczny opis świata i tworzenie bohaterów nie godzących się na dwuznaczną rzeczywistość.

„Iskra niebieska” to słowiańska baśń o ogniu i wodzie – dwóch dzikich żywiołach, co czasem życie dają, a czasem śmierć przynoszą. O żelazie boskim i żelazie przeklętym. O prastarej kowalskiej magii, poławiaczach gwiazd i dawno zapomnianych obrzędach rudników. Przede wszystkim zaś o ludziach, którzy na przekór doli pragną być kowalami własnego losu.

Opowiadanie zostało opublikowane w antologii „Kwiat paproci i inne legendy słowiańskie” (2023).