Czas wolny w służbie niepełnosprawnych

Opierając się na własnych przeżyciach, autorka pokazuje, jak można radzić sobie z autyzmem w życiu codziennym. Alyson Beytien, konsultantka do spraw autyzmu i matka trójki dzieci z ASD, przedstawia wypróbowane sposoby postępowania, które można wykorzystać w domu, szkole i społeczności. U jej trzech synów zdiagnozowano różne zaburzenia ze spektrum autyzmu – od zespołu Aspergera, przez autyzm wysokofunkcjonujący, po „klasyczny” autyzm – dlatego doskonale rozumie ona szczególne potrzeby takich dzieci. Odkryła przy tym, co im pomaga, a co przeszkadza. W książce przedstawiono szeroką gamę problemów i wyzwań, z jakimi mogą się spotkać rodzice dzieci ze spektrum autyzmu, między innymi specyficzny gust żywieniowy, echolalię czy kłopotliwe zachowania w miejscach publicznych. Każdemu rozdziałowi poświęconemu wybranemu zagadnieniu towarzyszy lista konkretnych technik i strategii postępowania. Zawarte w książce pomysły oraz wskazówki będą źródłem inspiracji i cennej wiedzy dla rodziców i wszystkich mających styczność z osobami z ASD. „Alyson Beytien potrafi przemienić coś rutynowego w niesamowite i przekazywać ważne treści o życiu w sposób, który rezonuje i sprawia, że pozostają one z nami na dłużej”. Diane Twachtman-Cullen, Ph.D., redaktor naczelna „Autism Spectrum Quarterly” „Alyson wykonała fantastyczną robotę, tworząc książkę, która jest przyjazna dla rodzin i specjalistów – wszystko w jednym!” Sharon Rettinger, rodzic „Autyzm na co dzień napisała matka i specjalistka do spraw autyzmu. Książka łączy w sobie mądrość z poczuciem humoru, a także to, o czym wiemy, z praktycznymi zastosowaniami i poradami. Styl autorki przypomina spotkanie przy filiżance kawy z rodzicem w grupie wsparcia”. Marty Murphy, osoba z autyzmem

"Publikacja (…) jest wartościowym materiałem zarówno w aspekcie badawczym, jak i przeglądowym, dotyczącym problematyki zaufania, relacji interpersonalnych, kształtowania kompetencji społecznych osób z niepełnosprawnością intelektualną. Zawarte w pracy badania mają charakter nowatorski, ukazują perspektywę możliwych i koniecznych działań o charakterze edukacyjnym w odniesieniu do osób z głębszą niepełnosprawnością intelektualną. Opiekunom, wychowawcom, nauczycielom osób z niepełnosprawnością wskazują na potencjał ich podopiecznych, ale również na niebezpieczeństwo zaniechań w obszarze edukacji do zaufania. (…)
Książka znajdzie licznych adresatów, w moim przekonaniu stać się nimi powinni, w kontekście praktyki, studenci kierunków z obszaru nauk społecznych (pedagogika, socjologia, psychologia), pedagodzy specjalni, nauczyciele, pracownicy socjalni, terapeuci i wszyscy ci, którzy zawodowo lub w inny sposób są związani ze współpracą z osobami z niepełnosprawnością, i to nie tylko intelektualną."
Z recenzji prof. dr hab. Iwony Chrzanowskiej
"Książka Teresy Żółkowskiej podejmuje szereg wątków istotnie wzbogacających pedagogikę specjalną. Dla tej mocno upraktycznionej subdyscypliny pedagogiki jest to praca wartościowa poprzez inspiracje do re?eksji nad kierunkami jej rozwoju w wymiarze teoretycznym i praktycznym. To element krytycznej pedagogiki specjalnej, budowanej w ostatnich latach w Polsce przez pojedynczych badaczy."
Z recenzji prof. dra hab. Amadeusza Krausego

