Człowiek do wszystkiego

„A.M. Opera” to debiut literacki autora. Powieść jest podróżą w świat wewnętrznych przeżyć bohaterów, świadomych i nieświadomych procesów rozgrywających się w ich psychice. Młody kompozytor spotyka na swojej drodze kobietę. Między bohaterami nawiązuje się niezwykła relacja. Każde ma za sobą swoją historię. Doprowadza ona ich do punktu, w którym się spotkali, ale też wyznacza kierunek, w jakim dalej będą podążać. Czy dla miłości da się wyjść ponad doświadczenia? Książka ukazuje zmagania człowieka, ciągły konflikt pomiędzy pragnieniem bycia z drugą osobą a lękiem przed zbliżeniem się i potrzebą pozostania autonomicznym. Historia ukazana została we współczesnych realiach, stąd dotyka aktualnych problemów wewnątrzpsychicznych i społecznych: przemocy, rodzicielstwa, seksualności, perwersyjnych fantazji, wiary w Boga, kultury wysokiej oraz popkultury.

Łukasz Kaczmarek jest doktorem nauk humanistycznych, psychologiem i muzykologiem. Pracuje w obu zawodach. Ma na swoim koncie liczne teksty o charakterze naukowym oraz popularnonaukowym.

Codzienna trasa do gabinetu i z powrotem. Rozmowy z pacjentami na temat ich problemów, nierzadko trywialnych. Monotonia praktyki psychologicznej. Rysowanie karykatur pacjentów. Tak wygląda życie głównego bohatera. Za dwadzieścia dwa tygodnie planuje przejść na emeryturę. A co potem? Czy pozostaje już tylko całkowite zanurzenie się we własnej samotności?

Pewnego dnia do gabinetu przychodzi Agathe. Tak rozpoczyna się najważniejszy etap życia terapeuty i pacjentki.

Debiutancka powieść duńskiej pisarki odniosła światowy sukces i została wydana w trzydziestu krajach, zdobywając wiele pozytywnych recenzji prasy i czytelników.

Ukazując dwie postaci źle traktowane i rozczarowane życiem, Agathe urzeka subtelną atmosferą i ogromną uwagą, jaką autorka poświęca emocjom swoich, czasem nieudolnych postaci.
„Le Monde”

Anne Cathrine Bomann w sposób subtelny ukazuje kwestie, które najwyraźniej bardzo dobrze zna.
„La Repubblica”

Urocze, niepozbawione humoru i głębokie!
„The Irish Times”

Zdumiewające!
„Frankfurter Allgemeine Zeitung”

Główny bohater tej krótkiej opowieści jest przedstawiony dogłębniej, niż większość autorów potrafiłaby to uczynić w tekście trzykrotnie dłuższym.
„The Herald”

Bomann jest psycholożką i przekonująco ukazuje, jak ważne jest otwieranie oczu i serc innych ludzi.
„Daily Mail”

Nowość w serii Piąta strona świata. Historia najbardziej burzliwego okresu w dziejach iranu widziana oczami porzuconej przez matkę dziewczynki. Opowieść o tym, że nawet w czasach terroru życie toczy się dalej, ludzie zakochują się i próbują realizować swoje marzenia. Powieść, której rozmach i walory literackie Margaret Atwood porównała do „Doktora Żywago” Borysa Pasternaka. Nazwę cię Aria, imieniem każdego bólu i każdej miłości na tej ziemi. To będzie tak, jakbyś nigdy nie została porzucona. A kiedy otworzysz usta, by mówić, pozna cię cały świat. Nazanine Hozar Początek lat pięćdziesiątych w niespokojnym Iranie, kraju bogatym w złoża ropy, ale podzielonym klasowo i religijnie. Pewnej nocy Behrouz, kierowca pracujący w irańskiej armii, wracając do domu przez Teheran, znajduje w zaułku niemowlę otoczone przez wygłodniałe psy. Bierze je w objęcia i na zawsze odmienia przyszłość swoją i błękitnookiej dziewczynki. Zabiera maleństwo do domu, nadaje mu imię Aria i wbrew woli żony postanawia się nim zaopiekować. Zahra, żona Behrouza, nie ma serca do dziecka, którego nie urodziła, i Aria nie czuje się dobrze w jej domu, zwłaszcza że przybrany ojciec znika na całe tygodnie. Jedynym pocieszeniem dla dorastającej Arii jest Kamran, chłopiec z sąsiedztwa. Nie traci z nim kontaktu nawet wtedy, gdy pewna bogata wdowa postanawia się nią zaopiekować: zapewnić jej dach nad głową, dostatek i wykształcenie. Jednym słowem dać jej wszystko… poza miłością. Tymczasem nad Teheran nadciąga huragan zmian. Krążą pogłoski o przebywającym w Paryżu żarliwym religijnym wygnańcu, a jego powrót do Iranu popycha kraj na zupełnie nowe tory. Wchodząca w dorosłość Aria staje się świadkiem brutalnej rewolucji. I choć wokół panuje terror i chaos, Aria zakochuje się i próbuje żyć normalne. Irański odpowiednik „Doktora Żywago”. Napisana z epickim rozmachem saga rodzinna, osadzona w Iranie czasów rewolucji, opowiedziana z perspektywy zwykłych ludzi, którzy znaleźli się w samym centrum wydarzeń. Margaret Atwood Feministyczna odyseja – podróż dorastającej dziewczyny przez czasy nietolerancji i rewolucji. Pełna dramatyzmu powieść o uniwersalnym wymiarze. John Irving Wspaniała powieść o blaskach i cieniach irańskiej rewolucji. Książka, której akcja toczy się w szczególnym czasie i miejscu. Opowiada o uniwersalnych nadziejach i pragnieniach zwykłych ludzi, na których kładą się cieniem wydarzenia o wymiarze historycznym. Hisham Matar, laureat Nagrody Pulitzera, autor reportażu „Powrót. Ojcowie, synowie i kraj pomiędzy nimi” Poruszający obraz irańskiej rewolucji, który łamie serce, ale też dodaje otuchy. „Sunday Times” Imponujący epicki debiut. Powieść, która zapada w pamięć. „Observer” Epicka opowieść o politycznych, społecznych i obyczajowych przemianach w Iranie. Mistrzowskie połączenie dramatu osobistego i historycznego. „Guardian”

