Czerwone fragmenty

Eloge de l'amitié. Quoi de plus libre et précieux que l'amitié ? Bernard Pivot en sait la valeur, lui qui a le bonheur de compter des amis fideles, certains de toute une vie. On connaît le critique littéraire, on découvre ici l'ami qui s'est toujours gardé de confondre attachement sincere et copinage. Une tâche délicate quand votre influence vous attire les faveurs... Mais Bernard Pivot en sait trop sur l'amitié pour se laisser duper.
Dans son panthéon intime, on croise des camarades d'enfance et de lycée, des journalistes, des comédiens, quelques écrivains et un seul éditeur. Des élus, a jamais dans son coeur. Dans ces pages vibrantes d'émotion et de sincérité, Bernard Pivot nous permet d'approcher au plus pres cette mystérieuse alchimie entre deux etres. On a peu de vrais amis. Ceux que Bernard Pivot célebre ont changé sa vie.
Et en parlant d'eux, il nous dit beaucoup de lui.

Historia piątego Beatlesa, Stuarta Sutcliffe’a, i miłości jego życia – Astrid Kirchherr. Hamburg, rok 1960. Astrid skończyła właśnie akademię, a jej związek z utalentowanym grafikiem Klausem Voormanem przeżywa poważny kryzys. Pewnej nocy chłopak niespodziewanie ją odwiedza. Jest strasznie podekscytowany, czymś co odkrył kilka godzin wcześniej – grupą młodych Anglików grających rock’n’rolla w jednej z knajp w piwnicach Hamburga. Grupa ta nazywa się The Beatles. A to odkrycie zmieni życie Astrid. Komiks Arne Bellstorfa, autora „Piekło, niebo”, powstał zupełnie przypadkowo. Bo przypadkowe było spotkanie, na jednej z ulic Hamburga, młodego niemieckiego rysownika ze starszą panią, jaką jest dziś Astrid Kirchherr. Ujęty jej osobowością Bellstorf postanowił przedstawić historię hamburskiego okresu The Beatles z jej punktu widzenia. To w końcu ona zrobiła pierwsze słynne zdjęcia liverpoolczyków i wymyśliła ich sceniczny wizerunek. Ale z licznych rozmów, które wkrótce z nią przeprowadził powstała zupełnie inna opowieść – o wielkiej miłości, dla której wkrótce najsłynniejszy zespół świata był tylko tłem.

Najlepsza książka o FC Barcelonie, jaka kiedykolwiek powstała!

Nieomal rozszarpana siatka w bramce Sampdorii Genua. Piłkarz, który miał stać się legendą, podpisujący po pijanemu kontrakt – tyle że w swoim mniemaniu z Realem Madryt. Bramkarz uciekający z Hiszpanii w przebraniu i prezydent klubu rozstrzelany przez frankistów. Zmiażdżone i stopione trofea po uderzeniu bomby w klubowy budynek. Wiceprezydent klubu skaczący do Tamizy i kibice wygwizdujący drużynę mimo prowadzenia w Gran Derbi… Tętniąca emocjami historia Barçy. Historia klubu, piłkarzy, kibiców i Katalonii. Historia najpiękniejszej piłkarskiej wspólnoty na świecie!

Trzecie wydanie książki zostało wzbogacone nowymi wątkami. Jimmy Burns opisuje największe sukcesy pod wodzą Pepa Guardioli czy Luisa Enrique, ale opowiada także o czymś, co wielu kibiców boli do dziś – o odejściu Leo Messiego. Uznany dziennikarz opisuje epokę, która zakończyła się po odejściu Argentyńczyka, i jednocześnie opowiada o początku nowej ery po przejęciu drużyny przez Xaviego Hernándeza.

***

„Barcelona jest wielkim kościołem” – pisze Burns. A ta książka jest dla wszystkich, których ten kościół pomieści: i fanatyków, i sceptyków. I dla ludzi innych wyznań niż barcelońskie też. Bo Burns nie opisuje Barçy na kolanach. On ją opisuje dobrze.

Paweł Wilkowicz, Viaplay

Więcej niż klub, więcej niż książka!

Andrzej Chojnowski

Bez Barçy futbol nie byłby tym, czym jest!

Leszek Orłowski, Piłka Nożna/CANAL+

BIOGRAM

Jimmy Burns

Uczył się w stolicy Hiszpanii, studiował w Lancashire i Londynie, poznając brytyjską, kastylijską i katalońską kulturę. Pracował dla BBC, „London Observer”, „The Economist”, był korespondentem „Financial Times” w Lizbonie, Hiszpanii i Buenos Aires, skąd relacjonował wojnę o Falklandy i przemiany polityczne w Argentynie. Przez lata pracował nie tylko dla mediów z Wielkiej Brytanii, ale też z całej Europy i Stanów Zjednoczonych, pisząc o wydarzeniach politycznych i społecznych w Argentynie, Chile, Urugwaju czy Paragwaju. Ceniony i wielokrotnie nagradzany na całym świecie autor książek. Gdy nie przebywa akurat w Hiszpanii lub nie podróżuje po świecie, mieszka w Londynie.

Wywiad rzeka z jednym z najbardziej kontrowersyjnych współczesnych historyków i socjologów.

Jan Tomasz Gross wzbudza często silne negatywne emocje, wykazuje bowiem, że Polacy w czasie drugiej wojny światowej mieli też udział w mordowaniu Żydów. W rozmowie z Aleksandrą Pawlicką Gross po raz pierwszy porusza wątki osobiste i opowiada m.in. o historii rodziny.

"Książka jak fiolka z pigułkami na spadki nastroju"
Maria Biłas-Najmrodzka i Elżbieta Narbutt napisały pełną ciepła i optymizmu książkę, której treścią jest zwyczajne życie – bez fajerwerków i sensacyjnychdoniesień.

Na pierwsze danie mamy więc kłopoty z pamięcią, nadkwasotę, siwe włosy i chorobę psa.

Na drugie: dużo wolnego czasu i wspomnienia.

A przecież świat można oswoić, co autorkom skutecznie udaje się robić.

Najprostsza recenzja.
„Bigosu w papilotach”: po jego lekturze chce się po prostu żyć pełnią życia i PESEL, który, chcąc nie chcąc, mamy w dowodzie, nie ma na to żadnego wpływu.
„Bigos w papilotach” to pierwsza część korespondencji Marii Biłas-Najmrodzkieji Elżbiety Narbutt.
Kolejne to „Żaba w papilotach” i „Romans w papilotach”.Książki można czytać w dowolnej kolejności."

Wilno zwane jest Jerozolimą Północy. W mieście działali żydowscy mędrcy, nauczyciele, lekarze i społecznicy. Na losy miasta miała też wpływ czarna karta historii Żydów: przestępczość, a szczególnie działająca od 1911 roku aż do wybuchu II wojny światowej jedyna mafia na ziemiach polskich – założona i zarządzana przez gangsterów Bruderferajn. Przetrwała I wojnę światową i była aktywna w czasach II Rzeczpospolitej. Organizacja świetnie funkcjonowała dzięki słabości organów ścigania i korupcji zżerającej ówczesną policję na Wileńszczyźnie. Walka z mafią żydowską była niebywale trudna, chociaż ostatecznie udało się ją zlikwidować. Dopiero w 1932 roku pojmano jej przywódców i osądzono. Książka opowiada nie tylko o Bruderferajn i wileńskich Żydach, ale także o przestępcach II Rzeczpospolitej. Opatrzona jest cytatami z przedwojennej prasy.