W Polsce żyje niemal 4,7 mln osób z niepełnosprawnością, ale tylko nieliczni są aktywni zawodowo. Osoby te podejmują wysiłki, szukają pracy, jednak, gdy zostają zatrudnione, miewają trudności w jej utrzymaniu. W niniejszej książce postawiono następujące pytania: od czego zależy zatrudnienie osób z niepełnosprawnością w przedsiębiorstwach? Co zrobić, by osoby z niepełnosprawnością pozostały w zatrudnieniu przez dłuższy czas? Rozważania prowadzone są dwuetapowo. W pierwszym etapie, teoretycznym, została przeanalizowana literatura z zakresu zarządzania, różnorodności i kultury organizacyjnej. Okazuje się, iż istotny wpływ na adaptację pracowników z niepełnosprawnością w przedsiębiorstwach ma kultura organizacyjna. W drugim etapie, empirycznym, zostały przedstawione wyniki badania przeprowadzonego w przedsiębiorstwach zatrudniających osoby z niepełnosprawnością. Pracownicy z niepełnosprawnością i ich bezpośredni przełożeni w odmienny sposób postrzegają kulturę organizacyjną włączającą niepełnosprawność. Przeanalizowano oba podejścia, zebrano podobieństwa i różnice, a na zakończenie zebrano wnioski, które mogą być pomocne pracodawcom w budowaniu włączającej kultury organizacyjnej i efektywnym zatrudnianiu osób z niepełnosprawnością.

Wybuch mózgu, regres, przełom, metafora… Afazja występuje w literaturze, zwłaszcza autobiograficznej, i opracowaniach na swój temat pod różnymi pojęciami. Jest fenomenem egzystencji, który zyskał wiele reprezentacji kulturowych – nadal wydaje się jednak doświadczeniem umożliwiającym nieustanne powracanie do najważniejszych problemów bycia w świecie. Podstawowym tematem tej książki jest tworzenie (poiesis) narracji o afazji. Mimo że opisy doświadczenia uszkodzenia mózgu stanowią jeden z najmniejszych obszarów współczesnego piśmiennictwa, zostają potraktowane jako uniwersalna narracja o konstruowaniu tożsamości, prezentująca warunki i możliwości poiesis siebie po udarze. Są one konkretnymi analizami stanu po afazji, próbą odtworzenia utraconej pamięci, próbą opracowania doświadczeń w formie autobiografii lub rodzaju poradnika czy wreszcie próbą przedstawienia adekwatnej reprezentacji przeżycia związanego na przykład z utratą możliwości ekspresji uczuć poprzez język czy umiejętności dekodowania symboli językowych wyznaczających dynamikę codziennego życia.

Drugie, uaktualnione wydanie publikacji, w której Autorzy zaprezentowali główne problemy rehabilitacji kompleksowej – pokazując jej zasadnicze obszary w sferze medycznej i społecznej. Publikacja ta powinna pomóc pielęgniarkom w lepszym rozpoznaniu złożonych problemów niepełnosprawności i zachęcić do głębszych studiów idei rehabilitacji, a także jej form, metod i środków – w kontekście ich wyzwań zawodowych.

Książka stanowi wielostronny opis życia osób niewidomych, w tym w szczególności niewidzących od urodzenia lub wczesnego dzieciństwa. Autor przybliża specyficzne doświadczenia, możliwości i ograniczenia przedstawicieli tej grupy, a także ogólniejsze kulturowe i społeczne uwarunkowania ich życia.

Celem książki jest odpowiedzenie na następujące pytania: Jak osoby niewidzące od urodzenia uczą się przypisanej im roli „nienormalnych” i „niepełnosprawnych”? Jaki wpływ na życie uczestników badań miał długoletni pobyt w specjalnych ośrodkach szkolno-wychowawczych? Jak osoby, które nie znają lub nie pamiętają wrażeń wzrokowych, odnajdują się w ramach ogólnie pojętej kultury wizualnej? W jakim stopniu i jakimi sposobami dostosowują się do norm i nakazów dotyczących dziedziny wyglądu? Jak radzą sobie z praktycznymi ograniczeniami, które wynikają bezpośrednio z braku zmysłu wzroku?

Podstawą prezentowanych rozważań są badania etnograficzne wśród osób niewidomych prowadzone w latach 2011?2017. Ich zasadniczymi uczestnikami były 22 osoby niewidzące w wieku 18?42 lat. W tym okresie autor nawiązał również liczne kontakty z innymi osobami niewidomymi, ociemniałymi i niedowidzącymi, ich znajomi i członkami rodzin, a także pracownikami instytucji i organizacji działających na rzecz tej grupy.

Badania stanowią również próbę realizacji i weryfikacji założeń etnografii opartej na współpracy (collaborative ethnography). Jednym z wyrazów pogłębionej współpracy z uczestnikami badań są ich komentarze dotyczące poszczególnych rozdziałów książki, które zostały zamieszczone na końcu każdej części.