Autodafe 6 (każda z sześciu części cyklu stanowi odrębny materiał, łączy je wszystkie nić nostalgii, a zarazem kontestacji) przypomina murmurando dronta dodo (Raphus Cucullatus) w krytycznej fazie obłędu. Ów ptak nielotny, dzięki gatunkowi ludzkiemu, obdarzony jest wyrokiem rychłej śmierci w męczarniach eksterminacji, stąd swoisty pęd błyskawicy skorelowany ze ściąganymi na siebie kawalkadami tytanicznej pracy w imię lęku. Strumienie błyskotliwej erudycji narratora (bądź czasem podmiotu lirycznego, wszak mamy do czynienia z poematem) spływają do głębin Cienia, sam tytuł zaś może, acz nie musi, odwoływać się do cielęco-sztubackiej powieści Eliasa Canettiego ja miałem asocjację z mydłem wątpliwego trubadura Raymonda Roussela i jego równie obłąkaną powieścią Locus Solus.

Jarosław Błahy

„Szczera, odważna i przejmująca opowieść o ludziach wykluczonych ze społeczeństwa. Inteligentna książka, która zachęca do jak najpełniejszego korzystania z życia”. The Herald

Po tym, jak Jim Darling trafia do szpitala dla psychicznie chorych w Beckomberdze, jego córka Jackie zaczyna spędzać w nim coraz więcej czasu. Kiedy jej matka wyjeżdża nad Morze Czarne, szpital staje się dla Jackie całym światem. Co noc jeden z lekarzy, Edvard Winterson, zabiera Jima i kilku innych pacjentów na nocne imprezy do swojego mieszkania przy placu Lill-Jansplan. W szpitalu pracuje pielęgniarka Inger Vogel, która działa na granicy porządku i chaosu. Jest też Sabina ze swoimi perłami i zgryzotami, jest Paul i miłość, prawdziwe szaleństwo.

„Beckomberga. Oda do mojej rodziny” to powieść o marzeniu, aby utrzymać w świetle kogoś, kto nigdy nie chciał w nim być. To także opowieść o strachu i tęsknocie za upadkiem.

„Język Sary Stridsberg jest fascynujący, czysty, piękny i poruszający… Jej powieść bez wątpienia należy do najbardziej przekonujących i fascynujących powieści, jakie ukazały się w tym roku”. Helsingborgs Dagblad

Karol Pytanko przybywa do ukraińskiego Berdyczowa z misją zbadania tajemniczej choroby dziesiątkującej trzodę chlewną w tamtejszym post-kołchozie. Na miejscu okazuje się, że miasto zmaga się z plagą dziwnych zniknięć – ludzi, zwierząt, przedmiotów, a nawet elementów krajobrazu, zaś Karol mimowolnie zostaje wciągnięty w śledztwo mające je wyjaśnić. Wraz z miejscowymi kompanami - Serhijem, Wołodią i Fomką - mierzą się ze zjawiskami, wobec których rozum zdaje się bezsilny, a naukowe narzędzia poznania całkiem bezużyteczne. Dość powiedzieć, że w trakcie przesłuchań zeznawał będzie włącznik światła, dywan i przewód ścienny, a sublokatorami Karola zostanie trzech granitowych gierojów z socrealistycznego pomnika.