Czerwony Lakier

Czy jedna i ta sama historia może się toczyć w dwóch równoległych światach? Czy jej rezultat w obydwu światach będzie taki sam, czy różny? Czy mamy wpływ na przebieg zdarzeń lub na ich skutek? Na to, gdzie jesteśmy teraz? Czy może wszystkimi prawami fizyki rządzi kosmos, Wszechświat, Bóg – a jeśli ten ostatni, to który? A może świat kręci się wokół miłości: spełnionej na chwilę, niespełnionej, fizycznej, platonicznej, szalonej…?

„Jest na tyle interesujące, że przeczytałabym wszystko jeszcze raz...” – tak oceniła teksty autora jedna z bohaterek opowiadań składających się na „Aberracje”. I „rzeczowymi argumentami starała się umotywować swoją entuzjastyczną opinię. Mówiła o klarownym języku moich opowiadań, sugestywnym obrazowaniu, dobrym puentowaniu poszczególnych sytuacji i fragmentów, nieprzekraczaniu granic dobrego smaku tak w sferze obyczajowości, jak samych wartości chrześcijańskich. Nie podzielała moich obaw, iżby teksty te mogły obrażać czyjeś uczucia religijne. Odwołując się do swojej wiedzy z historii sztuki i znajomości malarstwa, pewne aspekty mojej prozy kojarzyła ze światłocieniami Valdemarkusa. Nie szczędziła także pochwał dla wierszy włączonych do jednego z dłuższych tekstów (który uznała za swoistą mikropowieść), stanowiących jego integralną część. Mówiła wreszcie o fantazji i wyobraźni, dobrze miarkowanym kwantum humoru oraz swoistym magnetyzmie opowiadań, przykuwających uwagę od początku do końca”.

Wczoraj skończyłam sześćdziesiąt sześć lat, Oczywiście nie było żadnych urodzinowych obchodów. Raz, że nie mogę się pogodzić z sędziwym wiekiem i, jeżeli to tylko możliwe, udaję, że nie pamiętam o swoich urodzinach, dwa, że kiedy słyszę o jakichkolwiek tzw. okrągłych rocznicach, zapala mi się szyderczo-żartobliwe światełko i słyszę chichotliwą, cichą podpowiedź, że gdybyśmy się w naszej cywilizacji posługiwali np. systemem siódemkowym obchody dzisiejszych okrągłych rocznic byłyby nonsensem, a samo sformułowanie - okrągła rocznica, byłoby, jeżeli nie całkiem niezrozumiałe, to dotyczyłoby zupełnie, zupełnie innych liczb, a trzy, że po prostu nie wiem, jaka jest data moich prawdziwych urodzin. [...] z opowiadania „Emerytka"

„Kalahari i inne opowiadania”, to kompletny zbiór twórczości Wojciecha Albińskiego.
W dwóch tomach, na bez mała tysiącu stron, znajdują sie opowiadania publikowane wcześniej w zbiorach: „Kalahari”, Twój Styl, Warszawa 2003; „Królestwo potrzebuje kata”, Twój Styl, Warszawa 2004; „Antylopa szuka myśliwego”, Twój Styl, Warszawa 2006; „Lidia z Kamerunu”, Twój Styl, Warszawa 2007; „Achtung! Banditen!”, W.A.B, Warszawa 2009; „Soweto – my love”, W.A.B., Warszawa 2012.
Są również teksty, które drukowane były na łamach czasopism, a nie ukazały sie nigdy w wydaniach książkowych. Są wreszcie i te, które dotychczas nie ujrzały jeszcze światła dziennego.
Całość dopełniają wiersze Wojciecha Albińskiego, od których rozpoczynał swoja pisarska przygodę, drukując je miedzy innymi w paryskiej „Kulturze”.
Książka opatrzona jest wstępem Marka Nowakowskiego. Swoistym komentarzem do opowiadań jest również zamieszczony w książce w całości wywiad udzielony przez Autora do prestiżowego miesięcznika literackiego „Nowe Książki” („Jest wiele niepotrzebnych krajów”. Rozm. J. Strękowski.
„Nowe Książki” 2006 nr 8).


Wojciech Albiński dzieli sie w tych opowiadaniach swoim długoletnim doświadczeniem afrykańskim. To, o czym nam mówi, czerpie z własnego pasjonującego życia – dlatego mu wierzymy. Wartość tej książki podnosi jeszcze jej barwny styl i piękny, żywy język.
Ryszard Kapuściński


Wojciech Albiński zadebiutował późno, ale jakże zaskakującą i dojrzałą prozą. Kalahari to książka finezyjna w formie i bogata w treści. Zarazem pożyteczna poznawczo, wciągająca w osobliwości świata na antypodach, tam, gdzie z oceanu wynurza sie Przylądek Dobrej Nadziei i Góra Stołowa.
Marek Nowakowski
Ze Wstępu do książki

Gdy tylko zacząłem drukować „Kwiatki” w miesięczniku „Mrówkojad*” (z pięknymi rysunkami Soni), przyszli i zapytali: – Dlaczego właściwie „Kwiatki”? Odpowiedziałem, że kwiatki są ładne, ładnie pachną, wszyscy lubią kwiatki, a ja chcę pisać ładne rzeczy, chcę być pisarzem lubianym i pachnącym. Zabrzmiało to infantylnie, więc zapytali, czy czynię aluzję do św. Franciszka, że niby kwiatki św. Franczaka. Zgoda, przejrzeliście mnie, chodziło o takie właśnie niewinne bluźnierstwo, w którym prostota i zachwyt, i afirmacja świata, i spokojny port ojcostwa! Zabrzmiało to dwuznacznie, więc nie uwierzyli i domniemali, że „ładne kwiatki” to przecież lekka, zdystansowana nagana, a w ogóle może chodzić o drobne błędy, przeinaczenia, lapsusy. No dobra, tu mnie macie, dystansuję się do wszystkiego przez pisanie, a poza tym łapię język za rękę na gorącym uczynku, gdyż to on gra pierwsze skrzypce.

The Best to antologia z najciekawszych opowiadań opublikowanych na przestrzeni lat w dotychczasowych numerach "Magazynu Fantastycznego", pisma poświęconego szeroko pojmowanej fantastyce, które skupiało się na publikowaniu i promowaniu polskich autorów. Zbiór opowiadań The Best adresowany jest przede wszystkim do tych miłośników fantastyki, którzy do tej pory nie mieli okazji zapoznać się z "Magazynem Fantastycznym", lub mieli z nim kontakt sporadyczny. Teraz dzięki bogatemu wyborowi tekstów, mają możliwość te zaległości nadrobić. The Best ma również przekonać sceptyków, że młoda polska fantastyka jest interesująca, różnorodna, bogata, prezentuje wysoki poziom literacki i że warto w nią zainwestować swój czas i wyruszyć z nami w nową podróż przez fantastyczne uniwersa powstae w wyobraźni polskich autorów.

Zbiór pełnych humoru opowiadań Wawrzyńca Siedleckiego zabiera czytelnika w nostalgiczno-surrealistyczną podróż do mazowieckiej wsi sprzed półwiecza. Autor śledzi absurdy życia małej społeczności i własne, dziecięce dylematy. W lapidarnych anegdotach twardość wiejskiego, poddanego cyklom natury życia przeplata się z zachwytem nad pięknem świata i ciepłem naiwnych wzruszeń.